Χωρίς Επιστροφή

Χαμένη άνοιξη ψυθιρίζουν οι εικόνες σου στα μάτια μου
φωνές βουβές, σαν μέλισσες φωλιάζουν στα μαλλιά μου.
Και συλλογίζομαι για τα χρόνια που δεν ήρθαν,
για τις μέρες που δεν ζήσαν ,
για τα παιδιά που δεν μεγαλώσαμε,
για τις στιγμές που δεν μοιραστήκαμε.


Και τι μ’ αυτό
δεν είσαι εδώ, δεν είσαι με κανένα
και ο κανένας είμα εγώ.


Ακολουθώ την σκιά σου
ψάχνω τα υγρά αποτυπώματα σου στο μπάνιο
φιλώ τα χείλη μου για να φιλήσω τα δικά σου.
Τον δρόμο χάνω ψάχνωντας στον ουρανό.
Είσαι εκεί ;
είσαι εδώ ;
στα βήματα μου νιώθω τα δικά σου
στα χνώτα μου νιώθω την ανάσα σου.


Συντροφεύω την μοναξιά μου με υγρές γλώσσες
και εξατμισμένα δάκρυα.
Περνάω απ’ τα μέρη π’ αγαπούσες
βλέπω τα κύματα στη μέση να με σκίζουν
τα δέντρα, με τα κλαδιά τους τυλιγμένα στο λαιμό μου
παλεύουν κοντά σου να με φέρουν
χορεύω με τον άνεμο το μοιρολόι σου.


Μυρίζουν θάνατο τα δάκρυα μου,
ειν’ ο χαμός σου που με κάνει να χάνομαι και γω


Μπροστά μου ξεθωριασμένα βλέμματα
ροδαλές παλάμες που ζητούν ελεημοσύνη
στόματα π’ ανοίγουν για να χορτάσουν της πείνας την βιασύνη.
Δεν είμαι δω , δεν είμαι με κανένα


Ο κόσμος μου πλασμένος απ’ τα όνειρα σου,
τα χέρια μου νιώθω ακόμη τυλιγμένα στη μέση σου,
η φωνή μου μπερδεύεται με την δική σου


Μα είσαι δω , είσαι παντού.
Στον γεράκο που σκύβω να φιλήσω
στο γέλιο του παδιού που θα μεγαλώσω,
σ΄εκείνους που ότι μου χάρισες
έχω για να τους δώσω