Θα μου πάρεις μία Mercedes Benz;

1η Οκτωβρίου:
Στο στούντιο Sunset Sound στο Los Angeles, η Janis Joplin ζητάει από τον παραγωγό Paul Rothchild να “τρέξει” το tape εγγραφής και κάνει μία δήλωση: “I’d like to do a song of great social and political import”. Του κλείνει το μάτι και αρχίζει να τραγουδάει χωρίς τη συμμετοχή των Full Tilt Boogie που είναι παρόντες:

“Oh Lord, won’t you buy me a Mercedes-Benz?
My friends all drive Porsches, I must make amends…”

Το “Mercedes Benz” είναι ένα μοναχικό Blues που μιλάει για την απατηλή –υποσχόμενη- ευτυχία των εγκόσμιων αγαθών (που σπάνια γίνεται πραγματικότητα) του απορριπτέου καταναλωτισμού της hippie-εποχής που η Joplin βίωσε στο Port Arthur του Texas και στην California που πήγε στην αρχή της δεκαετίας του 60 κερδίζοντας  πολύ γρήγορα μια θέση ανάμεσα στα κορυφαία μουσικά ονόματα της εποχής της.

Όταν η Joplin τραγουδούσε στο δεύτερο και στο τρίτο κουπλέ του “Mercedes Benz” για μία “color TV” και για μία “night on the town”, ήξερε πολύ καλά ότι ούτε το ένα, αλλά ούτε και το άλλο θα φέρουν την πολυπόθητη –για τον καθένα- ευτυχία. Ήξερε ότι δεν σημαίνει πως χωρίς αυτά είσαι απαραίτητα δυστυχής, αλλά ήξερε και ότι αυτά τα καταναλωτικά αγαθά, ήταν οι επιθυμίες της γενιάς που  μάχονταν τον καταναλωτισμό -στην ουσία ουτοπικά- αφού οι επιθυμίες αυτές ήταν …ορατές.

Νωρίτερα (σε μία περιοδεία της στην άλλη άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών), παίζοντας μπιλιάρδο με τους φίλους της Rip Torn & Emmett Grogan στη Νέα Υόρκη, τους άκουσε να τραγουδούν ένα ποίημα του Michael McClure που ξεκινούσε με τη φράση: “Oh Lord, won’t you buy me a Mercedes-Benz?”  Τη συγκράτησε και άρχισε σιγά-σιγά να “χτίζει” το τραγούδι.

Επιστρέφοντας στην California, η Joplin και ο Bob Neuwirth πήραν την άδεια του McClure για να μετατρέψουν το ποίημά του σε τραγούδι και όταν αυτό ολοκληρώθηκε, η Janis τηλεφώνησε στον McClure τραγουδώντας του από το τηλέφωνο τη δική της εκδοχή. Αυτός απάντησε τραγουδώντας τη δική του (από το τηλέφωνο πάντα), αλλά η Janis τον πληροφόρησε ότι προτιμά τη δική της εκδοχή και ότι –με την άδειά του- θα το ηχογραφήσει μ’ αυτήν.

Ξεκινώντας λοιπόν τις διαδικασίες για την ηχογράφηση του νέου της album στα τέλη του καλοκαιριού του 1970, η Janis ρισκάριζε την καριέρα της και το ήξερε. Είχε καταφέρει να γίνει ένα τεράστιο όνομα στη μουσική σκηνή και η αναντικατάστατη front-woman των Big Brother and the Holding Company από το 1966 μέχρι τα τέλη του 1968, αλλά στη συνέχεια, η σόλο καριέρα της δεν έτυχε και της καλύτερης υποδοχής.

Ο Rothchild που ήταν παραγωγός των Doors και που είχε αναλάβει τώρα την καριέρα της, της συνέστησε να ηχογραφήσει στο Sunset Sound στούντιο και όχι στο στούντιο της CBS –όπως τη δέσμευε το συμβόλαιό της-  και αφού έπεισαν τη CBS για την αλλαγή του στούντιο, τις επόμενες εβδομάδες, η Joplin μαζί με τους Full Tilt Boogie ξεκίνησαν να ηχογραφούν τραγούδια όπως το δικό της “Move Over” , το “Me and Bobby McGee” του Kris Kristofferson και με την προσθήκη του “Mercedes Benz” (που προς το παρόν είχαν ηχογραφημένη μόνο τη φωνή της) και μιας διασκευής του “Happy Trails” (που θα αποτελούσε δώρο για τα τριακοστά γενέθλια του  John Lennon στις 9 Οκτωβρίου), το νέο album θα ήταν έτοιμο.

Η ατμόσφαιρα όμως στο στούντιο έκρυβε ένα μυστικό: Η Joplin μετά από μία περίοδο διακοπής, είχε επανέλθει στην ηρωίνη που την  χρησιμοποιούσε –όπως είπε η ίδια- για να κρατηθεί μακριά από το αλκοόλ προκειμένου να μπορέσει να τελειώσει την ηχογράφηση του album, επειδή τα hangovers του αλκοόλ δεν της επέτρεπαν να αποδώσει τραγουδιστικά.

3 Οκτωβρίου:
Οι Full Tilt Boogie ηχογράφησαν το μουσικό χαλί για το τραγούδι “Buried Alive in the Blues” του Nick Gravenites και κανόνισαν να πάει η Joplin να ηχογραφήσει τη φωνή την επόμενη ημέρα. Γύρω  στις 11 το βράδυ τελείωσαν και κουρασμένοι πήγαν όλοι για ύπνο. Το ίδιο έκανε και η Janis. Πήγε να κοιμηθεί στο δωμάτιό της στο Landmark Motor Hotel και εκεί “έφυγε” κατά τη διάρκεια της νύχτας από υπερβολική δόση ηρωίνης στα 27 της χρόνια στις 4 Οκτωβρίου του 1970. 

Ο Rothchild και οι υπόλοιποι, σοκαρισμένοι, δούλεψαν εντατικά δύο εβδομάδες για να ασχοληθούν με τα υπόλοιπα overdubs και να τελειώσουν το album που ονομάστηκε Pearl (ένα ψευδώνυμο που η ίδια είχε πρόσφατα υιοθετήσει για τον εαυτό της).

Έξω από το ξενοδοχείο, ήταν παρκαρισμένο το αυτοκίνητό της. Όχι μία Mercedes Benz, αλλά μία Porsche 356 του 1965, που την αγόρασε το 1968 και την είχε βάψει με ψυχεδελικά χρώματα.



Το είδωλο των hippies που τραγουδούσε “My friends all drive Porsches”, οδηγούσε και η ίδια μία Porsche γνωρίζοντας πολύ καλά την ευχαρίστηση που νοιώθει κανείς όταν βρίσκεται πίσω από το τιμόνι και όπως όλοι –τουλάχιστον τότε- επιθυμούσε και ή ίδια να οδηγήσει μία Mercedes Benz.

Credits: 
Janis Lyn Joplin: (19 Ιανουαρίου 1943 - 4 Οκτωβρίου 1970), 
Michael McClure: (Οκτώβριος 1932), 
Bob “Robert” Neuwirth: (20 Ιουνίου 1939),
Ηχογράφηση: 1970

Πηγή: Perforfing Songwriter Magazine (Chris Neal)