Η Μαρία Λούκα μιλάει στο MusicHeaven

Β' Μέρος

Α: Εσύ πώς γράφεις; Βιωματικά; Με γνώμονα τη φαντασία; Κατά παραγγελία απ’ ό,τι ξέρω δεν έχει γράψει κάτι ακόμα…
Ακόμα δεν έχει χρειαστεί να γράψω κατά παραγγελία, παρά μόνο στίχους. Με τον Στάμο Σέμση τώρα ετοιμάζουμε κάποια τραγούδια στα οποία γράφω τους στίχους για να τους επενδύσει εκείνος με μουσική. Μου δίνει μια μουσική ή μια μελωδική γραμμή ή ακόμα και μια φράση που θέλει να έχει μέσα το τραγούδι κι εγώ προσθέτω τους στίχους. Δεν μπορώ να πω αν είναι βιωματική ή κατά φαντασία αυτή η διαδικασία γιατί μεταβάλλεται. Κάποιες φορές μπορεί να ζω μια έντονα συγκινησιακή κατάσταση και να την αποτυπώσω. Πάντα όμως εν ψυχρώ, ποτέ δεν γράφω την ώρα που μου συμβαίνουν. Κάποιες άλλες φορές έχω επιθυμήσει να φτιάξω τοπία φανταστικά για να μπορέσω να νιώσω καλύτερα. Θέλω να μπω κι εγώ μες στο τραγούδι για να μπορέσω να ζήσω το παραμύθι.

Α: Τραγούδια άλλων έχεις κληθεί να τραγουδήσεις δισκογραφικά;
Τώρα ετοιμάζεται μια δουλειά του Νίκου Ζουρνή που έχει γράψει και στον δικό μου τον δίσκο και συμμετέχω ως τραγουδίστρια. Επίσης, σε μια δουλειά του Νίκου Παπαδόπουλου είχα μια συμμετοχή, είχα κάνει φωνητικά στον Σωκράτη Μάλαμα και στον Μίλτο Πασχαλίδη και σε άλλες. Το τραγούδι είναι κάτι που εξασκώ πέρα από το κομμάτι της τραγουδοποιού. Για εμένα είναι πολύ μεγάλη ευλογία να μπορώ να πω πράγματα των άλλων.

Β: Μέσα σου βαραίνει περισσότερο το τραγούδισμα από τη στιχουργική;
Δεν θα ήθελα να τα συγκρίνω, καθένα έχει τον χώρο του. Απλά το τραγούδισμα μου είναι ευκολότερο λόγω φύσης, αφού πάντα τραγουδούσα, πάντα είχα μια φωνή η οποία μου επέτρεπε να τραγουδώ.

Β: Στις συνθέσεις σου συναντάται περισσότερο το ύφος της μπαλάντας. Υπάρχουν άλλα είδη που θα ήθελες κάποια στιγμή να αγγίξεις;
Όλα, αλλά δεν μπορώ ακόμα! Εντάξει, οι μπαλάντες, επειδή είμαι και γυναίκα, είναι πιο κοντά στη δική μου ψυχοσύνθεση, αλλά σαφώς και μπορώ να γράψω πιο έντονα τραγούδια. Πάντα εξασκούμαι σε διάφορα είδη. Το θέμα είναι τι σου ταιριάζει μα κάνεις την δεδομένη στιγμή.

Β: Υπάρχει μέσα σου η αναζήτηση της παράδοσης;
Πάρα πολύ. Νομίζω ότι έχει να κάνει και με τις δυο μου πατρίδες, την Κρήτη και τη Λάρισα. Η παράδοση είναι η πηγή μας, πρέπει να πάμε να αντλήσουμε το καλύτερό της και να το φέρουμε στο σήμερα με το δικό μας προσωπικό στυλ.

Β: Βλέπεις κάποια στιγμή να σου «βγαίνει» αυτό στην στιχουργική σου και στην τραγουδοποιία;
Θέλω να πιστεύω ότι σε κάποιον βαθμό μου βγαίνει. Δηλαδή, αν πάρουμε το «Μάτια μου ζωγραφιστά» είναι ένας μακεδονίτικος καρσιλαμάς. Θέλω να προσεγγίζω τέτοιου είδους και ρυθμού τραγούδια αλλά είναι αρκετά δύσκολο. Πολύ πετυχημένα το κάνει ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου κι έχει το χάρισμα να το μεταμορφώνει σε κάτι πάρα πολύ καλό.

Α: Αν κοιτάξουμε λίγο πιο μακριά, η μουσική που βγαίνει σήμερα μπορεί να αποτελέσει «παράδοση» για τις επόμενες γενιές;
Σίγουρα θα αποτελέσει. Αυτό που κάνουμε εμείς σήμερα θα το ανακαλύψουν μετά από είκοσι χρόνια και θα αρχίσουν να το ψάχνουν. Είναι στο χέρι μας να αφήσουμε το καλύτερο για τις επόμενες γενιές. Πιστεύω ότι τραγούδια όπως εκείνα των Χαΐνηδων θα είναι παραδοσιακά τραγούδια για τις επόμενες γενιές μετά από πενήντα χρόνια.

Β: Νιώθεις ότι σε έχουν βοηθήσει οι συνεργασίες που είχες μέχρι τώρα;
Νιώθω τρομερά τυχερή που έχω συνεργαστεί με κάποιους πολύ σημαντικούς ανθρώπους. Η συνεργασία με τον Σαββόπουλο προέκυψε, όταν μόλις είχα τελειώσει από ένα μαγαζί στην Πάτρα, το Χάραμα και στην Αθήνα δεν είχα πλέον δουλειά. Ένα μεσημέρι με παίρνει τηλέφωνο ο Λάμπρος Καρελάς και μου λέει για μια οντισιόν που κάνει ο Σαββόπουλος. Έτσι με πήρε στη δουλειά. Έπειτα ακολούθησε ο Μάλαμας, ο Πασχαλίδης, ο Παπάζογλου… η μια συνεργασία έφερε την άλλη.

Β: Σε επίπεδο ρεπερτορίου τι έχεις πάρει από αυτούς τους ανθρώπους;
Δεν θα μπορούσα να μην έχω λατρέψει το ρεπερτόριό τους, γιατί είναι και άνθρωποι που τους ακούω και σπίτι μου γι’ αυτό και ήθελα να δουλέψω μαζί τους. Πολύ δύσκολα θα έκανα μια συνεργασία με έναν καλλιτέχνη που δεν ακούω σπίτι μου. Από την ώρα που συνεργάστηκα μαζί τους, σίγουρα έχω προσεγγίσει με ουσιαστικότερο τρόπο τα τραγούδια τους. Επίσης, με βοήθησαν να διαμορφώσω τη δική μου στάση σχετικά με αυτό που κάνω. Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου πάνω στη σκηνή να τους χαζεύω. Ειδικά το καλοκαίρι με τη Βιτάλη αυτό συνέβαινε συνέχεια.

Β: Πού είναι το όριο της προσωπικής εκτίμησης με την επαγγελματική;
Μπορεί εγώ να εκτιμώ έναν καλλιτέχνη, αλλά να μην τον εκτιμώ σαν άνθρωπο. Δόξα τω θεώ δεν έχει συμβεί ακόμα σε εμένα, γι’ αυτό αισθάνομαι πολύ τυχερή. Οι άνθρωποι που βρέθηκα στο πατάρι μου έδωσαν πρώτα απ’ όλα στοιχεία της προσωπικότητας και της ανθρώπινης πλευράς τους και μετά όλα τα άλλα.

Α: Έχεις πει «όχι»; Πιστεύεις ότι μια καριέρα χτίζεται στο όχι;
Φυσικά κι έχω πει όχι. Μου έχουν προτείνει πράγματα με τα οποία δεν ήμουν σύμφωνη κι έτσι δεν πήγα. Δεν ξέρω μια καριέρα αν χτίζεται στο «ναι» ή στο «όχι». Νομίζω ότι μια καριέρα στηρίζεται στις προσωπικές μας επιλογές κι επιδιώξεις. Κι όλα αυτά προφανώς προϋποθέτουν τα «όχι» και τα «ναι».

Α: Αν σου ζητούσαν να δώσεις ένα τραγούδι στην «αντίπερα όχθη», για έναν καλλιτέχνη που δεν εκτιμάς και τόσο για τις επιλογές και το ρεπερτόριό του, θα το έδινες;
Εξαρτάται, αν μου άρεσε η φωνή του, τον γνώριζα και ήξερα ότι είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, γιατί όχι; Αν μπορούσα να φτιάξω κάτι το οποίο θα τον εξέφραζε και εκείνος θα το υποστήριζε καλά.

Α: Το αντίστροφο; Αν σου πρότειναν να τραγουδήσεις ένα τραγούδι από την «αντίπερα όχθη»;
Αν με εξέφραζε το κομμάτι και πάλι… γιατί όχι; Σημασία δεν έχει σε ποια πλευρά της γραμμής είσαι, αλλά που συμβαίνει να είναι καλό. Κι όταν ένας άνθρωπος σου φέρνει ένα καλό τραγούδι, από όπου κι αν προέρχεται είναι ένα καλό τραγούδι. Δεν έχω προκαταλήψεις.

Α: Από άσημους καλλιτέχνες, που δεν έχουν βγει στη δισκογραφία ακόμα, έχεις δεχθεί προτάσεις;
Συνήθως μου φέρνουν demo ή στίχους. Οι περισσότεροι μου φέρνουν υλικό για να τους πω τη γνώμη μου, αν και αισθάνομαι λίγο άβολα με αυτό. Δεν αισθάνομαι σαν ειδικός για να πω τη γνώμη μου κι αυτό το λέω από την αρχή. Το μόνο που μπορώ να πω είναι αν μου άρεσε ή όχι.

Β: Μπορούμε να κάνουμε λόγο για μια νέα γενιά στο χώρο της ελληνικής μουσικής σκηνής;
Φυσικά και υπάρχει, μόνο που είναι ακόμα στα σπάργανα. Τώρα άρχισε να δείχνει ορισμένα σημεία του καιρού και του έργου της. Αλλά θέλει ακόμα πάρα πολύ καιρό μέχρι να κατοχυρώσει τα χαρακτηριστικά της και να δώσει το στίγμα της, ώστε να επηρεάσει και τους υπόλοιπους. Σίγουρα υπάρχει ένα τρομερό φυτώριο και σε λίγο καιρό νιώθω πως θα λάμψουν διαμάντια.

Β: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της γενιάς, στην οποία κι εσύ ανήκεις;
Παρόλο που οι περισσότεροι λένε το αντίθετο, η δική μας η γενιά νομίζω πως είναι πιο συνειδητοποιημένη. Δηλαδή, τρία τέσσερα άτομα τα οποία θα ξεχωρίσουν, ξέρουν πραγματικά τι πρέπει να κάνουν. Επειδή, υπάρχει μια τεράστια ροή πληροφοριών, μέσα σε αυτό το μπάχαλο θα ξεχωρίσουν αυτοί που ξέρουν τι συμβαίνει, τι θέλουν και πώς.

Β: Αν δεν κάνω λάθος, αυτή η γενιά τραγουδοποιών έχει και καλύτερη μουσική κατάρτιση…
Σε αυτό δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Μπορεί να έχουμε περισσότερες ακαδημαϊκές γνώσεις, όχι βιωματικές.

Β: Αυτή η ακαδημαϊκή γνώση μπορεί να βγάλει σε κάτι πιο ολοκληρωμένο;
Σίγουρα οι ακαδημαϊκές γνώσεις βοηθούν στο να βγάλεις καλύτερα αυτά που έχεις μέσα σου. Από εκεί και πέρα, τα καλά τραγούδια γράφονται είτε ξέρεις, είτε δεν ξέρεις μουσική. Απλά όταν ξέρεις μουσική έχεις καλύτερη ευχέρεια. Η δική μου γενιά στερήθηκε το να βρίσκεται σε παρέες και να κάνει μουσική, πράγμα που είχε η γενιά του ‘80 και του ‘90 πολύ περισσότερο.

Β: Είναι περισσότερο κοινωνικό αυτό το θέμα. Πιστεύεις ότι έχουν απομακρυνθεί οι άνθρωποι μεταξύ τους;
Σε σχέση με πριν ναι. Σήμερα και ας μιλήσουμε ειδικά για την πόλη μας που είναι το κέντρο της Ελλάδας, για να πας από το σπίτι σου που μπορεί να είναι στα Πατήσια, στον φίλο σου που μπορεί να μένει στο Χαλάνδρι, θα το σκεφτείς, παρόλο που αν έκανες την απόσταση αυτή με ποδήλατο είναι δέκα λεπτά. Υπάρχει μια τρελή αποξένωση, χωρίς να υπάρχει λόγος. Εκτός του ότι ο καθένας είναι βυθισμένος στα προβλήματά και στην καθημερινότητά του. Γενικά, δεν υπάρχει χώρος για την παρέα και αυτό συμβάλει στην αφάνταστη μοναξιά που ζούμε.

Α: Να γυρίσω λίγο στα προηγούμενα. Ταλέντο ή σκληρή δουλειά;
Και τα δύο. Πιστεύω ότι το ταλέντο περιορίζεται στο 20% με 30% και το υπόλοιπο είναι σκληρή δουλειά. Εκτός αν πάρουμε κάποιες εξαιρέσεις ανθρώπων που είναι ιδιαίτερα χαρισματικοί και τους έχει αγγίξει νεράιδα στο κεφάλι. Τίποτα όμως δεν γίνεται χωρίς δουλειά. Ακόμα και οι μεγαλύτεροι μουσικοί και οι καλοί τραγουδιστές, έχουν πίσω τους ένα back round πολύ σκληρής πειθαρχίας και δουλειάς.

Α: Εσύ διδάσκεσαι ακόμα;
Φυσικά και πίστεψε με είναι ακόμα πολύ νωρίς στη μαθητική μου ζωή. Υπάρχουν τόσα πράγματα για να ανακαλύψω και να μάθω που δεν ξέρω αν θα τα προλάβω όλα.

Β: Πόσο εύκολο είναι για έναν νέο να κάνει καριέρα;
Εξαρτάται τι εννοούμε καριέρα. Αυτό έχει να κάνει με το πώς ορίζει ο καθένας την προσωπική του ευτυχία και επιτυχία. Για εμένα, καριέρα σημαίνει να μπορώ να κάνω καλά τραγούδια που έχουν κάτι να πουν στον κόσμο και σε εμένα προσωπικά και να συνεχίσω να αισθάνομαι ήσυχη με αυτό που κάνω, άσχετα με τρελές πωλήσεις ή όχι. Και επίσης ένα βασικό κομμάτι είναι να μπορώ να ζω από αυτό που κάνω, γιατί θέλω να ζω από τη μουσική, δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Στην εποχή που ζούμε κι έτσι όπως το βιώνω εγώ, δεν είναι ούτε εύκολο ούτε δύσκολο, είναι υποφερτό και μπορεί να συμβεί, αρκεί να έχεις υπομονή.

Β: Για τα παιδιά που πάνε σε διάφορες εκπομπές τύπου reality και αναζητούν την ψευδαίσθηση και τον σύντομο δρόμο προς την επιτυχία μπορείς να βρεις άλλοθι;
Δεν θέλω καν να μπω στην διαδικασία να βρω άλλοθι, ούτε να δικαιολογήσω. Κάνουν αυτό που τους λέει η καρδιά τους. Δεν μπορώ να είμαι εγώ αυτή που θα ασκήσω κριτική, γιατί δεν ξέρω την προσωπική ιστορία του καθενός. Προφανώς για να πηγαίνουν εκεί πιστεύουν ότι πράγματι αυτό τους κάνει καλό. Μένει να αποδειχθεί. Τα πάντα αποδεικνύονται από το πέρασμα του χρόνου. Εγώ μπορεί να λέω ότι κάνω τα καλύτερα τραγούδια του κόσμου αλλά για να ισχύει πρέπει να αποδειχθεί.

Α: Στο youtube υπάρχει βίντεο κλιπ σου με το τραγούδι «Αέρας». Είναι ένα άνοιγμα στο τηλεοπτικό κοινό;
Δεν είμαι οπαδός της εικόνας σε σχέση με τη μουσική εκτός κι αν είναι περιπτώσεις που μπορείς να κάνει καλλιτεχνία μέσα από αυτήν, όπως τα βίντεο κλιπ των Pink Floyd ή αυτά που κατά καιρούς έχει κάνει ο Αγγελάκας. Δυστυχώς, στην εποχή που ζούμε, αν δεν «εικονοποιήσεις» το τραγούδι δεν είναι εύκολο να το μάθει ο άλλος. Ζούμε στην εποχή της εικόνας. Έτσι κι εγώ έπρεπε να παίξω με αυτό. Έκανα ένα βίντεο κλιπ το οποίο θεωρώ αξιοπρεπές για να μπορέσω να ανοιχτώ σε έναν κόσμο ο οποίος δεν ακούει και τόσο πολύ ραδιόφωνο. Είναι ένας τρόπος για να προωθήσεις τη δουλειά σου.

Α: Έχεις εμφανιστεί και στην τηλεόραση;
Κατά καιρούς σε κάποιες εκπομπές. Με τον Σαββόπουλο και τον Παπάζογλου είχαμε πάει στο «Έχει γούστο», στο «Στην υγειά μας» είχα συμμετάσχει στο αφιέρωμα που είχε γίνει στον Μανώλη Λιδάκη… Πολύ επιλεκτικά, όμως. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος της τηλεόρασης. Δεν μπορώ την υπερβολική έκθεση όσον αφορά την εικόνα.

Α: Κι αν δεχόσουν πρόσκληση από μια εκπομπή να πας μόνη σου;
Το έκανα πριν από λίγες ημέρες. Καλώς ή κακώς κάποιες εκπομπές όπως της Μπίλιως Τσουκαλά είναι οι μόνοι χώροι που μπορείς να παρουσιάσεις τη δουλειά σου στην τηλεόραση. Κι επειδή η τηλεόραση είναι ένα μέσον που μπορεί να σε βοηθήσει νομίζω ότι είναι χρήσιμη αν κινείσαι επιλεκτικά.

Β: Ραδιόφωνο ακούς;
Ναι, σε δυο τρεις σταθμούς μπορείς να ακούσεις καλά πράγματα.

Β: Δεν έχει εκλείψει όμως η αυτοδιάθεση του παραγωγού να προτείνει πράγματα; Δεν υπάρχει η λογική του playlist στα ραδιόφωνα;
Ότι υπάρχει είναι σίγουρο. Απλά πιστεύω ότι, όπως και σε κάθε εποχή, υπάρχουν τέσσερις πέντε άνθρωποι που έχουν διάθεση να ψάξουν, έχουν διάθεση να ανακαλύψουν κάτι καινούργιο και να το προσφέρουν στον κόσμο. Ξέρω παραγωγούς οι οποίοι -προς τιμήν τους- τρέχουν συνεχώς στις λεγόμενες… τρύπες, ακούν νέα στο χώρο παιδιά, βρίσκουν νέους δίσκους… ευτυχώς αυτό δεν πρόκειται να εκλείψει ποτέ. Πάντα θα υπάρχουν ανήσυχοι άνθρωποι. Αν είναι σε μικρότερη κλίμακα δεν τρέχει και τίποτα.

Α: Αρκούν αυτοί; Τέσσερις πέντε άνθρωποι σε κάθε εποχή είναι αρκετοί;
Για να συμβαίνει, προφανώς η ίδια η εποχή το απαιτεί. Δηλαδή, αν η εποχή μας ζητούσε μεγαλύτερο ποσοστό παραγωγών ή μεγαλύτερο ποσοστό καλών τραγουδιών, θα το είδε δημιουργήσει από μόνη της.

Β: Σου έχει συμπεριφερθεί καλά το συγκεκριμένο μέσο; Σε έχει βοηθήσει;
Πάρα πολύ καλά! Είμαι από τους τυχερούς που αμέσως μόλις κυκλοφόρησε η δουλειά μου, χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσω μέσα διαφημιστικά ή δημοσιοσχετίστικα με αγκάλιασε πάρα πολύ και είμαι ευγνώμων.

Α: Έχεις σκεφτεί να κάνεις ποτέ ραδιόφωνο;
Θα ήταν μια πολύ μεγάλη πρόκληση για εμένα, απλά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το εξυπηρετήσω σωστά. Δεν έχω κάνει ποτέ ραδιόφωνο.

Α: Εκτός από αυτό που κάνεις, που ασχολείσαι επαγγελματικά με τη μουσική, τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις;
Θα μπορούσα να μαγειρεύω (γέλια). Ή θα μπορούσα να ανοίξω ένα καφενεδάκι και να φτιάχνω φαγητά.

Β: Το ίντερνετ είναι μια νέα πραγματικότητα. Σε έχει βοηθήσει καθόλου;
Με έχει βοηθήσει εξαιρετικά στο να ανακαλύπτω μουσικές τις οποίες δεν μπορείς να τις βρεις στην Ελλάδα. Επίσης, στην επικοινωνία με ανθρώπους που είναι στο εξωτερικό και δεν μπορώ να τους έχω κοντά μου. Είναι ένα πολύ χρήσιμο μέσο όπως και η τηλεόραση. Ποτέ τα μέσα που έχουμε στα χέρια μας δεν μας κάνουν κακό, αρκεί να ξέρουμε να τα χρησιμοποιούμε σωστά. Εσείς ας πούμε, είστε ένας διαδικτυακός τόπος και σας αρέσει να παρουσιάζεται καλά πράγματα. Γιατί να μην το χρησιμοποιήσω αυτό; Και το myspace μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση. Το μαγικό είναι πως ξαφνικά ανακαλύπτεις τύπους από όλο τον κόσμο, από Αφρική, από Ινδία ή Αυστραλία. Με αρκετούς από αυτούς αποκτάς και προσωπική σχέση αν σε ενδιαφέρει αυτό που κάνουν. Μέσω του myspace επικοινώνησαν μαζί μου κάποιοι άνθρωποι που ούτε καν το φανταζόμουν… Είναι ίσως το καλύτερο παράθυρο στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Δυστυχώς, γιατί τα πράγματα θα έπρεπε να είναι τελείως διαφορετικά.

B: Μακάρι να επικοινωνούσαμε καλύτερα, να ήμασταν πιο κοντά ο ένας στον άλλο και να μη συνέβαινε αυτό το πράγμα. Το ίντερνετ σε αυτή την περίπτωση βοηθάει πάρα πολύ…
Θέλει καλό χειρισμό, αυτό πιστεύω. Πρέπει να είσαι «λιτοδίαιτος», να ξέρεις τι κάνεις, πότε το κάνεις και γιατί. Έχω κάποιους φίλους που από το πρωί μέχρι το βράδυ δεν κάνουν τίποτε άλλο, εκτός του ίντερνετ. Είναι εξωφρενικό.

Α: Ποιος ήταν ο τελευταίος δίσκος που αγόρασες;
Αν δεν κάνω λάθος, επειδή τους πήρα μαζεμένους, ήταν οι τελευταίοι του Παύλου Παυλίδη, του Γιάννη Αγγελάκα, του Ψαραντώνη, του Νίκου Κυπουργού και κάποιους ξένους.

Α: Γιατί δεν βγαίνουν τόσα πολλά συγκροτήματα σε σχέση με το παρελθόν; Οι περισσότεροι καινούργιοι στον χώρο κινούνται μόνοι τους.
Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο πλέον να λειτουργήσεις σε μια ομάδα. Πόσο μάλλον στη σημερινή εποχή που επικρατεί η μοναξιά. Κανείς δεν προτίθεται να κάνει λίγο πίσω για να μπορέσει να συνεργαστεί σε ένα σύνολο. Όμως αυτό, ότι δεν υπάρχουν πολλά συγκροτήματα, δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Τα συγκροτήματα υπάρχουν όταν πρέπει να υπάρχουν. Για παράδειγμα, τα Μακρινά Ξαδέρφια που είναι ένα συγκρότημα της εποχής, έχει λόγο να υπάρχει. Τα παιδιά παίζουν μαζί, γουστάρουν αυτό που κάνουν, έχουν κοινό κώδικα.

Β: Υπάρχουν τραγούδια που λαχταράς να τα τραγουδάς συνεχώς από άτομα που θαυμάζεις πολύ;
Ένα μαγικό κομμάτι είναι του Σαββόπουλου το «Μυστικό τοπίο». Επίσης, το «Όνειρο» του Παπάζογλου, οι «Κακές Συνήθειες» του Πασχαλίδη. Του Μάλαμα μου είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω ένα κομμάτι. Από τον τελευταίο δίσκο ίσως μπορώ να ξεχωρίσω λίγο το «Η αλήθεια του καθένα» και τα «Ξωτικά».

Β: Όταν συνεργάστηκες με τον Μάλαμα, τέθηκε θέμα σύγκρισης με την Μελίνα Κανά; Είναι μια τραγουδίστρια σχεδόν ταυτισμένη με τα τραγούδια του Σωκράτη μιας και ξεκίνησαν μαζί. Έπεσε τέτοιο βάρος επάνω σου;
Πιστεύω πως οποιαδήποτε τραγουδίστρια σταθεί δίπλα στον Σωκράτη θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο ζήτημα κι αυτό γιατί στη δισκογραφία μπήκαν σχεδόν μαζί. Τουλάχιστον στα γυναικεία τραγούδια υπάρχει ένα στίγμα κι από τη στιγμή που συνεργάζομαι μαζί του, καλούμαι να πω τραγούδια της Μελίνας. Το θέμα είναι να καταφέρει οποιαδήποτε τραγουδίστρια να μην την αφορά όλο αυτό. Εγώ θέλω να πιστεύω πως αν και συνέβη, κατάφερα να μην αφορά ούτε εμένα, ούτε τους ακροατές. Δεν με πείραξε καθόλου, ήταν απόλυτα κατανοητό ότι θα συνέβαινε. Ίσα- ίσα που ήταν και τιμή μου να με συγκρίνει κανείς με μια τραγουδίστρια που σέβομαι.

Β: Ερμηνευτικά έχεις νιώσει κάποιες φορές να σου βγαίνουν αναφορές πάνω στην ερμηνεία και να λες πως «εκεί τραγούδησα όπως η Αρβανιτάκη» για παράδειγμα;
Επειδή, ότι ακούμε γίνεται βίωμά μας και αποτυπώνεται στον τρόπο που τραγουδάμε, εγώ δεν μπορώ να καταλάβω αν το τραγούδισμά μου μοιάζει με κάτι. Αυτό θα μου το πουν οι άνθρωποι που είναι κοντά μου και γι’ αυτό φροντίζω να έχω ένα περιβάλλον το οποίο να με γειώνει και να είναι πολύ προσεκτικό σε αυτά που λέει. Θέλω να πιστεύω ότι αποκτώ τον δικό μου χαρακτήρα αλλά πραγματικά δεν μπορώ να το κρίνω εγώ.

Α: Υπάρχουν τραγούδια άλλων που θα ήθελες να τα έχεις γράψει εσύ;
Πάρα πολλά. Καταρχήν όλα τα τραγούδια του Μάλαμα, του Αγγελάκα, του Σαββόπουλου… (γέλια). Ένα τραγούδι του Στάμου Σέμση θα ήθελα να είχα γράψει εγώ, λέγεται «Να με θυμάσαι» και το έχει πρωτοπεί ο Γιώργος Νταλάρας. Το το έχω συνδέσει με πάρα πολύ έντονες καταστάσεις στη ζωή μου και το οποίο ίσως ήταν και το βασικό κίνητρο να έρθω σε επαφή με τον Στάμο.

Β: Πώς ζεις την πόλη; Βγαίνεις έξω, διασκεδάζεις;
Ζω γενικά με ησυχία. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα ξενυχτήσει πολύ, θα τρέχει στα μαγαζιά κλπ. Εκτός από τα μουσικά προγράμματα που προσπαθώ να παρακολουθώ, έχω πολύ συγκεκριμένους χώρους που πηγαίνω. Μου αρέσουν μικρά καφενεδάκια, καλή ώρα, με παρέα, βόλτες στον ήλιο… Έχω βρει και καλά κομμάτια της πόλης και στέκια που μπορώ να πάω με τους φίλους μου και να κάνουμε άπειρες ώρες κουβέντας.

Α: Έχεις δοκιμάσει να πας σε άλλα μαγαζιά, σε μπουζούκια ή σε club;
Έχω δυο - τρεις φίλους που πηγαίνουν σε μπουζούκια, αλλά όταν λέμε μπουζούκια εννοούμε τρίτης - τέταρτης κατηγορίας (γέλια). Μια φορά το εξάμηνο ναι, θα πάω σε τέτοιους χώρους και θα χορέψω και θα περάσω και καλά γιατί είναι μια καλή εμπειρία.

Α: Τι σχέδια έχεις για το μέλλον; Στόχους;
Το μόνο σχέδιο που έχω στη ζωή μου, αν και προσπαθώ γενικά να μην κάνω σχέδια, είναι να μπορέσω κάποια στιγμή να βρω την εσωτερική μου ησυχία. Νομίζω ότι αυτή θα ήταν η ιδανική κατάσταση. Δεν με ενδιαφέρει να σχεδιάσω ή να οραματιστώ κάτι άλλο. Το μόνο πράγμα που θα με κάλυπτε απόλυτα είναι η εσωτερική νηφαλιότητα, η ηρεμία και η ησυχία.