Πειρατικό Του Σκότους

Γράφει ο Γιώργος (Nyxteridas) / 17 άρθρα στο MusicHeaven

Θαρρείς και όλα σαλπάρουν για ένα κόσμο ολότελα ξένο,
τελείως διαφορετικό, εξαιρετικά μοναδικό...
Καπετάνιος μας και πάλι ο άνεμος,
κι όπου φυσάει, να σου και η πληγή του Φαραώ...
Το νερό σε αίμα μετατρέπει...
Οι μεταγγίσεις άρχισαν,
θα αλλάξουμε ταυτότητα, θα γίνουμε αδέρφια...
Ένα με το πλοίο που μας γέννησε...
Ένα με τη φωνή μας που ούρλιαζε απ' τα πνευμόνια...
Στο αμπάρι φυλάξαμε για το ταξίδι τα εφόδια...
Στο αμπάρι κλειδώσαμε τον ούριο άνεμο...
Καλοτάξιδοι ποτέ δεν ήμασταν,
πάντα φουρτούνιαζε λίγο πριν η νύχτα πέσει...
Λίγο πριν τα μάτια μας δέσουνε και μας αναγκάσουν βουτιά στο κενό να κάνουμε,
αλλάξαμε εικόνα, μοιάσαμε περισσότερο με τους κινδυνολόγους.
Εκείνους που φοβερίζουν τη φωτιά να σβήσει...
Εκείνους που απειλούν με βροχή τους υπονόμους...
Μ' άγγιξε χθες η ηχώ του σκότους...
Ανατρίχιασα μόνο στην ιδέα του πόνου που σε οδηγεί σε ανύποπτη στιγμή...
Δέος, ταπεινότητα και αμφιβολία γέμισε με μιας την παραπονεμένη μου υπερηφάνεια.
Ύψωσα το φως και οδήγησα τον καμηλιέρη στα ιδιαιτερα της καμήλας...
Και λίγο πριν το κουδούνι χτυπήσει,
άνοιξα τα βλέφαρα που ως τότε άκουγαν μονάχα το φλάουτο...
Φλάουτο που σφύριζε σαν ύμνος μες στα αυτιά μου,
και κάθε αίσθηση νεκρή ανέσταινε...
Κρεμασμένη κάποτε από τα ίδια τα φτερά της,
έπαψε να πετάει, έπαψε να προσεύχεται...
Ήταν η σιωπή που αυτοσαρκαζόταν
και περπατούσε στις μύτες των ποδιών για να μην καταλάβει κανείς ότι υπάρχει...
Τώρα πια ρίξαμε άγκυρα,
τώρα πια δε μιλάμε...
Ό,τι είχαμε να πούμε, το γράψαμε κι ύστερα σε ένα μπουκάλι το βάλαμε...
Όταν ο φελλός θα βγει από αυτό,
κάποιος θα μάθει τις πανσελήνους του σκότους...
Κάποιος θα ακούσει το λύκο να ξεσκίζει τη σάρκα του...
Να αυτοκτονεί...
21:38, 1/5/09