Ταξίδι στο άπειρο

Θέλω να πάμε ένα ταξιδάκι στο άπειρο.

Καρφώνοντας ένα γνώμονα στη γή, αφήνοντας πίσω μας στοιχεία καθώς θα λείπουμε.

Να χαραχτεί μια γραμμή σκιάς το πρωινό, στην άκρη της ένα πετραδάκι.Το μεσημέρι μια κοντύτερη σκιά, το δειλινό μια ακόμα.Μια βεντάλια σχηματισμένη να μας περιμένει.

Οι σκιές του γνώμονα να είναι διαφορετικές, καθώς θα μαρτυράνε πως κυνηγούσαμε τον ήλιο, και να μας μαρτυρά η σκιά, όχι με στόμα, αλλά με το μήκος της.

Με έναν κοίλο καθρέφτη να ανάψουμε για αρχή, φωτιά για προσάναμμα.

Και όταν αφήσουμε τον ήλιο τον δικό μας, θα ταξιδέψουμε στην χώρα των χιλίων ηλίων.

Να τα ενώσουμε με μια νοητή γραμμή τα άστρα, σχηματίζοντας την μεγάλη άρκτο.Να πιανόμαστε από την μύτη και την ουρά της αρκούδας.

Στο μεσαίο άστρο της ουράς, το άστρο Μιζάρ-άλογο που βαφτίστηκε από τους άραβες έτσι, και δίπλα ο Αλκόρ(ιππέας),που όποιος έβλεπε και διέκρινε και τα δύο, γινόταν δεινός τοξότης σύμφωνα με θρύλο....

Να χαράξουμε μια γραμμή, από το κοντινότερο αστέρι προς τα πάνω, της μεγάλης άρκτου, μέχρι εκεί που θα βρούμε τον πολικό αστέρα.Η πυξίδα του ταξιδιού μας.Κοιτώντας τον ίσα μπροστά ακολουθώντας τον βορά, στην πλάτη μας ο νότος.Απο κεί επισκέπτες στον αστερισμό του Δράκου, του Κηφέα, της Κασιόπης, και της μικρής άρκτου.Στο άστρο του Ντενέμπ, του Βέγας, του Κύκνου,της Λύρας, του Αετού. Σε άσπρα, θερμά αστέρια φωτεινά, όπως ο Σείριος, λιγότερο θερμά και κόκκινα σαν τον Αλδεβαράν.

Και αν υπήρχε δρόμος από την γή νοητός, και ένας άνθρωπος περπάταγε ώς τον ήλιο,θα χρειάζονταν 3500 χιλιάδες χρόνια.Ένα διαστημόπλοιο κάτι μήνες,μια αχτίδα φωτός 8 λεπτά αντίθετης πορείας.Η σκέψη μας όμως είναι αυτή που μπορεί να μας οδηγήσει άμεσα παντού.Και θέλω εκεί να πάμε μαζί........