Μεσ' απ' τις κραυγές του Προμηθέα
άκουσες και γνώρισες το χθες.
Κύτταρά σου πάγωσαν στη θέα,
κύκλος στη ματιά σου οι φωτιές.
Χάνετ' η μορφή σου στο σκοτάδι,
σβήετ' απ' το έρεβος το φως.
Έγινες της νύχτας σου το υφάδι,
έγινες του ρέκβιεμ σου ο αχός.
Ποιά μοίρα... πανσέληνος σαν του Σεπτέμβρη,
άψυχη, χλωμή κι αλλαργινή...
ποιά μοίρα, που σέρνει αιώνες και φεύγει,
σού 'ταξε ζωή απατηλή;
Αν σου αρέσει να γράφεις, έλα στην ομάδα συντακτών του ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού του MusicHeaven και μοιράσου τις σκέψεις σου με τους πάνω από 4.000 καθημερινούς αναγνώστες του.
Στείλε μια δημοσίευση ή επικοινώνησε μαζί μας για απορίες!
σχολιάστε το άρθρο