Κολυμπώντας με τους Ixtheis

Γράφει ο John Deos (Deos)
33 άρθρα στο MusicHeaven

Ελάτε να κολυμπήσουμε σε έναν υποθαλάσσιο κόσμο..

Ένα live από κοινού με τον Κώστα Λεμονίδη στάθηκε η αφορμή για ένα ακόμα ταξιδάκι στην Αθήνα. Από τις μέχρι τώρα εμφανίσεις των Ixtheis, ποιες είναι οι διαφορές του κοινού της Αθήνας από το κοινό της Θεσσαλονίκης;

Φ: Όσον αφορά σε εμάς συγκεκριμένα, πάνω υπάρχει μεγαλύτερη προβολή. Μας αναπαράγουν κάποια ραδιόφωνα, μας ξέρουν λίγο παραπάνω, οπότε και το κοινό είναι λογικό να είναι πιο θερμό.

Είναι όμως και θέμα ιδιοσυγκρασίας του κόσμου να είναι πιο εκδηλωτικός;

Φ: Όχι, απλά είναι πιο δύσκολο όταν δεν αναπαράγεσαι σε μία πόλη. Είσαι κάτι καινούριο,
σε βλέπει πρώτη φορά. Όταν έχεις μια πορεία δύο χρόνων που σε έχουν δει, σε έχουν ακούσει (αναλογικά τα live σε Θεσσαλονίκη με Αθήνα είναι 10 προς 1) έρχονται συνειδητά. Ο κόσμος στην Αθήνα έρχεται αναγνωριστικά ακόμα.. Αυτό το γνωρίζουμε, συνειδητά έχουμε βάλει τον πήχη χαμηλά και μπορώ να σου πω ότι έχουμε και τη λογική της underground μπάντας. Δηλαδή, ο κόσμος που είναι να μας μάθει έχει τρόπο να μας μάθει και σε όποιον αρέσει το αποτέλεσμα είναι πολύ εύκολο να έρθει και να μας βρει.

Ποιος είναι ο ιδανικότερος χώρος να εκφράσετε τη μουσική σας;

Φ: Θεωρώ τα μικρά μπαράκια, οι μικρές μουσικές σκηνές, όπου τα πράγματα είναι ζεστά,
χώροι 100-150 ατόμων. Τώρα σε ένα μεγάλο live πολύ πιθανό να είσαι support group, να ανοίγεις τη βραδυά οπότε να έχεις την ευκαιρία να σε δει παραπάνω κόσμος. Αλλά και πάλι εκεί είσαι απλά το άνοιγμα, για άλλον έχουν έρθει. Μια δυο φορές το μήνα που εμφανιζόμαστε, διαλέγουμε ένα μικρό χώρο που θα γεμίσει συνειδητά από 100 άτομα που ξέρουν εμάς και τα τραγούδια. Αυτό έχουμε χτίσει μέχρι τώρα και μας αρέσει πολύ. Σιγά σιγά, δεν έχουμε ούτε άγχος ούτε μεγάλες φιλοδοξίες.

Οι Ixtheis πώς προέκυψαν;

Φ: Προέκυψαν από μια ιδέα που υπήρχε πριν από 2 χρόνια. Είχαμε όλοι ξανασυνεργαστεί μουσικά, ξέραμε τι αποτέλεσμα θα βγάλουμε περίπου. Θεωρούμε ότι έχουμε ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Αφιερώνουμε τον αντίστοιχο χρόνο, υλικό υπάρχει, σαν μουσικοί έχουμε καλή χημεία μεταξύ μας, κάνουμε καλή παρέα που είναι πολύ βασικό σε μια μπάντα και γενικώς μέχρι τώρα περνάμε καλά. Σταθήκαμε και τυχεροί που μπορέσαμε να φτιάξουμε εύκολα ένα δικό μας χώρο, το internet βοήθησε πάρα πολύ να μας μάθει γρήγορα αρκετός κόσμος. Τώρα είμαστε ακριβώς στη φάση να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά. η οποία θα είναι συνέχεια της πρώτης,

Σ’αυτούς που άρεσε η πρώτη, λογικά θα αρέσει και η δεύτερη. Θεωρώ ότι θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2009. Τον τρόπο βέβαια δεν ξέρω ακόμα. Γιατί έτσι όπως πάει η δισκογραφία, δεν ξέρω αν ο τρόπος θα είναι cd.

Κωνσταντίνα είσαι πολύ διαφορετική εντός κι εκτός σκηνής. Πώς καταφέρνεις και αλλάζεις ψυχολογία, τι σκέφτεσαι;

Κ: Η ψυχολογία δε θεωρώ ότι αλλάζει. Φαίνεται περίεργο πώς είμαι εκτός σκηνής και πώς είμαι πάνω στη σκηνή, αλλά για μένα είναι απόλυτα φυσιολογικό. Εκεί πάνω είναι ένα θεατρικό δρώμενο. Είναι σαν να λες σε έναν ηθοποιό πώς δεν είναι π.χ. Μαντάμ Σουσού πριν παίξει το συγκεκριμένο ρόλο. Οι ισορροπίες υπάρχουν, είμαστε αυτοί που είμαστε στην καθημερινή ζωή, αλλά όταν ανεβαίνεις πάνω στη σκηνή και θέλεις να είσαι συνεπής
θα πρέπει να είσαι σωστός. Για μένα σωστό είναι να δίνεις με θεατρικότητα το κάθε κομμάτι. Γιατί το κάθε τραγούδι είναι μια παράσταση, μια ιστορία διαφορετική. Αυτό πρέπει να περάσει κάτω. Δεν είναι μόνο νότες, είναι έκφραση, ψυχή.

Φ: Μια πολύ καλή ατάκα που μου είπαν στο χτεσινό live και το χάρηκα πολύ γιατί αυτό δείχνει το αξιοπρεπές αποτέλεσμα που σου έλεγα ήταν η εξής: παρά του ότι ζέιτε με άλλα πράγματα, είστε επαγγελματίες σε αυτό που κάνετε.

Κ: Η τέχνη είναι επικοινωνία. Δεν τραγουδάς ούτε παίζεις για τον εαυτό σου μόνο. Θα πρέπει να κοιτάς μέσας στα μάτια τον άλλον. Στα μάτια μέσα σε ειγαγωγικά, γιατί ο Φώτης χρησιμοποιεί τα αυτιά. Αφουγκράζετε τους ανθρώπους. Εγώ θέλω να τους κοιτώ στα μάτια, έχω αυτή την ανάγκη. Ο Φώτης νιώθει παλμούς, ενέργεια, δεν του χρειάζεται να κοιτάει. Αλλιώς θα παίζαμε στο σπίτι μας. Πρέπει να μετέχουν όλοι σ’αυτό το δρώμενο.

Η μουσική περνάει κρίση πολύ περισσότερο καιρό από την παγκόσμια κρίση που βιώνουμε. Τι χρειάζεται να γίνει για να βγει από την κρίση;

Κ: Δε θεωρώ ότι η μουσική περνάει κρίση. Η δισκογραφία, οι βιομηχανίες, αυτά περνούν
κρίση, η μουσική ποτέ. Πάντα υπάρχουν εμπνευσμένοι άνθρωποι που γράφουν ωραία πράγματα. Τώρα αν αυτά δε φαίνονται γιατί προβάλλονται τα ίδια και τα ίδια, είναι άλλο θέμα.

Άρα το σύστημα είναι που περνάει την κρίση.

Κ: Ναι. Εκείνο το περίφημο «η πειρατία σκοτώνει τη μουσική» είμαστε πολλοί που δεν το δεχόμαστε, ήταν μια μπαρούφα.

Φ: Ξεκίνησε σαν σλόγκαν και τώρα είναι για γέλια. Το βλέπω να αποσύρεται. Τι να σώσεις. Μπορείς να ελέγξεις καμιά πληροφορία στο internet? Με κανένα τρόπο.

Αν δεν υπάρξει από τους καναλάρχες συνειδητή διάθεση να προβληθούν πράγματα με ουσία, δεν πρόκειται να υπάρξει ενημέρωση. Οπότε αυτό το σύστημα σφίγγει λέγοντας «ό,τι μπορεί να αποδώσει εκεί επενδύω». Είναι συγκεκριμένα τα πράγματα, ό,τι θα σου φέρει κέρδος. Σε αυτό μπορώ να σου πω ότι το κοινό πάνω είναι εντελώς διαφορετικό.

Μπορεί να μην την έχει αυτή την ενημέρωση, αλλά ψάχνεται διαφορετικά. Υπήρξαν συναυλίες που το ίδιο ξένο συγκρότημα είχε διπλάσιο κόσμο στη Θεσσαλονίκη παρά στην Αθήνα. Αν ο μέσος κόσμος δεν έχει το χρόνο να ψαχτεί και δεν του προσφέρεται ένα ερέθισμα, δεν πρόκειται να κουνηθεί από τη θέση του και δεν έχει λόγο να το κάνει.

Όσο λοιπόν το σύστημα θα περνάει την κρίση, θεωρώ τουλάχιστον ότι όσοι θα  ασχολούνται θα ασχολούνται από μεράκι, οπότε υπάρχει ελπίδα για τη μουσική.

Τι απαιτήσεις έχετε μουσικά από εσάς και τι από το κοινό;

Φ: Από το κοινό δεν μπορούμε να έχουμε καμια απαίτηση. Ό,τι του δώσεις αυτό θα σου δώσει. Από μας απαιτούμε αυτό που κάνουμε να το κάνουμε με συγκεκριμένο στίγμα. Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκινήσαμε λειτουργήσαμε πιο αναγνωριστικά. Με τη λογική ότι η γωνία του φάσματός μας ήταν πιο μεγάλη για να δούμε σαν νέα μπάντα που μπορεί να πάει το πράγμα. Στην πορεία όμως αυή η ψαλίδα έκλεινε για συγκεκριμένους λόγους, καθώς το κοινό που θα τους αρέσει η δουλειά μας είναι πιο συγκεκριμένο από αυτό που απευθυνθήκαμε στην αρχή. Αυτό το κοινό που πλέον έχει οριοθετηθεί θεωρώ πως έχω μεγάλη ευθύνη γιατί μας έχει δείξει εμπιστοσύνη και αυτό πρέπει να ικανοποιήσω. Το ότι μας ξέρουν λίγοι και καλοί μπορώ να σου πω ότι μ’αρέσει πολύ στη συγκεκριμένη φάση. Όπως ξέρω επίσης ότι και η επόμενη δουλειά θα απευθύνεται σε αυτούς. Στη δημιουργία των κομματιών έχω την αίσθηση της εικόνας τους. Τόσο κοντά τους νιώθω. Με αρκετό κόσμο έχω ανταλλάξει email, επικοινωνούμε, υπάρχει μια καλή επαφή. Άλλος θα το βάλει στην εκπομπή του, άλλος θα το παίξει στο σπίτι του ενώ ταυτόχρονα θα το ακούει ο διπλανός του χωρίς να ξέρει τι ακούει. Δεν μας πειράζει καθόλου.

Ποιο live σας πιστεύετε ότι σας ικανοποίησε περισσότερο απ’τα υπόλοιπα;

Φ: Είναι αρκετές οι καλές στιγμές, με διαφορετικά χαρακτηριστικά η κάθε μία. Τα μεγάλα ήταν όλα πολύ καλά. Πήγαμε να ανοίξουμε τη συναυλία του Arash, ενός Πέρση καλλιτέχνη και είχε 3000 κόσμο. Τα πήγαμε καλά και αφήσαμε πολύ καλές εντυπώσεις στο τέλος. Όπως και στους Reamonn ήταν μια πολύ καλή φάση. Στους δε Godfathers ήταν ιδιαίτερα καλλιτεχνική εμπειρία, για μένα είναι μεγάλοι καλλιτέχνες. Εκεί πραγματικά κατάλαβα τι σημαίνει κάνω μουσική. Έχω πολλά χρόνια εμπειρία, αλλά οι Godfathers μου το διδάξανε, μέσα σε συμπεριφορά μισής ώρας. Ήταν από τις πιο ροκ μπάντες που έχω δει ποτέ, φορώντας τα κουστούμια τους, 50άρηδες πλέον. Και δεν το συζητώ για τα καμαρίνια πίσω, με ευχές, ευχαριστούμε πολύ κλπ. Μεγάλοι καλλιτέχνες.

Κωνσταντίνα Κοιτάς Μακριά και τι βλέπεις;

Κ: Δε βλεπω μακριά. Το πιο μακρινό για μένα είναι η ίδια μέρα. Δε θέλω να χάνω στιγμές.

Και νομίζω ότι κοιτώντας μακριά χάνεις στιγμές. Και το εννοώ αυτό, διότι επί πολλά χρόνια κοιτούσα μακριά. Κοιτούσα τα γεράματά μου. Ώσπου η ζωή μου έριξε τέτοια σφαλιάρα , που το θεώρησα αχαριστία την όλη αντιμετώπιση και τη φιλοσοφία μου.

Φ: Βασικά αυτό λέει και το τραγούδι.

Η προοπτική όμως να κοιτάξεις μακριά για να δεις Άλλες Μέρες;

Κ: Τις Άλλες Μέρες τις παλεύουμε κάθε μέρα. Παλεύω σήμερα πιστεύοντας ότι θα έρθει
μια άλλη μέρα κι εκεί θα το φέρει η ζωή, το καλύτερο αύριο. Αρκεί να είμαι ήσυχη με τη συνείδησή μου ότι το πάλεψα.

Φ: Όποια γενιά των παπούδων μας ρωτήσεις θα σου πουν ότι περίμεναν καλύτερες μέρες. Όσο περνάνε τα χρόνια όμως πάει από το κακό στο χειρότερο.

Όποιον και να ρωτήσεις από αυτές τις γενιές.

K: Αν όμως ρωτήσεις και τον καθένα πόσο πάλεψε για να αλλάξει αυτά τα πράγματα θα δυσκολευτούν να απαντήσουν.

Φώτη ανέφερες ότι υπάρχει ένα πολύ καλό κλίμα μέσα στη μπάντα. Πώς είναι γενικά η συνύπαρξη μέσα σε μια μπάντα;

Φ: Πρέπει να νιώθει ο ένας με τον άλλον ασφάλεια, πέρα από τη φιλία και την εμπιστοσύνη. Πρέπει να ξέρει ο ένας ότι μπορεί να στηριχθεί στον άλλον. Κι επειδή δεν είναι η απλή έννοια της φιλίας, γιατί έχουμε και το μουσικό κομμάτι στη μέση, οι ρόλοι μπλέκονται. Τα παιδιά ξέρω ότι θα εμπιστευτούν αυτό που θα τους πω κι εγώ αυτό που θα μου πουν. Η χημεία 5 ανθρώπων μπορεί να είναι τέτοια, που ο ένας κρίκος αν αλλάξει να χαθεί το ηχόχρωμα που είναι τόσο συγκεκριμένο. Ζωντανό παράδειγμα οι Black Sabbath, που είχαμε την ευκαιρία να τους δούμε στην αρχική τους σύνθεση πριν από δυο χρόνια και θεώρησαμε ότι ακούμε τον original ήχο τους. Η χροιά, η νότα, ο ήχος, η ενέργεια. Γίνονται κάποιες επανενώσεις, αλλά όταν δεν είναι το αρχικό σχήμα, ξέρεις ότι δεν μπορείς να έχεις το ίδιο αποτέλεσμα  Είναι πολύ δύσκολο τη χημεία των πέντε να την έχουν ακριβώς άλλοι πέντα άνθρωποι. Από την άλλη όταν είσαι μόνος, κακά τα ψέμματα θα επαναληφθείς. Η χημεία των πέντε είναι αυτή που θα οδηγήσει το πράγμα και θα ακουστεί αλλιώς. Γράφω μουσική και στίχους, αλλά πέρα από τον κορμό όλοι θα συμμετέχουν με τις δικές τους πινελιές. Ξέρουν πολύ καλά ότι σε ένα σημείο στο οποίο θα κολλήσω θα αφήσω τα τύμπανα με το μπάσο μισή ώρα μόνοι τους και θα το πάνε το πράγμα σε σημείο που ούτε θα πήγαινε το μυαλό μου. Πέντε μυαλά είναι πολύ καλύτερα από ένα.

Υπάρχουν βέβαια παράγοντες που υπερνικούν φιλίες και καλές σχέσεις και καταφέρνουν να διαλύσουν πολλά γκρουπ.

Φ: Εξαρτάται για πιο λόγο κάνεις το γκρουπ. Αν παίζει το οικονομικό στη μέση είναι πολύ σοβαρός παράγοντας. Παίζουν βέβαια κι άλλες συνθήκες ρόλο. Όταν ξεκινάς ένα γκρουπ και είσαι στα 20 δε θα έχεις τις ίδιες ανάγκες που θα έχεις στα 27. Ούτε τον ίδιο χρόνο, ούτε την ίδια οικονομική άνεση. Οι απαιτήσεις γύρω σου αυξάνουν, οπότε κι εσύ γίνεσαι πιο πιεστικός. Εκ των πραγμάτων αυτό μπορεί να προκαλέσει ένταση και να οδηγήσει ακόμα και σε διάλυση.

Κ: Εδώ δυο άτομα συζούν, παντρεύονται και τελικά χωρίζουν, γιατί δε βρίσκουν κοινούς κώδικες να συνεννοηθούν. Οι ίδιοι κανόνες ισχύουν και μέσα σε ένα γκρουπ, δεν είναι τίποτα δεδομένο. Πρέπει να παλεύεις κάθε μέρα. Πρέπει κάθε μέρα να κρατάς ισορροπίες, να είσαι ευγενής, συνεργάσιμος, ειλικρινής, οι σχέσεις θέλουν χτίσιμο.

Πώς σας φαντάζεστε στο κοντινό μέλλον;

Φ: Σε 5 ώρες στη Θεσσαλονίκη (γέλια)

K: Εγώ όπως είπα πριν δε φαντάζομαι τίποτα. Χαίρομαι κάθε πρωί που ξυπνάω και είμαι γερή. Δεν είμαι ευτυχισμένη, γιατί υπάρχει πολύ δυστυχία στον κόσμο. Θεωρώ πολύ αλαζονικό να πω ότι εγώ είμαι ευτυχισμένη, ενώ γύρω μου υπάρχει καταστροφή. Είμαι χαρούμενη όμως και αισιόδοξη, που σηκώνομαι κι έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ.

Η έμπνευση Φώτη πώς έρχεται; Από εμπειρίες προσωπικές, άλλων ανθρώπων που έχεις ακούσει ή φανταστικές ιστορίες;

Φ: Όλα μαζί. Αρκετά από αυτά είναι πραγματικές ιστορίες, όπως το Κοιτάς Μακριά. Και μάλιστα είναι αρκετά λυπητερή ιστορία. Υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, ήταν πολύ φίλος μου.

Το τραγούδι έχει χαρούμενη μελωδία, επειδή θέλουμε να βλέπουμε την αισιόδοξη πλευρά. Η ζωή συνεχίζεται και δες την με άλλο μάτι.

Τι ελπίδες έχει σήμερα ένας μουσικός χωρίς γνωριμίες;

Φ: Ας κάνει αυτό που θέλει και τρόποι υπάρχουν. Η δύναμη του internet είναι τεράστια. Είναι ένα μέσο πολύ μεγάλο  κι ας μην είναι το πρώτο. Αρχικά ο μουσικός πρέπει να καταγράψει αυτό που νιώθει. Έτσι κάνω κι εγώ σαν δημιουργός, θέλω να λέω αυτό που νιώθω μέσα από τη μουσική.

Άρα αυτό που ήταν κάποτε «εχθρός» για τη μουσική, το internet, είναι τώρα σύμμαχος.

Φ: Ακριβώς. Ο εχθρός της μουσικής αυτή τη στιγμή είναι ο χρόνος. Ο κόσμος δεν έχει χρόνο να ακούσει. Εγώ πραγματικά θα ήθελα να ακούω τα 10πλάσια απ’ότι ακούω τώρα.

Είναι άσχημο να ξέρεις ότι κάτι θα αναλωθεί τα 15 πρώτα δευτερόλεπτα λόγω του ότι κάποιος σε χτυπάει στην πλάτη και σου λέει τελείωνε και σε πιέζει. Έχουν γίνει όλα πολύ γρήγορα στην εποχή μας. Το πιο σημαντικό που μπορεί να αφιερώσει ο ακροατής στο μουσικό είναι ο χρόνος του και όχι το χρήμα του.

Το πρώτο cd ονομάστηκε «Είναι πολλά τα λεφτά» θέλοντας να σκιαγραφήσετε την εποχή;

K: Τα ήθη.

Φ: Είχε δύο έννοιες. Η μία είχε σχέση με τη δισκογραφία. Είναι η πρώτη δισκογραφική δουλειά που γράφει πάνω στο εξώφυλλο «ακούστε το δωρεάν» στο site. Πριν δυο χρόνια μας έλεγε κόσμος ότι μόνοι μας πάμε να βγάλουμε τα μάτια μας. Ξέραμε όμως που θα καταλήξει το πράγμα. Νομίζω σε λίγο το νόημα της μουσικής δε θα είναι να πωλείται. Θα υπάρχει συνεισφορά του κοινού προς τον καλλιτέχνη καθαρά συναισθηματική και συνειδητή. Το συναίσθημα που λάβαμε χτες στο Live από τον κόσμο που ήρθε ήταν πάρα πολύ θετικό. Βγάζεις την ενέργειά σου και λαμβάνεις την ενέργεια του κόσμου.

K: Είναι μια μυσταγωγία, μοιράζεσαι μια εμπειρία. Και χαίρομαι ακόμα περισσότερο όταν μας λένε ότι το live μας είναι καλύτερο από το cd, γιατί δικαιώνεται η δική μου άποψη ότι δεν είναι μόνο μουσική για μένα αλλά κάτι παραπάνω, ένα θεατρικό δρώμενο. Το live πρέπει να είναι πολύ πιο απογειωτικό, αλοίμονο αν ισχύει το αντίστροφο.

Με τι ακούσματα μεγαλώσατε;

Φ: Εγώ μεγάλωσα με κλασικό ροκ. Στην πορεία μελέτησα πολλούς  γνωστούς κιθαρίστες, χρήσιμο για μερικές τεχνικές που έμαθα. Γενικά θεωρώ τον εαυτό μου ροκά, αλλά μπορώ να νιώσω ροκ στοιχεία και από ένα beat κομμάτι. Δεν περιμένω να ακούσω από ένα κομμάτι κιθάρα για να το νιώσω ροκ. Ροκ σημαίνει ψυχή για μένα. Μπορώ να το ακούσω άνετα από ένα Jazz ή Funk κομμάτι, από μία πάντα τελείως διαφορετική.

Κ: Εγώ είμαι της δεκαετίας του ’80. Δεν είχα εξειδικευμένα ακούσματα. Eurythmics, Doors, ότι άκουγε τότε ο κόσμος. Ύστερα το έψαξα λίγο περισσότερο, έκανα κάποιες σπουδές κλασικού τραγουδιού για να δω και την αντίπερα όχθη αυτό που δεν ακουγόταν και πολύ. Γενικά πάντως συμφωνώ με το Φώτη ότι ροκ είναι φιλοσοφία και άποψη ζωής.

Για μένα ροκ ήταν κι ο Ζαμπέτας και η Μαρία Κάλλας που ήταν αυτοκαταστροφική. Στις πρόβες δεν μάρκαρε ποτέ, τραγουδούσε με κανονική φωνή. Κι αυτό βέβαια της στοίχισε, αλλά ζούσε τη στιγμή, είχε τρέλα. Δε θα πεις ροκ τον Ζαμπέτα; Ο άνθρωπος ήταν παλαβός με την τέχνη του.

Φ: Την ξέρεις την ιστορία του Ζαμπέτα με τις Κάννες. Έβγαλε μόνος του πρόγραμμα για 8 ώρες, ολομόναχος! Είχανε πάρτυ και δεν είχανε κανονίσει για live. Όταν γύρισε στην Ελλάδα και τον ρώτησαν τι πήρες γι’αυτή την εκδήλωση, είπε τη φοβερή ατάκα «έπαιξα για τη φανέλα». Τι να πεις γι’αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος έμενε σε μια καλύβα συνειδητά. Αυτές οι προσωπικότητες έχουν και την αντίστοιχη πορεία στη ζωή τους.

Το υλικό έχει συγκεντρωθεί, οπότε ποια είναι η κατάλληλη στιγμή να βγει ο νέος δίσκος των Ixtheis;

Το Live στην Αθήνα ήταν από τις λίγες εμφανίσεις που υπολογίζαμε για το χειμώνα. Άμεσα με τα παιδιά θα ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις,θα δούμε ένα ένα τα κομμάτια πολύ προσεκτικά. Με τις τεχνολογίες που κυκλοφορούν το να γράψεις είναι το τελευταίο και να κάνεις μια καλή παραγωγή είναι πλέον θέμα χρόνου και όχι χρημάτων. Το πιο σημαντικό για μένα είναι να περάσουμε κάποιους μήνες στο να μπορέσουμε να χτίσουμε σωστά τη δουλειά. Όταν έρθει η ώρα του και είναι ώριμο, θα μπούμε στο studio να το γράψουμε.

Ίσως τα καινούρια κομμάτια να μην παίξουν σε κάποιο live μέχρι να τα εκδόσουμε.

Κάποιο μήνυμα από τους Ixtheis στα παιδιά μου μας διαβάζουν;

Φ: Τους ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλο αυτό το διάστημα που μας έχουν στηρίξει με την αγάπη τους. Εγώ το έχω νιώσει αυτό από την πρώτη επαφή που είχαμε. Και με τον Jorge και μαζί σου για τη γνωριμία μου με το MusicHeaven. Όλα ξεκίνησαν από το live στα 5/4 που κάναμε πέρσυ το Μάιο, όλο αυτό το διάστημα έχω εισπράξει πολύ θετική ενέργεια.

Για μένα είναι πολύ σηματνικές οι απόψεις των παιδιών, γιατί δεν είναι απλά μουσικόφιλοι, αλλά ενεργοί μουσικοί. Στο MusicHeaven τα περισσότερα παιδιά τα θεωρώ αδέρφια μου, λόγω της μουσικής, της ανάγκης να καταγράψεις πράγματα. Μου αρέσει πολύ αυτό που συμβαίνει στην κοινότητα. Με όλες τις ανθρώπινες πλευρές που μπορεί να έχει, με τα θετικά και τα αρνητικά. Η σύμπνοια όμως αυτή που υπάρχει, ο μουσικός λόγος συνύπαρξης αυτών των ανθρώπων είναι σημαντικός. Ίσως να μην είμαι πολύ ενεργό μέλος λόγω χρόνου, αλλά όποτε βρίσκω χρόνο και ασχολούμαι μπορώ να σου πω ότι το χαίρομαι. Όποτε θα είναι στο χέρι μας να βοηθήσουμε σε κάτι, έχετε το πράσινο φως απο μας.

Κ: Με την ομάδα της Θεσσαλονίκης μάλιστα βγαίνουμε πολλές φορές.

Φ: Και με τα παιδιά στην Αθήνα τα πάμε καλά, με τον Ορφέα, τον Μπρίζα, τους Βραδυνούς Τύπους, πολλά παιδιά.

Κ: Είστε πολύ τυχεροί που έχετε τη Στέλλα πάνω.

Φ: Η Στέλλα είναι μεγάλο αστέρι στη Θεσσαλονίκη.

Είναι η σημαιοφόρος μας πάνω.

Κ: Είναι όλα τα λεφτά

Φ: Αυτό αισθάνομαι για τα παιδιά. Νιώθω την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Η διάθεσή μας είναι αγνή, δεν υπάρχει κάτι από πίσω. Το κάνουμε πραγματικά από μεράκι, όπως το κάνουν και τα παιδιά.

Σας ευχαριστούμε πολύ.

Φ: Εμείς ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο και την παρουσία σας χτες στο Αθηνά Live.

Περάσαμε πολύ καλά Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον Κώστα Λεμονίδη για όλη αυτή τη συνεργασία που είχαμε στα 2 Live Θεσσαλονίκης και Αθήνας. Ήταν μια πολύ καλή ιδέα.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε γκρουπ μέσα από το MusicHeaven που μπορούν να συνεργαστούν το ένα με τ’άλλο, να το κάνουν, είναι πολύ θετικό.

Κ: Καλή συνέχεια, σας ευχαριστούμε.