Ήλιος Λύτης

Στ’ άγονα βήματα
Χτυπούν τα κύματα
Κι ένας αέρας δυνατός σ’ αναμονή
Φυσά διλήμματα

Κι άλλα ζητήματα
Σαν παραρτήματα
Ακροβατούν στη τεντωμένη σου ζωή
Χωρίς τιμήματα

Αυτό που καίει πάνω από τον ουρανό σου
Δεν είναι ο ήλιος μα η φωτιά απ’ τη ψυχή
Που έχει ξεγράψει ότι ήταν σύμβολό σου
Κι έχει ξεχάσει την παλιά της συμβουλή :

« Να κάνεις πάντα ωτοστόπ στα όνειρά σου
Κι όπου σε βγάλει αυτός ο δρόμος κι η στιγμή
Κι όταν πιστέψεις ότι ήρθε η σειρά σου
Κάνε το όχημα δική σου επιλογή »

«Κοίτα μακριά όπου σε πάει η ματιά σου
Σ’ άλλον ορίζοντα ταξίδι στη σιωπή
Εκεί να ψάξεις στα βαθιά υπόγειά σου
Ποια είναι η αλήθεια που σε έφερε στη γη»

Σ’ άγονα ρήματα
Μαθαίνεις βήματα
Κάποιου χορού που τα ορίζουν οι καιροί
Όλο προβλήματα

Λύτης και θύματα
Ίδια πατήματα
Μωσαϊκό που πάντα χτίζουν δυνατοί
Χωρίς προσχήματα