Σαν Παλιό Κρασί

Εσύ που γκρέμιζες τα τείχη της αγάπης,
εσύ που δίσταζες μπροστά σου να με δείς,
την αγκαλιά μου τώρα αναζητάς,
στη Γη ξανά να κατεβείς.

Μα σαν παλιό κρασί μέστωσα,
η γεύση των χειλιών μου τώρα πιο ακριβή,
κι η αγκαλιά μου μαργαριτάρι,
που θέλει κόπο να ανοιχθεί.

Στο Παλούκι βότσαλα στη θάλασσα πετώ,
πλάι στη φωτιά με την κιθάρα τραγουδώ,
κι είναι τα αστέρια καθαρά και βλέπω σαν και τότε,
τη μορφή σου δίπλα μου... αν και εφόσον και ως πότε (;)