Οι Τροβαδούροι της Rock: Cat Stevens

Ο Στέφανος – Δημήτριος Γεωργίου γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 21 Ιουλίου του 1948 και ήταν το τρίτο παιδί του Ελληνοκύπριου Σταύρου Γεωργίου (1900) και της Σουηδέζας Ingrid Wickman (1915). Οι γονείς του Στέφανου, που είχαν ένα εστιατόριο στο Λονδίνο, χώρισαν όταν αυτός ήταν 8 ετών, αλλά εξακολούθησαν να εργάζονται μαζί στο εστιατόριο και στα περισσότερα τραγούδια του Στέφανου που -στην ουσία- είναι μικρά ποιήματα, διακρίνεται ένα παράπονο για τις οικογενειακές σχέσεις.

Υπήρξε επιτυχημένος μουσικός, τραγουδιστής και τραγουδοποιός και έγινε γνωστός με το όνομα Cat Stevens. Τα albums Tea for the Tillerman (1970) & Teaser and the Firecat (1971), έγιναν τρεις φορές πλατινένια ενώ το Catch Bull at Four (1972) πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα τις πρώτες δύο εβδομάδες της κυκλοφορίας του.

Τον Δεκέμβριο του 1977, ο Stevens ασπάσθηκε τον Ισλαμισμό, άλλαξε το όνομά του σε Yusuf Islam (1978), πούλησε όλες του τις κιθάρες σε δημοπρασία και έδωσε όλα τα χρήματα που πήρε, για φιλανθρωπικούς σκοπούς (1979). Για αυτές άλλωστε τις φιλανθρωπικές του δραστηριότητες, βραβεύθηκε και εξακολουθεί να βραβεύεται ακόμα και μέχρι σήμερα.

*** Cat Stevens (1948–1978)

Παρ΄όλες τις θρησκευτικές "διαφορές" που είχε ο Ορθόδοξος πατέρας του με τη Λουθηρανή μητέρα του, ο Στέφανος στάλθηκε στο St. Joseph Roman Catholic Primary School και εκεί έδειξε ενδιαφέρον για να μάθει πιάνο. Με τη δημοτικότητα όμως των Beatles, έδειξε ενδιαφέρον και για την κιθάρα και έπεισε τον πατέρα του να του αγοράσει την πρώτη του κιθάρα στα 1965. Το ενδιαφέρον του για τη μουσική αρχικά είχε κατευθυνθεί στα ελληνικά τραγούδια που είχε μάθει από το περιβάλλον του πατέρα του, αλλά οι βασικές επιρροές στην μετέπειτα καριέρα του, ήταν οι Bob Dylan & Paul Simon.

Ο Στέφανος ξεκίνησε να παίζει σε μικρά pubs με το όνομα Steven Adams (1966), γιατί –όπως είπε ο ίδιος- του ήταν αδιανόητο να ζητάνε τα albums του με το όνομα Στέφανος – Δημήτριος Γεωργίου, αλλά τελικά διάλεξε το Cat Stevens επειδή μια φίλη του, του είπε ότι έχει "γατίσια" μάτια. Την ίδια χρονιά, τράβηξε το ενδιαφέρον του παραγωγού Mike Hurst και σε λίγο το single "I Love My Dog" φιγουράριζε στα charts στο No 28, ενώ τα "Matthew and Son" &  "I'm Gonna Get Me a Gun" ήταν μέσα στο Βρετανικό Top 10.

Τον Δεκέμβριο του 1967 το album New Masters απέτυχε στις πωλήσεις του, αλλά έμεινε αξιοσημείωτο στην ιστορία για το τραγούδι "First Cut Is the Deepest" που έγινε τεράστια επιτυχία με τον Rod Stewart (1977) και την Sheryl Crow (2006). Η διασκευή αυτή της Sheryl Crow του χάρισε το βραβείο του "Songwriter of the Year" (2006)

Στα 1968 και σε ηλικία 19-20 ετών, ο Stevens ζώντας την fast way of life του star, "οικονόμησε" μία φυματίωση και έφτασε πολύ κοντά στο θάνατο. Στη διάρκεια της νοσηλείας και της ανάρρωσής του, ασχολήθηκε με τη yoga και τη μεταφυσική, έγινε χορτοφάγος και έγραψε περίπου 40 καινούργια "διαφορετικά" τραγούδια από αυτά που έγραφε μέχρι τότε. Ήταν όλα πολύ περισσότερο ενδοσκοπικά και πολλά από αυτά, τα παρουσίασε στα επόμενα albums του.

Στο μεταξύ, η αποτυχία των πωλήσεων του New Masters έκανε τον παραγωγό Mike Hurst να μη θέλει να συνεχίσει στο ίδιο στυλ της μουσικής και να προτείνει πλούσια και "βαριά" ενορχήστρωση για το επόμενο album του Cat, ο οποίος όμως "απελευθερωμένος" πλέον από το συμβόλαιο της Deram αλλά και από τη φυματίωση, έκανε μία audition με τον Chris Blackwell της Island που του πρόσφερε  ένα καινούργιο συμβόλαιο "να ηχογραφεί τα τραγούδια του όποτε θέλει και όπως θέλει". Αυτό άρεσε πάρα πολύ στον Cat (και σε ποιον δεν θα άρεσε;) και πήρε τον Paul Samwell-Smith (μπασίστα των Yardbirds), για καινούργιο παραγωγό υπογράφοντας ταυτόχρονα με την Island στα 1970. Στο μεταξύ, η Αμερικανική A&M του Jerry Moss ενδιαφέρθηκε για τον Cat και έτσι, πολύ σύντομα με την  πρόσληψη (από τον Paul Samwell-Smith) του βιρτουόζου κιθαρίστα Alun Davies, ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις του Mona Bone Jakon. Η γνωριμία των Cat & Alun εξελίχθηκε σε μία πολύ δυνατή φιλία που κρατάει μέχρι σήμερα.

Στο Mona Bone Jackson, ασχολείται με τον θάνατο (αλλά και την επιβίωση), προφανώς επηρεασμένος από την περιπέτεια που πέρασε με τη φυματίωση και το πρώτο single που βγήκε από αυτό το album, ήταν το "Lady D'Arbanville" που ακούστηκε πάρα πολύ από τα Αμερικανικά και τα Βρετανικά ραδιόφωνα. Ο Cat έγραψε το τραγούδι αυτό για την Αμερικανίδα ηθοποιό και φίλη του, Patti D'Arbanville. Άλλα τραγούδια που έγραψε γι’ αυτήν και βρίσκονται στο Mona Bone Jakon, είναι τα "Maybe You're Right" & "Just Another Night". Στο "Pop Star" αφηγείται την εμπειρία του σαν star και στο "Katmandu" παίζει φλάουτο ο Peter Gabriel. Το Mona Bone Jakon τον έκανε πολύ δημοφιλή, αλλά ήταν μόνο ο προπομπός για το διεθνές αποκορύφωμα που ήρθε την επόμενη χρονιά με το Tea for the Tillerman.



Το folk-Rock στυλ με τα στιχάκια του προβληματισμού της καθημερινότητας, διανθισμένα με τα "μια ζωή" αναπάντητα πνευματικά ερωτήματα του ανθρώπου, θα τα βρίσκουμε από δω και πέρα σε όλα τα albums του Cat. Πολλά τραγούδια ξεχώρισαν μέσα από το Tea for the Tillerman αλλά το κορυφαίο ήταν το "Wild World" που το έγραψε για την "αναχώρησή" της D'Arbanville από τη σχέση τους. Ο Chris Blackwell της Island δήλωσε ότι ήταν το καλύτερο album που κυκλοφόρησε ποτέ (μέχρι τότε εννοεί). Στα 2001, το album κέρδισε το βραβείο του πολύ-πλατινένιου και στη λίστα των "500 Greatest Albums of All Time" του Rolling Stone Magazine φιγουράρει στο No 203.



Το Teaser and the Firecat που κυκλοφόρησε αμέσως μετά από το Tea for the Tillerman, περιείχε και αυτό αξιόλογα τραγούδια όπως τα "Peace Train", "Morning Has Broken" & "Moon Shadow".

Από το 1971 –και για 7 μήνες- μέχρι το 1972, ο Cat δημιούργησε μία πολύ όμορφη ρομαντική σχέση με την Carly Simon με την οποία ανέπτυξαν διάλογο …τραγουδιστικό. Η Simon έγραψε για τον Cat τα "Legend in Your Own Time" & "Anticipation" και ο Cat της απάντησε με το "Sweet Scarlet" που βρίσκεται στο Catch Bull at Four του 1972.

Ενδιάμεσα ή ταυτόχρονα με τα albums αυτά, ο Cat ηχογραφεί τον Ιούλιο του 1970, το "But I Might Die Tonight" για την ταινία Deep End του Jerzy Skolimowski και το 1971 βάζει 9 τραγούδια στο soundtrack της μαύρης κωμωδίας Harold and Maude. Ανάμεσά τους τα πασίγνωστα  "Where Do the Children Play?", "Trouble", "I Think I See the Light", "Don't Be Shy" & "If You Want to Sing Out, Sing Out". Τα δύο τελευταία δεν υπήρχαν σε κανένα του album μέχρι το 1984 που συμπεριλήφθηκαν στο Footsteps in the Dark: Greatest Hits, Vol. 2.

Στα 1972 έρχεται με το Catch Bull at Four. Η φωνή του εδώ είναι περισσότερο σκληρή, το album λιγότερο ακουστικό, δεν βγάζει καμία ξεχωριστή επιτυχία, αλλά παρ’ όλα αυτά, γίνεται χρυσό μέσα σε 15 μέρες.

Η επιτυχία όμως αυτή δεν συνεχίζεται. Το Foreigner του 1973 σηματοδοτεί στην ουσία την αποχώρησή του από το μουσικό προσκήνιο. Ο Cat φεύγει από τη Βρετανία για φορολογικούς λόγους και πηγαίνει στο Rio de Janeiro. Ηχογραφεί εκεί το Foreigner χωρίς τον Samwell-Smith και ο ίδιος δεν παίζει κιθάρα, αλλά πλήκτρα. Το album περιέχει 4 τετράλεπτα κομμάτια και μία πολυμερή 18λεπτη σουίτα. Μόνο το "Hurt" ξεχώρισε από όλα, αλλά γενικά δεν πήγε καθόλου καλά. Το Foreigner ήρθε πρόσφατα στην επικαιρότητα λειτουργώντας σαν πηγή έμπνευσης για το Viva La Vida των Coldplay.

Το επόμενο που ήταν το Buddha and the Chocolate Box και ήταν μία επιστροφή στον ήχο των Teaser and the Firecat & Tea for the Tillerman, σηματοδότησε την επιστροφή του Alun Davies και έγινε γνωστό για το "Oh Very Young". Το Numbers όμως που ακολούθησε αμέσως μετά, δεν πήγε ούτε αυτό καλά.

Ο Cat κάνει ουσιαστικά, την τελευταία του επιτυχία με το "Remember the Days of the Old Schoolyard" που βρίσκεται μέσα στο Izitso του 1977 και στα τέλη του 1978 κυκλοφορεί το Back to Earth που είναι το τελευταίο του album με το όνομα Cat Stevens.

Η Decca, η Islands αλλά και ο ίδιος ο Cat, έχουν κυκλοφορήσει αρκετές συλλογές με σπουδαιότερες τις συλλογές του 1975 & 1984 Greatest Hits (Vol. 1 & 2) και την Ultimate Collection του 2003.

*** Ο Μετασχηματισμός

Το 1976 σε μία επίσκεψή του στο Μαρόκο έχει την πρώτη του επαφή με τον Ισλαμισμό και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς αντιμετωπίζει ξανά το θάνατο. Συγκεκριμένα, κόντευε να πνιγεί ενώ κολυμπούσε στο Malibu και μέσα στην απελπισία του ψιθύρισε: “Θεέ μου σώσε με και θα σε υπηρετώ για όλη μου τη ζωή”. Όπως λέει ο ίδιος, αμέσως μετά την ικεσία του, ένα τεράστιο κύμα τον άρπαξε και τον μετέφερε πίσω στην ακτή. Αυτό το περιστατικό τον εντυπωσίασε πάρα πολύ και σε συνδυασμό με τη μελέτη του Κορανίου (που του έκανε δώρο ο αδελφός του για τα γενέθλιά του), βρήκε την ψυχική γαλήνη που αποζητούσε. Μελετώντας το Κοράνι, εντυπωσιάστηκε από την ιστορία του Ιωσήφ που πουλήθηκε από τα αδέλφια του στην αγορά, την παρομοίωσε με τη δική του "πώληση" στη μουσική βιομηχανία και έτσι σιγά-σιγά, ξεκίνησε ο μετασχηματισμός του. Σε συνέντευξη που έδωσε στον Alan Yentob το 2006 είπε ότι στον Ισλαμισμό βρήκε επιτέλους το πνευματικό σπίτι που έψαχνε σε όλη του τη ζωή.

*** Yusuf Islam (1978 – 2010)

Χάσαμε λοιπόν τον Cat, αλλά βρήκαμε τον Yusuf. Για να τον δούμε τον τύπο. Η είσοδός του στον Ισλαμισμό έγινε επίσημα στις 23 Δεκεμβρίου του 1977 και πήρε το όνομα Yusuf (Αραβική εκδοχή του ονόματος Ιωσήφ) Islam στα 1978. Πριν εγκαταλείψει τη μουσική του καριέρα, έκανε μία τελευταία εμφάνιση στο Wembley στις 22 Νοεμβρίου του 1979 σε μία φιλανθρωπική συναυλία της UNICEF μαζί με τους  David Essex & Alun Davies.

Ο Yusuf Islam λοιπόν, παντρεύτηκε την Fauzia Mubarak Ali στις 7 Σεπτεμβρίου του 1979 και ο γάμος αυτός, τον έφερε ακόμα πιο κοντά στον Ισλαμισμό. Έχουν μαζί 5 παιδιά, ζουν στο Λονδίνο, αλλά περνούν αρκετό διάστημα του χρόνου τους, στο Dubai.

Όπως είδαμε, με το που έγινε Μουσουλμάνος, εγκατέλειψε τη μουσική του καριέρα πράγμα που το δήλωσε στον Ιμάμη για να εισπράξει την απάντηση ότι κακώς εγκατέλειψε τα μουσικά του δρώμενα, αφού τα ηθικού περιεχομένου τραγούδια του ήταν αποδεκτά από τον κόσμο. Ο Yusuf (πλέον), ανταπάντησε ότι οι "πειρασμοί" του να είναι κανείς Pop star, είναι πάρα πολλοί για να τους αντέξει και δεν συμβαδίζουν με τη διδασκαλία του Κορανίου. Σε συνέντευξη που έδωσε στον Jools Holland 27 χρόνια αργότερα, είπε: "Ο κόσμος με αγαπούσε αλλά εγώ δεν είχα προσωπική ζωή και ψαχνόμουνα διαρκώς."

Υπολογίζεται ότι η μουσική του καριέρα ως Cat Stevens, του αποφέρει περίπου 1,5 εκατομμύριο δολάρια ετησίως και ο Yusuf αποφασίζει να χρησιμοποιεί αυτά τα χρήματα σε φιλανθρωπικά έργα. Στα 1981, ιδρύει στο Βόρειο Λονδίνο το Islamia Primary School και αμέσως μετά, ακολουθούν και άλλα Μουσουλμανικά σχολεία σε διάφορες περιοχές. Στα 1992, αναγορεύεται σε πρόεδρο όλων των Μουσουλμανικών σχολείων της Βρετανίας, ενώ είναι ταυτόχρονα πρόεδρος  του Φιλανθρωπικού Ιδρύματος Small Kindness που υποστηρίζει χιλιάδες ορφανά παιδιά των Βαλκανίων, της Ινδονησίας και του Ιράκ. Έχει επίσης διατελέσει και πρόεδρος του Φιλανθρωπικού Ιδρύματος Muslim Aid από το 1985 μέχρι το 1993.

Ξαφνικά και ενώ είχε αποχωρήσει από τα μουσικά δρώμενα, αποφάσισε στα 1985, να εμφανιστεί στη Live Aid συναυλία που έγινε για την Αιθιοπία, γράφοντας μάλιστα και ένα τραγούδι για την περίσταση, αλλά η εμφάνισή του ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή επειδή ο Elton John που έπαιζε πριν απ’ αυτόν, έπαιξε πολύ ώρα.

Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2004 και ενώ βρισκόταν σε πτήση από το Λονδίνο για την Washington, το όνομά του επισημάνθηκε, το αεροπλάνο προσγειώθηκε στη Bangor, όπου και τον παρέλαβε η ασφάλεια και την επόμενη ημέρα, τον "επέστρεψαν" στο Λονδίνο. Η Ισραηλινοί τον κατηγόρησαν ότι χρηματοδοτεί την Παλαιστινιακή Οργάνωση των Hamas και οι Αμερικάνοι του απαγόρευσαν την είσοδο στις ΗΠΑ. Τον Οκτώβριο του 2004 οι Βρετανικές εφημερίδες  Sun & Sunday Times υποστήριξαν την απαγόρευση που επέβαλλαν οι Αμερικάνοι στον Yusuf και τον κατηγόρησαν ότι είναι χρηματοδότης τρομοκρατικών οργανώσεων. Ο Yusuf απάντησε με μήνυση και δήλωσε ότι μπέρδεψαν το Yusuf Islam με το Yussef Islam που ήταν το όνομα ενός Άραβα τρομοκράτη. Το αποτέλεσμα ήταν να κερδίσει μία χρηματική αποζημίωση και τις συγγνώμες των εφημερίδων που αναγκάστηκαν να δηλώσουν ότι ΔΕΝ υπήρξε ποτέ χρηματοδότης τρομοκρατών αλλά και ότι ΔΕΝ γνώριζαν πως του είχε δοθεί το βραβείο του Man of Peace από την Nobel Peace Prize Laureates Committee. Ο Yusuf δήλωσε ότι η ηθική ζημιά που υπέστη,  δεν διορθώνεται με όλα τα λεφτά του κόσμου και δώρισε τη χρηματική αποζημίωση στα θύματα του τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού.  

Η περιπέτεια αυτή, κράτησε περίπου 2 χρόνια, έληξε τον Δεκέμβριο του 2006 οπότε και του επετράπη η είσοδος στις ΗΠΑ. Εκείνος όμως δεν την ξέχασε ποτέ και κάνει πολύ καλά που την αναφέρει στο τραγούδι "Boots and Sand" που έγραψε το καλοκαίρι του 2008, αλλά και σε ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες με τίτλο: "A Cat in a Wild World".

Στη δεκαετία του 90, επανήλθε στη δισκογραφία και στα μουσικά δρώμενα πεισμένος από τους φίλους του αλλά και από το γιο του, ο οποίος έφερε ξαφνικά στο σπίτι μία κιθάρα και ο Yusuf την πήρε στα χέρια του και άρχισε να παίζει. Αυτό ήταν αρκετό για την επιστροφή. Έφτιαξε το δικό του στούντιο που το ονόμασε Mountain of Light Studios και ηχογραφεί πλέον εκεί τις καινούργιες του δουλειές που τις κυκλοφορεί με τη δική του Majicat.

Παρ’ όλα τα προβλήματα που κατά καιρούς έχει (γιατί όντως έχει) με το πολιτικό κατεστημένο, οι αγαθοεργίες και οι φιλανθρωπίες δεν λείπουν από τη ζωή του. Πολύ συχνά συμμετέχει σε φιλανθρωπικές συναυλίες και δωρίζει τα πνευματικά δικαιώματα των δίσκων του για τα ορφανά παιδιά όλου του κόσμου. 

Ο τωρινός του ήχος, προσεγγίζει τον ήχο της Tea for the Tillerman περιόδου και αυτό είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, γιατί όπως και να έχει το πράγμα, ο Στέφανος Γεωργίου είτε σαν Cat Stevens είτε σαν Yusuf Islam, έχει περάσει στο πάνθεον των επιφανών και σημαντικών τραγουδοποιών του Μουσικού μας Κόσμου.

*** Δισκογραφία (Cat Stevens)
1967: Matthew & Son
1967: New Masters
1970: Mona Bone Jakon
1970: Tea for the Tillerman (*****)
1971: Teaser and the Firecat
1972: Catch Bull at Four
1973: Foreigner
1973: Buddha and the Chocolate Box
1973: Numbers
1974: Saturnight (Live)
1975: Greatest Hits (Συλλογή)
1977: Izitso
1978: Back to Earth
1984: Footsteps in the Dark: Greatest Hits, Vol. 2 (Συλλογή)
1987: Classics, Volume 24 (Συλλογή)
1989: The Best of Cat Stevens (Συλλογή)
1999: The Ultimate Collection (Συλλογή)
2000: The Very Best of Cat Stevens (Συλλογή)
2001: Cat Stevens - The Box Yet (Συλλογή)
2004: Majikat (Live)
2005: Gold (Συλλογή)
2007: Harold and Maude (Soundtrack)

*** Δισκογραφία (Yusuf Islam)
1995: The Life of the Last Prophet
1998: I Have No Cannons that Roar
1999: Prayers of the Last Prophet
2000: A Is for Allah
2001: Bismillah
2002: In Praise of the Last Prophet
2003: I Look I See
2003: Night of Remembrance
2005: Indian Ocean
2006: Footsteps in the Light
2006: An Other Cup
2008: I Look, I See 2
2009: Roadsinger

*** Ποιο album να πάρω;
Εξαρτάται από το τι θέλεις. Αν δεν θες να ασχοληθείς μαζί του και θέλεις να έχεις μόνο ένα album που να τα έχει όλα –ή …σχεδόν όλα- θα σου πρότεινα τη συλλογή του 1984, Footsteps in the Dark: Greatest Hits, Vol. 2. Νομίζω ότι σε καλύπτει ικανοποιητικά. Παρ’ όλα αυτά όμως, δεν θα πρέπει με τίποτα να αγνοήσεις το Tea for the Tillerman του 1970 και προαιρετικά, να ακουμπήσεις δίπλα του και το Teaser and the Firecat του 1971.

*** Βιβλιογραφία/Πηγές
1: Encyclopedia of Rock & Roll (Rolling Stone)
2: Illustrated Encyclopedia of Rock (Salamander)
3: Encyclopedia of Pop, Rock & Soul (Irwin Stambler)
4: A Musical Journey (Bob Harris)
5: Behind the Music (Jim Forbes)
6: Biography & Discography (George Brown)
7: Cat Stevens (Tom Farncombe)
8: www.majicat.com
9: www.yusufislam.org.uk

*** Ακουστικά Βοηθήματα
1: Cat Stevens (Discography)
2: Yusuf Islam (Discography)

*** Ευχαριστώ για την ανάγνωση…