Γιάννης Κουτσελίνης - Ταλέντο, φαντασία και θέληση

Εχουν ήδη δε, εμφανισθεί έξη
συγκροτήματα και περιμένουμε το τελευταίο τής βραδιάς, ονόματι Deceptor από την συμπρωτεύουσα.

Από τα παρασκήνια ακούγεται μία δοκιμαστική "κορώνα" που μάς αφήνει άναυδους - τουλάχιστον όσους την πρόσεξαν : ένταση, διάρκεια, καθαρότητα, όγκος, και ένα "τρέμολο" στο οποίο δεν μάς είχαν συνηθίσει οι Έλληνες τραγουδιστές τα χαρακτηριστικά της. "Εντάξει" σκεφτήκαμε, "έχοντας ακούσματα από Rob Halford, Bruce Dickinson, Eric Adams, Geoff Tate, Mark Boals, και πολλούς άλλους εκπληκτικούς χειριστές τής άνω των 3 (τριών) οκτάβων εύρους φωνής που τους δώρισε η Φύση και η Μελέτη...τί μπορούμε να περιμένουμε από τον συγκεκριμένο;"

Η συνέχεια μάς έλυσε την απορία:
κατ'αρχήν, το συγκρότημα συνολικά έδωσε
"ρεσιτάλ" δεξιοτεχνίας μα και συνθετικής
δεινότητας...πολυρρυθμία, πολύπλοκη αρμονία,
αλληλοσυμπληρούμενες "γραμμές" με συνεχείς
αλλαγές μέτρου, εμβόλιμος αυτοσχεδιασμός -
τόσο δε, είχαν απορροφηθεί στις υπερέμμετρες
διαδρομές τους ώστε σε ένα τραγούδι σε 4/4
(!!!) "χάθηκαν", και φυσικά μετά
"ξαναβρέθηκαν" για να συνεχίσουν ακάθεκτοι...

Σε όλα αυτά δέσποζε η επιβλητική παρουσία τού
τραγουδιστή Γιάννη Κουτσελίνη: πέρα από τα
χαρακτηριστικά που μάς προανήγγειλε η "φωνή
από τα παρασκήνια", ο άνθρωπος ήταν και δεινός
"frontman", είχε ορθή - επιτέλους - εκφορά τής
Αγγλικής, και σαν να μην έφθαναν
όλ'αυτά...απέδωσε το κλασικό για το είδος
"Victim of Changes" τών Judas Priest με
χαρακτηριστική άνεση και ευελιξία, τόση που
εγώ του'λάχιστον δεν έχω παρατηρήσει σε πλήθος
διασκευών από ξένα group από το 1985 ώς
σήμερα...

Απολαύσαμε λοιπόν, φύγαμε, αναζητήσαμε
ηχογραφήσεις τους...μα τίποτα: εξαφανίστηκαν
από προσώπου μουσικής γής - το Demo τους
μάλιστα κατέληξε "συλλεκτικό" και "completely
undergrounded".

Κάπου στα μέσα τής δεκαετίας ο Γιάννης Κ.
κυκλοφορεί - ή μάλλον τού κυκλοφορούν - έναν
pop-hard δίσκο που δεν αναδεικνύει με τίποτα
τις δυνατότητές του...

Θα το βάλει κάτω άραγε;

Όχι βέβαια.

Ενώ τα ίχνη του είναι χαμένα - για μένα
του'λάχιστον - από το 1995 έως το 2002,
εμφανίζεται στην Αγγλία με νέο σχήμα τούς
Biomechanical - ως "John K" πλέον - σε
λυσσαλέες progressive-speed Metal φόρμες, με
πρωτότυπες ιδέες και ερμηνεία - όσο βέβαια
είναι αυτό εφικτό σε ένα καθ'ομολογίαν
κορεσμένο είδος, και με πολλή-πολλή όρεξη.
Φέτος δε, φιλοξενείται από τούς Balance of
Power και αποδίδει στα γνωστά "high standards"
του, αν και λείπει η εφευρετικότητα τού
προσωπικού του σχήματος...γεγονός που τον
περιορίζει σημαντικά.

Σύνοψις:

Ένας αγωνιστής από την τριτοκοσμική ως προς τα
μουσικά δρώμενα Ελλάδα (συγγνώμη Τρίτε Κόσμε
αν σε προσέβαλα, εσύ έχεις πολύ μεγαλύτερη
ποικιλία στην μουσική παρουσία σου), που
δικαιώνεται σταδιακά και παγιώνει την θέση του
σε έναν δαιδαλώδη χώρο έκφρασης, και δίνει
εκκωφαντική "σφαλιάρα" σε όλους τούς
μεταλλαργόσχολους Έλληνες που καλό θα ήταν να
πάψουν να δολιοφθείρουν τα sound checκ των
support συγκροτημάτων τους και απλά να
συνειδητοποιήσουν το αν έχουν "Ταλέντο,
Φαντασία και Θέληση".

Ιστοσελιδογραφία:

_www.biomechanical.co.uk

_www.balance-of-power.com

Υστερόγραφα:
_Κάποιο έντυπο κυκλοφόρησε πολλές ηχογραφήσεις
τών Deceptor σε CD - άραγε το γνωρίζουν οι
ίδιοι;
_Κι εγώ θα ήθελα να ακούσω τον Γιάννη σε
ελληνικό στίχο, ή τούς Deceptor σε ελληνική
παραγωγή...όμως "στού κουφού
βλαχεμποροσουβλακοτζατζικοσυγκροτηματοφάγου
και μαστρωπικώ τώ μουσικώ τρόπω
συμπεριφερομένου εταιριούχου την
πόρτα...πάρ'τό Demo και φύγε".
_Όποιος θελήσει να αποθηκεύσει τα MP3 δείγματα
από τα παραπάνω site: "δεξί κλίκ" πάνω στο
αρχείο και επιλογή "save target as" - ειδικά
από το πρώτο μπορούν ν'αποθηκευτούν με
copy-paste από τον Temporary Folder, όμως
είναι περίπλοκο για όποιον δεν γνωρίζει,
οπότε: απλώς ακούστε και πάρτε μια γεύση.
_Αναζητήστε το "Nessun Dorma" τού Mark Boals,
ακούστε το, και μετά πείτε μου την γνώμη σας
για τον κ. Φραγκούλη...δεν έχω τίποτα με τον
άνθρωπο, αλλά, τόσα επαγγέλματα υπάρχουν...