Συνέντευξη με τους ΒaBa ZuLa!

Γράφει η aphroditeermidi
6 άρθρα στο MusicHeaven

Η μπάντα αναδείχθηκε εκτός συνόρων από την ταινία του Fatih Akin, "Crossing the bridge", με θέμα τις μουσικές της Πόλης.

Εκτός από τις πολυάριθμες βραβεύσεις τους εντός Τουρκίας, την πετυχημένη συνεργασία τους με σκηνοθέτες και θεατρικούς θιάσους, και τις εμφανίσεις τους σε δεκάδες μεγάλα φεστιβάλ ανά τον πλανήτη (μέχρι και στο Roskilde έχουν εμφανιστεί), οι BaBa ZuLa είναι κυρίως αυτό: Μια απρόβλεπτη μπάντα, με έναν εξωτικό oriental Dub ήχο που υπνωτίζει, θεατρικότητα και ρυθμούς που παραπέμπουν στα ψυχεδελικά late sixties.

Το γκρουπ αποτελείται από τρεις Tούρκους και έναν Έλληνα μουσικό, τους: Levent Akman (κουτάλια, κρουστά, μηχανές, παιχνίδια), Murat Ertel (saz κι άλλα έγχορδα, φωνητικά, θέρεμιν), Cosar Kamçi (darbuka, κρουστά) και Περικλή Τσουκαλά (aka BaBa PeRi) ο οποίος παίζει ούτι, ζουρνά και θέρεμιν.

Με τον BaBa PeRi μιλήσαμε για το ιδιόμορφο αυτό συγκρότημα και τις εμφανίσεις τους στην Ελλάδα.

 Είναι μια σύγχρονη μουσική που περιέχει στοιχεία που αγαπάμε από την ανατολική και δυτική κουλτούρα ή, πιο σωστά, από την παγκόσμια κουλτούρα. Έτσι δημιουργείται ένα αποτέλεσμα που μπορείς να ακούσεις ταυτόχρονα ηλεκτρικό με φυσικό ήχο, ανατολική ψυχεδέλεια με Reggae ή Rock, παραδοσιακά στοιχεία, παιγμένα απο παραδοσιακά και μοντέρνα όργανα, αντικείμενα, παιχνίδια κ.ά.

«BaBa» είναι ο πατέρας και αν θέλετε και ο ασκητής στην Ινδία, «ZuLa» είναι μια λέξη που χρησιμοποιούνταν κυρίως παλιότερα στην ελληνική αργκό για την κρυψώνα, στη ζούλα δηλαδή!

 Δεν το κάνουμε επί τούτου, είναι ένα φυσικό αποτέλεσμα των επιρροών μας που δουλεύεται με επιμονή, αγάπη, διάθεση και φυσικά φιλτράροντάς το από τη δική μας αισθητική. Επίσης σε αυτό το πλαίσιο επάνω επιλέγουμε ένα λίγο παλαιότερο τρόπο δημιουργίας και συνάθροισης. Έχουμε το δικό μας studio προβών, ηχογραφήσεων, κινηματογραφήσεων και ό,τι άλλο. Όλα σε ένα δωμάτιο, κάποιοι μένουμε κι εκεί. Χρησιμοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερα αναλογικά μηχανήματα από τα 60’s , δεν ηχογραφούμε σε υπολογιστή, γράφουμε live μαζί κ.λπ. Υπάρχει δηλαδή έντονο ομαδικό πνεύμα. Έτσι οι συζητήσεις μας, τα «παιχνίδια» μας και ό,τι άλλο προκύπτει από αυτές τις συναντήσεις φιλτράρονται και, αν κατά τη γνώμη μας έχουν αξία, καταγράφονται.

Γιατί οι τέχνες είναι συνδεδεμένες σε κοινή πορεία. Η έκφραση έχει πολλούς τρόπους και μας αρέσει να συνδυάζουμε πράγματα όπως τη μουσική, το χορό, το φωτισμό, το video art, τις live γραφικές απεικονίσεις των κομματιών μας, την ποίηση, τα κινητά γλυπτά ή ό,τι άλλο νομίζουμε ότι ταιριάζει σε αυτό που εκφράζουμε. Απολαμβάνουμε τη θέληση και τη συμμετοχή, τη συνεργασία και την έκφραση όταν ο σκοπός είναι κοινός και ο τρόπος διαφορετικός.  

Η Κωνσταντινούπολη ήταν και είναι αναμφισβήτητα μια πόλη-πολυπολιτισμικό μωσαϊκό και μητρόπολη της ανατολικής Μεσογείου. Μέρος της οικουμενικότητας είναι εδώ λοιπόν αλλα και στην ευρύτερη περιοχή και αυτό ακριβώς εκφράζει και η μουσική μας, την Κωνσταντινουπολίτικη και όχι μόνο, κουλτούρα με σημερινό τρόπο και μέσα σε αυτήν υπάρχει μεγάλο εύρος πολιτισμών. Στο τραγούδι μας «Istanbul çocukları» μιλάμε για αυτό το εύρος. Η μουσική λοιπόν δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο από τον συνδυασμό όλων αυτών των στοιχείων σε μια ενιαία παράδοση.

 Αυτό ήταν απλό, διότι η Κωνσταντινούπολη και η μουσική της ήταν ανέκαθεν σημαντικός προορισμός μου. Ήταν θέμα χρόνου να γνωριστούμε από κοντά και να καταλάβουμε ότι εκτός από τον κοινό στόχο στήν έκφρασή μας, υπήρχε και κοινός τρόπος.  

 Από κάποιο σημείο της ιστορίας και μετά Έλληνες και Τούρκοι έχουν περισσότερα που τους ενώνουν από αυτά που τους χωρίζουν. Το «αδέρφια» δεν είναι μόνο σχήμα λόγου, υπάρχουν συνταρακτικές ιστορίες. Επίσης ψάχνοντας την ιστορία πολλές φορές δεν ξέρεις ποιος είναι Έλληνας και ποιος Τούρκος! Η σημασία που μπορεί να έχει αυτό είναι η χρήση του ως όπλο ενάντια στα ελάχιστα στοιχεία που μπορεί να είναι διαφορετικά και τα οποία τροφοδοτούνται από τις θρησκείες, το φασισμό, το μιλιταρισμό και τον παρά. Η αλήθεια είναι βράχος που πλακώνει το σύστημα, είναι ο φόβος και ο τρόμος όσων θέλουν να αποκρύπτουν την αληθνή ιστορία για να διαιρούν και να βασιλεύουν, και νομίζουν ότι τα όπλα έχουν τη δύναμη!

Συνέντευξη: Αφροδίτη Ερμίδη