Ένα Τραγούδι μια Ιστορία: Wonderwall

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
233 άρθρα στο MusicHeaven

Σχεδόν 30 χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία, το "Wonderwall" των Oasis έχει γίνει άδικα ένας εύκολος στόχος χλευασμού. Το εμβληματικό -τεσσάρων ακόρντων- παίξιμό του, είναι συχνά το πρώτο πράγμα που προσπαθεί να μάθει κάθε 13χρονος που ξεκινάει κιθάρα. Χρόνια αργότερα, στα πάρτι, όταν κάποιος φίλος βγάζει την κιθάρα, μπορείς να στοιχηματίσεις ότι κάποιος θα τον κοροϊδέψει λέγοντας: "Παίξε το 'Wonderwall'!"

Η εμβληματική αυτή επιτυχία έχει γίνει το σύμβολο της εισαγωγικής Rock μουσικής, αποκτώντας τη φήμη του τραγουδιού που οι άνθρωποι λατρεύουν να μισούν—πιθανότατα επειδή το έχουμε ακούσει εκατομμύρια φορές, κάτι σαν το Hotel California ένα πράμα. Αλλά παρά την υπερβολική του έκθεση, κανείς δεν μπορεί να περιμένει ότι ο Liam και ο Noel Gallagher θα αποδοκιμαστούν όταν το παίζουν στις συναυλίες τους—στην πραγματικότητα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Η αλήθεια είναι ότι, παρά τις διαμαρτυρίες πως είναι υπερβολικά παιγμένο, το "Wonderwall" παραμένει αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη μουσική εξαγωγή των 90s και μία από τις πιο σημαντικές επιτυχίες στη σύγχρονη μουσική ιστορία. Ήταν το τραγούδι που έκανε τους Oasis γνωστούς στην Αμερική, τους χάρισε το Νο. 1 σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, και εδραίωσε το "(What’s The Story) Morning Glory?" ως ένα από τα πιο εμβληματικά albums όλων των εποχών. Παρόλα αυτά, εντυπωσιακά, το "Wonderwall" δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στην κορυφή των βρετανικών charts, καθώς το "I Believe" των Robson & Jerome το έριξε στη δεύτερη θέση. Αν και θα περίμενε κανείς ότι οι Gallaghers θα ήταν αιώνια ευγνώμονες για το τραγούδι που τους απογείωσε και συνεχίζει να τους αποφέρει τεράστια έσοδα, εκείνοι δεν φαίνεται να το συμπαθούν ιδιαίτερα.

Η δημιουργία του τραγουδιού

Η σύλληψη του "Wonderwall" έγινε τον Μάιο του 1995 στα Rockfield Studios της Ουαλίας, όπου το συγκρότημα ηχογραφούσε το Morning Glory μέσα σε δύο εβδομάδες. Ο Noel Gallagher, που έγραψε το τραγούδι, αρχικά το είχε ονομάσει "Wishing Stone", αλλά το άλλαξε αντλώντας έμπνευση από το "Wonderwall Music" του George Harrison (1968). Ευτυχώς, το όνομα είναι το μοναδικό στοιχείο της ιστορίας του τραγουδιού που δεν αμφισβητείται—γιατί τα πάντα γύρω από το πώς δημιουργήθηκε είναι θολά ή αντιφατικά. Πρώτα απ’ όλα, οι στίχοι. Με έναν στίχο όπως "I don’t believe that anybody feels the way I do about you now" και την εμβληματική δήλωση "You’re gonna be the one that saves me / And after all / You’re my wonderwall", το τραγούδι μοιάζει με τυπική ερωτική μπαλάντα. Και πράγματι, αυτό ακριβώς είχε δηλώσει ο Noel το 1996 στο NME, λέγοντας ότι ήταν αφιερωμένο στην τότε σύζυγό του, Meg Mathews. Όμως, μετά το διαζύγιό τους το 2001, αναγκάστηκε να ανασκευάσει και σε συνέντευξή του το 2002, είπε: "Το νόημα του τραγουδιού μου, το πήραν τα ΜΜΕ, και το αναπαρήγαγαν με λάθος τρόπο. Και πώς λες τώρα στη γυναίκα σου ότι δεν είναι γι’ αυτήν, όταν το έχει διαβάσει ήδη στον Τύπο;"

Και τελικά, τι σημαίνει το τραγούδι; Ο Noel απάντησε: "Είναι ένα τραγούδι για έναν φανταστικό φίλο που έρχεται να σε σώσει από τον εαυτό σου". Στην πραγματικότητα, η μεγαλύτερη επιρροή του ήταν η έμπνευση από τον George Harrison, με τη φράση "You’re my wonderwall" να μεταφράζεται ουσιαστικά σε "Σ’ αγαπώ".

Οι εντάσεις στο στούντιο

Όμως, ο Liam Gallagher δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος με το τραγούδι. Το θεωρούσε πολύ απαλό, πολύ μελωδικό, πολύ ευαίσθητο για έναν φλογερό Rock ‘n’ roll καλλιτέχνη σαν αυτόν. Επιπλέον, τον ενοχλούσε το γεγονός ότι ο Paul "Guigsy" McGuigan δεν έπαιζε το μπάσο στο κομμάτι—αντίθετα, ο Noel είχε πάρει τη θέση του. Ο Liam μάλιστα είχε πει χαρακτηριστικά: "Αυτό δεν είναι Oasis".

Το βάρος της επιτυχίας

Συνολικά, η πίεση της ηχογράφησης, η αλλαγή του ήχου τους και η παγκόσμια αναγνωρισιμότητα που γνώρισε το τραγούδι έκαναν το "Wonderwall" έναν μουσικό θησαυρό που οι Oasis εύχονταν να μην είχαν ανοίξει ποτέ. Αναμφισβήτητα, το τραγούδι θα είναι για πάντα το μουσικό αποτύπωμα του συγκροτήματος. Όμως, όσο δεν έχει έρθει η στιγμή για τους Gallaghers να πουν το οριστικό αντίο, θα πρέπει απλά να σφίξουν τα δόντια και να ανεχτούν την επιτυχία του τραγουδιού τους, όσο κι αν το απεχθάνονται.

Γιώργος "Orfeus" Μπιλικάς