ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    Δεν θα γράψω τίποτα άλλο στην εισαγωγή για τον Δεκέμβριο, παρά μόνον αυτό: Στις 8 (9 για την Ευρώπη), Δεκεμβρίου του 1980, δολοφονήθηκε μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες προσωπικότητες του καιρού μας. Ο John Lennon...
    Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
    228 άρθρα στο MusicHeaven
    Δευτέρα 19 Δεκ 2005
    Ο Δεκέμβριος, ο 12ος και τελευταίος μήνας του Γρηγοριανού ημερολογίου, με διάρκεια 31 ημέρες, ήταν ο δέκατος μήνας στο Ρωμαϊκό ημερολόγιο και εκεί οφείλεται και το όνομά του. December (Δέκατος) από το Λατινικό Decem
    (= Δέκα). Το όνομα αυτό δεν το άλλαξε ποτέ, ούτε και όταν ο αυτοκράτορας Λούκιος Κόμμοδος (161–192 μ.Χ.) θέλησε να τον μετονομάσει σε Αμαζόνιο (Amazonius) προς τιμήν της όμορφης γυναίκας του που την μορφή της ως Αμαζόνα, την είχε χαραγμένη στην πέτρα του δαχτυλιδιού του.
    Στη Ρώμη, γιορτάζονταν από τις 17 έως τις 23 Δεκεμβρίου τα Σατουρνάλια προς τιμήν του Θεού Saturnus (Κρόνος), πρώτου μυθικού βασιλιά του Λατίου. Κοινή αγροτική γιορτή μέχρι το 217 π.Χ. τα Σατουρνάλια, έγινε μια από τις σπουδαιότερες γιορτές των Ρωμαίων. Στις 7 ημέρες της διάρκειάς της, τελούνταν θυσίες, γίνονταν συμπόσια και ανταλλάσσονταν δώρα. Μέσα σε ατμόσφαιρα γενικής ευφορίας, παραμεριζόταν κάθε κοινωνική διάκριση, διακόπτονταν οι δίκες, τα μαθήματα και οι πολεμικές επιχειρήσεις, αμνηστεύονταν κρατούμενοι, οι δούλοι εξισώνονταν με τους κυρίους τους και έπαιρναν μέρος μαζί τους στα τυχερά παιχνίδια που οργίαζαν τις ημέρες αυτές.
    Ακολουθούσε στις 25 Δεκεμβρίου η γιορτή του χειμερινού ηλιοστασίου, τα Βρουμάλια, ή Μπρουμάλια. Η ονομασία προέρχεται από το Λατινικό Bruma που υποδηλώνει την χειμερινή τροπή, δηλαδή την μικρότερη ημέρα. Η 25 Δεκεμβρίου ήταν επίσης η ημέρα που γιορτάζονταν η γέννηση του του Μίθρα (του Αήττητου Ήλιου). Η γιορτή αυτή συνδυαζόταν με τα Ελληνικά Κρόνια (12η Εκατομβαιώνος), με σημαντικές επιδράσεις από τις γιορτές της Δήμητρας και του Διονύσου. Η Χριστουγεννιάτικη χοιροφαγία, είναι ως γνωστόν επιβίωση αρχαίου Ρωμαϊκού εθίμου. Στα Σατουρνάλια, για να εξασφαλιστεί η ευφορία της γής, θυσίαζαν στον Κρόνο (Saturnus) και στην Δήμητρα Ceres χοίρους και καταναλώνονταν το κρέας τους σε κοινά συμπόσια.
    Στο Βυζάντιο, τα Βρουμάλια άρχιζαν στις 24 Δεκεμβρίου και διαρκούσαν ως τις 17 Ιανουαρίου, δηλαδή 24 ημέρες, έτσι ώστε την πρώτη ημέρα τους να γιορτάζουν όσοι το όνομά τους άρχιζε από “Α”, τη δεύτερη ημέρα όσοι το όνομά τους άρχιζε από “Β” κ.ο.κ. μέχρι να εξαντληθεί το αλφάβητο. Τις ημέρες αυτές, οι αυτοκράτορες πρόσφεραν δώρα σε φίλους, συγγενείς και στο προσωπικό των ανακτόρων. Τις γιορτές αυτές, κατήργησε επίσημα η Σύνοδος της Ρώμης το 743, ουσιαστικά όμως διατηρήθηκαν στον απλό λαό μέχρι τον 12ο αιώνα. Το ίδιο και οι πολλές άλλες παγανιστικές γιορτές του Δεκεμβρίου, που η μεγάλη απήχησή τους στα λαϊκά κυρίως στρώματα, είχε ωθήσει την Εκκλησία στην επίσημη καταδίκη τους με τον 62ο κανόνα της εν Τρούλλω ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου το 680, αν και οι Χριστιανοί στη θέση τους, γιόρταζαν μαζί τη Γέννηση, την Περιτομή και την Βάπτιση του Ιησού.
    Υπό την πίεση των μεγάλων Χριστιανικών εορτών, οι αρχαίες αυτές γιορτές, εξαλείφθηκαν με την πάροδο των αιώνων. Έμειναν όμως μέχρι και τις μέρες μας οι δοξασίες, οι θρύλοι και ο μεταφυσικός φόβος για τα δαιμονικά του 12ημέρου, τους δικούς μας καλικάντζαρους, τους Loups-Garous (λυκάνθρωπους), που σε περιοχές της Γαλλίας πίστευαν ότι βγαίνουν τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων και τρώνε σκυλιά, οι Γερμανοί φυλάγονταν από τον “Άγριο Κυνηγό”, τη “Μανιακή Στρατιά” και τις “Αγριογυναίκες” και οι Σκανδιναυοί από τα “Δαιμόνια που σπέρνουν τον πανικό”.
    Οι δοξασίες αυτές του 12ημέρου (από τα Χριστούγεννα έως την παραμονή των Θεοφανίων), έχουν κοινή προέλευση τις ειδωλολατρικές γιορτές που σχετίζονταν κυρίως με το χειμερινό ηλιοστάσιο, (23 Δεκεμβρίου) προς τιμήν της Άκκας Λαρεντίας, τα Μπρουμάλια, τη γέννηση του Μίθρα (25 Δεκεμβρίου), τις Καλένδες Ιανουαρίου, την 1η Ιανουαρίου και τα Vota-Votorum Nuncopatio, στις Feriae Festivae (Τεταγμένες Εορτές) στις 3 Ιανουαρίου.
    Τα Βοτά (Vota) προς τιμήν του Πανός εορτάζονταν στη Ρώμη αρχικά την 1η Ιανουαρίου, με θυσίες και ευχετήριες εκδηλώσεις για το καλό της πόλης. Το 44 π.Χ. προστέθηκαν δεήσεις για τον αυτοκράτορα και ο εορτασμός μεταφέρθηκε στις 3 Ιανουαρίου.
    Στα Λαρεντάλια τελούνταν νεκρικές θυσίες, από τον Μεγάλο Ποντίφηκα. Η Άκκα Λαρεντία εθεωρείτο κατά τη Ρωμαϊκή μυθολογική παράδοση η Λύκαινα που θήλασε τον Ρώμο και τον Ρωμύλο.
    Οι αγρότες γύρω από τη Ρώμη, λάτρευαν με το ίδιο όνομα μία θεότητα της γης προστάτιδα της γεωργίας, την Dea Dia (Θεά Δία). Οι δύο Θεές, είναι μάλλον δύο μορφές της ίδιας θεότητας. Η Acca Larentia είναι καθαρά μυθολογική. Θεωρείται εκτός από τροφός του Ρώμου και του Ρωμύλου και μητέρα των Λαρήτων, των Εφεστίων Θεών και των 12 Αρουραίων Αδελφών (από το αρχαιοελληνικό “άρουρα” που σημαίνει γη, εξ ου και “αρουραίος” = ο προερχόμενος από τη γη και κατ’ επέκταση ο αγροτικός), αλλά και ερωμένη του Ηρακλή και συχνά ταυτίζεται με τις Χθόνιες θεότητες Φλόρα και Φαύνη.
    Η Dea Dia αφ’ ετέρου, ταυτίζεται με τις αρχαιότερες θεότητες Ρέα (ή Κυβέλη), Γη και Δήμητρα.

    Τα Χριστούγεννα, η κατά σύμβαση γενέθλια ημέρα του Ιησού, την οποία η Εκκλησία θέσπισε στη θέση των Σατουρναλίων και των Μπρουμαλίων, αντικατέστησε στους Σκανδιναυούς, μια σειρά από ηλιολατρικές παγανιστικές εορτές στο τέλος του Δεκεμβρίου. Οι γιορτές αυτές, κοινές και στους Αγγλοσαξωνικούς λαούς, λεγόταν Yule, ονομασία ταυτόσημη σήμερα με τα Χριστούγεννα (Yule = Christmas festival), αλλά που παλαιότερα σήμαινε “δίσκος” ή “τροχός” και συμβόλιζε την είσοδο του δίσκου του Ήλιου στο χειμερινό ηλιοστάσιο (22 Δεκ.) Επίσης Yule Log ονομάζονταν οι φωτιές που άναβαν την ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου για να χαιρετήσουν την επάνοδο του Ήλιου στο Βόρειο Ημισφαίριο. Από το πανάρχαιο αυτό έθιμο των Βορειοευρωπαίων παγανιστών, επιβιώνουν οι ευχές “God Jul”, “Gloedeling Jul”, “Hauskaa Joulua” κ. ά. που αναφέρονται μεν στον γιορτινό περίγυρο των Χριστουγέννων, ουσιαστικά όμως υπενθυμίζουν τους εορτασμούς προς τιμήν του Ανίκητου Φωτοδότη και Ζωοδότη Ήλιου.
    Ένα άλλο Βορειοευρωπαϊκό έθιμο, είναι το Jul-Klapp. Τη νύχτα των Χριστουγέννων, νεαρά συνήθως άτομα καβάλα σε τράγους (!!!), πετούν στα σπίτια δώρα και πειράγματα ή ερωτόλογα και σπεύδουν να εξαφανιστούν πριν να αναγνωριστούν.
    Ένα ενδιαφέρον εθιμικό δρώμενο του χειμερινού ηλιοστασίου, τηρείται μέχρι και σήμερα στην Αυστρία. Οι συμμετέχοντες χωρίζονται σε δύο ομάδες, τους Καθαρούς και τους Ακάθαρτους. Οι Καθαροί, ντυμένοι με σκουροπράσινο σακάκι και μαύρο δερμάτινο παντελόνι, φορούν στο κεφάλι ένα είδος ψεύτικης κόμμωσης σε διάφορα σχήματα. Οι Ακάθαρτοι, φορούν προβιές και στα πρόσωπά τους άγριες μάσκες. Η γιορτή αυτή κατάγεται από τη λατρεία της Τευτονικής Θεάς της γονιμότητας Πέρτχα ή Πέρχθα.

    Στο ημερολόγιο του λαού μας, ο Δεκέμβριος αναφέρεται γενικά ως Γιορτινός, λόγω των πολλών θρησκευτικών γιορτών του και ειδικά Αϊ-Νικολιάτης ή Παππού-Νικόλας, αλλά και “Νικολοβάρβαρα”. Από τις γιορτές του Αγ. Νικολάου και της Αγ.Βαρβάρας και Κυρ-Λευτέρης από τη γιορτή του Αγ. Ελευθερίου στις 15 Δεκ. που χαρίζει “καλή λευτεριά” στις έγκυες.
    Η ημέρα αρχίζει βέβαια να μεγαλώνει μετά τις 22 Δεκ. αλλά η λαϊκή παράδοση, βιαστική από της Αγ. Άννας (9 Δεκ.) ήδη αναφέρει ότι “η μέρα παίρνει ανάσα” ή “άνεση” και από του Αγ. Σπυρίδωνα (12 Δεκ.) “η μέρα παίρνει ένα σπυρί”, δηλαδή μεγαλώνει λίγο-λίγο και η αύξηση αυτή γίνεται τα Χριστούγεννα μια ολόκληρη ώρα. Απ’ αυτό και η ρήση “Χριστός γεννάται, ώρα γεννάται”. Καθώς οι πιο κρύες μέρες θεωρούνται τα “Νικολοβάρβαρα”, (οι γιορτές των Αγίων Βαρβάρας (4 Δεκ.), Σάββα (5 Δεκ.) και Νικολάου (6 Δεκ.), η παράδοση λέει για τους τρεις αυτούς άγιους: “Η Αγία-Βαρβάρα βαρβαρώνει (το κρύο), ο Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι’ ο Αϊ-Νικόλας παραχώνει” ή “Τα Νικολοβάρβαρα κάνει νερά και χιόνια” και “Τ’ Αϊ-Νικολοβάρβαρα κατεβασιές και χιόνια, μπουράσκες και τελώνια”.
    Ο Δεκέμβριος λέγεται και Άσπρος μήνας ή Ασπρομηνάς (Μακεδονία) και αλλού Χιονιάς για το πυκνό του χιόνι, ιδίως τα Χριστούγεννα. “Χριστούγεννα-Χριστόχιονα”. Στον Πόντο ονομάζεται Χριστιανάρης, στη Λέσβο Χριστουγεννιάτης, στη Ρόδο Χριστουγεννάρης και αλλού Χριστουγεννάς.
    Για τους ορθόδοξους, η πραγματική αρχή του καινούργιου χρόνου είναι τα Χριστούγεννα. “Χριστούγεννα, Πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου”, με την (από θρησκευτική άποψη) αιτιολογία ότι αν κάτι κάνει τον χρόνο καινούργιο, δεν είναι η εναλλαγή των αριθμών, αλλά η είσοδος του Υιού και Λόγου του Θεού στον χρόνο της ιστορίας του ανθρώπου.

    *** ΓΕΓΟΝΟΤΑ:

    * 2000
    - Ο Bryan Ferry είχε τον τρόμο της ζωής του όταν σε μια πτήση από το Λονδίνο στο Ναϊρόμπι ένας τρελός επιβάτης έθεσε το πιλοτήριο στον αυτόματο πιλότο και οδήγησε το Boeing 747 σε διάφορες βουτιές στο κενό μέχρι να μπορέσει να επανακτήσει το πλήρωμα τον έλεγχο. Δεν είναι γνωστό εάν αυτό το γεγονός πήρε από τον Ferry χρόνο στην απόφασή του για την επανασύνδεση των Roxy Music, η οποία πραγματοιήθηκε μήνες αργότερα.
    - Το Pollstar δημοσιεύει το Top 10 των κερδών από τις περιοδείες.
    Νο. 1: Η Tina Turner με $80.2 εκατομμύρια,
    Νο. 4: Οι Kiss με $62.7 εκατομμύρια,
    Νο. 8: Οι Crosby, Stills, Nash and Young με $42.1 εκατομμύρια,
    Νο. 9: Οι Metallica με $42 εκατομμύρια.

    * 1999:
    - Ο Paul McCartney, παίζει ξανά στο Cavern Club του Liverpool μετά από 35 χρόνια. Μαζί του είναι οι David Gilmour, Pete Wingfield, Chris Hall, Ian Paice και Mick Green.

    * 1997:
    - Το Candle in the Wind 1997 του Elton John, βρίσκεται για 11η εβδομάδα στο Νο. 1.

    * 1995:
    - Οι Beatles επιστρέφουν στο Νο. 1 με το Anthology 1.

    * 1993:
    - Το album Duets του Elton John, πηγαίνει στο Νο. 5 στη Βρετανία και στο Νο. 25 στις Η.Π.Α. παρ’ όλο που συμμετέχουν σ’ αυτό αστέρια όπως οι Don Henley, Chris Rea, kd lang, Little Richard, Kiki Dee, Gladys Knight, Bonnie Raitt, Leonard Cohen και άλλοι.

    * 1990:
    - Το τραγούδι What It Takes των Aerosmith, αποκαλείται Top Rock Album Track, από το Billboard.

    * 1989:
    - H Cher βλέπει το καινούργιο της single, Just Like Jesse James, να πηγαίνει κατ’ ευθείαν στο Νο. 8.
    - Ο Phil Collins κλείνει τη χρονιά με το Νο. 1 single, Another Day in Paradise
    - Ο Billy Joel κλείνει επίσης τη χρονιά με το Νο. 1 album, Stormfront.

    * 1988:
    - Ο Roy Orbison κάνει το τελευταίο του live στο Cleveland.

    * 1987:
    - Το The Tide is Turning του Roger Waters, πηγαίνει στο Νο. 54 του singles chart και οι πρώην φίλοι του που χρησιμοποιούν το όνομα Pink Floyd βρίσκονται ακριβώς από πάνω του στο Νο. 55 με το On the Turning Away.

    * 1986:
    - Ο Jackie Wilson κάνει τη μεγαλύτερή του επιτυχία με το Reet Petite που πηγαίνει στο Νο. 1, 29 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση και 3 χρόνια μετά το …………….θάνατό του!!!

    * 1985:
    - Ο Lionel Richie πηγαίνει στο Νο. 1 με το Say You, Say Me.

    * 1984:
    - Ο Rick Allen, (drummer των Def Leppard), χάνει το αριστερό του χέρι σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα

    * 1983:
    - Οι Who αναγγέλλουν για πολλοστή φορά ότι διαλύονται. Εντάξει σας ……πιστέψαμε!!!!
    - Οι Asia παίζουν στο Budokan του Tokyo και το MTV καλύπτει τη συναυλία για 20 εκατομμύρια Αμερικανούς.

    * 1982:
    - Οι Hall and Oates πηγαίνουν στο Νο. 1 με τοManeater.

    * 1980:
    - Ο John Lennon δολοφονείται (8/12) έξω από το σπίτι του ακριβώς δύο μήνες αφού είχε κλείσει τα 40 του χρόνια. Είχε 5 χρόνια να φανεί στη δισκογραφία και επέστρεψε με το album Double Fantasy, που έβγαλε το Νο. 1 single, (Just Like) Starting Over. Έτσι ένοιωθε. “Life begins at forty” ……..είχε πει!!!!


    * 1979:
    - 11 άνθρωποι σκοτώνονται στη συναυλία των Who στο Riverfront Coliseum του Cincinnati, προσπαθώντας να σκαρφαλώσουν σε υψηλότερες θέσεις.

    * 1977:
    - Ο Paul McCartney ανεβαίνει στο Νο. 1 και μένει εκεί για 9 εβδομάδες με το Mull of Kintyre.

    * 1976:
    - Ο Bob Marley γλιτώνει τη δολοφονία, ακριβώς έξω από το σπίτι του στο Kingston της Jamaica και διαφεύγει στο Miami για ενάμιση χρόνο.

    * 1975:
    - Το History των America πηγαίνει στο Νο. 3.
    - Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Joe Walsh των James Gang, γίνεται μέλος των Eagles.
    - Ο Rod Stewart αφήνει τους Faces.

    * 1974:
    - Ο Mick Taylor εγκαταλείπει τους Rolling Stones μετά από 5½ χρόνια και αντικαθίσταται από τον Ron Wood (Faces).

    * 1973:
    - Ο Jim Croce κάνει το Νο. 1 με το Time in a Bottle.

    * 1972:
    - Η όπερα Tommy κάνει πρεμιέρα στο Rainbow Theatre, με τους Who, Rod Stewart, Steve Winwood, Ringo Starr, Richie Havens, Richard Harris και την Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου.
    - Οι Genesis με την κλασική τους σύνθεση (Peter Gabriel, Mike Rutherford, Tony Banks, Steve Hackett και Phil Collins), εμφανίζονται για πρώτη φορά στην Αμερικανική τηλεόραση.
    - Ο Marc Bolan πρωταγωνιστεί στο Born to Boogie που προβάλλεται στο Λονδίνο. Ο Elton John κάνει στην ταινία μία έκτακτη εμφάνιση και ο Ringo Starr ………..σκηνοθετεί!!!!!
    - Η αστυνομία σαμποτάρει την συναυλία των Manfred Mann’s Earth Band στο Miami και κόβει το ηλεκτρικό ρεύμα, επειδή –λέει- έκαναν φασαρία και ενοχλούσαν τους αστυνομικούς του παρακείμενου αστυνομικού τμήματος.

    * 1970:
    - Το Rose Garden με την Lynn Anderson, πηγαίνει στο Νο. 1.

    * 1969:
    - Η Diana Ross τελειώνει με τις Supremes.
    - Οι Eric Clapton, George Harrison, Delaney & Bonnie, Billy Preston και Keith Moon εμφανίζονται σαν μέλη της Plastic Ono Band του John Lennon, σε μία συναυλία για την UNICEF.
    - Η δεκαετία τελειώνει τραγικά για τους Rolling Stones, όταν ένας Hell’s Angel δολοφονεί έναν νεαρό, την ώρα της συναυλίας του γκρουπ στο Altamont της California. Στη συναυλία συμμετείχαν οι Santana, οι Jefferson Airplane και οι Crosby, Stills, Nash and Young.

    * 1968:
    - Ο Eric Burdon αναγγέλλει την διάλυση των Animals.
    - Η Janis Joplin αφήνει τους Big Brother & The Holding Company. Το γκρουπ που τώρα την καλύπτει είναι οι Kozmic Blues Band.
    - Οι Rolling Stones γυρίζουν το φιλμ Rock ‘N’ Roll Circus, με τους ίδιους αλλά και με τους John Lennon, Steve Winwood, Who, Eric Clapton, Jethro Tull και Marianne Faithfull.
    - Ο Graham Nash αφήνει τους Hollies για να φτιάξει τους Crosby, Stills and Nash.
    - Οι Rolling Stones κυκλοφορούν το Beggar’s Banquet. Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ στην ιστορία του Rock.

    * 1967:
    - Ο Dave Mason αφήνει τους Traffic, αλλά επιστρέφει ξανά.
    - Οι Rolling Stones κυκλοφορούν το ψυχεδελικό τους Their Satanic Majesties Request.

    * 1966:
    - Ο Jimi Hendrix ηχογραφεί το Hey Joe.

    * 1965:
    - Οι Beatles περνούν τα τρίτα τους συνεχόμενα Χριστούγεννα στην κορυφή του Βρετανικού albums chart με το Rubber Soul. Προηγήθηκαν τα Beatles For Sale (1964) και With The Beatles (1963) και ακολούθησαν τα White Album (1968) και Abbey Road (1969). Όλα Χριστουγεννιάτικα.
    - Οι Jefferson Airplane, κάνουν τις πρώτες τους ηχογραφήσεις και ……..απογειώνονται!!!!

    * 1964:
    - Ο Brian Wilson αφήνει τους Beach Boys, λόγω νευρικής κατάπτωσης.

    * 1962:
    - Οι Tornadoes είναι το πρώτο Βρετανικό γκρουπ που κάνει στις Η.Π.Α. το Νο. 1 με το Telstar. Προηγήθηκαν 13 μήνες των Beatles.

    * 1961:
    - Ο Brian Epstein γίνεται μάνατζερ των Beatles.

    *1959:
    - Οι Kingston Trio βάζουν 4 άλμπουμ στο top 10. (Here We Go Again στο No. 2, The Kingston Trio at Large στο No. 4, The Kingston Trio στο No. 7 και From the Hungry I Was στο No. 8).
    - O Don και ο Phil Everly (Everly Brothers), ηχογραφούν για πρώτη φορά έξω από το Nashville. Πηγαίνουν στη Νέα Υόρκη και κάνουν το Let It Be Me.

    * 1958:
    - Το Chipmunk Song, είναι στην κορυφή με τον David Seville (Ross Bagdasarian).

    * 1957:
    - Το Jingle Bell Rock του Bobby Helms είναι το πρώτο Χριστουγεννιάτικο Rock τραγούδι.
    - Ο Elvis παίρνει την κλήση του για να παρουσιαστεί στον Αμερικανικό στρατό.
    - Ο Jerry Lee Lewis παντρεύεται την 14χρονη εξαδέλφη του, ενώ είναι ακόμα παντρεμένος με την Jane Mitcham.

    * 1956:
    - Ο Elvis Presley τελειώνει τη χρονιά με το δέκατο single στο top 100.

    * 1955:
    - Ο Carl Perkins ηχογραφεί το Blue Suede Shoes.

    * 1954:
    - To Shake, Rattle and Roll είναι το πρώτο Αμερικανικό τραγούδι που μπαίνει στο Βρετανικό singles chart.

    * 1949:
    - Ο Fats Domino ηχογραφεί το Fat Man (Ο τίτλος ήταν αλλιώς αλλά τον άλλαξαν για να ……του ταιριάζει!!!!).

    *** ΓΕΝΕΘΛΙΑ:

    1:
    - Billy Paul (1934)
    - Lou Rawls (1935)
    - Bette Midler (1945)
    - Gilbert O’Sullivan (1946)
    2:
    - Sylvia Syms (1917)
    - Rick Savage (Def Leppard, 1960)
    3:
    - Andy Williams (1928)
    - Ozzy Osbourne (1948)
    - Mickey Thomas (Elvin Bishop’s, 1949)
    4:
    - Chris Hillman (Byrds, 1942)
    - Dennis Wilson (Beach Boys, 1944)
    - Gary Rossington (Lynyrd Skynyrd, 1951)
    5:
    - Little Richard (1932)
    - J.J. Cale (1938),
    - Andy Kim (1952)
    - Jim Messina (Poco / Loggins & Messina, 1947)
    6:
    - Len Barry (1942)
    - Kim Simmonds (Savoy Brown, 1947)
    - Peter Buck (REM, 1956)
    7:
    - Harry Chapin (1942)
    - Tom Waits (1949)
    8:
    - Johnny Otis (1921)
    - Sammy Davis Jr. (1925)
    - Jim Morrison (1943)
    - Gregg Allman (1947)
    9:
    - Rick Danko (The Band, 1943)
    - Joan Armatrading (1950)
    - Donny Osmond (1957)
    10:
    - Chad Stuart (Chad & Jeremy, 1943)
    11:
    - Big Mama Thornton (1926)
    - David Gates (Bread, 1940)
    - Brenda Lee (1944)
    12:
    - Frank Sinatra (1915)
    - Connie Francis (1938)
    - Dionne Warwick (1940)
    - Dickey Betts (Allman Brothers Band, 1943)
    - Paul Rodgers (Free / Bad Company, 1949)
    13:
    - Jeff “Skunk” Baxter (Steely Dan / Doobie Brothers, 1948)
    - Ted Nugent, (1948)
    14:
    - Charlie Rich (1942)
    - Bill Mononen (Copperpenny, 1948)
    15:
    - Jesse Belvin (1932)
    - Cindy Birdsong (1939)
    16:
    - Billy Gibbons (ZZ Top, 1949)
    17:
    - Eddie Kendricks (Temptations, 1939)
    - Paul Butterfield (1942)
    18:
    - Chas Chandler (Animals, 1938)
    - Keith Richards (1943)
    19:
    - Alvin Lee (Ten Years After. 1944)
    - Zal Yanovsky (Lovin’ Spoonful, 1944)
    20:
    - Billy Bragg (1957)
    - Anita Ward (1957)
    21:
    - Frank Zappa (1940)
    - Carl Wilson (Beach Boys, 1946)
    22:
    - Rick Nielsen (Cheap Trick, 1946)
    - Robin & Maurice Gibb (Bee Gees, 1949)
    23:
    - Esther Phillips (1935)
    - Johnny Kidd (1939)
    24:
    - Dave Bartholomew (1920)
    - Lee Dorsey (1924)
    - Mike Curb (1944)
    25:
    - O’Kelly Isley (1937)
    - Noel Redding (Jimi Hendrix Experience, 1945)
    - Jimmy Buffett (1946)
    - Annie Lennox (1954)
    26:
    - Phil Spector (1940)
    27:
    - Scotty Moore (1931)
    - Mick Jones (Foreigner, 1944)
    - David Knopfler (Dire Straits, 1952)
    28:
    - Edgar Winter (1946)
    - Alex Chilton (Box Tops, 1950)
    29:
    - Marianne Faithfull (1946)
    - Cozy Powell (Emerson, Lake & Powell, 1947)
    - Yvonne Elliman (1951)
    30:
    - Bo Diddley (1928)
    - Paul Stookey (Peter, Paul & Mary, 1937)
    - Del Shannon (1939)
    - Michael Nesmith (1942)
    - Davy Jones (1945)
    - Jeff Lynne (ELO / Traveling Wilburys (1947)
    31:
    - Andy Summers (Police, 1942)
    - John Denver (1943)
    - Burton Cummings (Guess Who, 1947)
    - Donna Summer (1948)
    - Tom Hamilton (Aerosmith, 1951)

    *** ΑΠΩΛΕΙΕΣ:

    1:
    - Lee Dorsey (1986)
    4:
    - Tommy Bolin (Deep Purple, 1976)
    - Frank Zappa (1993)
    6:
    - Leadbelly (1949)
    - Roy Orbison (1988)
    7:
    - Dee Clark (1990)
    8:
    - Ο John Lennon δολοφονείται μπροστά στο σπίτι του, από έναν παρανοϊκό (?) θαυμαστή του, που εξ αιτίας ενός παρανοϊκού νόμου, είχε το δικαίωμα να οπλοφορεί (1980)

    - Marty Robbins, (1982)
    9:
    - Sonny Til (Orioles, 1981)
    10:
    - Otis Redding (1967)
    - Faron Young (1996)
    - Rick Danko (Band, 1999)
    11:
    - Sam Cooke (1964)
    12:
    - Ian Stewart, (ο έκτος Rolling Stone, 1985)
    13:
    - Dinah Washington (1963)
    - Zal Yanovsky (Lovin’ Spoonful, 2002)
    15:
    - Glenn Miller (1944)
    - Jackie Brenston (1979)
    16:
    - Nicolette Larson (1997)
    17:
    - Hound Dog Taylor (1975)
    - Grover Washington Jr. (1999)
    18:
    - Kirsty MacColl (2000)
    19:
    - Jimmy Rogers (1997)
    - Roebuck “Pops” Staples (2000)
    20:
    - Bobby Darin (1973)
    - Hank Snow (1999)
    22:
    - Joe Strummer (Clash, 2002)
    24:
    - Johnny Ace 1954)
    - Nick Massi (Four Seasons, 2000)
    25:
    - Charlie Chaplin (1977)
    - Ron Tabak (Prism, 1984)
    - Dean Martin (1995)
    26:
    - Curtis Mayfield (1999)
    27:
    - Freddie King (1976)
    28:
    - Dennis Wilson (Beach Boys, 1983)
    29:
    - Tim Hardin (1980)
    30:
    - Johnny Moore (Drifters, 1998)
    31:
    - Rick Nelson (1985)
    - Floyd Cramer (1997)








    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #10979   /   28.12.2007, 17:39   /   Αναφορά
    πολυ καλη αναδρομη σε όλο το φασμα των γεγονοτων.

    Ιστορικα άψογος καιπεριεκτικος.

    καμία ενότητα δεν σε αφηνει αδιάφορο
    #10981   /   28.12.2007, 19:31   /   Αναφορά
    Richey James Edwards (born Richard James Edwards, 22 December 1967) was the co-lyricist and guitarist of the Welsh rock band Manic Street Preachers.





    Το 1994 ήταν η πιο σκοτεινή και δύσκολη χρονιά στην ιστορία των Manics. Ο Richey αντιμετώπιζε (ήδη από την εφηβεία του) πολλά προβλήματα, όπως κατάθλιψη, αλκοολισμό, ανορεξία και τάσεις για αυτό-ακρωτηριασμό. Σε μια συναυλία στην Ταϊλάνδη είχε εμφανιστεί με μαχαιριές στα χέρια του. Σε κάποια φάση χρειάστηκε να εισαχθεί σε ψυχιατρική κλινική και το συγκρότημα έπαιζε χωρίς αυτόν, φανερά επηρεασμένο από την απουσία του. Την ίδια περίοδο οι Manics είχαν επισκεφτεί γνωστά στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως το Νταχάου, καθώς και το Πάρκο της Ειρήνης στη Χιροσίμα, το μουσείο του οποίου απεικονίζει τη φρίκη της έκρηξης της ατομικής βόμβας. Παράλληλα είχαν αποφασίσει να φτιάξουν έναν δίσκο ύστερα από πολύ μελέτη και συγκέντρωση, βιβλιογραφική και μουσική. Και το αποτέλεσμα αυτών; Το "Holy Bible", ένας δίσκος αριστουργηματικός μέσα στο σκοτεινό του έρεβος και ένα από τα άλμπουμ μνημεία στην ιστορία της ροκ μουσικής. Και για πρώτη φορά οι ως τότε κυνικοί και επιφυλακτικοί κριτικοί αναγνώρισαν το μεγαλείο του δίσκου, και το μεγαλείο του συγκροτήματος.







    Ο δίσκος αυτός παρομοιάστηκε με το "In Utero" των Nirvana, κυρίως λόγω της τραγικής τους συνέχειας... Ένα άλμπουμ που στέκει δίπλα σε δίσκους ορόσημα όπως το "Pornography" και το "Closer". Μουσικά εδώ οι Manics επαναπροσδιορίζονται. Το ποζεράδικο και το hard-rock ύφος έχει εξαφανιστεί και στη θέση του συναντάμε παγωμένα κιθαριστικά riff, με έντονο το gothic και το post-punk στοιχείο, κάποια industrial στοιχεία, ενώ τα punk ξεσπάσματα επιστρέφουν έντονα όσο ποτέ και ακούγονται σα να βγαίνουν μέσα από ένα σκοτεινό πηγάδι. Οι επιρροές από Joy Division πολλές, όπως και από Alice In Chains και Cranes. Η ατμόσφαιρα είναι εφιαλτική, υπαρξιακή, απελπισμένη, σα μυθιστόρημα του Κάφκα, η παραγωγή δίνει έναν κλειστοφοβικό τόνο, η απόγνωση και η οργή κυριαρχούν πέρα για πέρα. Η δομή του δίσκου και η εναρμόνιση των τραγουδιών με τη μουσική είναι πολύ ιδιαίτερη, σε κάποια σημεία μία μόνο λέξη τραγουδιέται με τρόπο τέτοιο που τραβάει πολύ σε μήκος, σε άλλα πάλι ολόκληρες προτάσεις βγαίνουν πολύ γρήγορα, έτσι ώστε να μην καταλαβαίνει ο ακροατής τι λέγεται. Οι Manics είχαν αλλάξει το image τους για άλλη μια φορά. Τώρα εμφανίζονται ντυμένοι με στρατιωτικά.



    Στιχουργικά ο δίσκος είναι πολύ σκοτεινός, από τους σκοτεινότερους που έχουν γραφτεί ποτέ, σε σημεία γίνεται πραγματικά επώδυνος. Το 70% των στίχων αυτή τη φορά γράφτηκε από τον Richey και αντανακλά τον ψυχικό του κόσμο... Ο δίσκος καταπιάνεται με τις σκοτεινότερες όψεις της ανθρωπότητας, σαν ένας καθρέπτης που φανερώνει τις πιο τρομακτικές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης... Η εκπόρνευση του σώματος, η αυτοκαταστροφή, το Ολοκαύτωμα, η απώλεια, ο μηδενισμός, η μετατροπή των πάντων σε εμπορεύματα, οι serial-killers, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανάμεσα στα θέματα του "Holy Bible"... Το συγκλονιστικό "4st. 7lbs." Έχει ως θέμα του το δράμα της βουλιμίας και της νευρικής ανορεξίας, για πρώτη φορά στη δημοφιλή μουσική, με έναν σπαρακτικό αλλά και ρομαντικό τόνο («I want to walk in the snow And not leave a footprint I want to walk in the snow And not soil its purity»)... Η πολιτικοποίηση είναι έντονη για άλλη μια φορά σε τραγούδια όπως το "Ifwhiteamericatoldthetruthforonedayitsworldwouldfallapart" και το "P.C.P.", το θέμα του οποίου είναι η υποκρισία της πολιτικής ορθότητας. Ο δίσκος επιπρόσθετα είναι εμποτισμένος με αναφορές σε ιστορικά, λογοτεχνικά και πολιτικά πρόσωπα, και οι στίχοι συχνά είναι δυσνόητοι, αινιγματικοί και ποιητικοί, κατ' αναλογία με τον δημιουργό τους, του οποίου το έργο αυτό έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα...



    Το άλμπουμ, αν και αποθεώθηκε από τους κριτικούς, υπήρξε το λιγότερο επιτυχημένο τους ως τότε. Παραμένει ωστόσο το καλλιτεχνικό αριστούργημα τους και η αναγνώριση του στο ευρύ κοινό ήρθε, έστω και αργά. Η πρόσφατη επανέκδοση του έφτασε πολύ ψηλά στα βρετανικά charts. Το 2005, σε ένα δημοψήφισμα της εκπομπής του BBC "Newsnight Review" κατέκτησε την κορυφή των «αγαπημένων άλμπουμ», εκτοπίζοντας το "Ok Computer" των Radiohead στη δεύτερη θέση.







    Η εξαφάνιση του Richey James Edwards



    Το σκοτεινότερο κεφάλαιο στην ιστορία των Manic Street Preachers κλείνει με την εξαφάνιση του Richey, ο οποίος τόσα είχε προσφέρει στο συγκρότημα. Την περίοδο αμέσως μετά την κυκλοφορία του "Holy Bible" αυτό που είχε μεγαλύτερη σημασία για τους Manics, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Nicky Wire, ήταν «να κρατήσουμε τη μπάντα όρθια! Να κρατήσουμε ζωντανό τον Richey!». Προς υποστήριξη του νέου άλμπουμ το συγκρότημα παρουσίασε ζωντανά το πρώτο single "Faster" στην εκπομπή "Top of the Pops" του BBC. O τραγουδιστής James Bradfield ερμήνευσε το τραγούδι φορώντας στο πρόσωπο του μια κουκούλα που θύμιζε παραστρατιωτικές τρομοκρατικές οργανώσεις, εναρμονιζόμενος με το νέο look του συγκροτήματος. Οι αντιδράσεις όμως ήταν θυελλώδεις, καθώς ξέσπασαν πάνω από 25.000 διαμαρτυρίες, περισσότερες από ποτέ στην εκπομπή αυτή. Η τελευταία επεισοδιακή εμφάνιση του Richey με το συγκρότημα ήταν τον Δεκέμβριο του '94, στο London Astoria. Προς το τέλος της συναυλίας ο Richey διέλυσε την κιθάρα του και οι υπόλοιποι Manics ακολούθησαν, καταστρέφοντας όλο τον εξοπλισμό τους και τα μηχανήματα, αξίας 10.000 λιρών. «Ποτέ δε θα είμαστε τόσο καλοί ξανά», είπε ο Nicky μετά το τέλος της συναυλίας. Δυστυχώς ήταν και η τελευταία φορά που θα έπαιζαν και οι τέσσερις μαζί.



    Ενώ οι Manics ετοιμάζονταν για ένα ταξίδι στις ΗΠΑ, ο Richey εξαφανίστηκε. Το αμάξι του βρέθηκε εγκαταλελειμμένο λίγες μέρες μετά κοντά σε μια γέφυρα του Λονδίνου, η οποία αποτελούσε «δημοφιλές» σημείο αυτοκτονιών. Ο Richey δε βρέθηκε ποτέ έκτοτε. Το σοκ ήταν μεγάλο, οι έρευνες κράτησαν καιρό αλλά τα στοιχεία δε μπορούσαν να επιβεβαιώσουν τίποτα, καθώς ποτέ δεν βρέθηκε ο ίδιος νεκρός. Λίγο πριν εξαφανιστεί, ο Richey είχε αποσύρει χρήματα από τον τραπεζικό του λογαριασμό, τα οποία συνηγορούν στο ότι μπορεί να ήταν μια σκόπιμη εξαφάνιση από μέρους του και όχι αυτοκτονία. Εξάλλου από τις πρώιμες μέρες των Manics γινόταν λόγος για ένα «εντυπωσιακό φινάλε», μια «καταστροφή»... Η τραγωδία της πιθανής αυτοκτονίας είχε πια μετατρέψει τον μελαγχολικό ποιητή των Manic Street Preachers σε θρύλο, και ήταν πολλοί οι οπαδοί, ανάμεσα και πολλές γυναίκες, που έγραφαν γράμματα με αίμα παρακαλώντας τον να γυρίσει πίσω. Πολλοί ήταν οι μάρτυρες τα επόμενα χρόνια που ανέφεραν πως τον είχαν εντοπίσει, σε μέρη όπως η Ινδία ή διάφορα νησιά. Τίποτα όμως δεν επιβεβαιώθηκε. Οι υπόλοιποι Manics δήλωναν πως ήλπιζαν ότι ζει, αλλά δε μπορούσαν να γνωρίζουν ούτε αυτοί. Γιατί είναι γεγονός πως τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Richey ήταν πέρα για πέρα αληθινά... Το 2000 η αδερφή του Rachel δήλωσε φορτισμένη πως «αν ακούει αυτή τη στιγμή, θέλουμε να ξέρει πως τον αγαπάμε πολύ και πως θέλουμε πολύ να γυρίσει». Η οικογένεια του το 2002, ενώ είχε τη δυνατότητα να τον κηρύξει επισήμως νεκρό, αποφάσισε να μην το κάνει.

    Ύστερα από τόσα χρόνια μετά την εξαφάνιση του Richey James Edwards, το συγκρότημα εξακολουθεί να καταχωρεί ένα τέταρτο από τα έσοδα του σε έναν ειδικό λογαριασμό, ο οποίος φυλάσσεται γι' αυτόν.

    http://www.rocking.gr/article3823.php
    #10982   /   28.12.2007, 19:40   /   Αναφορά
    επισης δολοφονηθηκε στις 8 Δεκεμβριου o Dimebag Barrel των Pantera