Η μπαλάντα της γουρούνας

Η γουρούνα η δικιά μου, είναι αυτοκρατορική.

Οι Κινέζοι μου τη φτιάξαν, με μεράκι και στοργή.

Με τις τέσσερις ροδίτσες τρέχει δρόμους και στενά.

Η γουρούνα, η δικιά μου, είναι σκέτη ομορφιά.

Ο καθένας τη θαυμάζει, νέοι, γέροι και παιδιά.

Με ρωτάνε πόσα πιάνει, πόσο καίει και λοιπά.

Στα μπαλκόνια ξεπροβάλλουν μίζεροι μικροαστοί,

που ζηλεύουν τη γουρούνα την αυτοκρατορική.

Τη γουρούνα σα γκαζώνω, νιώθω πάλι ζωντανός.

Είμαι άνθρωπος μποέμης, ίσως και λίγο τρελός.

Τα λεφτά σας δε τα θέλω, μήτε θέλω να φτιαχτώ.

Τη γουρούνα μου αρπάζω και στον ουρανό πετώ.

Τη γουρούνα, κάτι αλήτες, μου πληγώσαν μια βραδιά.

Τρεις βιδίτσες της βουτήξαν και μου έπεσε βαριά.

Λαβωμένη να τη βλέπω, όχι αυτό δε το μπορώ.

Τους αλήτες αν θα πιάσω, θα τους έβγει σε κακό.

Κι όταν γκόμενα δεν έχω,

δε μου καίγεται καρφί.

Τη γουρούνα καβαλάω,

την αυτοκρατορική.