Ο Βασίλης Παπακωσταντίνου στο MusicHeaven

Με καφεδάκια ανα χείρας, συζητάμε για την καλοκαιρινή του περιοδεία, την νέα δουλειά με τον Σταμάτη και τον περιμένουμε...Ανεβαίνει τρέχοντας τις σκάλες...μέσα στο καμαρίνι του τον περιμένει ο Σάκης Μπουλάς και ο Σταμάτης Μεσημέρης...ο Σταμάτης μας πλησιάζει και πιάνει την κουβέντα με τον Νίκο. Καθόμαστε με τον Βασίλη απέναντι απέναντι και αφού του λέω για τον διαγωνισμό του MusicHeaven, ξεκινάμε την κουβέντα μας.


Βασίλης Παπακωσταντίνου: Δουλεύει αυτό το μαραφέτι; (κοιτάζοντας το μαγνητόφωνο)

Termite (TE): Πώς πώς….(γέλια).
Σίγουρα; Η κασέτα γυρίζει;

ΤΕ: Όλα μια χαρά, έχουμε και μπαταρίες εφεδρικές…
UNick (UN): Κασέτα εφεδρική;
ΤΕ: Έχουμε και κασέτα! Να ξεκινήσουμε; Καλησπέρα σας κύριε Παπακωσταντίνου…
Χρόνια πολλά! Καλωσορίσατε! Και του χρόνου!

ΤΕ: Ευχαριστούμε, επίσης! Τι γιορτάζουμε; Τα πάντα, έτσι;
Ε βέβαια, τι δηλαδή, να μην έχουμε χρόνια πολλά;

ΤΕ: Ακτή Πειραιώς…εδώ σας βρίσκουμε μετά από αρκετό καιρό μαζι με το Λαυρέντη και τους άλλους…δυο λόγια για φέτος;
Κοίταξε να δείς, ξεκινήσαμε με τον Μπουλά, το Ζουγανέλη, το Λαυρέντη, το Σταρόβα, την Τάνια Κικίδη και τον Άλκη Κωσταντόπουλο στο Ζυγό, στην Πλάκα, και ξεκινήσαμε 12 Οκτώβρη. Αλλά ο Ζυγός κάθε χρόνο φιλοξενεί δύο σχήματα καλλιτεχνικά, και αφού είχε συμβόλαιο μετά, φύγαμε από εκεί και ήρθαμε εδώ όπου θα συνεχίσουμε μέχρι το Πάσχα. Έχει μαζευτεί…η «παρέα», πρώτα με το Γιάννη και το Σάκη όπου το 1980 πρώτο-ανεβήκαμε μαζί στο Αχ Μαρία που δημιουργήσαμε μαζί, ξαναβρεθήκαμε στη Σφεντόνα, το 90κάτι και τώρα εδώ. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε βρισκόμαστε στο ενδιάμεσο…είμαστε πολύ κοντά μεταξύ μας είτε τραγουδάμε μαζί είτε όχι. Και βέβαια μαζί με το Λαυρέντη που και αυτός παράλληλη πορεία έχει τόσο καιρό. Με τον Λαυρέντη έχουμε τραγουδήσει μαζί και στη Σφεντόνα αλλα τις πιο πολλές κοινές εμφανίσεις τις έχουμε κάνει στα Προπύλαια σε διαμαρτυρίες…


ΤΕ: Πρέπει να γίνεται και αυτό…
Έτσι…

ΤΕ: Νιώθεις ότι είσαι μέσα σε φίλους;
Ε βέβαια. Αφου τόση ώρα σου εξηγώ όλη μου τη ζωή (γέλια). Και βέβαια μέσα σε φίλους. Και όχι μόνο φίλους, φίλους πολύ αγαπημένους. Ξεχωριστούς.


ΤΕ: Σου βγάζει αυτό το γεγονός, το άγχος μιας καινούριας παράστασης;
Όχι δε το βγάζει απλά, ξέρεις ότι και οι φίλοι σου το περνάνε αυτό και έτσι ενώνουμε τα άγχη μας (γέλια).

ΤΕ: Ωραία και με την ευκαιρία λοιπόν της αναφοράς στο Ζυγό και την Ακτή Πειραιώς…
Θα πάμε και στη Θεσσαλονίκη το Πάσχα και θα κάτσουμε όλο το Μάιο.

UN: Έχουμε αρκετές ερωτήσεις από Θεσσαλονίκη μεριά. Αλλά στην σκηνή παίζεις με την Τάνια Κικίδη και τους Dickens Zoo. Θα μας μιλήσεις λίγο γι αυτά τα νέα παιδιά;
Την Τάνια Κικίδη την γνώρισα στο κλαμπ του Σταυρού του Νότου. Εγώ τραγουδούσα από πάνω με την Τάνια Τσανακλίδου. Μια μέρα μου λέει η Τάνια «δε πάς κάτω στο κλαμπ να ακούσεις μια άλλη Τάνια…» και πήγα, την άκουσα και τρελάθηκα. Πρώτη φορά ακούω τέτοιες δυναμικές από γυναίκα στην Ελληνική ρόκ, να το πω, σκηνή. Αμέσως της έκανα πρόταση για το καλοκαίρι και από τότε δεν έχουν χωρίσει οι δρόμοι μας. Της έκανα μια παραγωγή και τραγουδάμε και μαζί ένα τραγούδι που το λέμε και εδώ. Είναι σπουδαία τραγουδίστρια. Ο Άλκης Κωσταντόπουλος (σσ. είναι ο νικητής του διαγωνισμού του ΜΗ) είναι και αυτός καινούριος, τώρα δισκογραφεί…

ΤΕ: Παίζει τα πάντα;
Ναι, και βοηθάει πολύ αυτό σε ένα σχήμα σαν το δικό μας γιατί οι ήχοι έχουν ποικιλία αλλά είναι φυσικοί ήχοι.

ΤΕ: Έχεις βοηθήσει πολλά νέα παιδιά…
Πάντα είχα νέα παιδιά στις δουλειές μου. Και έχω και το ρεκόρ των πρωτοπαρουσιαζόμενων δημιουργών στη δισκογραφία.

ΤΕ: Χαίρομαι πολύ που το αναφέρεις αυτό. Αναρωτιέται o tzouv από το site, ένας νέος καλλιτέχνης πώς μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί σου, να σου δώσει κάτι να ακούσεις…
Όλοι έρχονται εδώ και μου δίνουν πράγματα είτε γραπτά, είτε CD…

TE: Έχεις χρόνο να τα ακούς αυτά;
Τα ακούω…αν και είναι πάρα πολλά.

UN: Έχουν προκύψει συνεργασίες από αυτά;
Μα ναι, άλλωστε όπως είπα και πιο πρίν έχω το ρεκόρ των πρωτοεμφανιζόμενων στη δισκογραφία δημιουργών.

ΤΕ: Να πούμε λίγα πράγματα για αυτούς που σε επηρέασαν. Τους καλλιτέχνες…ρωταει ο Vassilisp18
Η μάνα μου, που δεν ήταν τραγουδίστρια, αλλά τραγουδούσε. Ο Βαμβακάρης, οι Rolling Stones, o Τσιτσάνης, ο Θεοδωράκης, οι Animals, ο Μπιθικώτσης…οι Deep Purple…

TE: Και αναμειγνύονται όλα αυτά και βγαίνει ο Παπακωσταντίνου;
Έτσι, έχω πεί ότι είμαι μια σαλάτα (γέλια).

ΤΕ: Ο αγαπημένος σου από όλους αυτούς;
Κοίταξε να δεις, αγαπημένο για μένα είναι ότι θεωρώ σημαντικό. Εκείνον που θυμάμαι να θαύμασα περισσότερο ήταν ο Μπιθικώτσης…και ο Joe Cocker!

TE: Δεν έχετε συνεργαστεί με τον Μπιθικώτση, σωστά;
Όχι…

Σάκης Μπουλάς: Ούτε όμως με τον Joe Cocker!!! (γέλια)

ΤΕ: Θα ήτανε μια πολυπόθητη συνεργασία; Είτε με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, είτε με τον Joe Cocker!
Όταν εγώ έβγαινα, δυστυχώς ο Μπιθικώτσης σταματούσε.

ΤΕ: Ρωτάει ο fearlessangel, ποια είναι η πιο αγαπημένη αλλά και ποια η πιο πολυπόθητη συνεργασία.
Αναμφισβήτητα η πιο αγαπημένη συνεργασία επί σκηνής είναι με τα φιλαράκια μου. Τον Γιάννη και τον Σάκη. Και ως προς τη δισκογραφία η πιο αγαπημένη μου στιγμή ήταν η παρέα που κάναμε τότε με το Μάνο Λοίζο.

ΤΕ: Μία που θα ήθελες να κάνεις πολύ;
Με τον Δήμο Μούτση θα ήθελα να κάνω κάποια συνεργασία. Τον θαυμάζω, έχει σπουδαία τραγούδια. Και δεν έχει τύχει να συνεργαστούμε ποτέ.

ΤΕ: Μια άλλη επίσης αγαπημένη συνεργασία είναι με το Σταμάτη Μεσημέρη.
Με τον Σταμάτη Μεσημέρι, αυτές τις στιγμές που μιλάμε, είμαστε στη μέση της ηχογράφησης ενός καινούριου δίσκου που θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο.

ΤΕ: Μίλησέ μας λίγο γι αυτό…
Θα είναι όλος ο δίσκος «Μεσημέρης», βοηθάω εγώ στους στίχους και στις μουσικές. Το υλικό υπάρχει, είναι 12 τραγούδια και το υπολογίζουμε πρίν το καλοκαίρι.

UN: Μια και μιλάμε για τον Σταμάτη, ρωτάει το fantasma, Κάποια τραγούδια που έχεις ερμηνεύσει είναι του Σταμάτη Μεσημέρη. Μερικά απο αυτά, τα έχει συμπεριλάβει ο ίδιος στη προσωπική του δισκογραφία. Σε ενοχλεί όταν συμβαίνει αυτό;
Καθόλου. Μακάρι να βγαίνανε και άλλες εκδοχές και άλλες διασκευές. Μου αρέσει να διασκευάζουν τα τραγούδια…σημαίνει ότι τους ενδιαφέρουν. Η πρώτη μου αρχή είναι «απαγορεύεται το απαγορεύεται».

Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Termite, uNick

ΤΕ: Την εφαρμόζεις την αρχή αυτή;
Όσο μπορώ ναι…

ΤΕ: Τι θα σε εμπόδιζε να κάνεις κατι;
Η αισθητική μου κυρίως.


ΤΕ: Θέλω να ρωτήσω την γνώμη σου για την Μετωπική. Έχουμε ακούσει και καλά αλλά και άσχημα σχόλια όπως ότι είναι «εμπορικός»…
UN: …ότι είναι διαφορετικός πολύ σε σχέση με το ύφος σου…
Διαφορετικός δεν είναι για μένα. Ούτε το «εμπορικός» είναι κριτήριο…μου άρεσαν πολύ τα τραγούδια αυτά. Τα αγάπησα και τα αγαπώ πολύ. Είναι σπουδαία ερωτικά τραγούδια αλλά έχει και τέσσερα πολιτικά τραγούδια με αιχμές σύγχρονες και όχι με το παλιό στυλ.

ΤΕ: Υπάρχει κάποιο τραγούδι που να το θεωρείς αγαπημένο σου;
Όχι γιατί εγώ τα διαλέγω τα τραγούδια. Αυτά που έχω διαλέξει, θα μου αρέσουν. Άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο δεν έχει σημασία.

UN: Κάποιου άλλου καλλιτέχνη τραγούδι που είναι αγαπημένο σου;
Ζηλεύω τα τραγούδια των Κατσιμιχαίων, τους στίχους του Αγγελάκα…

ΤΕ: Η Μετωπική όπως είπες, έχει και ροκ αλλά και ερωτικά τραγούδια. Με αφορμή αυτό ρωτάει ο φίλος μας ο Σωτήρης (Beatlus) αν έχει οπισθοχωρήσει η ροκ αναζήτησή σου σχετικά με τη μουσική;
Δε σταματάει ποτέ. Αν θέλεις να λέγεσαι ροκ πρέπει να συνεχίζεις να ψάχνεις πράγματα μουσικά. Αλλιώς θα καταλήξουμε όλοι να παίζουμε Floyd, White Snake και Deep Purple. Ακόμα και εκείνοι δηλαδή ψάχνουνε καινούρια μονοπάτια.

UN: Μια ερώτηση του μέλους Mantokokkini: Γιατί έχει σταματήσει ο Βασίλης να τραγουδάει τις παλιές δισκογραφικές δουλειές του;
Δεν έχει σταματήσει ο Βασίλης να τραγουδάει τα παλιά. Τραγουδάει λίγο από όλες τις δουλειές του. Τώρα πια είναι περίπου 700 τραγούδια και σε μια εμφάνιση δε μπορείς να πεις παραπάνω από 30, πώς θα τα διαλέξουμε;

ΤΕ: Φέρνει βέβαια ως παράδειγμα «Τα αγροτικά» «Της εξορίας»…
Τα αγροτικά ήταν ένας ειδικός δίσκος γραμμένος για να δίνει κουράγιο και να συντροφεύει τους αγώνες των τότε αγροτών. Σήμερα είναι αλλιώς τα πράγματα. Σήμερα αν θέλουμε να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα πρέπει να γράψουμε καινούρια σύγχρονα τραγούδια.

ΤΕ: Γράφουμε σήμερα τέτοια τραγούδια; Υπάρχουνε;
Για το συγκεκριμένο θέμα, όχι. Αλλά και η εποχή δεν είναι τέτοια. Τα πράγματα είναι αλληλένδετα και όταν δεν είναι ξεκομμένο το πρόβλημα των αγροτών και εξαρτάται από τον πόλεμο των Αμερικανών για τα πετρέλαια βλέπεις ότι όλα είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Της παγκοσμιοποίησης.

UN: Μια ερώτηση του μέλους pokopik. Πως σχολιάζει την σημερινή κατάσταση της δισκογραφίας σχετικά με την συνεχή προώθηση προσωπικοτήτων με ανύπαρκτη καλλιτεχνική άξια και το θάψιμο αξιόλογων καλλιτεχνών ,τάσεων κτλ. Βλέπει φως στο βάθος αυτού του πολύ σκοτεινού τούνελ;
Μπορώ να πω ότι τώρα πια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο «κατάντια» για την δισκογραφία. Είναι και αυτό συνδεδεμένο με την παγκοσμιοποίηση που σας έλεγα πριν. Δες ας πούμε την γιορτή του τραγουδιού που λέγεται Eurovision που είναι ένα πανηγύρι που στήνεται από τις εταιρείες δίσκων και τις τηλεοράσεις που έχουν και αυτές εταιρείες δίσκων! Τα πάντα λοιπόν είναι φτιαγμένα για την διαφήμιση με αποτέλεσμα να δημιουργούν ανθρώπους – «καλλιτέχνες» τυλιγμένους με ένα σελοφάν, από μέσα να φαίνονται οι κοιλιακοί ή τα μπούτια…να πουλάνε οι μόδιστροι τα ρούχα κλπ κλπ…Υπάρχει φώς βέβαια. Και λέγεται μουσικές σκηνές. Που έχουν ανθίσει σε όλη την Ελλάδα, και μάλιστα δε σταμάτησα να πηγαίνω τις καθημερινές, όλο το χειμώνα μαζί με τον Χρήστο Θηβαίο στις μουσικές σκηνές της Ελλάδας και θα συνεχίσω να το κάνω. Αυτές τις σκηνές πρέπει να στηρίξουν οι νέοι άνθρωποι γιατί εκεί πλέον ακούγονται γνήσια τραγούδια.

ΤΕ: Αυτή την ερώτηση που θα σου κάνω τώρα θα ήθελα να την έχω σκεφτεί εγώ. Την κάνει όμως ο JaNick από το site: Τραγουδά μαζί με τον Λ.Μαχαιρίτσα το "Να δεις τι σου χω για μετά". Η ροή του κομματιού σταματά λίγο πριν το 2000. Τώρα λοιπόν που πάμε να κλείσουμε άλλη μία 10ετια τι στοιχεία θα πρόσθετε στο κομμάτι που αφορούν την νέα εποχή;
Θα πάρουμε το ’50 που ξεκινάει, και θα το βάλουμε στο τέλος. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.

ΤΕ: Οι μουσικές σκηνές που έλεγες πιο πρίν έχουν ένα πρόβλημα. Τις αμοιβές των καλλιτεχνών. Επειδή, κακά τα ψέματα, ζούμε στον καπιταλισμό που ο κάθε ένας πρέπει να ανταμείβεται για τις υπηρεσίες του, πόσο μάλλον ο μουσικός….
Δε ζούμε στον καπιταλισμό, Βασίλη. Ζούμε στην εποχή του ξεφτιλισμένου καπιταλισμού. Ούτε τα καλά τουλάχιστον του καπιταλισμού, δεν έχουμε καταφέρει να υιοθετήσουμε.

ΤΕ: Ο JaNick συνεχίζει όμως: Είναι σωστό ο τραγουδιστής του μπουζουκομάγαζου να αμείβεται σαν μεγάλο-γιατρός τη στιγμή που οι αφανείς μουσικοί που τον συνοδεύουν αμείβονται με το βασικό μισθό;
Από την στιγμή που αυτός πουλάει friskies και βρίσκονται άλλοι από κάτω, όχι μόνο να τα αγοράζουνε αλλά και να του πετάνε γαρδένιες και γαρύφαλλα, καλά κάνει και τους τα παίρνει. Αλλά μακριά από εμάς αυτό. Δεν είναι ούτε ψυχαγωγία ούτε διασκέδαση αυτό. Είναι βαρβαρότητα, σκέτη βαρβαρότητα. Είναι διάφοροι κλέφτες χρηματιστηρίων πετάνε λεφτά στις γκόμενες, τυλιγμένα σε γαρδένιες…είναι διασκέδαση αυτό;

ΤΕ: Έχεις ένα φανατικό θαυμαστή στο site. O Λευτέρης λοιπόν ρωτάει: Πως νιωθεις που τραγούδια σου περάσανε σε τρίτη γενιά από την εποχή που τα πρώτο-τραγούδησες; Αυτοί που τα άκουγαν παλιά έγιναν, γονείς, και τα παιδιά τους και αυτά γονείς.....και ακόμα τους συντροφεύεις μουσικά…
Κοίταξε, είναι δυνατόν να μη μου δίνει ευχαρίστηση αυτό; Βλέπεις πόσο γρήγορα περνάνε τα σουξέ. Και από την άλλη μεριά, τα τραγούδια του Λοίζου, του Θεοδωράκη, του Άσιμου μένουν. Ένα μπράβο στους δημιουργούς των τραγουδιών αυτών…

ΤΕ: Στον ερμηνευτή;
Έλα τώρα, κάποιος θα τα έλεγε (γέλια)

sunena, uNick, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Termite

UN: Η ερώτηση έρχεται από έναν που δεν είναι Τρίτη γενιά, το Σωτήρη. Λέει: Ανήκω στη γενιά που γνώρισα τον Παπακωνσταντίνου στη δεκαετία του '80. Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο με πείραξε που τον αντίκρισα επί σκηνής στο φεστιβάλ μπύρας του Πειραιά να διασκευάζει με ποπ διάθεση τον "Θερμαστή", μπροστά σε έναν ημιμεθυσμένο κοινό, που προσπαθούσε να σκουπίσει από τα ακρόχειλα κέτσαπ και μουστάρδα... Ο ίδιος πως ένιωσε;
Αυτό το φεστιβάλ μπύρας είναι ένα φεστιβάλ που μου αρέσει πολύ εμένα. Διότι μαζεύονται άνθρωποι και πίνουν μπύρα σχεδόν τσάμπα. Είναι μια γιορτή. Ένα πανηγύρι. Δεν είναι κανένα σαλόνι. Είναι στο ύπαιθρο και μάλιστα πάνω στα χαλίκια. Πολύ μου άρεσε.

ΤΕ: Ποιος συναυλιακός χώρος σου φέρνει στιγμές όμορφες του παρελθόντος;
Κοίταξε, σαφώς είναι το γήπεδο του Παναθηναϊκού, στη Λεωφόρο που ήταν η πρώτη μου μεγάλη συναυλία. Ήτανε γεμάτο και στον αγωνιστικό χώρο και σταμάτησε η κυκλοφορία και στην Αλεξάνδρας, απέξω. Γίνεται να το ξεχάσω αυτό; Και στη συνέχεια, την ίδια χρονιά ήταν το Καυτατζόγλειο. Αυτές οι 2 μαζί με το Φάληρο που ήταν πιο πριν είναι οι τρείς συναυλίες που με σημάδεψαν γιατί ήταν η αρχή.

ΤΕ: Ερώτηση της Στέλλας: Το πιο ευτράπελο γεγονός που σου έχει συμβεί επί σκηνής…
Επειδή δεν ξέρω τι κάνω στη σκηνή, χοροπηδούσα θυμάμαι, και ήταν αυτός ο καπνός στη σκηνή, αλλά επειδή ήταν χαλασμένος, πέταγε και λάδια. Και γλιστράω, απογειώνομαι και πέφτω με τον κώλο…τότε γέλασα πάρα πολύ με αυτό.

UN: Στο κομμάτι των εμφανίσεων, επειδή ξέρουμε ότι έχεις πολύ ζεστή σχέση με τους ακροατές σου, υπήρχε κάποιος που να σε ενόχλησε η συμπεριφορά του;
Ναι, αλλά δε θέλω να τα λέω αυτά. Ναι μερικές φορές είναι ακραίος ο τρόπος που κάποιοι εκφράζουν τον θαυμασμό, καλύτερα να πω αρρώστια…αλλά δε θέλω να μιλάω γι αυτά.

ΤΕ: Έχεις σκεφτεί ποτέ να σταματήσεις να τραγουδάς;
Δε το έχω σκεφτεί, αλλά το ξέρω ότι θα γίνει κάποτε…τότε σκέφτομαι ότι θα γράφω τραγούδια και θα τα τραγουδάνε άλλοι…

ΤΕ: Επειδή μας πιέζει και ο χρόνος απ’ότι κατάλαβα, ας κάνουμε τις πιο σημαντικές από αυτές που απέμειναν…
UN: Ναι. Το σχόλιο του Βασίλη για τις δύο φράσεις που τον συντροφεύουν στις συναυλίες: «Δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη» και «τελεία και παύλα…»
Έχουν δίκιο τα παιδιά…(γέλια) όσο για τον νεκροθάφτη είναι «Ζήτω η ζωή».

ΤΕ: Είναι δική σου φράση;
Όχι την έχω ακούσει πολύ παλιά, κάπου αλλά δε θυμάμαι…

ΤΕ: Μας ζητάνε πολλά παιδιά να μας πεις δύο λόγια για τον Νικόλα Άσιμο.
Δε ξέρω αν ήταν εδώ ο Νικόλας…αν θα έμπαινε στο Ιντερνέτ να διαβάσει…το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι ήταν μια σπουδαία καλλιτεχνική και ανθρώπινη μορφή ή οποία όντας υπερευαίσθητη δεν άντεξε την σκληρότητα αυτού του κόσμου. Μακάρι να ήταν εδώ.

UN: Μια λέξη για τους παρακάτω ανθρώπους αν μπορείς. Μάνος Λοίζος
Αγκαλιά

ΤΕ: Μίκης Θεοδωράκης;
Όλυμπος

ΤΕ: Ο Θάνος Μικρούτσικος;
Ο Κίσαβος (γέλια)

UN: Ο Γιάννης Ζουγανέλης;
Το Δαφνί !!! (γέλια)
Μπουλάς: Ο Υμηττός!!! (περισσότερα γέλια)

ΤΕ: Και τέλος ο Άλκης Αλκαίος
Αγάπη. Σκέτο.

ΤΕ: Να πάμε και σε καμιά προσωπική…
Μπουλάς: Για τον Μπουλά δεν τον ρωτάτε, ε;;; (γέλια)

ΤΕ: Είσαι ακόμα έφηβος;
Όχι είμαι μικρότερος

ΤΕ: Ποίηση διαβάζεις; Από την movflower
Συνεχίζω…

ΤΕ: Η Lina14 λέει ότι σε μία σου συνέντευξη έχεις δηλώσει ότι σου αρέσει πολύ το Ρέθυμνο. Γιατί;
Το Ρέθυμνο έχει ένα αριστούργημα. Το λιμανάκι του. Είναι και ο Βασίλης με την ψαροταβέρνα του εκεί, και πηγαίνω και τρώω.

ΤΕ: Μαγειρεύεις; Επίσης από την movflower
Όχι

ΤΕ: Με αφορμή τον Κιθαρίστα του Θεού, λέει ο vassilisx, πόσες ξένες γλώσσες ξέρεις;
Ηπειρώτικα, αρβανίτικα, κρητικά και λίγα Αγγλικά…

UN: Ερώτηση της Αριάδνης: Πόσο εύκολα ερωτεύεται ο Βασίλης Παπακωσταντίνου;
Μπουλάς: Κάθε μια ώρα (γέλια)
Ας την αφήσουμε αυτήν καλύτερα…

ΤΕ: Υπάρχει πολιτικό τραγούδι;
Και βέβαια. Το αποτέλεσμα των τραγουδιών είναι πάντοτε πολιτικό. Αν δεν παίρνει θέση το τραγούδι απέναντι στα πράγματα τότε είναι ένα ακόμα άλλοθι στον ύπνο του δικαίου που κοιμάται ο κόσμος.

ΤΕ: Ένα τελευταίο μήνυμα στη νεολαία;
Χρόνια πολλά στα παιδιά που ονειρεύονται.

UN: Να σε ευχαριστήσουμε πάρα πολύ.
Να είστε καλά.
ΤΕ: Ευχαριστούμε.



Ένα τεράστιο «ευχαριστώ» από καρδιάς στον UNick. Ηταν μια αξέχαστη εμπειρία αυτή με τον Βασίλη Παπακωσταντίνου και χάρηκα που το σχέδιο που είχαμε από τον Οκτώβρη, υλοποιήθηκε. Ένα, επίσης τεράστιο, συγνώμη από τον Philippossm. Η μέρα και η ώρα της συνέντευξης άλλαζε πολύ συχνά και έτσι δεν μπόρεσε να παραβρεθεί. Τέλος, ευχαριστούμε και την sunena για τις φωτογραφίες.