Συναυλία Raining Pleasure στη Θεσσαλονίκη

Για να πούμε την αλήθεια δεν υπήρχε μέτωπο, γιατί για να υπάρξει χρειάζονται δύο για να αναμετρηθούν. Στο γήπεδο όμως υπήρχε μόνο μία ομάδα. Αλλά και να γινόταν αναμέτρηση οι νικητές θα ήταν πάλι οι Raining Pleasure. Tί να πει κανείς για μία μπάντα που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιο από τους δίσκους της είναι ο καλύτερος μια και ο ένας είναι καλύτερος από τον άλλο. Για μία μπάντα που στο live τα κομμάτια της είναι ακόμα καλύτερα από ότι στο studio, για μία μπάντα που σε κάθε live της ακούς πάντα μια διαφορετική εκτέλεση των κομματιών της από ότι σε προηγούμενο live...

Αλλά ας ξεκινήσουμε από το χώρο. Το Ξυλουργείο του Μύλου είναι ένας μικρός και σχετικά ζεστός χώρος, μακρόστενος ο οποίος δε χωράει πάνω από το 200 άτομα. Μου αρέσει που οι Pleasure μπορούν να προσαρμοστούν σε όλα τα είδη των χώρων, να ταιριάξουν κάθε φορά το πρόγραμμα και τον ήχο τους και προπαντός μου αρέσει που συνεχίζουν να παίζουν και σε μικρούς και ζεστούς χώρους, όπως κάνει μία μπάντα που πρωτοξεκίνησε. Ο ήχος ήταν καλός αλλά για τα δεδομένα των Pleasure θα μπορούσε να είναι καλύτερος, ειδικά στην αναλογία φωνητικών και μουσικής. Ήταν ένα πολύ δυναμικό live, με 3 κιθάρες και δυνατές ροκ κιθαριστικές εκτελέσεις σε μερικές περιπτώσεις. Ο Βασσιλικός μία σύνθετη και ιδιότυπη καλλιτεχνική περσόνα ικανός να σε καθηλώσει τη μία στιγμή και να σε απογειώσει την αμέσως επόμενη, δεν είναι απλώς ένας τραγουδιστής αλλά ένας ερμηνευτής που στη σκηνή δεν κουνάει απλώς το στόμα του, αλλά κινείται στο ρυθμό του live και συμπαρασύρει και το κοινό.

Η συναυλία ξεκίνησε με κάποια καθυστέρηση μια και οι πόρτες ήταν ανοιχτές πριν από τις 10, ενώ η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή στις 11. Ξεκίνησαν με το Another song, αν και πριν ξεκινήσουν να παίζουν ήδη ακουγόταν διάφοροι ήχοι και ακατάληπτες φωνές και λόγια που έμοιαζαν με γερμανικά αλλά δεν ήταν ολοκληρωμένες φράσεις ή λέξεις...Τα μέλη της μπάντας ανεβαίνουν στη σκηνή φορώντας τα φωσφοριζέ γιλέκα που φοράνε οι εργάτες όταν δουλεύουν σε δημόσια έργα ή οι αστυνομικοί όταν κάνουν ελέγχους στο δρόμο για να φαίνονται από μακριά...Πρώτη φόρά τους βλέπω να επιλέγουν τέτοια εμφάνιση αλλά και να κάνουν κάποια ενδυματολογική επιλογή σα σύνολο. Από το Another song περνάμε σε μια Rock καθαρά εκτέλεση του Love me (από το Forwards+Backwards, βλ. διαφήμιση Amita) που στην αρχή δυσκολεύεσαι να το αναγνωρίσεις. Μετά συνέχισαν και με άλλα κομμάτια το This World από το Forwards + Backwards. Έπαιξαν και μερικά κομμάτια από τους 2 πρώτους δίσκους (Memory Comes Back και Nostalgia). Tο καθαρόαιμο Rock Βilly's hard Laid (Memory Comes Back 1996) και τα καθαρόαιμα Pop Is that Yoo και το Breathe in, breathe out από το Nostalgia 1998, μόνο που από καθαρόαιμα Pop τα κομμάτια έγιναν καθαρόαιμα Rock. Ηταν τυχαία επιλογή η Rock μεταμόρφωση των Pop τραγουδιών; Κατ' εμέ όχι και θα το εξηγήσω αμέσως...

Η συναυλία αυτή ήταν νομίζω η πρώτη ή τουλάχιστον από τις πρώτες μετά από μια περίοδο 6 μηνών που από οσο ξέρω η μπάντα ήταν για αρκετό διάστημα στη Γερμανία. Το Σεπτέμβρη θα κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος που μάλλον θα έχει πολύ Rock ήχους. Αυτή μου η πρόβλεψη χωρίς να έχω ακούσει το δίσκο βασίζεται όχι μόνο στις 3 κιθάρες, και στις ροκ εκτελέσεις Pop κομματιών αλλά και στα 2 κομμάτια από τον καινούριο δίσκο που μας έπαιξαν. Το ένα ήταν πολύ δυνατό Rock με λίγη υπερβολή στο live ακουγόταν σα Hard Rock -ή μήπως φταίει ότι έχουν μαλακώσει τα γούστα μου; To επιστέγασμα της Rock στροφής ήρθε όταν κάποια στιγμή ο Βασσιλικός είπε περίπου ότι όσο περνάει ο χρόνος μεγαλώνετε και εσείς και εμείς, εξελισσόμεθα, αναπτυσσόμεθα αλλά δεν (πρέπει να) ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε και αρχίζουν να παίζουν Led Zeppelin και το Whola Lotta Love...Εκεί κάπου έμεινα... με τη θετική έννοια γιατί σεβάστηκαν το κομμάτι και την εκτέλεση αλλά και γιατί ήταν πολύ δυναμικοί, ειδικά ο Βασσιλικός. Στο live κινήθηκαν από Rock n roll μεχρι Hard Rock και απο electroPop μέχρι discoPop...Τα υποστήριξαν όλα επάξια. Από το Flood έπαιξαν φυσικά το Fake και αμέσως μετά το Capricorn αλλά και τα Ride a loop και Free –τα δύο τελευταία είχαν έναν εύθυμο χορευτικό ρυθμό. Στο μυαλό μου έμεινε η εκτέλεση του Romance το οποίο αν και το cd version είναι γρήγορο και ρυθμικό, λίγο Pop και λίγο Rock n roll στην αρχή το έπαιζαν σαν αργή μπαλάντα -δυσκολεύτηκα και αυτό να το αναγνωρίσω στα πρώτα 20 δευτερόλεπτα- και κάπου στη μέση το απογείωσαν στους κανονικούς του γρήγορους ρυθμούς. Τα κομμάτια από τον καινούριο δίσκο που έπαιξαν και ειδικά το ένα θα γίνει μάλλον single και θα έχει επιτυχία, θυμίζοντας fake και capricorn...Έπαιξαν και το Dancing Queen όπου απογείωσε το κοινό, όπως το κοινό ενθουσιάστηκε και από τα 2 κομμάτια από το Reflections που παίχτηκαν στο κύριο μέρος της συναυλίας, πρώτο το Dance of the dogs -αν το αναγνώρισα σωστά- και το Kemal.

Έπαιξαν για μία ώρα και μετά ανέβηκαν άλλες 2 φορές στη σκηνή. Συνολικά η διάρκεια του live ήταν μιάμιση ώρα...Τηρούμενης της τιμής του εισιτηρίου μόλις 15€ ήταν καλά, αλλά μόνο αν το δεις από καθαρά εμπορική και οικονομίστικη αντίληψη. Οι Pleasure μας έχουν συνηθίσει να παίζουν καθαρό δίωρο. Δεν ξέρω αν είχαν κάποιους λόγους αλλά ο συνειρμός της χαμηλής τιμής του εισιτηρίου και της λίγης ώρας ήταν αναπόφευκτος.

Να επισημάνω ότι δεν υπήρξε μάλλον promotion της συναυλίας, εγώ εντόπισα μόνο μία αφίσα στην πόλη. Ίσως γιατί ήταν πολύ μικρός ο χώρος, ίσως επιλογή της μπάντας να παίξει σε ολιγάριθμο ακροατήριο, γιατί είχε να παίξει στη Θεσσαλονίκη ένα 6μηνο και στην Ελλάδα γενικότερα, αν δεν κάνω λάθος...

Σε κάποιο κομμάτι, ο Βασσιλικός σήκωσε μια ξύλινη home-made ταμπέλα που είχε εκτυπωμένο πάνω το σύνθημα "Burn down the church"...Δεν ξέρω, αν πρόκειται για μία θεατρική κίνηση καλλιτεχνικής έκφρασης στα πλαίσια της παράστασης -δεν κατάλαβα ποιο ήταν το κομμάτι που έπαιζε, ίσως ήταν από τον καινούριο δίσκο, ίσως δεν ήταν δικό τους- ή αν έχει να κάνει με μία κίνηση περισσότερο στοχευμένη να προκαλέσει...Ο συνδυασμός της εμφάνισης της μπάντας με φωσφοριζε γιλέκα και της κίνησης αυτής ίσως δώσει την εντύπωση ότι οι Pleasure προσπαθούν να γίνουν πιο εξωστρεφείς και προκλητικοί ενόψει του καινούριου δίσκου. Δεν το νομίζω γιατί δεν το έχουν ανάγκη ούτε καλλιτεχνικά ούτε εμπορικά...

Ελπίζω να συνεχίσουν να κάνουν live τέτοια αλλά μεγαλύτερης διάρκειας για πολύ καιρό. Αξίζει να τους δείτε, έστω μια φορά...

Επίσημο site Raining Pleasure