Η μεγάλη άνοιξη ενός φωτεινού μυαλού

Ο νέος δίσκος του Μανώλη Φάμελλου κινείται στο ηλεκτρικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τον ίδιο επί χρόνια μόνο που βλέπουμε να επιστρέφει όπως ο ίδιος δηλώνει στην αυτοκριτική του (βλ.επίσημο site) "στις παλιές καλές μέρες". Αυτό φαίνεται και από τα φωνητικά του δίσκου, στα οποία ακούγονται ο Γιώργος Δημητριάδης, άλλως Μαφία, και η Λουϊζα Σοφιανοπούλου με την οποία μοιράζεται ένα "τρυφερά χυδαίο τραγουδάκι,που προσωπικά μου θύμισαν λίγο σίξτις ποπ. Το καινούριο στοιχείο που είναι ευθέως αναγνωρίσιμο είναι η θεματολογία του.Υπάρχουν τραγούδια γραμμένα σε τρίτο πρόσωπο (Τι παραμύθι να σου πω, Στο δικό του κόσμο, Μια παγωμένη καρδιά, Η ψυχή του πάρτυ) που είναι κάτι στο οποίο δεν μας είχε συνηθίσει άλλοτε ο Μανώλης Φάμελλος. Όχι πως δεν υπάρχουν και τα εγωκεντρικά του, αλίμονο, (Σε περίμενα, Φέτος δεν κατάλαβα καλοκαίρι) αλλά πλέον δεν προσπάθει να φιλοσοφήσει τον εαυτό του μέσα από λάθη και πάθη αλλά στρέφει το βλέμμα του προς το μέλλον και κλείνει τα κεφάλαια του παρελθόντος.

Μανώλης Φάμελλος

Επίσης καινούριο στη θεματολογία είναι και η σάτυρα(!). Σε ανάλαφρους σκοπούς και πάντα με το χαρακτηριστικό του έξυπνου στίχου που τον διακατέχει ακούμε ένα Μανώλη Φάμελλο πότε να αναλύει το είδος των διαπροσώπικων σχέσεων που βασιλέυει στην απελευθερωμένη εποχή μας (Το γκομενάκι μου) να θίγει εμμέσως πλην σαφώς τα κακώς κείμενα της τηλεοπτικής πραγματικότητας (Ο Κύριος Κου) αλλά και τα ψυχαναγκαστικά του καιρού (Το μεγάλο χωριό) δίνοντας και μιά τρυφερή ματιά και στους "απόκληρους" της κοινωνίας (Η λουλουδού). Κι επειδή δίσκος του Μανώλη Φάμελλου χωρίς την φιλοσοφική σκοπιά δεν υφίσταται το "Ένα τραγουδάκι για το Τίποτα" είναι εκείνο που προσπάθει να αναλύσει "την δυσκολότερη ίσως έννοια που μπορεί να συλλάβει κανείς".

Γενικά ο δίσκος αυτός έχει ένα καινούριο στυλ κάτι αλλιώτικο. Ίσως θα πρέπει να συμφωνήσω ότι είναι ένας δίσκος "πιό εξωστρεφής αλλά από μία εσωτερική σκοπιά". Σαν την μεγάλη άνοιξη ενός φωτεινού μυαλού μέσα σ' ένα φθινώπορο που κλαίγεται ότι τίποτα το αξιόλογο δεν συμβαίνει στη δισκογραφία τελευταία. Και άξαφνα εγένετο φώς... και ο Μανωλης Φάμελλος "Η ψυχή του πάρτυ".