Χάρτινες ώρες

Η σκόνη τύλιξε με το γκρίζο της πέπλο τις αναμνήσεις.
Το φεγγάρι ξάπλωσε νωχελικά στα σεντόνια του ουρανού.
Κι εγώ στο μπαλκόνι καρτερώ ακόμη τη διάφανη μορφή σου.
Το σιωπηλό χαμόγελο τις πίκρες που αψηφά.

Θα με περιμένεις;
Κάποια μέρα θα γυρίσω κοντά σου,
θα ξεδιπλώσω όλες εκείνες τις μαύρες σου σελίδες,
και θα τις χρωματίσω.
Μελωδίες θα γεμίσω την όψη σου,
Αγάπη την ψυχή σου.
Θα έχεις όμως την υπομονή;

Ο χρόνος κυλάει τυφλός πίσω από το προσωπείο του.
Και σένα δε σου πρέπει αιώνια να σταθείς.
Μπορείς ωστόσο να το κάνεις; Για μένα; Για σένα;

Κι όταν οι ώρες γίνουν χάρτινες
και το σκοτάδι βιαστικό,
τότε θα στο ξεπληρώσω.
Θα γυρίσω κοντά σου,
θα ξεδιπλώσω όλες εκείνες τις μαύρες σου σελίδες,
και θα τις χρωματίσω...