Βαγγέλης Κορακάκης - Γεράσιμος Ανδρεάτος

Οι συνεργασίες δεκάδες. Είναι όμως κάποιες που ξεχωρίζουν. Κι αυτό γιατί η φωνή του τραγουδιστή, ταίριαξε απόλυτα με τις μελωδίες του δημιουργού, γράφοντας μεγάλες επιτυχίες, κυρίως όμως ωραία τραγούδια. Στα χρόνια του ’90 και παρά την κρίση που φαίνεται πως υπάρχει τα τελευταία χρόνια στο λαϊκό τραγούδι,  ο Γεράσιμος Ανδρεάτος συναντά «Στη σκέψη της τρελής» τον Βαγγέλη Κορακάκη.

Έχει ειπωθεί αρκετές φορές πως τα τραγούδια του Κορακάκη, θυμίζουν τραγούδια μιας άλλης εποχής. Της παλιάς χρυσής εποχής του λαϊκού τραγουδιού. Tόσο για τις μελωδίες και τις ενορχηστρώσεις όσο και για τους στίχους που , στα πρότυπα του Γιώργου Μητσάκη και του Άκη Πάνου,  γράφει πάντα ο ίδιος. Το ίδιο έχει γραφτεί και για τη φωνή του Γεράσιμου. Ίσως να είναι κι αυτό ένα στοιχείο που να συνέβαλλε στο ταίριασμά τους. Συχνά και οι δυο έχουν εκφράσει το θαυμασμό αλλά και την επιρροή που δέχθηκαν από τους δασκάλους τους, που δεν ήταν άλλοι από τις μεγάλες μορφές του λαϊκού τραγουδιού που κυριάρχησαν από τον πόλεμο και μετά. Τσιτσάνης, Καλδάρας, Μητσάκης, Παπαϊωάννου, Ζαμπέτας αλλά και ο Θεοδωράκης για τον Κορακάκη, Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Διονυσίου, Γαβαλάς, Ρεπάνης για τον Γεράσιμο.

Ζουν όμως και δημιουργούν στο σήμερα.  Πιο πιστός βέβαια στον παλιό ήχο ο Βαγγέλης, με περισσότερες αναζητήσεις σε σύγχρονους δρόμους ο Γεράσιμος. Η συνεργασία τους στη δισκογραφία απαριθμεί 32 τραγούδια. Δυο ολόκληρους δίσκους και δυο συμμετοχές του Γεράσιμου σε δίσκους του Βαγγέλη. Έχουν καταγραφεί επίσης και τέσσερις επανεκτελέσεις. Δυο για το «Πρώτο φθινόπωρο» και δυο για τη «Σκέψη της τρελής». Ίσως να μην είναι τόσο πολλά. Πιστεύω όμως πως οι χαρακτηριστικές λαϊκές μουσικές του Κορακάκη βρήκαν στη στιβαρή φωνή του Ανδρεάτου, τον ιδανικό εκφραστή τους. Φωνή που απέσπασε δημοσίως, εκτός των άλλων, τα εύσημα του ίδιου του Στέλιου Καζαντζίδη ο οποίος ήταν πολύ φειδωλός στις δηλώσεις του για τους νεότερους τραγουδιστές. Και θα πρέπει να αναφερθεί πως ο Γεράσιμος εκτός από εξαιρετικός τραγουδιστής είναι και πολύ καλός μουσικός. Ξεκίνησε άλλωστε την καριέρα του, παίζοντας μπουζούκι δίπλα στον Χάρη και στον Πάνο Κατσιμίχα ενώ πολλές φορές θα πιάσει και τον μπαγλαμά για να συνοδέψει την υπόλοιπη ορχήστρα.

 

Η συνεργασία τους ξεκινά το 1993 με τρία τραγούδια που λέει ο Γεράσιμος στο δίσκο «Λαύριο». «Ο κουρασμένος δρόμος μου», που ακούγεται ιδιαίτερα μέχρι τις μέρες μας και τα «Ψάξε και βρες μου» και «Έτσι γιατί το ήθελε». Eκείνη τη χρονιά θα  προκύψει μια ζωντανή ηχογράφηση του «Πρώτου φθινόπωρου» (τραγούδι το οποίο πρωτοηχογραφήθηκε στο δίσκο «Άρχοντες») στο «Μετρό», σε ένα αφιέρωμα στο ρεμπέτικο τραγούδι, το οποίο αποτυπώθηκε σε δίσκο βινυλίου με τίτλο «Οι βετεράνοι του ρεμπέτικου». Εκεί μαζί με τον Τάκη Μπίνη, την Άννα Χρυσάφη, τον Μπάμπη Τσέρτο και τη Χρυσούλα Χριστοπούλου συνυπάρχουν και ο Κορακάκης με τον Ανδρεάτο.

Ένα χρόνο μετά έρχεται η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά με το «Πικρό φιλί». Ο δίσκος ηχογραφείται στη Lyra και η επανεκτέλεση της «Σκέψης της τρελής» , την οποία είχε πρωτοτραγουδήσει ο Γιώργος Τζώρτζης στους «Άρχοντες» το 1988, μπαίνει την τελευταία στιγμή στο δίσκο και γίνεται το όχημα που θα τον κάνει γνωστό σε περισσότερο κόσμο. Το τραγούδι δίνει τον γενικό τίτλο στην πρόσφατη επανέκδοσή του cd.

 

Με την ενορχήστρωση του Θόδωρου Κοτεπάνου γράφονται τα τραγούδια:

1) Πικρό φιλί

2) Ας ήταν να ήξερα

3) Χαράματα περνώ

4) Έτσι μοιάζει

5) Παιδί θλιμμένο

6) Ένα ψέμα η αγάπη

7) Στη σκέψη της τρελής

8) Χαμόγελο σου ζήτησα

9) Η βασίλισσα

10) Αν θέλεις φύγε

11) Παντοτινέ μου φίλε

12) Χωρίσαμε χαθήκαμε

 

Μπουζούκια παίζουν ο Βαγγέλης Κορακάκης με τον Μανώλη Πάππο, κιθάρα ο Αργύρης Σταμούλος, κοντραμπάσσο ο Θανάσης Σοφράς, πιάνο ο Θόδωρος Κοτεπάνος, μπαγλαμά ο Κοσμάς Κοκόλης, ακορντεόν ο Ηρακλής Βαβάτσικας, βιολί ο Γιάννης Ζευγόλης και κρουστά ο Βαγγέλης Καρίπης. Η ηχογράφηση γίνεται στο studio «συν ΕΝΑ» από τον Σπύρο Χατζηνικολάου και τον Χρήστο Χατζηστάμου.

Τα κομμάτια που συνθέτουν το ρυθμικό παζλ του δίσκου αποτελούνται από τρία ζεϊμπέκικα, τρία αργά και δυο γρήγορα χασάπικα, έναν καρσιλαμά, μια ρούμπα, ένα μπολερό κι ένα τσιφτετέλι. Οι στίχοι του Κορακάκη, χωρίς να γίνονται απλοϊκοί, είναι απλοί και κατανοητοί. Σε έντεκα τραγούδια το περιεχόμενο είναι ερωτικό αλλά αγνό ερωτικό…Καθαρό…Χωρίς ευφυολογήματα και προσμείξεις που μόνο σκοπό έχουν την δημιουργία του εύκολου και εφήμερου σουξέ. Στο «Καζαντζίδικου» ύφους ζεϊμπέκικο «Παντοτινέ μου φίλε πόνε» ο Κορακάκης, δια στόματος Γεράσιμου, τραγουδά για την απογοήτευση και τη μοναξιά με λόγια απλά και λαϊκά…

 

«Θλιμμένη έρχεται η νύχτα

κι ο ουρανός θλιμμένος είναι

παντοτινέ μου φίλε πόνε

μες στην καρδιά μαχαίρι γίνε»

Από τα κυριότερα χαρακτηριστικά των συνθέσεων του Κορακάκη, τόσο σ’αυτό τον δίσκο, όσο και γενικότερα, είναι αυτό που συναντάμε και στην περίπτωση του Τσιτσάνη. Τα τραγούδια του δεν αποτελούνται από ένα κουπλέ κι ένα ρεφραίν. Έχουμε την προεισαγωγή συχνά αλλά και την κύρια εισαγωγή που δεν είναι επανάληψη του ρεφραίν,  το κουπλέ και το ρεφραίν. Η «Σκέψη της τρελής» με τα  διαφορετικά θέματα που ακούγονται μέσα στο τραγούδι, είναι χαρακτηριστικό δείγμα της γραφής του. Κι επιπλέον πριν από το φινάλε γίνεται και η έκπληξη μ’ ένα πολύ ωραίο θέμα που παίζει το πιάνο και πάει το τραγούδι αλλού…Θα ήταν αδικία λοιπόν αν στους συνεχιστές των μεγάλων κλασσικών λαϊκών δημιουργών, που συνεχίζουν να το τροφοδοτούν και σήμερα με πρωτότυπα και αξιόλογα λαϊκά τραγούδια,  δεν συγκαταλέγαμε μαζί με τον Νικολόπουλο, τον Πολυκανδριώτη, τον Σούκα και τον Βαγγέλη Κορακάκη.

Σε συνέντευξή του στον υπογράφοντα το Σεπτέμβρη του 2008 ο Βαγγέλης Κορακάκης μιλά για τη γνωριμία του με τον Γεράσιμο αλλά και για τη δημιουργία του δίσκου «Πικρό φιλί»:

 

Το 1993 κυκλοφορεί το «Λαύριο» με πολύ σημαντικές συμμετοχές τραγουδιστών όπως ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Αφεντούλα Ραζέλη και ο Άλκης Μαύρος. Πώς γνωρίστηκες με τον Γεράσιμο;

Β.Κ: Το «Λαύριο» είναι ένας πολύ σημαντικός δίσκος μου, ίσως ο  σημαντικότερος. Εκεί πια εμφανίζεται στη δισκογραφία ο Γεράσιμος.  Ψάχνοντας εγώ έναν τραγουδιστή να πει κάποια τραγούδια , είχα στο μυαλό   μου να βρω τον Γιώργο Χατζηαντωνίου , τον οποίο τον γούσταρα πάρα πολύ. Ένας φίλος μου μουσικός, ο Ανδρέας ο Τσεκούρας μου λέει «υπάρχει ένα παιδί που τραγουδάει, πήγαινε να τον ακούσεις». Πηγαίνω λοιπόν και τον ακούω… Είχα ένα μικρό μαγαζάκι που έπαιρνε πενήντα άτομα,  τον πήρα τηλέφωνο του είπα να έρθει από εκεί…Εμφανίστηκε λοιπόν και κάναμε τα τραγούδια πρόβα….

Κι ένα χρόνο μετά έρχεται η ολοκληρωμένη συνεργασία  με το «Πικρό φιλί»…

Β.Κ: Ο Γεράσιμος τραγουδούσε στο «Χάραμα» εκείνη την εποχή. Είπαμε να κάνουμε ένα δίσκο….Την τελευταία στιγμή βάλαμε και την επανεκτέλεση από τη «Σκέψη της τρελής»…

 

Δεν υπήρχε στο αρχική επιλογή των τραγουδιών του δίσκου;

Β.Κ: Όχι, μπήκε την τελευταία στιγμή. Κι εκεί έγινε το εξής φοβερό. Αυτός ο δίσκος , όπως και ο τελευταίος που έκανα στη «Μαγιοπούλα» είναι γραμμένοι ζωντανά. Στη «Μαγιοπούλα» οι φωνές είναι Play back. Είναι ζωντανά γραμμένη όλη η ορχήστρα και οι φωνές μπήκαν εκ των υστέρων. Ενώ στο δίσκο «Πικρό φιλί» όλη η ορχήστρα είναι ζωντανή αλλά και ο Γεράσιμος. Εκεί λοιπόν παίζω μπουζούκι εγώ μαζί με το Μανώλη τον Πάππο, κιθάρα ο  Αργύρης ο Σταμούλος, συνεργάτης μου χρόνια, μπάσο ο Σοφράς, ακορντεόν έχει παίξει ο Ηρακλής ο Βαβάτσικας, κρουστά έχει παίξει ο Βαγγέλης Καρίπης, στη «Σκέψη της τρελής» μπαγλαμά ο Κοσμάς ο Κοκκόλης. Είχε μείνει το  φινάλε για να γίνει το τελείωμα του τραγουδιού. Αυτό το τραγούδι στην ουσία έχει την προεισαγωγή , την εισαγωγή και στο τέλος έχει μια τελευταία εισαγωγή  η οποία στην πρώτη εκτέλεση παίζεται με ακορντεόν . Στο δίσκο έπαιζε κι ένας  καταπληκτικός μουσικός ο οποίος είχε και την επιμέλειά του , ο Θόδωρος Κοτεπάνος. Του είπα να παίξει με το πιάνο το τελευταίο θέμα του τραγουδιού. Κι έκατσε πραγματικά πολύ ωραία το τραγούδι… Kαι πήγε πάρα πολύ καλά…

Μετά από το «Πικρό φιλί» προχωράς και πάλι σε πολυσυλλεκτικό , όσον αφορά τους τραγουδιστές, δίσκο, το «Εκεί που σβήνει ο άνεμος» το 1996.

Β.Κ: Ναι εκεί τραγουδούν ο Γεράσιμος και πάλι, η Χαρά Πομώνη, η Νίκη Τσαιρέλη κι εγώ…Είναι ένας δίσκος που έχει πάρα πολύ καλά  τραγούδια….Δεν είχε βέβαια την απήχηση που είχαν το «Λαύριο» ή το «Πικρό φιλί»…

Για να φτάσουμε στο 2004 και στη δεύτερη ολοκληρωμένη συνεργασία με  τον Γεράσιμο Ανδρεάτο με το δίσκο «Απ’ την αγάπη γυρίζω μόνος».

Β.Κ: Λοιπόν κάνουμε αυτή τη δισκάρα με τον Γεράσιμο και φαίνεται πως ο άνθρωπος που έχει πάρει τώρα την εταιρεία, πιστεύει πως αυτός ο δίσκος δεν έχει «ξοφλήσει» ακόμα αυτά που  «χρωστάει» και μακάρι , τώρα που επανεκδόθηκε, να ακουστούν περισσότερο τα τραγούδια. Πολύ ωραία τραγούδια.

Από το «Πικρό φιλί» εκτός από τη «Σκέψη της τρελής» που γυρίζεται και σε videoclip, ακούγονται ιδιαίτερα τόσο το «Παιδί θλιμμένο» (κομμάτι που κι αυτό θα οπτικοποιηθεί) αλλά και το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου. Το 2002 ο Ανδρεάτος συμμετέχει στις παραστάσεις «Από καρδιάς» στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα στο «Ζυγό». Η «Σκέψη της τρελής» αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του προγράμματος και φυσικά συμπεριλαμβάνεται στο cd που κυκλοφορεί μετά το τέλος των παραστάσεων. Ακούγεται επίσης και στο dvd από τη συναυλία με τίτλο «Κάντε τη γιορτή τραγούδι» που διοργάνωσε το περιοδικό «ΜΕΤΡΟ» στις 19 Μαίου 2004 στο Θέατρο Βράχων.  Το τραγούδι θα γνωρίσει κι άλλη μια επανεκτέλεση, τραγουδισμένο από τον δημιουργό του αυτή τη φορά, στο cd «Ο Βαγγέλης Κορακάκης στη Μαγιοπούλα». Σ’ αυτή τη  δουλειά υπάρχουν κι άλλα δυο τραγούδια από το «Πικρό φιλί». Το ομώνυμο ερμηνεύεται από την μόνιμη παρτενέρ του Κορακάκη τα τελευταία χρόνια στο πάλκο, Σταυρούλα Μανωλοπούλου και το «Έτσι μοιάζει» από τον Αλέκο Δεληγιάννη.

Το 1996 ο Γεράσιμος συμμετέχει με τέσσερα τραγούδια στον δίσκο «Εκεί που σβήνει ο άνεμος». Το ομώνυμο αλλά και «Τα δρομάκια τα πορτάκια», «Ένα ποτήρι φαρμάκι» και «Τώρα που φεύγω», ενώ δυο χρόνια μετά ξανατραγουδά το «Πρώτο φθινόπωρο» στο cd single «Μεγάλα λόγια». Ας μου επιτραπεί από τις 10 περίπου δισκογραφημένες εκτελέσεις που έχει γνωρίσει το σπουδαίο αυτό λαϊκό τραγούδι και χωρίς να θέλω να υποτιμήσω καμία, να ξεχωρίσω αυτήν…

Η ολοκλήρωση της μέχρι τώρα συνεργασίας τους έρχεται το 2004 με το δίσκο «Απ’ την αγάπη γυρίζω μόνος» που αν και περιέχει αρκετά σημαντικά τραγούδια, δεν γίνεται ιδιαίτερα γνωστός. Επανακυκλοφορεί κι αυτός πρόσφατα με τίτλο «Ο πιο δικός μου άνθρωπος». Τα τραγούδια του:

 

01) Έτσι είναι μάτια μου
02) Πάλι χαμένος
03) Ένα δίνεις, χίλια παίρνεις
04) Αν έβρισκα τη δύναμη να δω
05) Νύχτα, της αγάπης μάνα
06) Τρελό μεράκι
07) Δυο ξένοι άνθρωποι
08) Τα μεσημέρια της σιωπής
09) Μοίρα μου γιατί να κλάψω
10)Ο πιο δικός μου άνθρωπος
11) Μια ζωή κομμάτια
12) Είπα να έρθω αγάπη να σε βρω
13)Απ' την αγάπη γυρίζω μόνος

 

Ίσως να μην έχουν συναντηθεί αρκετά σε ζωντανές εμφανίσεις. Κι αυτό είναι κάτι που, όπως έχουν δηλώσει, το θέλουν και οι δυο.  Όποτε έχει γίνει βέβαια στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σύμπραξή τους στις 6 Φεβρουαρίου 2009 στα στούντιο της ελληνικής ραδιοφωνίας, σε ένα αφιέρωμα στον στιχουργό Χαράλαμπο Βασιλειάδη ή Τσάντα, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα «Ησυχία, γράφουμε».

Ακούγοντας λοιπόν τις «Λεβέντικες καρδιές», τα καινούργια εξαιρετικά τραγούδια του Κορακάκη με τον Λάκη Χαλκιά αλλά και τα πολύ ωραία νέα λαϊκά τραγούδια του Γεράσιμου σε μουσική Δημήτρη Παπαδόπουλου από το δίσκο «Ψυχή που δεν αμάρτησε, ποτέ της δεν αγιάζει», κλείνουμε την αναφορά μας στη συνεργασία τους, αφήνοντας τον Γεράσιμο να αναφερθεί με πολλή αγάπη και συγκίνηση σ’ αυτήν, σε συνέντευξή του τον Οκτώβρη του 2008 στον υπογράφοντα.

 

Το 1994, κυκλοφορεί ο πρώτος σου προσωπικός δίσκος, το «Πικρό φιλί» με τον Βαγγέλη Κορακάκη, μια «γνωριμία ζωής» θα τη χαρακτήριζα…

Γ.Α: Έχεις απόλυτο δίκιο. Με το Βαγγέλη γνωριστήκαμε το 1993, μέσω ενός κοινού φίλου του Αντρέα του Τσεκούρα. Εκείνος του είπε καλά λόγια για μένα και ήρθε κάπου που έπαιζα και μ’ άκουσε. Με κάλεσε σ’ένα πάρα πολύ μικρό μαγαζάκι που τραγουδούσε στην Καισαριανή,  που το ονόμαζε «Μέγαρο», με το χιούμορ του ο Βαγγέλης…Το «Μέγαρο» λοιπόν είχε εφτά-οχτώ τραπέζια…Πήγα ένα μεσημέρι και μου είπε  «κάνω ένα δίσκο, θα μου πεις μερικά τραγούδια;» Λέω «βεβαίως». Και μου έδωσε το «Έτσι γιατί το ήθελε» και το «Ψάξε και βρες μου» , δυο ζειμπέκικα, το δεύτερο είναι καμηλιέρικο,  και μια ρούμπα, το «Ο κουρασμένος δρόμος μου». Τα οποία, όπως σου είπα, ήταν και τα πρώτα που τραγούδησα στη δισκογραφία. Περίμενα χρόνια για να συναντήσω κάτι τέτοιο. Και είχα την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα βρω αυτό που ψάχνω. Μου είχαν γίνει κάποιες προτάσεις στο παρελθόν από άλλους ανθρώπους που αργότερα έκαναν πολύ μεγάλες επιτυχίες αλλά δεν θέλησα να μπω εκεί μέσα γιατί δεν ήταν κάτι που με εξέφραζε απόλυτα και καλά έκανα. Ήρθε λοιπόν εκείνη τη στιγμή ο Βαγγέλης…

Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη ώρα.

Γ.Α: Ναι…Και ακούω κάτι τραγούδια σαν κι αυτά που είχα λατρέψει από μικρό παιδί, τα οποία ήταν σημερινά. Και λέω «εδώ είμαστε, αυτό είναι».

 

Και με ήχο παρόμοιο με των τραγουδιών που αγάπησες.

Γ.Α: Και με τον ήχο με τα μπουζούκια και μ’έναν άνθρωπο που με τον τρόπο που ζούσε και ζει ανταποκρινόταν στην εικόνα που είχα εγώ για τους πιο παλιούς και γι’αυτό που σημαίνει τελικά λαϊκό τραγούδι…Ας μην το βάζουμε πίσω στο χρόνο μόνο. Είναι και στο σήμερα και θα είναι και πάντα γιατί δεν μιλάμε για κάποιον που είναι σκονισμένος σ’ ένα ράφι ενός μουσείου. Μιλάμε για έναν άνθρωπο σαν κι εμάς που ζει στο σήμερα , με τις ανησυχίες του σήμερα , με την οικογένειά του, που σκέφτεται πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά του , που κοιτάει πως θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα καλύτερο αύριο μες στην κοινωνία. Μιλάμε για ένα σύγχρονο άνθρωπο. Ήτανε αυτό το πράγμα που ήθελα εγώ να βρω μέσα στην εποχή που ζούμε. Για να μην τρέχω συνέχεια στο παρελθόν. Βρήκα λοιπόν το παρόν μου και το μέλλον μου στο Βαγγέλη τον Κορακάκη.

 

Ένας σύγχρονος άνθρωπος που όταν γουστάρει, ας πούμε, βάζει στο γραμμόφωνο ν’ ακούσει και τη Σωτηρία Μπέλλου, ας πούμε…

Γ.Α: Έτσι είναι…Οι παλιές αγάπες και οι παντοτινές. Αυτές ποτέ δεν ξεχνιούνται. Αλλά τι κάνουμε κι εμείς σήμερα αντιστοίχως; Αυτά  κάνουμε… Μπήκα λοιπόν με όλη μου την ψυχή στο στούντιο , αγαπηθήκαμε τρομερά με το Βαγγέλη και με όλη την παρέα εκεί, τα δώσαμε όλα και κάναμε στην αρχή το «Λαύριο».Στη συνέχεια αφού είχα κάνει συμβόλαιο σε εταιρεία πήγα και του είπα «Βαγγέλη θες να κάνουμε ένα δίσκο ολόκληρο;» Ο Βαγγέλης «τρελάθηκε»… Και θυμάμαι πως όταν γράφαμε το δίσκο τον γράψαμε ζωντανά , όλοι οι μουσικοί κι εγώ μαζί, όλο ζωντανό είναι. Ελάχιστες διορθώσεις έγιναν εκ των υστέρων. Έγινε όλος ζωντανός στο στούντιο «Συν Ένα» που τώρα μάλλον δεν υπάρχει, ήταν στα δικαστήρια , δίπλα στον «Άρειο Πάγο», μέσα σ’ένα στενάκι. Αφού όταν τελειώναμε το δίσκο λέγαμε πως και κανένα δίσκο να μην πουλήσει ή να πάρει ένα η μάνα μας , είμαστε σίγουροι ότι κάναμε αυτό που λέει η καρδιά μας , είμαστε τρομερά χαρούμενοι. Και δικαιωθήκαμε. Συναντηθήκαμε με τον κόσμο που κι αυτός έχει τις ίδιες αγάπες ας πούμε…  Η «Σκέψη της τρελής» ήταν δεύτερη εκτέλεση. Το είχε βάλει στον πρώτο του δίσκο , στους «Άρχοντες» με το Γιώργο Τζώρτζη. Γενικά ο δίσκος δεν είχε μεγάλη απήχηση. Και ξέρεις, έτσι συμβαίνει πάντα με νέους καλλιτέχνες που βγάζουν τον πρώτο τους δίσκο, δεν τους πολυπροσέχουν όλοι αν δεν βοηθήσει κι η τύχη…. Μου  βάζει το τραγούδι και λέω «Πω, πω, να το βάλουμε, να το βάλουμε…» Και το βάλαμε τελευταία στιγμή και σωθήκαμε…(γέλια) Γιατί είναι και πάρα πολύ ωραίο τραγούδι, τόσα χρόνια τώρα και παίζεται…Με το Βαγγέλη κάναμε πολλές δουλειές από τότε…Καταρχήν ξεκινήσαμε και δουλεύαμε μαζί στο «Ταξίμι» και ήρθε η Γαλάνη από κει και με πήρε , στην αρχή της σαιζόν. Αλλά βέβαια ο Βαγγέλης αμέσως κατάλαβε ότι θα μου έκανε πάρα πολύ καλό και συναίνεσε στο να πάω με τη Γαλάνη. Μετά συμμετείχα και στο δίσκο «Εκεί που σβήνει ο άνεμος», το 1996. Αργότερα, το 1998,  έβγαλα ένα cd single όπου τραγούδησα το «Πρώτο φθινόπωρο» και έπαιξε ο Βαγγέλης και το «Γκρεμό» του Μάνου Χατζιδάκι. Μάλιστα είχα πάρει ένα μπουζούκι τρίχορδο τότε εγώ  και ο Βαγγέλης το εγκαινίασε στο στούντιο. Έχει παίξει με το μπουζούκι μου.

 

Παίζει και η Βαγγελιώ η Μαργαρώνη εκεί;

Γ.Α: Ναι, την έφερε ο Αντρέας ο Τσεκούρας που έκανε την ενορχήστρωση και έπαιξε πιάνο στο «Γκρεμό» και στο «Πρώτο φθινόπωρο». Και μάλιστα έπαιξε με το ένα χέρι, το άλλο το είχε χτυπήσει και το είχε δεμένο. Αλλά είδες οι νοτούλες της πόσο ακούγονται; Ήταν μεγάλη τιμή για μας που ήρθε κι έπαιξε. Και μετά βέβαια ξαναέκανα προσωπικό δίσκο με το Βαγγέλη το «Απ’την αγάπη γυρίζω μόνος»το 2004  που τώρα το ξαναέβγαλε η εταιρεία που αγόρασε τη Lyra και την MBI με άλλο τίτλο και άλλη φωτογραφία στο εξώφυλλο. «Ο πιο δικός μου άνθρωπος». Με το Βαγγέλη έχω πει πάρα πολλά τραγούδια.

 

Κι αυτός είναι δισκάρα αλλά δυστυχώς δεν πολυακούστηκε…

Γ.Α: Όντως είναι δισκάρα αλλά δεν ακούστηκε, δεν «περπάτησε». Πέσαμε στην αλλαγή γενικά της δισκογραφίας. Τώρα έχει αλλάξει πάρα πολύ το τοπίο. Οι δίσκοι δεν πουλάνε πια, οι εταιρείες είναι ανήμπορες να βοηθήσουνε. Έχουν βέβαια μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το σημείο που έφτασε η κατάσταση αλλά πέρα απ’ αυτό είναι αλλαγή εποχής. Μεγάλη αλλαγή. Ο δίσκος αυτός γενικά δεν έγινε γνωστός, όμως είναι πάρα πολύ ωραία δουλειά. Και μάλιστα πέσαμε και σε μια εποχή που και η αισθητική και το γούστο του κόσμου είναι λίγο μπερδεμένο και με την ανάμιξη της τηλεόρασης μες στο τραγούδι που το ‘χει οπτικοποιήσει και το ’χει κάνει λίγο show το πράγμα…