Circuit des Yeux

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
232 άρθρα στο MusicHeaven

Circuit des Yeux: "Halo on the Inside" (Matador, March 2025)

Circuit des Yeux είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Αμερικανίδας τραγουδίστριας, συνθέτριας και τραγουδοποιού Haley Fohr, που γεννήθηκε το 1988 και εδρεύει στο Σικάγο. Η μουσική της χαρακτηρίζεται από τη φωνητική της έκταση τεσσάρων οκτάβων και το παίξιμο της δεκαδωδεκάχορδης κιθάρας. Επιπλέον, η Fohr δημιουργεί μουσική και με το ψευδώνυμο Jackie Lynn.

Η Haley Fohr ασχολείται με τη δημιουργία στοιχειωτικής μουσικής με το ψευδώνυμο Circuit des Yeux εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Αν και υπήρξαν αρκετές μικρές προσαρμογές στον ήχο της κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου –από το Ambient folk μέχρι τις νεοκλασικές συνθέσεις– καμία αλλαγή δεν φάνηκε τόσο καθαρτικά μεταμορφωτική όσο αυτή που παρατηρείται στο τελευταίο της album, Halo on the Inside.

Η προηγούμενη κυκλοφορία της, το -io του 2021, δημιουργήθηκε σε μια ταραχώδη περίοδο της ζωής τής Fohr. Ανάρρωνε από μια σειρά τραυματικών γεγονότων και, παρόλο που κάποια από αυτά τα φαντάσματα εξορκίστηκαν κατά τη δημιουργία αυτού του δίσκου, στο Halo την βλέπουμε να αναδύεται στην άλλη πλευρά ως μια γυναίκα αναγεννημένη. Το περσινό αυτόνομο single "God Dick" ήταν κάτι που η ίδια η Fohr περιέγραψε ως μια "λειτουργία χρυσαλλίδας". Αν ισχύει αυτό, τότε έχει αναδυθεί από το κουκούλι της ως μια καλλιτέχνιδα πλήρως μεταμορφωμένη. Ενώ το -io ήταν ένα μέσο για να εξερευνήσει το πώς θα ακουγόταν η μουσική της συνοδευόμενη από μια 24μελή ορχήστρα –αν και τελικά συνεργάστηκε με 16 μουσικούς αντί για 24- το Halo τη βρίσκει να αγκαλιάζει τον μινιμαλισμό, αναλαμβάνοντας η ίδια το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς, μαζί με τον παραγωγό Andrew Broder. Αυτή η νέα εστίαση τής έδωσε τη δυνατότητα να πειραματιστεί με σύνθια και ηλεκτρονικά στοιχεία μέχρι το θεμέλιο των συνθέσεών της, κάνοντας τη μουσική της πιο ρυθμική και χορευτική από ποτέ. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι το έργο της έχει χάσει το σκοτεινό του χαρακτήρα. Υπάρχουν ακόμη στοιχεία στοιχειωτικής ατμόσφαιρας, που θυμίζουν τις δημιουργίες τής Diamanda Galás και την ύστερη περίοδο τού Scott Walker. Η φωνή της Fohr ήταν πάντα κεντρικό στοιχείο της τέχνης της, και στο Halo αναδεικνύεται σε ένα όργανο από μόνη της –ένας δυνατός, επιβλητικός ήχος που ξεχωρίζει μέσα στα συχνά κατακλυσμιαία ηχοτοπία.

Εξερευνώντας θέματα ελληνικής μυθολογίας, αναγέννησης και αποδοχής κομματιών τού εαυτού της που προηγουμένως φοβόταν να εκφράσει μέσα από τη μουσική της, η Fohr δούλεψε το μεγαλύτερο μέρος του Halo τη νύχτα, απομονωμένη από τον έξω κόσμο. Αν και θα περίμενε κανείς ότι αυτές οι συνθήκες θα οδηγούσαν σε έναν δίσκο γεμάτο σύγχυση και εσωτερική αναζήτηση, στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα είναι ένας καθαρτικός εορτασμός της αναγέννησής της –ακόμα κι αν για να φτάσει εκεί έπρεπε πρώτα να βιώσει τον πόνο. Με κάποια από τα πιο προσιτά κομμάτια της μέχρι σήμερα, συνδυασμένα με ερμηνείες εξαιρετικής έντασης, το Halo on the Inside είναι ένα μεγαλειώδες βήμα στο άγνωστο για μια καλλιτέχνιδα που όχι μόνο έχει επανεφεύρει τον εαυτό της ξανά και ξανά, αλλά συνεχίζει να επιδεικνύει θάρρος σε κάθε καλλιτεχνικό άλμα που επιχειρεί.

Τα κομμάτια του album:

1. "Megaloner": Αυτό το σκοτεινό εναρκτήριο κομμάτι θέτει τον δυσοίωνο τόνο του album με έναν παλλόμενο μπάσο συνθεσάιζερ, εισάγοντας θέματα όπως η αποδοχή της σεξουαλικότητας και η ανακάλυψη της ταυτότητας. Ένα εξαιρετικό άνοιγμα, αν και πολύ πιο ολοκληρωμένες στιγμές εμφανίζονται αργότερα –σκεφτείτε το ως ένα ορεκτικό.

2. "Canopy of Eden": Εδώ έχουμε ένα πολύ πιο ξεκάθαρο παράδειγμα της καλλιτεχνικής μεταμόρφωσης τής Fohr, καθώς εξερευνά το πώς τα βιομηχανικά συνθετικά ηχοτοπία της μπορούν να μετατραπούν σε κομμάτια για την πίστα, διατηρώντας παράλληλα το σκοτεινό στοιχείο που πάντα χαρακτήριζε τη μουσική της.

3. "Skeleton Key": Ξεκινώντας με μια πιο απαλή ηχητική παλέτα, τα απαλά πιάνα και οι παγωμένοι sophistipop ήχοι των συνθεσάιζερ κυριαρχούν στο πρώτο μισό του τραγουδιού, ενώ οι στίχοι εκφράζουν ξανά τη σεξουαλικότητα. Καθώς όμως τα έγχορδα εισχωρούν σταδιακά, το δεύτερο μισό ξεσπά σε μια συναισθηματική καταιγίδα, με ένα έξαλλο κιθαριστικό σόλο στο τέλος να ολοκληρώνει ένα συγκλονιστικό έργο αποκαλυπτικής ομορφιάς.

4. "Anthem of Me": Ένα πιο εσωστρεφές κομμάτι, του οποίου η δομή δεν εξελίσσεται ιδιαίτερα, παρά το ότι δείχνει προοπτικές. Παρόλα αυτά, οι ηχητικές υφές παραμένουν εντυπωσιακές, γεμάτες μια καταθλιπτική αίσθηση αγωνίας.

5. "Cosmic Joke": Στο μέσο του album συναντάμε το πιο ερημικό κομμάτι του, όπου το πιάνο αντηχεί μέσα στο κενό. Πρόκειται για την καλύτερη αναπαράσταση της νυχτερινής ατμόσφαιρας του album μέχρι στιγμής.

6. "Cathexis": Ο τίτλος αναφέρεται στην πράξη της ανθυγιεινής συναισθηματικής προσκόλλησης σε ένα ον. Οι στίχοι είναι καλυμμένοι από φωνητικά εφέ στο μεγαλύτερο μέρος του κομματιού, κάτι που δυστυχώς θολώνει τα θέματα της ανάκαμψης και της αναγέννησης. Οι ηχητικοί τόποι αρχίζουν να φωτίζονται και να γίνονται πιο ονειρικοί, θυμίζοντας τις σκέψεις που κάποιος μπορεί να έχει κατά τη διάρκεια μιας μεταμεσονύχτιας βόλτας.

7. "Truth": Ένα ακόμη χορευτικό κομμάτι, βασισμένο σε έναν αλλόκοτο Techno ρυθμό και ένα επαναλαμβανόμενο μπάσο riff, που γλιστρά σε no-wave και mutant Disco μονοπάτια. Η νεοκλασική συνθέτρια που γνωρίσαμε στο -io μοιάζει πλέον με μακρινή ανάμνηση, αλλά η στοιχειωτική αίσθηση και η εξωκοσμική ατμόσφαιρα διατηρούνται ως σταθερές.

8. "Organ Bed": Τα συνθεσάιζερ των 80s επιστρέφουν εδώ, με το κομμάτι να ηχεί σαν να μπορούσε να εξελιχθεί σε μια μπαλάντα. Πρόκειται για μια ακόμη διακήρυξη αγάπης και επιθυμίας να είναι αιώνια, με έναν πολύ πιο αισιόδοξο τόνο απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς δεδομένου του συνολικού ύφους του album. Κάποια στιγμή, ένα σαξόφωνο αναδύεται μέσα από τις δίνες των συνθετικών ήχων –μια ασυνήθιστη αλλά ευπρόσδεκτη προσθήκη.

9. "It Takes My Pain Away": Ένα αργό, σχεδόν Ambient οργανικό φινάλε για το album, που λειτουργεί ως μια πανέμορφη κατακλείδα. Αν και το κύριο όργανο του album είναι η φωνή της Fohr, η απουσία της σε αυτό το κομμάτι δίνει στον ακροατή την ευκαιρία να αναλογιστεί την καθαρτική και συναισθηματικά ωμή εμπειρία που προηγήθηκε.

Γιώργος Μπιλικάς