Χριστουγεννιάτικο

Ήταν μόλις Οκτώβρης, αλλά η ιδέα ότι ο Δεκέμβρης πλησίαζε δεν μπορούσε να αφήσει την καρδιά μου σε ησυχία. Και άρχιζαν χιλιάδες χριστουγεννιάτικες εικόνες και ιστορίες να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου:
Τα χιονισμένα τοπία, τα ξύλινα σπιτάκια με τα τζάκια και οι γιαγιάδες οι στοργικές που σε κοιτούν σαν να αγναντεύουν τα πέλαγα…
Οι παππούδες με τα σοφά τους λόγια, τα μελομακάρονα, τα έλατα με την μοναδική χειμωνιάτικη μυρωδιά τους, οι γυαλιστερές μπάλες, τα χαρούμενα φωτάκια, το παραμύθι της γέννησης του Χριστού, το άστρο, η φάτνη…

Λες και έψαχνε η ανθρωπότητα ολόκληρη τρόπο να ομορφύνει το καταχείμωνο. Λες και οι κόποι της ζωής, οι σκοτούρες και το τσουχτερό κρύο που κρυσταλλώνει τα χέρια, ξάφνου θύμισαν στον άνθρωπο ότι πρέπει να χαίρεται και να ομορφαίνει τη ζωή του.
Μία τέτοια εφεύρεση είναι τα Χριστούγεννα.

Λες και χρειαζότανε η χαρά και η ομορφιά νομική ή παραδοσιακή κατοχύρωση! Αλλά σήμερα δεν μας παραξενεύει πια όταν βλέπουμε ανθρώπους σκυθρωπούς, αμίλητους, με την κακία ή τη θλίψη ζωγραφισμένη στο μέτωπο και τα μάτια τους. Σκυφτά κι εμείς τους προσπερνάμε και τους αφήνουμε να συνεχίσουν τον συνηθισμένο διάβα τους. Θεωρούμε φυσιολογικό πια να είναι κανείς λυπημένος. Όμως αν δούμε κάποιον στον δρόμο να περπατάει γελώντας, όλο χαρά, προφανώς για κάτι που του συνέβη, -ή για την ίδια τη ζωή-, θα παραξενευτούμε. Η μνησικακία μας θα ανησυχήσει. «Γιατί γελάει αυτός; Πώς κάνει έτσι πια;»
Για τους μουτρωμένους και τους σκυθρωπούς ποτέ δεν αναρωτιόμαστε. Συνηθίσαμε την δυστυχία τόσο πολύ που φοβάμαι ότι με την ανοχή μας την αναπαράγουμε: Βλάσφημο το γέλιο! Κάντε και λίγο κράτει! Πού ξέρετε, μπορεί να μας χρειαστεί και μετά θάνατον!

Όχι, όχι. Τώρα αυτά σταματούνε. Ξαφνικά αρχέγονες ανάγκες και ένστικτα ξυπνάνε στις καρδιές των ανθρώπων. Οι φοβισμένοι, οι πικροί άνθρωποι χάνονται σιγά σιγά απ’ τους δρόμους και τη θέση τους παίρνουν αγαπημένες παρέες, παιδιά που γελούν και χαίρονται, μελωδίες και φωτάκια χρωματιστά που αντικατοπτρίζουν την διάθεση όλων μας. Και βαδίζοντας στα στενά της γνώριμης πόλης αναρωτιέσαι αν έχεις ξαναβρεθεί σε αυτό το μέρος. Μια αναπάντεχη μεταμόρφωση συντελείται εδώ: η γκρίζα πικρή πόλη με το θλιβερό της καταχείμωνο μετατρέπεται σε έναν παράδεισο από μελωδίες, ήχους, πολύχρωμους φωτισμούς και στολισμούς με άπειρα γέλια! Τα ραδιόφωνα σιγοπαίζουν το «white christmas» και μυρωδιές φαγητών ξεχύνονται στους δρόμους και ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα.
Η οικογένεια ξανασμίγει με χαμόγελα και δώρα, οι κακίες ξεχνιούνται και τα παιδάκια γελούν περισσότερο από ποτέ ανοίγοντας τα πρωτοχρονιάτικα δωράκια τους. Και ξαφνικά όλοι μοιάζουν ευτυχισμένοι!
Ακόμα και οι μελαγχολικοί άνθρωποι ξαφνικά αλλάζουν την όψη τους. Τώρα παίζουν με τα παιδάκια τους και διασκεδάζουν όλοι μαζί δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Τώρα πια έχουν δικαιολογία για τη χαρά τους. Τώρα δεν μπορεί κανείς να τους κατακρίνει. Είναι Χριστούγεννα και οι καρδιές είναι ελεύθερες να εκφραστούν και το κυριότερο: είναι απ’ τις σπάνιες φορές που ο ρομαντισμός και η καλοσύνη εκφράζονται τόσο εύκολα. Πανέμορφες παλιές μελωδίες ακούγονται απ’ τα σπίτια, η οικογένεια μαζεύεται να απολαύσει τα υπέροχα Χριστουγεννιάτικα γεύματα και οι παλιότεροι έχουν να διηγηθούν όμορφες ιστορίες από τη ζωή τους.

Αυτές οι σπάνιες ειδυλλιακές στιγμές συμβαίνουν μόνο τα Χριστούγεννα και πρέπει να τις κρατήσουμε ζεστές για όλον τον υπόλοιπο χρόνο.
Μετά από όλα αυτά, ίσως ο μόνος λόγος για να είναι κανείς θλιμμένος αυτή την εποχή είναι ότι τα Χριστούγεννα κάποια στιγμή θα τελειώσουν… αλλά ας μην λυπόμαστε, γιατί ότι και να κάνουμε, όσο κι αν προσπαθήσουμε, τίποτα δεν θα σταματήσει τον ερχομό των επόμενων Χριστουγέννων.


Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!!!