Queen

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
223 άρθρα στο MusicHeaven

Δεκαετία 80

*** Τα Albums: (1980-1989)

** The Game (1980)

* Tracks: 1) Play The Game, 2) Dragon Attack, 3) Another One Bites The Dust, 4) Need Your Loving Tonight, 5) Crazy Little Thing Called Love, 6) Rock It (Prime Jive), 7) Don't Try Suicide, 8) Sail Away Sweet Sister, 9) Coming Soon, 10) Save Me.

Το Game είναι το καλύτερό τους επίτευγμα σε όλη τη νέα δεκαετία στην οποία μπαίνουν αλλαγμένοι. Από το εξώφυλλο κι’ όλας, βλέπουμε τις αλλαγές. O Freddie έχει πλέον κοντά μαλλιά και οι υπόλοιποι δείχνουν πολύ New Wave λες και κοίταζαν φωτογραφίες των Cars με τις ώρες.

Η επόμενη αλλαγή έρχεται με το 'Play The Game' που ανοίγει και αντιλαμβάνεσαι τον ήχο του synthesizer. Ναι, μπαίνουν στη νέα δεκαετία με τη χρήση του, αλλά ευτυχώς δεν ενοχλεί γιατί του κάνουν χρήση οικονομική και λειτουργεί περισσότερο συμβολικά.

Το Game είναι ένα καλό album, με πιο μοντέρνο ήχο και με μελωδίες που (με κάνα-δυο εξαιρέσεις) είναι όλες καλές, όμορφες και ατμοσφαιρικές.

Η πρώτη πλευρά, είναι η πιο συνεπής που έχουν γράψει ποτέ. Το 'Play The Game' είναι μία υπέροχη music-hall μπαλάντα σαν κι αυτές που μόνο οι Queen ξέρουν να φτιάχνουν. Ακολουθεί το εξαιρετικό 'Dragon Attack' που ανήκει στην περιοχή του Funk και το 'Another One Bites The Dust' που ηχεί σαν συνέχεια του 'Get Down Make Love', αλλά είναι πιο γρήγορο, με τον Brian May να θυμίζει σχεδόν Robert Fripp και να σημειώσω εδώ, ότι το κομμάτι είναι του Deacon. Στη συνέχεια, το Funk δίνει τη θέση του στη δυναμική Pop πάλι με κομμάτι του Deacon. Είναι το πολύ όμορφο 'Need Your Loving Tonight'. Συνεχίζει το 'Crazy Little Thing Called Love' σε retro boogie style. Όμορφο και αυθεντικό, με όλα τα πράγματα να είναι στη θέση τους όπως πρέπει.

Η δεύτερη πλευρά δίνει περισσότερη έμφαση στη δυναμική πλευρά της μπάντας. Ο Brian May κάνει εδώ το "μπαμ" με το 'Sail Away Sweet Sister' και το 'Save Me' που κλείνει το album. 

Ο Taylor (…ωχ!) έχει το 'Rock It (Prime Jive)' που μπαίνει σε στυλ 'I've Been Loving You Too Long', μεσολαβεί ο Freddie με το 'Don't Try Suicide' και ο Taylor επανέρχεται με το 'Coming Soon' σε στυλ new wave δίνοντας τη χαριστική βολή στα μέχρι τώρα ευχάριστα ακούσματα.

* Σχόλιο: Μεταβατικό, με τις πιο καλές στιγμές των Queen στη νέα δεκαετία.

* Να το πάρω; Δεν είναι αντιπροσωπευτικό για τους Queen, αλλά είναι το καλύτερο της δεκαετίας του 80.

** Flash Gordon (1981)

* Tracks: 1) Flash's Theme, 2) In The Space Capsule (The Love Theme), 3) Ming's Theme (In The Court Of Ming The Merciless), 4) The Ring (Hypnotic Seduction Of Dale), 5) Football Fight, 6) In The Death Cell (Love Theme Reprise), 7) Execution Of Flash, 8) The Kiss (Aura Resurrects Flash), 9) Arboria (Planet Of The Tree Men), 10) Escape From The Swamp, 11) Flash To The Rescue, 12) Vultan's Theme (Attack Of The Hawk Men), 13) Battle Theme, 14) The Wedding March, 15) Marriage Of Dale And Ming (And Flash Approaching), 16) Crash Dive On Ming City, 17) Flash's Theme Reprise (Victory Celebrations), 18) The Hero.

* Σχόλιο: "Πες μου ποιο είναι το soundtrack σου και θα σου πω τι είδους μπάντα είσαι".

* Να το πάρω; Επιμένεις; Ο Bob Dylan, έκανε ένα soundtrack για ένα φιλοσοφημένο country-western, ο Neil Young για ένα μυστικιστικό και μεταφυσικό country-western, οι Pink Floyd έκαναν Soundtracks για διάφορες "παρανοϊκές" ταινίες και οι Queen έκαναν ένα soundtrack για μία ανόητη και τετριμμένη ταινία επιστημονικής φαντασίας! Θα το πάρεις;

** Hot Space (1982)

* Tracks: 1) Staying Power, 2) Dancer, 3) Back Chat, 4) Body Language, 5) Action This Day, 6) Put Out The Fire, 7) Life Is Real (Song For Lennon), 8) Calling All Girls, 9) Las Palabras De Amor, 10) Cool Cat, 11) Under Pressure.

Ο Freddie δίνει την opera και το music hall σε ανταλλαγή για να εξασφαλίσει μερικά τετραγωνικά dancefloor, γιατί το Hot Space σε προσκαλεί να χορέψεις και αν δεν δεχτείς, δεν σε αφήνει να σταθείς ούτε έξω από την πόρτα. Όλοι τους (μα όλοι τους) προσπαθούν να κερδίσουν τον τίτλο της χειρότερης απομίμησης του Michael Jackson και τα τραγούδια που γράφουν για την πρώτη πλευρά, είναι όλα για γέλια (ή και για κλάματα αν προτιμάς).

Ο Brian May σολάρει μόνο για να θυμίσει την παρουσία του στη μπάντα, ο Deacon μόνο για να μας πει ότι το μπάσο του δεν είναι synth και ο Taylor έχει αντικαταστήσει τα τύμπανα με drum machines. Από όλα αυτά, μόνο ο Deacon με το 'Back Chat' καταφέρνει να πλησιάσει τον Jacko και φυσικά χάνει στον διαγωνισμό αφού το βραβείο αφορά στον χειρότερο. Μιλώντας όμως για το 1982, δεν είναι αυτό που βγαίνει σε single, αλλά το ανόητο 'Body Language'. Αν δεν το έχεις ακούσει (παραδέχομαι την τύχη σου σε αντίθεση με τη δική μου ατυχία που το ακούω για να γράψω το άρθρο), έχει μία αισθησιακή γραμμή μπάσου που "στολίζεται" από τις κραυγές και τα βογκητά του Freddie: 'Sexy Body! Sexy Body!' και σε πληροφορώ ότι μόνο sexy δεν είναι. Είναι εντελώς ανόητο.

Ξεχνάω εντελώς την πρώτη πλευρά και δεν ασχολούμαι μαζί της, όπως πιθανότατα θα έκαναν και οι παραδοσιακοί fans της μπάντας που δεν θα άντεξαν να πάνε πιο πέρα από το πρώτο κομμάτι και περνάω στη δεύτερη που είναι τουλάχιστον πιο τίμια από αυτή την "άνευ όρων" και υπέρ του εμπορίου παράδοση των Queen. 

Το 'Las Palabras De Amor' μας επαναφέρει στις παλιές καλές μέρες (με εξαίρεση τα synthesizers), με έναν May έτσι όπως τον ξέραμε και με στιχάκια τραγουδισμένα εν μέρει στα Ισπανικά. Ο Taylor έχει το αστείο 'Calling All Girls' που ναι μεν είναι εντελώς ένα τίποτα, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο από τα "Staying Powers" & "Body Languages". Ε μετά απ’ αυτό, είμαι έτοιμος για τα πάντα. Ο May έχει το 'Put Out The Fire' που κινείται στα πλαίσια του arena Rock και ξαφνικά βλέπουμε και ένα tribute στον Lennon. Είναι το 'Life Is Real' που σαν κομμάτι είναι καλό, στα γνώριμα μονοπάτια των Queen. Πώς του ήρθε όμως του Freddie έτσι ξαφνικά; Δηλαδή ξύπνησε ένα πρωί (αφού έχουν ήδη περάσει δύο χρόνια από τη δολοφονία του John) και είπε: "Αμάν!!! Ο John είναι νεκρός. Ας γράψω ένα τραγούδι"; Μήπως έχει να κάνει με την ιδέα/φήμη που είχε κυκλοφορήσει ότι οι Queen είναι η συνέχεια της μουσικής κληρονομιάς των Beatles? Άσχετοι οι μεν από τους δε θα πω εγώ. Τι δουλειά έχουν τα πορτοκάλια με τις πατάτες; Και θέλω να πω με αυτό ότι δεν πρέπει να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα.  

Έχουμε ακόμα εδώ και το 'Under Pressure' που είναι μία συνεργασία του Bowie με τους Queen και που είχε κυκλοφορήσει σε single πιο πριν από το album, αλλά θεωρήθηκε ότι κολλάει για το φινάλε του Hot Space.

* Σχόλιο: Είναι κρίμα να ξεπουλιούνται έτσι οι Queen και είναι επίσης κρίμα που η νέοι της δεκαετίας του 80 δέχονται κομμάτια σαν το 'Body Language', ενώ θα έπρεπε να προτιμούν –τουλάχιστον- το 'Dragon Attack' ή το 'Another One Bites The Dust'.

* Να το πάρω; Ε καλά τώρα… Αν θες να χορέψεις γιατί δεν παίρνεις κατ’ ευθείαν Michael Jackson?

** The Works (1984)



* Tracks: 1) Radio Ga Ga, 2) Tear It Up, 3) It's a Hard Life, 4) Man on the Prowl, 5) Machines (Or 'Back to Humans'), 6) I Want to Break Free, 7) Keep Passing the Open Windows, 8) Hammer to Fall, 9) Is This the World We Created...?

Περιέχει τα περισσότερα ηλεκτρονικά όργανα από όλα τους τα albums, αλλά αφήνει και ελάχιστα "ίχνη" επιστροφής στις Rock roots. Είναι επίσης το πρώτο album των Queen που κυκλοφόρησε σε CD.

Το "Radio Ga Ga" είναι του Taylor αλλά στην πραγματικότητα είναι έμπνευση του ηλικίας 3 ετών γιου του, που ο Taylor τον άκουσε να λέει "radio ca ca". Ο Taylor κλείστηκε σε ένα στούντιο με ένα Roland Jupiter 8 και ένα drum machine. Αργότερα, ο Deacon πρόσθεσε μία γραμμή μπάσου και ο Freddie το συμμόρφωσε μουσικά, στιχουργικά και ενώ τα ηλεκτρονικά και τα σύνθια κάνουν παρέλαση στην πρώτη γραμμή, ο May προσπαθεί με το "Tear It Up" να επαναφέρει τον παλιό ήχο της μπάντας. Το "Hard Life" βασίζει την εισαγωγή του στην άρια "Vesti la Giubba" της όπερας Pagliacci του Ruggero Leoncavallo και το "Man on the Prowl" είναι ένα Rockabilly του Mercury (άτσα!) σε ατμόσφαιρα Elvis Presley. Το "Machines (Or 'Back to Humans')" είναι μία ιδέα του Taylor που όπως και το "Radio Ga Ga" έτσι κι αυτό, έχει τα περισσότερα ηλεκτρονικά από όλο το album. Το "I Want to Break Free" που είναι το πιο γνωστό από όλα (λόγω του βίντεο), είναι του Deacon, ενώ το "Keep Passing the Open Windows" ανήκει στον Mercury και είναι του 1983. Ο May ροκάρει ξανά με το "Hammer to Fall", το "Is This the World We Created...?" το έγραψαν οι Mercury & May μαζί και το "I Go Crazy" είναι άλλο ένα Rock του May.

* Σχόλιο: Τα "δείγματα επιστροφής", είναι ελάχιστα για να σου κινήσουν το ενδιαφέρον.

* Να το πάρω; Τα τραγούδια που τυχόν σε ενδιαφέρουν, τα βρίσκεις άνετα και σε ένα Greatest Hits.

** A Kind of Magic (1986)



* Tracks: 1) One Vision, 2) A Kind of Magic, 3) One Year of Love,  4) Pain Is So Close to Pleasure, 5) Friends Will Be Friends, 6) Who Wants to Live Forever, 7) Gimme the Prize (Kurgan's Theme), 8) Don't Lose Your Head, 9) Princes of the Universe.

Έχουμε κι εδώ πρωτιές. Είναι το πρώτο album που ηχογράφησαν ψηφιακά και το πρώτο που περιέχει ομότιτλο τραγούδι. Το Kind of Magic βασίστηκε στο soundtrack της ταινίας Highlander του Russell Mulcahy. Αν και οι Queen έκαναν άλλα τρία albums με τον Freddie (μαζί με το μεταθανάτιο), το Kind of Magic είναι το τελευταίο που υποστηρίχθηκε από περιοδεία. Το album αυτό, έχει ακόμα άλλη μία πρωτιά. Για πρώτη φορά στην καριέρα τους, επέτρεψαν να κινηματογραφηθούν εν ώρα εργασίας στο στούντιο.

Το "One Vision" τους δίνει άλλη μία πρωτιά. Είναι το πρώτο κομμάτι που έγραψαν όλοι μαζί, αν και ο Taylor δήλωσε σε μία συνέντευξη ότι ήταν δικό του τραγούδι, αλλά ο Freddie άλλαξε (ευτυχώς λέμε εμείς) όλα τα στιχάκια. Το "Kind of Magic" ήταν κι αυτό του Taylor πριν το αναλάβει ο Freddie (ευτυχώς λέμε πάλι εμείς) και το αλλάξει εντελώς. Το "One Year of Love" είναι του Deacon και το "Pain Is So Close to Pleasure" βασίζεται σε μία ιδέα από ένα riff του May. Είναι σε στυλ Motown, είναι το πρώτο αυτού του είδους για τους Queen και ένα από τα τελευταία που ο Freddie τραγουδάει εξ ολοκλήρου σε falsetto. Το "Friends Will Be Friends" είναι στο στυλ του "Play the Game" και το "Who Wants to Live Forever" που είναι του May, χρησιμοποιήθηκε σαν 'love theme' για το Highlander. Στην ταινία ανοίγει με τη φωνή του Freddie, ενώ στο album ανοίγει με τη φωνή του May. Το "Gimme the Prize" είναι κι αυτό του May, χρησιμοποιήθηκε κι αυτό για το Highlander και είναι το αγαπημένο κομμάτι του σκηνοθέτη Russell Mulcahy. Το "Don't Lose Your Head" που είναι ένα Disco "πείραμα" βασίστηκε σε ομώνυμη φράση της ταινίας και περιέχει ένα τραγουδιστικό πέρασμα της Joan Armatrading. Το "Princes of the Universe" είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας και χρησιμοποιήθηκε για τους τίτλους.

* Σχόλιο: Το album απολαμβάνει την τιμή να είναι το ανεπίσημο soundtrack του Highlander. Δεν κυκλοφόρησε επίσημο soundtrack, καθώς τα έξη από τα εννέα τραγούδια –αν και σε διαφορετικές εκτελέσεις- χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία. Τα τρία που έμειναν απ’ έξω, είναι τα "Pain Is So Close to Pleasure", "Friends Will Be Friends" & "One Vision" (το τελευταίο μπήκε ένα χρόνο πριν το Highlander, στην ταινία Iron Eagle).

* Να το πάρω; Ομολογώ ότι λόγω της ταινίας, έχει κάποιο ενδιαφέρον.

** At The Beeb (1989)

* Tracks: 1) My Fairy King, 2) Keep Yourself Live, 3) Doin' Alright, 4) Liar, 5) Ogre Battle, 6) Great King Rat, 7) Modern Times Rock 'N' Roll, 8) Son And Daughter.

* Σχόλιο: Στουντιακές ηχογραφήσεις που είχαν δοθεί στο BBC σαν 'test' για να παρουσιαστούν στο πρόγραμμα 'Sounds of the Seventies'. Οι Αμερικάνοι όμως, το κυκλοφόρησαν αργότερα με τίτλο At The BBC. Κόλλησαν μάλιστα και ένα αυτοκόλλητο στο εξώφυλλο που έλεγε: 'Πρόκειται για πολύ γνωστά σας τραγούδια σε διαφορετικές εκτελέσεις που δεν τις έχετε ακούσει ξανά' κάτι όμως που είναι ψέμα. Τα τραγούδια είναι τα ίδια που έχεις και στα albums.

* Να το πάρω; Όχι βέβαια. Δεν θα επιτρέψεις στους Αμερικάνους να σε πιάσουν κοροΐδο.

** The Miracle (1989)



* Tracks: 1) Party, 2) Khashoggi's Ship, 3) The Miracle, 4) I Want It All, 5) The Invisible Man, 6) Breakthru, 7) Rain Must Fall, 8) Scandal, 9) My Baby Does Me, 10) Was It All Worth It.

Το προτελευταίο studio album για τους Queen πριν το θάνατο του Freddie. Το πρόβλημα της υγείας του, είναι ήδη γνωστό στα μέλη της μπάντας που έχουν να αντιμετωπίσουν και τα οικογενειακά προβλήματα του May. Οι ηχογραφήσεις έχουν λόγους για να καθυστερούν και διαρκούν 12 μήνες.

Το "Party" ξεκίνησε σαν jam μεταξύ των Mercury, May & Deacon που κάθησαν, το δούλεψαν, το ολοκλήρωσαν και είναι το μοναδικό που φέρει τη σφραγίδα της μπάντας. Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια τα δούλεψε ο καθένας μόνος του. Το "Khashoggi's Ship" του Mercury, αφορά στον Adnan Khashoggi που σαν δισεκατομμυριούχος, είχε τη μεγαλύτερη θαλαμηγό του κόσμου. Το "Miracle" που είναι κι αυτό του Mercury, είναι το αγαπημένο κομμάτι του May που έχει το "I Want It All" και που –όπως είπε- το εμπνεύστηκε από τη δεύτερη γυναίκα του που του έλεγε συνεχώς  "I Want it All, and I Want It Now!" Το "Invisible Man" είναι του Taylor που κάνει ένα παιχνίδι με τα ονόματα των μελών της μπάντας: "Freddie Mercury" πριν αρχίσει το πρώτο κουπλέ, "John Deacon" αμέσως μετά το πρώτο κουπλέ, "Brian May" πριν αρχίσει να σολάρει και "Roger Taylor" αμέσως μετά το στιχάκι "look at me, look at me" με το "R" να ρολάρει σαν τύμπανο συστήνοντας τον ντράμερ. Το "Breakthru" είναι ακολουθία δύο κομματιών. Του "New Life Is Born" του Mercury και του "Breakthru" του Taylor και το "Rain Must Fall" είναι αποτέλεσμα συνεργασίας  των Deacon & Mercury. Το "Scandal" είναι του May που τα βάζει με τον τύπο επειδή έδωσε έκταση στο διαζύγιό του από την ηθοποιό Anita Dobson, το "My Baby Does Me" είναι άλλη μία συνεργασία των Mercury & Deacon και το "Was It All Worth It" είναι του Mercury που επιστρέφει τη μπάντα στον ήχο του 70.

* Σχόλιο:  Album γεμάτο άγχος και αγωνία, απολύτως δικαιολογημένα.

* Να το πάρω; Δεν μπορώ να σου το αρνηθώ, γιατί από δω και πέρα, όλα λειτουργούν σαν ντοκουμέντα.