Ένας ντράμερ με groove & feeling, drive και αυτοπεποίθηση!

Ο Θωμάς Ανδρέου είναι ντράμερ, έχει κάνει σε μικρή ηλικία μαθήματα στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας, και τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται σε μόνιμη βάση με τους «Vavoura Band», αφήνοντας όμως την πόρτα ανοιχτή και σε άλλες μουσικές συναντήσεις. Η εμπειρική του παρακαταθήκη συμπεριλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, τέσσερα έτη εργασίας με τους «Domenica», ενώ συμμετείχε και στο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2009. Μοιράστηκε ακόμα τη σκηνή με το Γιάννη Πάριο και το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, έπαιζε επίσης κάποια χρόνια με τους «Nostos» και σε σχήματα για την Αρετή Κατιμέ, τη Σοφία Μάνου, τη Ζηνοβία Αρβανιτίδη κ.ά. Στο πλαίσιο της διαρκούς διεύρυνσης των οριζόντων βρέθηκε και με ένα σχήμα δύο Ελληνοπορτογάλων από το Λονδίνο, οι οποίοι αναζητούσαν στην Αθήνα κάποιον να τους βοηθάει στο στούντιο για τις πρόβες και το στήσιμο των κομματιών. Έχει κάνει πολλές δουλειές με ηχογραφήσεις σε στούντιο για διάφορους καλλιτέχνες και γκρουπ, με ποικίλα στιλ μουσικά, συμμετείχε σε περιοδείες, βίντεο κλιπς, μεγάλες τηλεοπτικές εμφανίσεις κ.λπ. Παλιότερα διατηρούσε δική μου μπάντα, που πλέον δεν υφίσταται, η οποία ονομαζόταν «Plus 9», με ρεπερτόριο τραγούδια από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, cover κομμάτια από «Deep Purple», «Led Zeppelin» κ.ά.

Με το Θωμά γνωριστήκαμε πριν τρία περίπου χρόνια και αυτή είναι η δεύτερη φορά που συνομιλούμε για τη μουσική του διαδρομή και τα επαγγελματικά του σχέδια. Από την πρώτη στιγμή μού είχε δώσει την εντύπωση ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση, καθόλου σοβαροφανή, που πατάει επομένως γερά στα πόδια του και στις βάσεις τις οποίες έχει αποκομίσει, και μέσω της μελέτης και της προσπάθειας αλλά και από το γεγονός ότι εργάζεται ως ντράμερ από 16 ετών,  ξεκινώντας με  τους «Τετ α Τετ», που είχαν κάνει τότε μία μεγάλη επιτυχία στο ραδιοσταθμό Jeronimo Groovy. Έτσι, όντας «ψημένος», όπως συνήθως λέγεται, διαθέτει τον αέρα της σκηνής μαζί με το βιωματικό απόσταγμα των πολλαπλών συναναστροφών, έχοντας περάσει από δύσκολες και ευχάριστες στιγμές στο χώρο και διανύοντας μία πορεία που δε θυμίζει σε τίποτα κατάσταση «εργαστηρίου» ή τη στείρα ακαδημαϊκή αντιμετώπιση των πραγμάτων, όπως όταν απουσιάζουν η προσωπική ματιά και εμπλοκή. Ίσως αυτό να οφείλεται και στο είδος του μουσικού οργάνου που παίζει, η επιλογή του οποίου αφενός προκύπτει ιδιοσυγκρασιακά και αφετέρου ευνοεί την πιο άμεση δραστηριοποίηση στον τομέα.

Είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι στα χρόνια τον βλέπω να παραμένει σταθερός στο στόχο του, ενισχύοντας ολοένα την πρώτη μου εντύπωση, ενός ανθρώπου με αγάπη και αφοσίωση για ό,τι τον αφορά, που κάνει σταθερά βήματα, μέσα σε μία κατάσταση, παρότι κοχλάζουσα, ελεγχόμενης ωστόσο ορμής, καθώς τον χαρακτηρίζει σαφώς ο επαγγελματισμός του. Έτσι, με ακρίβεια συνδυασμένη με εξάρσεις αυτοσχεδιασμού, όταν χρειάζεται και δύναται να τον πραγματοποιήσει, ο Θωμάς κρατώντας τις μπαγκέτες του με παραπέμπει σε έναν Πήτερ Παν των κρουστών, που δε μεγάλωσε ποτέ, όπως ισχυρίζεται και ο ίδιος. Στη συζήτηση που ακολουθεί θα πάρουμε μία ιδέα από αυτόν το δικό του κόσμο...

 

«Ας ξεκινήσουμε με μία ερώτηση που θυμίζει λίγο κινηματογράφο! Αντί να σου πω “ξέρω τι έκανες...”, πες μας εσύ τι έκανες μουσικά το καλοκαίρι που πέρασε».

Το καλοκαίρι ήταν αρκετά δραστήριο και ενδιαφέρον, θα έλεγα! Κάναμε μία περιοδεία που διήρκεσε για περίπου ένα μήνα σε όλη την Ελλάδα, με τους «Cadillacs» και κάποια gigs με «Vavoura Band», από τις αρχές Αυγούστου μέχρι και τις αρχές Σεπτέμβρη. Και προσωπικά μιλώντας αλλά και σε ομαδικό επίπεδο, είμαστε αρκετά ευχαριστημένοι με το συγκεκριμένο tour!

«Να πιάσουμε το νήμα τώρα από εκεί για τη συνέχεια. Πόσα χρόνια είσαι με τους “Vavoura Band”; Μίλησέ μας για αυτήν τη συνεργασία».

Με τους «Vavoura Band» συμπληρώνω πλέον τα 8 χρόνια συνεργασίας. Πρόκειται για μία απίθανη συνεργασία με τον Johnny Vavoura και με το Γιάννη Δρόλαπα, υπάρχει πραγματικά φοβερή χημεία και αλληλοσυμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον. Το κλίμα είναι φανταστικό, και αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι δεν έχουμε ποτέ διαφωνίες ή προστριβές, όπως συχνά προκύπτουν από τη συνύπαρξη ανθρώπων σε μία ομάδα.

«Είσαι πλέον και σε ένα άλλο συγκρότημα με άρωμα παλαιότερων δεκαετιών, τους “Johnny Vavouras & the Cadillacs”. Διαφώτισέ μας για αυτήν σου την εμπειρία. Είναι πρόκληση για σένα μουσικά αυτή η εποχή; Επίσης υπάρχει ανταπόκριση από το κοινό;»

Α! ναι... Είναι κάτι τελείως διαφορετικό σε σχέση με το μέχρι τώρα δικό μου μουσικό «στιλ». Υπάρχει άλλη νοοτροπία στους «Cadillacs». Είμαι χαρούμενος και ορεξάτος, γιατί μαθαίνω πράγματα, κυρίως λεπτομέρειες, θα έλεγα, που αφορούν το συγκεκριμένο είδος μουσικής! Παίζοντας πράγματα από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, τα οποία μέχρι τώρα προσέγγιζα απλώς με έναν στάνταρ τρόπο, και εμβαθύνοντας σε αυτά, θεωρώ ότι βελτιώνομαι... Η ανταπόκριση του κοινού είναι φοβερή! Χαίρομαι να βλέπω άτομα από 15 έως 65 ετών να χορεύουν και να περνούν όμορφα ακούγοντας... Rock ’n’ Roll!

 

«Κάνεις, επιπλέον, sessions σε διάφορες σκηνές και ενίοτε συνεργάζεσαι και με άλλα σχήματα».

Ναι, πέραν των «Vavoura Band» και των «Cadillacs», έχω συνεργασίες και με αλλά σχήματα και μουσικούς, δε μου αρέσει να «κάθομαι», θέλω να παίζω συνεχεία, να βρίσκομαι σε κίνηση και να συνεργάζομαι με όσο πιο πολλούς μουσικούς γίνεται! Πιστεύω ότι ειδικά για τους drummers είναι βασικό να παίζουν όσο πιο πολύ μπορούν!

 

Θωμάς Ανδρέου σόλο στα τύμπανα:

«Αφορμή των sessions, που προαναφέρθηκαν, πόσο σημαντικός είναι ο αυτοσχεδιασμός; Πού φαίνεται πραγματικά η δεξιοτεχνία ενός ντράμερ;»

Χμμ, εξαρτάται... Υπάρχουν sessions, είτε ηχογραφώντας στο στούντιο είτε live, στα οποία χρειάζεται να είσαι συγκεκριμένος και απόλυτος στο παίξιμό σου! Από την άλλη, όμως, υπάρχουν και sessions πιο «ανοιχτά», πιο ελεύθερα, και εκεί έρχεται ο αυτοσχεδιασμός. Θεωρώ ότι η δυσκολία που προκύπτει εκεί δε βρίσκεται στο ίδιο το παίξιμο αλλά στο να έχεις αντίληψη του τι γίνεται γύρω σου. Εκεί είναι και η ουσία! Ο καλός drummer φαίνεται στο χρόνο του, στο να είναι σωστός στο χρόνο, στο να έχει groove & feeling, drive και αυτοπεποίθηση − end of story!

 

«Μου είχες πει ότι οι ντράμερ, σαν αστείο εσωτερικής κατανάλωσης ανάμεσα στους μουσικούς, δε θεωρείστε μουσικοί, γιατί συνήθως δεν είστε συνθέτες ή γιατί δεν ενορχηστρώνετε. Πέραν του ότι αυτό μπορεί να ισχύσει για τον εκτελεστή οποιουδήποτε οργάνου και πέραν του ότι όλοι διαφοροποιούνται μεταξύ τους στην απόδοση και στο αποτέλεσμα, εσύ κάνεις και ενορχηστρώσεις. Θες να μας μιλήσεις για αυτό;»

Ναι, είναι σπάνιο για drummers να συνθέτουν, να γράφουν, να ενορχηστρώνουν, και κυρίως καλά, όπως πιο συχνά συμβαίνει με έναν κιθαρίστα ή πιανίστα κ.λπ. Αν και υπάρχουν παραδείγματα στη μουσική βιομηχανία, βάσει των οποίων κάποιοι drummers αποδείχτηκαν, τελικά, καλύτεροι αναλογικά ως σύνθετες και ενορχηστρωτές, παραγωγοί, ηχολήπτες κ.λπ., βλέπε Phil Collins και Don Henley, οι οποίοι είναι απίστευτοι ως ντράμερ, αλλά πολύ καλύτεροι στα υπόλοιπα! Θεωρώ ότι υπάρχουν Drummers/musicians και Drummers/soloists. Η πρώτη κατηγορία έχει περισσότερες πιθανότητες να το πάει παραπέρα. Ναι, μου αρέσουν οι ενορχηστρώσεις, και ενίοτε κάνω ενορχηστρώσεις, είναι μια διαδικασία καθαρά εμπειρική, δε σκέφτεσαι αποκλειστικά ως drummer, αλλά all around, κάτι που θεωρώ πιο βασικό.

 

«Τι σημαίνει για σένα η μουσική, Θωμά;»

Έκφραση, ζωή, πνοή, τα πάντα!

 

«Ποιες ήταν αρχικά και ποιες είναι τώρα οι μουσικές σου επιρροές;»

Ακούω διάφορα, από Classic Rock, heavy, Pop, Progressive Rock, Jazz. Οι επιρροές κάποτε ήταν συγκεκριμένες, τώρα πλέον είναι γύρω από οτιδήποτε μου κάνει εντύπωση ανεξαρτήτως είδους!

 

«Γενικά, τι είδος μουσικής προτιμάς να ακούς όταν η ακρόαση και η ενασχόλησή σου με αυτή δεν αφορά καθαρά την επαγγελματική σου ιδιότητα».

Ακούω πολύ κλασσική μουσική, Bach, Wagner, Handel, επίσης Jazz, Ethnic, οτιδήποτε μου κινήσει την περιέργεια, ακόμα και τυχαία...

 

«Σου αρέσει να ψάχνεις νέα ακούσματα; Πες μας τι νέο έχεις ανακαλύψει τελευταία που να σου κίνησε το ενδιαφέρον».

Ναι, ψάχνω καινούρια πράγματα και ανακαλύπτω μπάντες, όσο μπορώ και βρίσκω το χρόνο. Μου αρέσουν, για παράδειγμα, πάρα πολύ οι «Rival Sons», «Mustache», «Clutch», η «Black Stone Cherry» επίσης είναι μία πολύ ωραία μπάντα! Και αρκετές άλλες...

 

«Γιατί, αλήθεια, επέλεξες να παίξεις τύμπανα; Τι αντιπροσωπεύουν για σένα, και ιδιοσυγκρασιακά αν θες; Θα μπορούσες να παίζεις κάποιο άλλο μουσικό όργανο;»

Θεωρώ ότι δεν είναι τυχαίο το τι όργανο παίζει ο καθένας. Σε πάει από μόνο του... Οι πιο τρελοί και εξωστρεφείς είναι στάνταρ ντράμερ! (Γέλια) Ουσιαστικά, τα τύμπανα, όπως και οποιοδήποτε άλλο όργανο, αντιπροσωπεύουν το χαρακτήρα, την προσωπικότητα του κάθε μουσικού! Δε νομίζω ότι τα επέλεξα, μάλλον αυτά επέλεξαν έμενα... Είναι ίσως το μοναδικό όργανο στο οποίο κανείς δε θα σε ωθήσει, κανείς δε θα σου πει «να μάθεις τύμπανα», πας από μόνος σου! Γι’ αυτό θεωρώ ότι είναι το πιο ιδιαίτερο όργανο. Θα ήθελα, όμως, να παίζω μπάσο αν δεν ήμουν ντράμερ, γιατί το μπάσο είναι το όργανο που βρίσκεται στη μέση, από τη μία η ρυθμική μεριά και από την άλλη η μελωδική!

 

«Θα σε θέσω κάτω από το μικροσκόπιο τώρα. Ποια θεωρείς ότι είναι τα δυνατά σου σημεία ως ντράμερ και ποιες είναι οι αδυναμίες σου;»

Χμμμ, tricky one... Γενικά, πάντα παίζω με ψύχη και μου αρέσει να τα δίνω όλα, το ζω 110%, δεν κάνω «εκπτώσεις» όταν παίζω τύμπανα, ούτε σε ενεργεία ούτε σε διάθεση! Ίσως αυτό να είναι και η αδυναμία μου... Πολλές φόρες παρασύρομαι από τη διάθεση και μπορεί να βαράω πιο δυνατά σε κάποιες περιπτώσεις (γέλια). Ορκίζομαι, όμως, ότι δεν το κάνω επίτηδες!

 

«Ανάφερέ μας επιλεκτικά κάποιους αγαπημένους σου ντράμερ, και θα ήθελα να μου πεις επιπρόσθετα τους λόγους για τους οποίους τους ξεχωρίζεις».

Οι Ian Haugland, Cozy Powell, John Bonham, Ian Paice και Neil Peart αποτελούν βασικές μου επιρροές, είναι δυνατοί ντράμερ, μεγάλες προσωπικότητες, άλλαξαν πολλά πράγματα, δημιούργησαν σχολές δίκες τους. Πιστεύω ότι αυτό έχει σημασία σε ένα μουσικό γενικά, η προσωπικότητα στο παίξιμο, περάν όλων των άλλων.

«Μία άλλη πτυχή είναι η παράδοση μαθημάτων. Πόσο σε εξελίσσει ως μουσικό αυτή η αλληλεπίδραση με τους μαθητές σου και πώς αισθάνεσαι όταν νιώθεις πως το “μήνυμα” που μεταδίδεις περνάει στο “κοινό”; Υπάρχει και μία διάσταση προσωπικής επαφής – σχέσης σε όλο αυτό, που αφορά επιπλέον τις ανθρώπινες σχέσεις και την προσωπική εξέλιξη − αναφέρομαι στα αμφίδρομα οφέλη της διδασκαλίας».

Ναι, παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα drums, και είναι κάτι για το οποίο χαίρομαι ιδιαίτερα, ιδίως όταν βλέπω την εξέλιξη των μαθητών μου! Από τα μαθήματα και τους μαθητές μου κερδίζω και εγώ προσωπικά πράγματα, ενώ αντιμετωπίζω και τον καθένα με διαφορετικό τρόπο! Θεωρώ ότι η επικέντρωση της προσοχής μου σε κάθε μία προσωπικότητα ξεχωριστά βελτιώνει γενικότερα την αντίληψή μου! Για μένα ο σωστός τρόπος βρίσκεται στη διαφορετική προσέγγιση του κάθε μαθητή και όχι στο να ισχύει ένα συγκεκριμένο πάτερν για όλους.

 

«Απολαμβάνεις τη διαδικασία της διδασκαλίας; Πιστεύω ότι χωρίς απόλαυση η συγκέντρωση και η αφοσίωση σε ό,τι κάνουμε διαταράσσονται και δεν παράγουμε το ίδιο καλό αποτέλεσμα».

Φυσικά και την απολαμβάνω! Έχω μαθητές όλων των ηλικιών και κάθε φορά σε κάθε μάθημα προκύπτουν νέες προκλήσεις για μένα όπως και για τους μαθητές πιστεύω! Πρέπει να αγαπάς αυτό που κανείς και να δίνεσαι 110% για να έχεις αποτέλεσμα! Με συνέπεια, μελέτη και αξιοπρέπεια, η επιτυχία είναι σίγουρη!

 

«Η προηγούμενη ερώτηση υποδηλώνει προβληματισμούς για τον τρόπο που  γίνεται ή δε γίνεται το μάθημα της μουσικής στο σχολείο κυρίως. Όχι τόσο στα ωδεία ή στα μουσικά σχολεία, στα οποία τα πράγματα είναι λίγο πιο προσδιορισμένα, αλλά στη γενική εκπαίδευση ευρύτερα, όπου το μάθημα της μουσικής μπορεί να θεωρείται και η “ώρα του παιδιού” και μάλλον η επικέντρωση στον καθένα χωριστά να είναι σχεδόν αδύνατη, επιτελώντας ίσως εκεί και διαφορετική λειτουργία βέβαια. Πάντα, όμως, η ενασχόληση με τη μουσική μπορεί να είναι πολυδιάστατη και να γίνει ένα ψυχαγωγικό και γόνιμο παιχνίδι, αλλά εννοώ ότι ίσως να μην υπάρχει το περιθώριο ανάπτυξης του μαθήματος σε κάτι περισσότερο από μία χορωδία για τις σχολικές γιορτές, για παράδειγμα, που να συμπεριλαμβάνει και όσα παιδιά δεν ασχολούνται εκτός σχολείου με τη μουσική ή δεν τραγουδάνε. Το θυμάμαι από τα δικά μου σχολικά χρόνια, γιατί ήμουν στη χορωδία για επτά συναπτά έτη, και αφού σταμάτησε να διδάσκεται, επομένως, το μάθημα στο Λύκειο είχαμε χορωδία. Υπήρχε κάτι μονοδιάστατο και διεκπεραιωτικό, ωστόσο, ακόμα και στην εμμονή με την παράδοση από το βιβλίο ή στην επαναληπτικότητα που χαρακτήριζε το ρεπερτόριο, που ενδέχεται να γινόταν αναπόφευκτα για τους πιο πολλούς βαρετό ή και στρεσογόνο – το δεύτερο οφειλόταν στην καθηγήτρια. Όπως κι αν έχει, είναι οξύμωρα όλα αυτά, αν το σκεφτείς, για μάθημα μουσικής! Αντιμετωπιζόταν τυπικά, θέλω να πω, σαν ένα από καθέδρας μάθημα, ενώ μπορεί να είχε διαφορετικές “ανάγκες”, όπως αναμφίβολα και άλλα μαθήματα –ψιλά γράμματα−, και, ουσιαστικά, κινούνταν αναγκαστικά σε στενό πλαίσιο. Εσύ τι θυμάσαι από τα δικά σου σχολικά χρόνια; Και πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσε να λειτουργεί το μάθημα έτσι, ώστε να είναι ενδιαφέρον για όλους; Σε βομβάρδισα, αλλά και εσύ κάπως έτσι δε λειτουργείς συχνά με τις μπαγκέτες σου;»

Θεωρώ ότι στη χωρά μας είμαστε ακόμα πίσω όσον αφορά τη διδασκαλία της μουσικής στο σχολείο. Από ό,τι θυμάμαι από τα δικά μου εφηβικά χρόνια τουλάχιστον, το μάθημα της μουσικής παραδιδόταν στα δημόσια σχολεία μία ώρα και για μία φορά την εβδομάδα, και μάλιστα θυμάμαι ότι το βιβλίο της μουσικής ήταν το μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο! Αστείο, ε; Ένα τόσο μεγάλο βιβλίο για μία ώρα την εβδομάδα... Έχω καταλήξει στο ότι, υπό αυτές τις προϋποθέσεις, δεν μπόρεσε αλλά ούτε θα μπορέσει να υπάρξει στα σχολεία η σωστή υποδομή για να γίνει πιο αποτελεσματικά το μάθημα της μουσικής... Και εν μέρει είναι λογικό. Πώς να γίνει μέσα σε μία ώρα την εβδομάδα όταν «βομβαρδίζεις» τα παιδιά με χίλια άλλα πράγματα, μαθήματα, εργασίες κ.λπ.; Η μουσική και η εκμάθησή της −όσον αφορά τη  γενική εκπαίδευση πάντα− δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένη ώρα ή μέρος, δεν είναι συνήθεια και ούτε θα έπρεπε να γίνει, δεν είναι μαθηματικά ούτε φυσική! Είναι έκφραση... Οπότε μάλλον καταλήγω στο ότι, για να έχει αποτέλεσμα, με τις επικρατούσες συνθήκες, πρέπει να είναι καθαρά εξωσχολική δραστηριότητα...

 

«Παίρνοντας ως αφορμή και τα παραπάνω, ποια πιστεύεις, τελικά, ότι είναι η θέση της μουσικής στη ζωή μας γενικότερα;»

Χωρίς μουσική τι θα ήμασταν; Μα η ζωή μας είναι γεμάτη με μουσική, κάθε ήχος, είτε προέρχεται από ένα μουσικό όργανο είτε από μια κίνηση, από οτιδήποτε γύρω μας, είναι μουσική! Προϋπάρχει, δε μας ανήκει, απλώς τη δανειζόμαστε! Τώρα, όσον αφορά το κομμάτι της επιλογής, το τι είδος μουσικής ακούμε, μας εκφράζει και με το οποίο πορευόμαστε, είναι καθαρά υποκειμενικό! Δεν υπάρχει καλή και κακή μουσική, αλλά κάλοι και λιγότερο καλοί καλλιτέχνες!

 

«Πού επικεντρώνονται, κατά μέσο όρο, οι προτιμήσεις των ακροατών; Μπορούμε να μιλήσουμε, θεωρείς, σε τέτοια βάση; Αναρωτιέμαι για το αν υπάρχουν πια τόσο προσδιορισμένα πραγματικά όρια».

Ξεκινάμε από ένα γεγονός που ισχύει για όλους, στον ακροατή παντού στον πλανήτη αρέσει να ακούει αρχικά ό,τι μπορεί να καταλάβει και να νιώσει πιο εύκολα. Τα 4/4, σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, είναι μάλλον ο πιο δημοφιλής ρυθμός! Ο πιο βασικός! Στη συνέχεια ανακαλύπτει νιώθοντας. Αυτό είναι το όμορφο, ότι από το πιο εύκολο και γλυκανάλατο μπορεί να του κάνει εντύπωση και να του αρέσει, να τον αγγίξει, κάτι πιο εξειδικευμένο! Πιστεύω σίγουρα, όμως, ότι πλέον ο κόσμος την ψάχνει πιο πολύ με τη μουσική, οπότε δε θεωρώ ότι υπάρχουν και όρια...

 

Θωμάς Ανδρέου σόλο στα τύμπανα στο «Gagarin 205»:

«Παρέχεται ευρέως η δυνατότητα πρόσβασης σε νέα ακούσματα στο μέσο ακροατή;»

Πλέον ναι! Πολύ πιο εύκολα και με τη δύναμη του διαδικτύου και των μέσων πιστεύω πως βομβαρδίζεται από νέα ακούσματα και επιλογές!

 

«Και η ουσιαστική πηγή όλων αυτών είναι η μουσική παραγωγή. Της δίνεται η ευκαιρία διάχυσης; Έχουν αλλάξει πολλά σε αυτό την τελευταία, ας πούμε, δεκαετία;»

Κοιτά, γενικά, έχουν αλλάξει πάρα πολλά, άλλα προς το καλύτερο άλλα προς το χειρότερο, με τα προσφερόμενα μέσα και με το διαδίκτυο πλέον. Οποιοσδήποτε ασχολείται με την παράγωγη και να γράφει μουσική μπορεί εύκολα και να δείξει τη δουλειά του πολύ πιο εύκολα μπορεί πια. Για να ξεχωρίσει όμως... Εκεί αρχίζουν οι δυσκολίες!

 

«Η συστημική πηγή, πάλι, σε ένα βαθμό, είναι η μουσική βιομηχανία. Έχει αλλάξει σήμερα σε σχέση με το παρελθόν; Υπάρχουν νέες αποδοτικές και λειτουργικές μέθοδοι διακίνησης της μουσικής παραγωγής;»

Προφανώς και δεν έχει καμιά σχέση πλέον η μουσική βιομηχανία με ό,τι ίσχυε στο παρελθόν. Για μένα, η καλύτερη διακίνηση της μουσικής γίνεται μέσω της ιδίας της μουσικής, παίζοντας μπροστά στο κοινό, σε ανθρώπους που ήρθαν να σε ακούσουν, να δουν από κοντά αν αυτό που «πουλάς» αξίζει, για να το «αγοράσουν». Ουσιαστικά, μια μπάντα είναι τώρα και εταιρεία από μόνη της εν μέρει! Θεωρώ ότι η όλη κατάσταση γενικότερα στη μουσική βιομηχανία προσομοιάζει με τη νοερή πραγματικότητα – εικόνα τού να παίζει μια μπάντα σε ένα τεράστιο φεστιβάλ. Σκοπός είναι το να πείσεις!

 

«Θυμάμαι ότι παλιότερα είχες κάποιον χορηγό που σου προμήθευε μπαγκέτες και εσύ τον διαφήμιζες με τη χρήση τους. Έχει αλλάξει αυτό το καθεστώς; Επιπλέον, ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να αποκτήσει κάποιος έναν τέτοιο χορηγό;»

Ναι, τώρα έχω ένα συμβόλαιο με την B-stick of Denmark. Είμαι πολύ χαρούμενος για την εξέλιξη αυτή, γιατί είναι μια αρκετά καλή εταιρεία, με πολύ καλές μπαγκέτες! Τις  προϋποθέσεις, προκειμένου να υπάρξει μία τέτοια προοπτική συνεργασίας, συνήθως διαμορφώνουν το καλό βιογραφικό και η δυναμική του ονόματος του καλλιτέχνη στο πρόγραμμα συναυλιών, στη δισκογραφία κ.λπ.

«Λίγο πριν το τέλος της συνέντευξης μία ερώτηση για τους νέους μουσικούς. Ο μικρός Θωμάς που ονειρευόταν να γίνει ντράμερ τι έχει να πει σήμερα στον εκάστοτε αντίστοιχο μικρό Θωμά; Επιβιώνει, φαντάζομαι, ο μικρούλης μέσα σου, ζει και βασιλεύει...»

Μα δε μεγάλωσε και ποτέ (γέλια)!!! Αν έχεις όρεξη, θέσεις ένα στόχο και δεν το βάλεις κάτω, όποια δυσκολία κι αν βρεθεί στο δρόμο σου, αν είσαι επίμονος, αξιοπρεπής και ταγμένος σε αυτό που κανείς, είναι σίγουρο ότι θα πετύχεις! Η αγάπη για τα τύμπανα και τη μουσική φτάνει!

«Θέλω να μου πεις τι ονειρεύεσαι εσύ για το μέλλον, σήμερα, τώρα! Αφήνω ανοιχτή την ερώτηση. Πες ότι είμαστε σε μία μαγική σφαίρα όπου πραγματοποιούνται ευχές...»

Να κάνω αυτό που αγαπάω στο 110%, να δημιουργώ και να ανεβάζω διαρκώς τον πήχη! Αυτό.

 

«Και, ολοκληρώνοντας, ποια είναι σε πρακτικό επίπεδο τα σχέδιά σου για το άμεσο και ποια για το απώτερο μέλλον;»

Καταρχήν είμαστε στο στούντιο με τους «Johnny Vavouras & the Cadillacs» και γραφούμε ένα δίσκο που ευελπιστούμε να κυκλοφορήσει όσο πιο σύντομα γίνεται! Παράλληλα, συνεχίζουμε τη σύνθεση άλλα και τις ηχογραφήσεις με τους «Vavoura Band», με νέο υλικό για τον επερχόμενο δίσκο, κάνοντας την ίδια στιγμή και συναυλίες και με τα δυο σχήματα σε Αθήνα και επαρχία, και βλέπουμε... Όσον αφορά τα μελλοντικά μου σχεδία, έχω ένα δυο πρότζεκτ προσωπικά, με τα οποία θέλω να ασχοληθώ, άλλα αυτά θα τα πούμε εν καιρώ...

Ολοκληρώνοντας, να σημειώσω ότι είναι πολύ ευοίωνο το γεγονός πως τρία χρόνια νωρίτερα βρίσκονταν με τους «Vavoura Band» σε στάδιο preproduction, στο οποίο ο καθένας συνέβαλε με τις ιδέες του, με απώτερο σκοπό να μπουν κάποια στιγμή στο στούντιο και να τις αποκρυσταλλώσουν στην ηχογράφηση ενός δίσκου. Αυτή η στιγμή, όπως φαίνεται, έφτασε λοιπόν, και εμείς αναμένουμε τους καρπούς αυτής της προσπάθειας. Καλή επιτυχία να ευχηθούμε στο Θωμά και στους νέους δίσκους αλλά και στη συνέχιση της μουσικής του πορείας και στην εκκόλαψη των μελλοντικών του πρότζεκτ!

 

 

Στοιχεία επικοινωνίας:

Facebook: Thomas Andreou

https://www.facebook.com/andreouthomas?fref=ts

Η σελίδα του στο Facebook:

https://www.facebook.com/ThomasAndreouOfficial?pnref=story

Twitter: @ThomasAndreou

https://twitter.com/ThomasAndreou

Linkedin: Thomas Andreou

https://www.linkedin.com/pub/thomas-andreou/34/327/767

YouΤube:

https://www.youtube.com/user/ThomasAndreou?feature=mhee

Επίσημο site: http://www.thomasandreou.com/

E-mail: info@thomasandreou.com

 

 

Φωτογραφίες: Βύρωνας Τσουράπης.