Empty Frame - They Think We Are Eskimos

Γράφει ο Κωνσταντίνος Παυλικιάνης (CHE)
223 άρθρα στο MusicHeaven

Οι Empty Frame ιδρύθηκαν το Νοέμβριο του 2005 και αποτελούνται από τους Παναγιώτη Φέτση (μπάσο, φωνητικά), Χρήστο Καλλιμάνη (κιθάρες), Ίσιδα Μουζά (τσέλο), Μπάμπη Βασιλειάδη (drums, κρουστά) και Αντώνη Βαβαγιάννη (πιάνο, κιθάρες, φωνητικά, μαντολίνο).

Φέτος έκαναν το δισκογραφικό τους ντεμπούτο παρουσιάζοντας το άλμπουμ με τον αινιγματικό –και ασυνήθιστο για πρώτο δίσκο- τίτλο «They Think We Are Eskimos». Μόνο που το ασυνήθιστο του εγχειρήματος δεν περιορίζεται μόνο στον τίτλο. Ολόκληρο το άλμπουμ είναι μία ευχάριστη έκπληξη. Για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό άκουσα ένα συγκρότημα που έδωσε μεγάλο βάρος στις μελωδίες του και δεν έπεσε στην παγίδα της ναρκισσιστικής επίδειξης δεξιοτεχνίας.

Το βάρος ενορχηστρωτικά πέφτει στα έγχορδα (τσέλο, βιολί) και στο πιάνο. Το γεγονός αυτό προσδίδει στο δίσκο ένα χαρακτήρα Folk Rock. Το εγχείρημα ακούγεται παράτολμο. Κι όμως, οι Empty Frame τα καταφέρνουν υπέροχα. Τα τραγούδια τους είναι μελωδικά, ατμοσφαιρικά και προσφέρονται για πολλές ακροάσεις. Και μπορεί το γενικότερο συνθετικό και στιχουργικό πλαίσιο να είναι μελαγχολικό, όμως ο υποδειγματικός τρόπος που ενορχηστρώθηκαν τα τραγούδια απαλύνει αυτή τη μελαγχολία και καταφέρνει να φέρει μία γλυκιά ισορροπία.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο αυτού του άλμπουμ είναι ότι απουσιάζουν οι υπερβολές. Το συγκρότημα δείχνει ότι έχει μέτρο και κυρίως ωριμότητα, γεγονός που λέει πολλά για την παιδεία του και για τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το έργο του.
Η μοναδική ίσως παρατήρηση που θα μπορούσα να κάνω είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις το συγκρότημα ίσως θα έπρεπε να μελετήσει την περίπτωση της συμμετοχής και άλλων προσώπων στα κύρια φωνητικά. Όχι βέβαια ότι είναι κακή η φωνή του Αντώνη Βαβαγιάννη –το αντίθετο- αλλά είναι φανερό ότι σε κάποια τραγούδια (π.χ. στο «The Caravan») θα ταίριαζε κάποια άλλη φωνή (ίσως γυναικεία).

Το άλμπουμ αποτελείται από 13 τραγούδια, των οποίων η μουσική, οι στίχοι και η ενορχήστρωση είναι του συγκροτήματος. Απ’ αυτά τα τραγούδια ξεχώρισα το «No Borders» (με φινάλε σε ρυθμό polka-ska), το «Little Ghosts», το υπέροχα μελωδικό «Falling In Love», το ειρωνικό «Funerals For The Living» (που έχει στοιχεία καμπαρέ) και το «All The Way», με το οποίο κλείνει το άλμπουμ. Το «Lullaby», το «The Caravan» και το «Child’s Play» ξεκινάνε αδιάφορα αλλά στη συνέχεια αποκτούν ενδιαφέρον (μάλιστα το «The Caravan» φέρνει άρωμα Ρωσίας και το φινάλε του θυμίζει kozachok).
Εν γένει, το «They Think We Are Eskimos» απευθύνεται σ’ ένα κοινό που «ψάχνεται» με τραγούδια των οποίων το ύφος δεν συναντούμε συχνά στην ελληνική δισκογραφία. Όσοι αναζητούν ένταση και γρήγορους ρυθμούς θα απογοητευτούνε. Όσοι αναζητούν ατμοσφαιρικές μελωδίες για να ξεφύγουν από τους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινής ζωής σίγουρα θα αισθανθούν σαν να ανακάλυψαν το «κρυμμένο μυστικό» της ελληνικής δισκογραφίας.

Κωνσταντίνος Παυλικιάνης