ελληνική μουσική
    696 online   ·  210.830 μέλη
    Ξεχασμένες Μπάντες: Moody Blues



    Ενότητες
    Εισαγωγή
    Albums 60's
    Albums 70's
    Albums 80's
    Albums 90's
    Πρόταση, Βιβλιογραφία
    Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
    223 άρθρα στο MusicHeaven
    Τετάρτη 09 Σεπ 2009

    Εισαγωγή

    Αρκετοί από σας ίσως δεν τους γνωρίζετε και μπορεί τώρα να λέτε "Πού πάει και τους βρίσκει όλους αυτούς ο Ορφέας κάθε λίγο και λιγάκι;"

    Οι Moody Blues έχουν συχνά αναφερθεί σαν 'prog-Rockers', αλλά εγώ δεν νομίζω ότι έχουν κάποια σχέση με μπάντες όπως οι Jethro Tull, οι Yes, οι Genesis, κλπ. κλπ… Νομίζω ότι είναι λάθος να τους χαρακτηρίζουν έτσι. Η μουσική τους δεν ήταν ποτέ πολύπλοκη, οι ενορχηστρώσεις τους ήταν βασισμένες στην Βρετανική Pop και τα στιχάκια τους ήταν απλά και κατανοητά στον μέσο ακροατή και δεν είχαν τίποτα από τα μυστικιστικά ή κρυμμένα νοήματα των prog-Rockers. Η εξέλιξή που είχαν σαν μπάντα, μάλλον προς το art-Rock τους οδήγησε. Λένε ότι μπορεί και οι πέντε τους να είναι επαγγελματίες μουσικοί (με τον Mike Pinder να είναι ένας από τους κορυφαίους Mellotronίστες), αλλά δεν μπορούν να παίξουν 50 σύνθια ταυτόχρονα όπως ο Keith Emerson και άρα τι θέλουν και …υπάρχουν; Ε λοιπόν εγώ αδιαφορώ γι’ αυτά. Το σίγουρο είναι ότι οι Moodies είναι μοναδικοί. Αρκετοί από σας ίσως δεν τους γνωρίζετε και μπορεί τώρα να σηκώνετε τους ώμους σας σε στυλ "τι μας λέει τώρα ο Ορφέας; Πού πάει και τους βρίσκει όλους αυτούς κάθε λίγο και λιγάκι;" Δεν θα τους ειδωλοποιήσω στα μάτια σας, αλλά ούτε και θα τους υποτιμήσω. Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους:

    1. Σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη Rock μπάντα, οι Mοodies λειτουργούσαν δημοκρατικά και ήταν η μοναδική μπάντα που το έκανε αυτό.

    2. Όλοι τους ήταν πολύ καλοί τραγουδιστές με κορυφαίο τον Justin Hayward, ο οποίος -εδώ που τα λέμε- τραγουδούσε πολύ καλύτερα από τον Jon Anderson των Yes.

    3. Τα 'επτά κλασικά' τους albums είναι γραμμένα –με μία εξαίρεση στο έβδομο- με την ίδια φόρμουλα, πράγμα που μπορεί να τους εξομοιώνει με τους AC/DC (που γράφουν όλο τα ίδια και τα ίδια), αλλά με τη διαφορά ότι οι Moodies δεν σταμάτησαν ποτέ να χρησιμοποιούν το μυαλό τους!

    * Lineup 1: Οι original Moody Blues όπως κανείς δεν τους ξέρει: Denny Laine (Brian Hines, 29 Οκτωβρίου 1944, Κιθάρα, Φωνή), Clint Warwick (Clinton Eccles, 25 Ιουνίου 1949, Μπάσο), Mike Pinder (12 Δεκεμβρίου 1942, Πλήκτρα,  Mellotron), Ray Thomas (29 Δεκεμβρίου 1942, Κιθάρα, Φλάουτο) & Graeme Edge (30 Μαρτίου 1942, Τύμπανα). Αυτή η σύνθεση σχηματίστηκε στα 1964 και τρία χρόνια μετά, οι Laine & Warwick τους εγκατέλειψαν. Ο Laine μετά από μερικά χρόνια περιπλάνησης, έγινε το δεξί χέρι του McCartney στους Wings.

    * Lineup 2: Στη θέση των Laine & Warwick ήρθαν οι Justin Hayward (1946, Κιθάρα, Φωνή) & John Lodge (Μπάσο, Φωνή) για να γίνουν οι Moody Blues που γνωρίζει όλος ο κόσμος. Διαλύθηκαν στα 1972, έκαναν ένα reunion στα 1978 για να ηχογραφήσουν το Octave, αλλά είχαν μείνει από πλήκτρα διότι ο Pinder τους είχε …τελειώσει! Τότε ακούστηκε και το όνομα του δικού μας Vangelis σαν αντικαταστάτη, αλλά τελικά οι δημοκρατικές διαδικασίες των Moodies έφεραν στο γκρουπ τον ex-Yes Patrick Moraz (24 Ιανουαρίου 1948). Θεωρώντας τον υπεύθυνο για την αποτυχία του Sur La Mer (1988), τον απολύουν και στα 1991 ξεκινούν τις ηχογραφήσεις του Keys Of The Kingdom και το τελειώνουν όντας διαλυμένοι, χρησιμοποιώντας μουσικούς από ….γύρω-γύρω!!! Από δω και πέρα, κάθε λίγο χτυπάει το τηλέφωνο.

    - Έλα John

    - Γεια σου Justin. Τι έγινε;

    - Έχουμε διαλύσει;

    - Έτσι δεν είχαμε πει;

    - Α ναι; Χμμμ….

    - Γιατί ρωτάς Justin? Συμβαίνει κάτι;

    - Έχω κάτι τραγουδάκια μωρέ….Εσύ έχεις τίποτα ή να μπω μόνος μου στο στούντιο;

    Με αυτά λοιπόν τα "έχουμε-δεν έχουμε διαλύσει" και εν μέσω διαλειμμάτων και προσωπικών δίσκων, κατάφεραν να κάνουν στα 1999 το Strange Times που τελικά αποδείχθηκε πολύ καλό.  

    *** Δισκογραφία (Λίστα):

    ·                           1965: The Magnificent Moodies

    ·                           1967: Days Of Future Passed

    ·                           1968: In Search Of The Lost Chord

    ·                           1969: On The Threshold Of A Dream

    ·                           1969: To Our Children's Children's Children

    ·                           1970: A Question Of Balance

    ·                           1971: Every Good Boy Deserves Favour

    ·                           1972: Seventh Sojourn

    ·                           1975: Blue Jays (Justin Hayward & John Lodge)

    ·                           1977: Songwriter (Justin Hayward)

    ·                           1977: Caught Live + 5

    ·                           1978: Octave

    ·                           1980: Night Flight (Justin Hayward)

    ·                           1981: Long Distance Voyager

    ·                           1983: The Present

    ·                           1986: The Other Side Of Life

    ·                           1987: Prelude

    ·                           1988: Sur La Mer

    ·                           1989: Classic Blue (Justin Hayward)

    ·                           1991: Keys Of The Kingdom

    ·                           1993: A Night At Red Rocks

    ·                           1996: The View From The Hill (Justin Hayward)

    ·                           1999: Strange Times

    Επόμενο: Albums 60's



    Tags
    Μουσικά Είδη:BluesClassic RockDiscoPopRockRock and RollSoulΜουσικά Όργανα:κιθάραΚαλλιτέχνες:Charles AznavourABBAGenesisMariah CareyPink FloydQueen



    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #18891   /   09.09.2009, 16:12   /   Αναφορά
    το τιτανομεγιστο Nights in white satin ειναι δικο τους . . . αυτο το song ευτυχως . . . το γνωριζουν και οι πετρες!!!Δεν εχει να κανει με επιφανειακη ακροαση . . . αλλα με την τεραστια εμπνευση και την μοναδικοτητα της συνθεσης!!!
    #18892   /   09.09.2009, 16:17
    αν και θεωρω την Live φωνητικη εκτελεση του δικου μας Μαριου Φραγκουλη αξεπεραστη!!!



    Υ.Γ μαγεια!!!

    #18893   /   09.09.2009, 19:56   /   Αναφορά
    απάντηση στην ερώτηση σου Orfeus για Το εξώφυλλο του album The Present... είναι βασισμένο στον πίνακα Daybreak του αμερικανού ζωγράφου Maxfield Parrish (Ιούλιος 1870 – Μάρτιος 1966) χρησιμοποιήθηκε και απο τους Dalis Car στο μοναδικό τους LP The Waking Hour (1984).

    fcpart.googlepages.com

    #18894   /   09.09.2009, 21:45   /   Αναφορά
    Και να φανταστείς ότι έχω το Waking Hour των Dalis Car...



    :)



    #18926   /   19.09.2009, 14:57
    Για μια ακόμη φορά .... πολλά - πολλά συγχαρητήρια Οrfeus !!!! Καταπληκτικό κείμενο, και με αξιοζήλευτη δομή !!!! Αν όσοι είναι πολύ μικροί σε ηλικία και, με αφορμή το κείμενό σου, αρχίσουν να ψάχνονται με MOODY BLUES, να ξέρουν ότι θα βγουν πάρα πολύ κερδισμένοι !!! Κι αν έχουν το .... "μικρόβιο" του γραψίματος τραγουδιών, η ενασχόλησή τους με αυτή τη μπάντα θα τούς ωφελήσει ... όσο δεν φαντάζονται !!!



    Όσον αφορά στη δική μου γενιά - 30βάλε με 40βγάλε - ανακάλυψε τους MOODY BLUES χάρις ... στο ΓΑΛΑ ΝΟΥΝΟΥ !!! Ναι, ναι, μη γελάτε, μιλάω πολύ σοβαρά !!! Εκεί στα μισά των 80ς παιζόταν στην τόοτε Κρατική Τηλεόραση μία διαφήμιση όπου, υποτίθεται, ο μπόμπιρας έχει πέσει για ύπνο. Όχι, όμως, και οι γονείς του, οι οποίοι στην κρεβατοκάμαρά τους θυμήθηκαν τα παλιά, έβαλαν στο πικάπ το NIGHTS IN WHITE SATIN και ... χορεύουν αγκαλιαστά, σαν τότε που ζούσαν τις πρώτες μέρες του έρωτά τους. Όμως ... ξαφνικά μπουκάρει στο δωμάτιο ο πιτσιρίκος και .... τους διακόπτει το χορό για να ζητήσει το γάλα του !!!! Λοιπόν, μετά από αυτή τη διαφήμιση, τόσο εγώ, όσο και ένα σωρό συμμαθητές μου από το Γυμνάσιο, πήραμε σβάρνα τα δισκάδικα και .... αρχίσαμε να αναζητάμε δίσκους των MOODY BLUES, δεδομένου ότι δεν επρόκειτο για συγκρότημα "της γενιάς μας" !!! Τόσο πολύ μάς είχε μαγέψει το Nights with ......



    Περαιτέρω .... επίτρεψέ μου βρε Ορφεάκο να διαφωνήσω [έστω και ελαφρώς] για μία ακόμη φορά μαζί σου !!! Γράφεις σχετικά με το "In Search Of The Lost Chord" το εξής :



    "Αποφασίζουν λοιπόν εδώ, να ασχοληθούν με το flower power και ψάχνουν να βρουν το Lost Chord. Η μπάντα όμως δεν έχει τα κότσια για να κάνει ψυχεδέλεια."



    Παρόλο που, όπως προείπα, οι Μ.Β. δεν είναι της δικής μου γενιάς και παρακολούθησα την πορεία και το έργο τους από "χρονική απόσταση", έχω την - προσωπική και πλήρως υποκειμενική - εντύπωση ότι ουδέποτε ο σκοπός αυτής της μπάντας ήταν να κάνει ψυχεδέλεια !!! Η προσωπική - ταπεινή μου άποψη είναι ότι από το ξεκίνημά τους το κύριο και βασικό τους μέλημα ήταν να παραμένουν όσο το δυνατόν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕΛΩΔΙΚΟΙ [πράγμα που το κατάφεραν ... μέχρις εκεί που ούτε κι οι ίδιοι φαντάζονταν !!!]. Από, δε, την ψυχεδέλεια "δανείστηκαν" εκείνα στοιχεία που τούς ήτανε απαραίτητα για να υποστηρίξουν και να ενισχύσουν τις μελωδίες τους, ούτως ώστε να γίνουν ακόμη πιο συναισθηματικές και "ταξιδιάρικες".



    Τέλος ... αυτό που αγαπάω περισσότερο στους Μ.Β. είναι η χρήση του MELOTRON, η οποία γίνεται με περισσή επιδεξιότητα και μαεστρία !!! Ιδίως στα σημεία που αυτό συνδυάζεται με φλάουτο .... Αγαπημένο μου τραγούδι από αυτούς : το ιδιοφυές / υπερευαίσθητο LEGEND OF A MIND, το οποίο μιλάει για τον Τίμοθι Λίρι, τον "γκουρού" της ψυχεδέλειας. Αλλά και το MELANCHOLY MAN, υπέροχη και απρόβλεπτη μπαλάντα....



    Άραγε .... θα αξιωθώ ποτέ να τους δω λάιβ ??? Το καλοκαίρι ένας φίλος μου βρέθηκε στη Νέα Υόρκη και πήγε να τους δει αλλά .... η συναυλία τους ήταν από μέρες sold out. Τα δε εισιτήρια στη μαύρη αγορά κόστιζαν 200 ΕΥΡΩ [!!!!], τα οποία ο φίλος μου δεν μπόρεσε να διαθέσει. Εγώ όμως .... γι' αυτούς θα τα έδινα χωρίς δεύτερη σκέψη .........




























    #18937   /   21.09.2009, 09:14   /   Αναφορά
    Κώστα...



    Δεν τους χαρακτήρισα ψυχεδελικούς. Έγραψα ότι αποφάσισαν να ασχοληθούν με το flower power και αυτό δεν σημαίνει ότι η μπάντα ήταν -σώνει και καλά- ψυχεδελική.



    Thanks... :)
    #24511   /   07.04.2012, 14:41
    Άραγε .... θα αξιωθώ ποτέ να τους δω λάιβ ???



    .... είχα αναρωτηθεί πριν κάμποσο καιρό σε παραπάνω σχόλιό μου !!! Αυτό ... ίσως να συμβεί σε λίγες μέρες !!! Δεν αποκλείεται να τους δω λάιβ στο Englewood, μια κωμόπολη στο New Jersey, κάπου 15 -20 χλμ βορείως της Νέας Υόρκης, όπου θα παίξουν λάιβ στις 16 Απριλίου !!! Αν, πρώτα ο Θεός, αξιωθώ να τους δω λάιβ, θα είναι χαρά μου να σάς γράψω τις εντυπώσεις μου από τη συναυλία τους !!!



    Χρόνια πολλά σε όλους σας, αγαπητοί μου συμφορουμίτες !!! Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα !!! Να περάσετε όμορφα όπου κι αν βρεθείτε, με όποιους κι αν βρεθείτε .....