Remain in Light: μια ισχυρή επίδραση στην μουσική πρόοδο

Τραγούδια

To Remain in Light αποτελεί ένα από τα πολυδιάστατα και πολύπλευρα άλμπουμ που ηχογραφήθηκαν ποτέ, αλλά ταυτόχρονα και από τα πιο ευρηματικά. Αυτό φανερώνεται μέσα από τη χρήση πολυποίκιλων ειδών μουσικής, όπως Funk, Rap, new wave, Rock, Punk, αλλά και από το ευρύ φάσμα επιρροών που συντέλεσαν τη δημιουργία του δίσκου. Οποιοσδήποτε, ακούγοντας το άλμπουμ θα μπορούσε να διαπιστώσει ότι όλα αυτά αποκαλύπτονται μέσα από τα κομμάτια του άλμπουμ, οκτώ σημαντικά έργα μουσικής,τα οποία περιγράφονται παρακάτω, το καθένα μια διαφορετική οντότητα, αλλά που όλα μαζί συντελούν στη δημιουργία ενός μοναδικού αποτελέσματος:

*(1) Born Under Punches (The Heat Goes On): Το τραγούδι που σηματοδοτεί την εκκίνηση του έργου. Διαθέτει έναν χορευτικό ρυθμό και χορωδιακά μέρη που φέρνουν μια ελαφριά αύρα αφρικάνικης μουσικής και αντιπροσωπεύει την Funk πλευρά του άλμπουμ . Ο υπότιτλος του είναι εμπνευσμένος από ένα άρθρο μιας εφημερίδας σχετικά με το συνεχόμενο κύμα καύσωνα που έπληττε το καλοκαίρι του '80 τις Η.Π.Α.

*(2) Crosseyed and Painless: Το δεύτερο κομμάτι του Remain in Light είναι περισσότερο Rock από το προηγούμενο, διαθέτοντας ένα επιθετικό riff που επαναλαμβάνεται καθ' όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, αλλά και επίσης έναν θερμό χορευτικό ρυθμό όχι πολύ διαφορετικό με αυτόν του προηγούμενου κομματιού. Φέρει, εκτός των άλλων, έντονες επιρροές από την Rap.

*(3) The Grat Curve: Ένα από τα γνωστότερα τραγούδια του άλμπουμ, στολισμένο με αφρικάνικα χρώματα, κυρίως μέσω των εκτεταμένων χορωδιακών του μερών και των έντονων διαλόγων κρουστών οργάνων που ακούγονται πανταχού παρόντες στο υπόβαθρο. Εκτός αυτού, το τραγούδι περιέχει χαρακτηριστικά σολαρίσματα κιθάρας παιγμένα από τον Adrian Belew που προσδίδουν μια αίσθηση μοντερνισμού. Το ίδιο το κομμάτι περιέχει τον φημισμένο στίχο από το ρεφρέν: “The world moves on a woman's hips, the world moves and it swivels and bops”, έντονα επηρεασμένο από την αφρικάνικη μυθολογία και παράδοση. Σηματοδοτεί το τέλος της πρώτης πλευράς του δίσκου.

*(4) Once in a Lifetime: Το πιο φημισμένο τραγούδι του άλμπουμ, αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια από τις εντονότερες στιγμές του new wave κινήματος. Ξεκινά τη δεύτερη πλευρά του άλμπουμ, η οποία περιέχει σαφώς πιο ενδοσκοπικό και διανοητικό περιεχόμενο από την πρώτη. Η δομή του είναι πολύ απλή – όπως και στα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Βασίζεται κυρίως σε ένα μινιμαλιστικό riff μπάσου στο οποίο προστίθεται αργότερα (και συγκεκριμένα στο ρεφρέν) ένα δεύτερο, κιθάρας. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι στίχοι του τραγουδιού προέρχονται από τα διάφορα....ραδιοφωνικά ευαγγελικά κηρύγματα, τα οποία συνήθιζε να παρακολουθεί ο Byrne. Παρ' όλα αυτά το περιεχόμενό του δεν έχει ως στόχο το κήρυγμα και τον προσηλυτισμό, αλλά με το να αποδώσει – σύμφωνα με τον στιχουργό – το πρόβλημα της κρίσης της μέσης ηλικίας, και της απάρνησης των διάφορων νεανικών ιδανικών, όπως αποκαλύπτεται μέσω του χαρακτηριστικού στίχου: “Once in a lifetime, let the water hold me down”, καθώς και τον αυτοματισμό που διέπει τη ζωή του κάθε ανθρώπου, που έχει ως αποτέλεσμα τη μη συνειδητοποίηση το πώς ακριβώς βρέθηκε στο σημείο όπου είναι.

Περίεργο είναι επίσης το γεγονός ότι ενώ αρχικά ο Eno δεν συμπαθούσε το κομμάτι και έτσι το ίδιο είχε εγκαταλειφθεί από τους υπόλοιπους, απέκτησε τη διεθνής σήμερα φήμη του όταν μια μέρα αντιπρόσωποι της δισκογραφικής εταιρίας Sire records επισκέφθηκαν τα Sigma studios και ζήτησαν να παίξουν το 'σινγκλ' του δίσκου, τα μέλη τυχαία επέλεξαν το Once in a Lifetime. Συνεπώς ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια της δεκαετίας του '80 προέκυψε κατά τύχη και χωρίς καμία απολύτως προηγούμενη προετοιμασία. Τελικά, έγινε μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες των Talking Heads μετά την κυκλοφορία του σε single στις 2 Φεβρουαρίου του 1981. Το κομμάτι είναι ευρέος αποδεκτό από fans του συγκροτήματος και γενικά από τη διεθνή μουσική κοινότητα, ως ένα από τα καλύτερα έργα του new wave και του Punk Rock.

*(5) Houses in Motion: Το δεύτερο single του δίσκου, πρωτοκυκλοφόρησε στις 5 Μαΐου του 1981, αλλά όμως δεν κατόρθωσε να φτάσει την εμπορική επιτυχία του δεύτερου. Το ίδιο περιέχει εκτεταμένα μέρη πνευστών οργάνων παιγμένα από τον John Hassell καθώς και ένα σταθερό και αργό beat που εμπλουτίζεται αργότερα από τις εναλλαγές στα φωνητικά των Byrne και Eno.

*(6) Seen and not Seen: Το συγκεκριμένο κομμάτι περιέχει μια συνεχόμενη ρυθμική βάση, πάνω στην οποία προστίθενται συνεχώς διάφορα ηχητικά εφέ. Ο ρόλος του Byrne εδώ είναι περισσότερο του ομιλητή, παρά του τραγουδιστή, αφού επί το πλείστον απαγγέλλει παρά τραγουδά. Οι στίχοι του τραγουδιού θίγουν ένα ακόμα υπαρξιακό θέμα, καθώς εξερευνούν την αποξένωση και την αλλοτρίωση που προκαλεί η συνεχής ενασχόληση και o διαλογισμός με τον πολιτισμό και γενικά οι διάφορες εμπειρίες. Αξιοσημείωτοι είναι οι παρακάτω στίχοι: “he would see faces in movies, on TV, in magazines, and in books. He thought that some of these faces might be right for him... He wonders if he too might have made a similar mistake...”, οι οποίοι αποκαλύπτουν την άποψη του Byrne για το πώς παραμορφώνονται διάφορες ανθρώπινες αξίες και πλευρές, μέσω της - υποσυνείδητης πολλές φορές – (από)μίμησης.

*(7) Listening Wind: Ακόμα ένα σημαντικό και διακεκριμένο σημείο του άλμπουμ. Με έντονες επιρροές από την την αραβική μουσική, διαθέτει έναν υπνωτικό ρυθμό και μια απόκοσμη μελωδία – πολλοί μπορούν να διακρίνουν εδώ την έντονη επιρροή του Eno, εάν τυχόν έχουν ακούσει προσωπικές δουλειές του – και αναφέρεται σε έναν τρομοκράτη, ονόματι Mojique, ο οποίος κατοικεί σε μια μη ονομασμένη χώρα και έχει ξεσπιτωθεί από Αμερικανούς εισβολείς που εισχώρησαν στη γη του:

“Mojique sees his village from a nearby hill
(O Mojique παρακολουθεί το χωριό του από έναν κοντινό λόφο)
Mojique thinks of days before Americans came
(Ο Mojique σκέφτεται τις μέρες προτού οι Αμερικανοί έλθουν)
He sees the foreigners in growing numbers
(Βλέπει τους ξένους να πληθαίνουν)
He sees the foreigners in fancy houses
(Βλέπει τους ξένους σε όμορφα σπίτια)
He thinks of days that he can still remember… now.”
(Σκέφτεται τις μέρες όπου μπορεί ακόμα να θυμάται.... τώρα)

Μέσω των καταπληκτικών και ενδοσκοπικών στίχων του, εισαγόμαστε με ένταση και συναισθηματισμό στην σκέψη του πρόσφυγα, καθώς μας αποκαλύπτονται στη συνέχεια τα συναισθήματα του και οι προσδοκίες του για το μέλλον και για την τύχη των εκρηκτικών που φύτεψε.

*(8) The Overload: Ο επίλογος του δίσκου, το συγκεκριμένο κομμάτι πρόκειται για ένα εξάλεπτο μαγικό ταξίδι σε μυστικές θάλασσες και σε κόσμους απόκρυφους που αποκαλύπτονται μέσω της καταπληκτικής, εσωτερικής και σκοτεινής μουσικής που τόσο θαυμαστά αναπαράγεται από αυτό. Πηγή έμπνευσης του τραγουδιού ήταν η μουσική της διάσημης βρετανικής post Punk μπάντας, Jοy Division, η για την ακρίβεια τα όσα γράφονταν για αυτήν, καθώς κανένα μέλος των Talking Heads δεν είχε ακούσει έστω και ένα κομμάτι των Joy Division. Το The Overload σηματοδοτεί το τέλος του Remain in Light, και με εκπληκτικό τρόπο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη ρυθμική και έντονη αρχή του άλμπουμ, αλλά – με θαυμαστό τρόπο -, ομαλά, κατεβαίνοντας κλιμακωτά μέσω των υπόλοιπων τραγουδιών του δίσκου. Αποτελεί ένα εντυπωσιακό και επιβλητικό τέλος, που παρακινεί τον ακροατή να ξανακούσει τον δίσκο από την αρχή.