ΒΟΜΒΟΙ! Πουλιέται η ψυχή μας; Τί λέτε μωρέ!

Ο βασικός συντελεστής Πάνος Πενταρίτσας ζει λίγο έξω από την Αθήνα και θα τον χαρακτήριζε κάποιος εύκολα «ανήσυχο»! Γράφει στίχους, κείμενα, φτιάχνει μουσικές, ζωγραφίζει, έχει το δικό του μελίσσι αλλά και δικό του αποστακτήριο. Εμείς που τον γνωρίζαμε ξέραμε ότι το αποτέλεσμα της μουσικής αυτής προσπάθειας δεν θα ήταν παρόμοιο με τίποτα ως τώρα.

Ο ίδιος και ο παραγωγός του Νίκος Ξύδης μας δίνουν μια ιδέα για το πόσο διαφορετική είναι αυτή η δουλειά στην πρώτη τους συνέντευξη μετά την κυκλοφορία του CD.

Πως προέκυψε το όνομα Βόμβοι;

Π.Π.: Το όνομα Βόμβοι προέκυψε από ένα λογοπαίγνιο που κάναμε με τους γνωστούς ήχους που ξέρουμε όλοι ως βόμβους και ενα είδος αγριομέλισσας που επίσης λέγεται βόμβος. Αυτό το είδος μέλισσας χαρακτηρίζεται από την τάση για ελεύθερη και συλλογική δημιουργία. Πάνω σε αυτή τη φιλοσοφία, της συλλογικής δημιουργίας, βασιστήκαμε και εμείς για να μπορέσουμε να γονιμοποιήσουμε μουσικά και πολιτιστικά το υλικό το οποίο είχαμε.

Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας σε ποιό μουσικό είδος θα το κατέτασσες;

Π.Π.: Νομίζω ότι δεν κατατάσσεται σε είδος. Ακόμα και αν δεχτούμε κάποια ταμπέλα «εναλλακτικού» ή « πειραματικού» δε νομίζω ότι καλύπτει 100% το αποτέλεσμα αυτής της δημιουργίας. Παντρεύει διάφορα είδη με αρκετό ενδιαφέρον, έχει μια βάση της παραδοσιακής μουσικής η οποία λειτουργεί με σύγχρονα μουσικά είδη όπως είναι το Ροκ , το hip – hop, trip – hop, Funk κτλ. Μοντέρνα δηλαδή μουσικά ήδη της παγκόσμιας μουσικής σκηνής που έχουν έναν οικείο παραδοσιακό παρονομαστή από τον ευρύτερο Μεσογειακό - Βαλκανικό χώρο αλλά και από την Μικρά Ασία.

Η πορεία σου στο χώρο μέχρι σήμερα ποια ήταν και επηρέασε αυτή σου η πορεία τη δουλειά των Βόμβων;

Π.Π.: Ήμουν για πέντε χρόνια μέλος του πρώτου Hip-Hop συγκροτήματος στην Ελλάδα, τους Active Member. To είδος που οι ίδιοι ονόμασαν Low-bap χαρακτηρίζεται από τον έντονο, δυνατό στίχο που έχει να πει πολλά πράγματα. Αυτού του είδους ο δυνατός στίχος χαρακτηρίζει και αυτή τη δουλειά. Απελευθερωμένος από τις φόρμες, τα μέτρα και τις ρίμες του Hip-Hop βέβαια. Αυτός ο δυνατός στίχος συνδιασμένος με τις παραδοσιακές τάσεις των Βόμβων μας έδωσε τελικά αυτό που θέλαμε.

Κάτι που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο είναι οι συμμετοχές σε αυτό το project. Πες μας δύο λόγια για αυτό.

Π.Π.: Στη δουλειά των Βόμβων συμμετέχουν η Ελένη Βιτάλη, ο Αντρέας Θωμόπουλος, ο Τάκης Βαμβακίδης, η Βαλερία Κουρούπη, ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος  και ο Πέτρος Γιωρκάτζης. Όπως βλέπεις άλλοι είναι τραγουδιστές, άλλοι σκηνοθέτες, άλλοι ηθοποιοί που ο καθένας έπαιξε το ρόλο του.  Για να φτιαχτεί αυτό το CD έχω υπολογίσει ότι δούλεψαν 25 άτομα. Άλλος πολύ, άλλος λιγότερο. Σε αυτή τη ζύμωση άλλος συμμετείχε θετικά και άλλος αρνητικά  Όπως και στη ζωή δεν υπήρχε μόνο χαρά και πανηγύρι. Υπήρχε και στεναχώρια και λύπη. Όλα αυτά όμως δημιούργησαν «υλικό ζωής» για το τελικό αποτέλεσμα.  Εμένα το μεγάλο μου στοίχημα ήταν να φτιαχτεί μία δουλειά με τη συμμετοχή πολλών ανθρώπων με όρεξη για δημιουργία και στην παραμικρή λεπτομέρεια και θα πιστέψουν σε αυτό που κάνουν. Δεν ήθελα απλά να πω σε κάποιον «έλα να πεις ένα τραγούδι». Αυτό δεν έγινε με κανέναν.

Η μεγαλύτερη χημεία υπήρξε με το Νίκο Ξύδη ο οποίος είναι ο παραγωγός και βασικός ενορχηστρωτής αυτού του το CD.

Η σχέση σου με το Νίκο Ξύδη πόσο επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα;

Π.Π.: Ο Νίκος έπαιξε ένα ρόλο ισάξιο και παράλληλο. Μπορεί να μην συμμετείχε τόσο στο καλλιτεχνικό αλλά στο τεχνολογικό κομμάτι όμως  ήταν ο δημιουργός πολλών πραγμάτων μέσα σε αυτή τη δουλειά . Για να γεννηθεί κάτι πρέπει να υπάρχει σχέση, αν δεν υπάρχει σχέση καλλιτεχνική και δημιουργική δεν μπορεί να γεννηθεί κάτι. Εγώ το είχα στο μυαλό μου και μαζί με το Νίκο το κάναμε πραγματικότητα. Αυτό που έλειπε από μένα το είχε αυτός για να μπορέσει να ολοκληρωθεί το αποτέλεσμα.

Σαν καλλιτέχνης έχεις και άλλες πλευρές. Έχεις ζωγραφίσει και το εξώφυλλο του CD. Σωστά;

Π.Π.: Ζωγραφιές μου δεν υπάρχουν μόνο στο εξώφυλλο. Κάθε κομμάτι στο CD συνοδεύεται και από μία ζωγραφιά. Αυτό έχει να κάνει με δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι κατά βάση είμαι εικαστικός και το δεύτερο ότι και αυτό είναι μέσα στη φιλοσοφία των Βόμβων που είπαμε στην αρχή. Έτσι ήθελα να είναι μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική στιγμή μου. Αυτός που θα έχει το cd θα μπορεί να ακούσει...στίχους, μουσικές, θέατρο ( αφού μέσα υπάρχουν δύο θεατρικά αποσπάσματα  που στο ένα συμμετέχει ο Τάκης Βαμβακίδης και στο άλλο η Βαλερία Κουρούπη και ο Πέτρος Γιωρκάτζης) , αλλά και να δει εικαστικό υλικό που συνδέεται με τα υπόλοιπα. Με λίγα λόγια αυτό που θα κρατάει στα χέρια του θα είναι ένα πολύπλευρο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.  Αυτό που πίστευα πάντα είναι ο,τι στην τέχνη δεν υπάρχει εξειδίκευση.

Ποια είναι τα συναισθήματα που έχεις όταν κρατάς τελειωμένη τη δουλειά σου;

Π.Π.: Έχω μια αγωνία για αυτή τη δουλειά σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη μουσική σκηνή. Έχει επιβληθεί ένα πλαστό δίπολο της συντήρησης και της άκρατης ελευθεριότητας. Το ένα κομμάτι σε οδηγεί στην αναπαραγωγή μουσικών νορμών του παρελθόντος, που δεν αφορούν κανέναν, άρα μιλάμε για ένα μουσειακό μουσικό είδος το οποίο ουσιαστικά έχει πεθάνει. Το άλλο κομμάτι οδηγεί στη στείρα αντιγραφή ξένων τρόπων από Αμερική και  Αγγλία για εμπορικούς λόγους. Αυτή τη διαπίστωση είδα ότι τη συμμεριζόταν και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στους Βόμβους και ακριβώς αυτό θέλουμε να φωνάξουμε. Ότι μπορούν και οι δικοί μας τρόποι να «παντρευτούν» με καινούρια πράγματα και να υπάρξει συνέχεια και δημιουργία

Νίκος Ξύδης: Οι δικοί μας τρόποι θα έλεγα ότι έχουν ακόμα μεγαλύτερο μουσικό ενδιαφέρον. Η δυτική μουσική είναι εγκλωβισμένη σε 4/4 , ¾ και Ματζόρε , Μινόρε, και για να ξεφύγει πάει στο Atonal ή στο Jazz. Ενώ εμείς έχουμε καλύτερα πατήματα κυρίως στη Βυζαντινή μουσική τα οποία τώρα τα έχουμε κλειδωμένα στα μουσεία και τα κοιτάμε.

Όταν τελειώσατε τη δουλειά στο studiο πόσο δύσκολο ήταν να βρείτε μια εταιρία για να προχωρήσετε;

Νίκος Ξύδης: Δε θα έλεγα τελικά ότι ήταν δύσκολο. Ήταν μοιραίο μάλλον. Αυτή η δουλειά βλέπαμε ότι αγαπιόταν τόσο πολύ από αυτούς που ερχόταν σε έπαφή μαζί της σε όλα της τα στάδια που και αυτό ήρθε σαν φυσική συνέχεια.

Ποια είναι η πιο έντονη στιγμή που θα θυμάσαι από τις ώρες στο Studio;

Π.Π.: Νομίζω είναι η στιγμή που η Ελένη Βιτάλη ερμήνευε το τραγούδι «Άγιοι μύριοι μαύροι». Το τραγούδι αυτό είναι γραμμένο από μένα  για την  κατάσταση που επικρατεί  στην Αφρική και μουσική έχει γράψει ο Νίκος Ξύδης. Είναι από τα ποιο δυνατά σημεία του CD.Ήμασταν μαζεμένοι όλοι εκεί και ζήσαμε μια εμπειρία ηχογράφησης , που για άλλους είναι τυπική διαδικάσια, τόσο έντονα που ακούγοντας την ερμηνεία της δε σου κρύβω ότι υπήρξε συγκίνηση.

Νίκος Ξύδης: Νομίζω ότι ζήσαμε περισσότερο το συναίσθημα μιας συναυλίας και όχι μιας ηχογράφησης.

Αν μπορούσες να διαλέξεις κάποιον για να συνυπάρξεις μουσικά ποιος θα ήταν;

Π.Π.: Με τα καινούρια δεδομένα που επικρατούν θα μπορούσα να συνυπάρξω σε μια σκηνή ξανά με τους Active Member. Θα μπορούσες να πεις ότι κάνω κάτι με την προηγουμένη σχέση μου (γέλια).

Αν σου έλεγα να διαλέξεις τα καλύτερα τρία τραγούδια των τελευταίων 50 ετών ποια θα ήταν?

1)      "Κοσμογονία" ένα τραγούδι των Active Member

2)      Ένα το χελιδόνι

3)      "Βουραϊκός" ένα ανέκδοτο τραγούδι του Νίκου Ξύδη που το πιστεύω πάρα πολύ.

Ποιο στίχο θα ήθελες να είχες γράψει;

Π.Π.: Μπαίνουμε στον υδροχόο και θα ανάψουμε φωτιές!

Συνήθως μετά από κάθε δισκογραφία ακολουθούν κάποιες εμφανίσεις. Τί έχεις ετοιμάσει για αυτό;

Π.Π.: Από τις 18 Νοεμβρίου ξεκινάμε μαζί με το Νίκο Ξύδη και τη Βαλερία Κουρούπη  στο “Ρυθμός Stage” Μαρίνου Αντύπα 38
Ηλιούπολη όπου θα εμφανιζόμαστε κάθε Πέμπτη. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει πολλά καινούρια πράγματα και έχουμε μεγάλη αγωνία γιατί το φτιάξαμε με πολύ φαντασία. Είναι πολύ διαφορετικό από ότι έχουμε παρουσιάσει ως τώρα αλλά και από ότι παρουσιάζεται συνήθως σε τέτοιους χώρους.

Αν θα δίνατε ένα τίτλο στην παράσταση ποιος θα ήταν;

Νίκος Ξύδης: Ο τίτλος  “Διονυσιακό Ροκ” θα ταίριαζε σίγουρα.

Ήταν δύσκολο να κάνω μια τυπική συνέντευξη σε δύο πολύ καλούς φίλους. Ίσως ο λόγος που το ήθελα να ήταν αυτός που λένε και οι ίδιοι. Ότι όποιος ερχόταν σε επαφή με τo υλικό των ΒΟΜΒΩΝ ήθελε να γίνει κομμάτι τους. Ίσως λοιπόν  αυτό τώρα να είναι η δικιά μου επαφή έστω και μετά την κυκλοφορία.