ελληνική μουσική
    734 online   ·  210.849 μέλη
    αρχική > e-Περιοδικό > Καμία Συμπάθεια για τον Διάβολο

    Οι ...Κοντοπόδαροι (στα χρόνια του Lowell George)

    Το όνομα Little Feat, το οφείλουν στον ντραμίστα Jimmy Carl Black, που λόγω των κοντών ποδιών του Lowell, τον αποκαλούσε "Little Feet", αλλά το έκαναν "Feat", σαν φόρο τιμής στους Beatles.

    Οι ...Κοντοπόδαροι (στα χρόνια του Lowell George)

    Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
    223 άρθρα στο MusicHeaven
    Δευτέρα 16 Φεβ 2015

    Οι Little Feat ήταν Αμερικάνικη μπάντα που σχηματίστηκε στο Los Angeles το 1969 από τους Lowell George (Κιθάρα, Φωνή) Bill Payne (Πλήκτρα). Παρ’ όλο που το lineup, πέρασε από σαράντα …κύματα, το στυλ της μουσικής τους, δεν έκανε καθόλου …νερά -στα χρόνια του Lowell τουλάχιστον- και έκανε τον Jimmy Page να δηλώσει ότι η αγαπημένη του αμερικανική μπάντα είναι οι Little Feat (περιοδικό Rolling Stone, 1975).

    Ο Lowell George συνάντησε τον Bill Payne όταν ήταν ακόμα μέλος των Mothers of Invention του Frank Zappa, και φορμάρισαν τους Little Feat μαζί με τον μπασίστα Roy Estrada ex - Mothers και τον ντράμερ Richie Hayward ex - Factory. Ο Hayward είχε υπάρξει και μέλος των Fraternity of Man που είχαν κερδίσει αρκετή φήμη με το "Don't Bogart Me" από το OST του Easy Rider.  Το όνομα Little Feat, το οφείλουν στον ντραμίστα των  Mothers, Jimmy Carl Black, που λόγω των κοντών ποδιών του Lowell, τον αποκαλούσε "Little Feet", αλλά το έκαναν "Feat", σαν φόρο τιμής στους Beatles.

    Υπάρχουν τρεις μύθοι για τη γέννηση των Little Feat. Ο ένας λέει ότι όταν ο Lowell έδειξε στον Zappa το τραγούδι "Willin'", εκείνος τον απέλυσε γιατί ένοιωσε ότι ο Lowell ήταν πολύ ταλαντούχος και του άξιζε να έχει μία δική του μπάντα. Ο δεύτερος λέει ότι ο Zappa τον απέλυσε επειδή κάποια στιγμή ξεχάστηκε και σολάριζε με κλειστό τον ενισχυτή και ο τρίτος λέει ότι τον απέλυσε επειδή το "Willin'" έχει αναφορές στα ναρκωτικά. Όπως και να ‘χει το θέμα της …απόλυσης, ο Lowell δεν μπόρεσε να παίξει με τους Κοντοπόδαρους στην ηχογράφηση του διάσημου και περίφημου "Willin'," επειδή του συνέβη ένα ατύχημα και δεν μπορούσε να βρίσκεται στο στούντιο. Τον αντικατέστησε ο Ry Cooder και ο Lowell το ηχογράφησε με τη μπάντα αργότερα, για τις ανάγκες του δεύτερου album των Feat.

    Κάπου εδώ, έρχεται το πρώτο ρήγμα στο lineup τους, με τον Estrada να τους εγκαταλείπει για τη μπάντα του Captain Beefheart και τον Lowell να τον αντικαθιστά με τους Kenny Gradney (Μπάσο), Sam Clayton (Κρουστά) και τον Paul Barrere (Κιθάρα). Και οι τρεις τους, έφεραν στην μπάντα και τα φωνητικά τους, αλλά και κάτι από το Funk της Νέας Ορλεάνης. Με αυτό το lineup έκαναν το Dixie Chicken (1973) και το Feats Don't Fail Me Now (1974).

    Η κυκλοφορία του Last Record Album (1975) σήμανε μία αλλαγή στον ήχο τους με τους Barrere & Payne να βολτάρουν στα μονοπάτια της Jazz-Rock.

    Ο Lowell συνέχισε την παραγωγή των albums της μπάντας, αλλά με μειωμένη συμμετοχή σαν τραγουδοποιός, επειδή η περιοχή της Jazz δεν ανήκε στα ενδιαφέροντά του (κι εγώ μαζί σου Lowellάκο μου). Τον Αύγουστο του 1977, κυκλοφόρησαν το live Waiting for Columbus με τους κριτικούς να το υποδέχονται σαν το καλύτερο live album όλων των εποχών, παρ’ όλο που τα φωνητικά και η slide κιθάρα του Lowell γράφτηκαν ξανά στο studio εξ αιτίας της επιδεινωμένης υγείας του.

    Στη συνέχεια, ο Lowell ετοίμασε το υλικό που θα ονομάζονταν από τους υπόλοιπους Down on the Farm, και αμέσως μετά, ανακοίνωσε σε συνέντευξη τύπου, τη διάλυση των Little Feat, επειδή οι Payne & Barrère, αύξησαν την παρουσία τους στη μπάντα σαν τραγουδοποιοί, κάτι που ήταν δυσανάλογο με τις ικανότητές τους. Εκτός αυτού –είπε- ότι με την εξερεύνηση του Jazz/fusion τοπίου, έστρεψαν τον ήχο της μπάντας σε άλλα μονοπάτια. Στην ίδια συνέντευξη, ο Lowell δήλωσε ότι σκοπεύει να ξαναφτιάξει τους Little Feat, αλλά χωρίς τους Payne & Barrère.

    Αυτή την περίοδο, η Warner Bros κυκλοφορεί το solo album του Lowell Thanks, I'll Eat It Here (1979) που ήταν διασκευές άλλων καλλιτεχνών και ο Lowell δήλωσε ότι το έκανε για να μπορέσει με τις εισπράξεις του, να χρηματοδοτήσει τα επόμενα albums των Little Feat. Μόνο που αλλιώς τα σχεδιάζουμε εμείς και αλλιώς η ζωή τα φέρνει. Τον Ιούνιο του 1979 σε ηλικία 34 ετών και ευρισκόμενος σε περιοδεία προκειμένου να υποστηρίξει το album αυτό ο Lowell, κατέρρευσε επί σκηνής. Η αυτοψία έδειξε καρδιακή προσβολή. Η υγεία του ήδη δεν πήγαινε καλά εξ αιτίας του υπερβολικού του βάρους.

    Τα υπόλοιπα μέλη, ολοκλήρωσαν, κυκλοφόρησαν και αφιέρωσαν στη μνήμη του το Down on the Farm (1979) και το 1981 κυκλοφόρησαν το Hoy-Hoy! Ένα διπλό album, συλλογή από σπάνια, από κομμένα και από live κομμάτια, σαν επισκόπηση της ιστορίας και του ήχου των Little Feat.

    Ο Paul Barrere κυκλοφόρησε δύο solo albums, On My Own Two Feet (1983) & Real Lies (1984), ο Richie Hayward συνεργάστηκε με τον Robert Plant στο Shaken 'n' Stirred (1985) και ο Bill Payne παρέμεινε δημοφιλέστατος session μουσικός, συνεργαζόμενος με πληθώρα καλλιτεχνών όπως οι: J.J. Cale, Doobie BrothersEmmylou HarrisPink FloydBob SegerLinda RonstadtJackson BrowneJames TaylorBonnie RaittStevie Nicks και άλλοι…

    Lineup:
    Lowell Thomas- George(Κιθάρα, Φωνή, Φυσαρμόνικα, 1945-1979)
    Bill -William- Payne: (Πλήκτρα, Φωνή, 1949-)
    Roy -Ralph- Estrada: (Μπάσο, Φωνή, 1943-)
    Richie Hayward: (Τύμπανα, Φωνή, 1946-2010)

    1972:
    - Estrada, + Paul Barrere (Κιθάρα, Φωνή, 1948-), + Sam Clayton (Κρουστά, Φωνή),  + Kenny Gradney (Μπάσο, Φωνή).

    Δισκογραφία (Λίστα, 1969-1981)
    1971:
    Little Feat
    1972: Sailin' Shoes
    1973: Dixie Chicken
    1974: Feats Don't Fail Me Now
    1975: The Last Record Album
    1977: Time Loves A Hero
    1978: Waiting for Colombus (Live)
    1979: Down on the Farm
    1981: Hoy-Hoy! (Συλλογή)

    Albums:
    Little Feat (1971)


    Tracks: 1) Snakes on Everything, 2) Strawberry Flats, 3) Truck Stop Girl, 4) Brides of Jesus, 5) Willin', 6) Hamburger Midnight, 7) Forty-Four Blues/How Many More Years, 8) Crack in Your Door, 9) I've Been the One, 10) Takin' My Time, 11) Crazy Captain Gunboat Willie.



    Ντεμπούτο album για την πρώτη lineup των Κοντοπόδαρων στο studio. Ο Lowell κυριαρχεί, αλλά ένα ατύχημα με τη μηχανή του, τον αναγκάζει να μην μπορεί να παίξει στο "Willin’" και έτσι, τον αντικαθιστά ο περίφημος Ry Cooder. Το album αυτό, είναι η ατμομηχανή που τους οδήγησε στα κλασικά Dixie Chicken & Waiting For Columbus.

    Sailin' Shoes (1972)

    Tracks: 1) Easy to Slip, 2) Cold Cold Cold, 3) Trouble, 4) Tripe Face Boogie, 5) Willin', 6) A Apolitical Blues, 7) Sailin' Shoes, 8) Teenage Nervous Breakdown, 9) Got No Shadow, 10) Cat Fever, 11) Texas Rose Café.



    Αξιοσημείωτο album αυτό. Πρώτο, συστήνει τη συνεργασία του Neon Park με τη μπάντα όσον αφορά στα εξώφυλλα των δίσκων, δεύτερο, ο ήχος του είναι περισσότερο ραφιναρισμένος από το προηγούμενο, τρίτο, λινκάρει στο επόμενο και τέταρτο, είναι το τελευταίο album στο οποίο συμμετέχει ο μπασίστας Roy Estrada.



    Ξεχωρίζει βέβαια το "Willin'", που έγινε αιτία να “απολύσει” ο Zappa τον Lowell από τους Mothers -και να μην ξεχνάμε, ότι εδώ είναι ο ίδιος ο Lowell που παίζει- αλλά και τα "Apolitical Blues", "Easy to Slip" και το ομότιτλο, είναι κι αυτά πάρα πολύ όμορφα. Όλα από τον Lowell George.

    Dixie Chicken (1973)

    Tracks: 1) Dixie Chicken, 2) Two Trains, 3) Roll Um Easy, 4) On Your Way Down, 5) Kiss It Off, 6) Fool Yourself, 7) Walkin' All Night, 8) Fat Man in the Bathtub, 9) Juliette, 10) Lafayette Railroad.



    Υπέροχο!!! Είναι το σήμα κατατεθέν album τους που με την προσθήκη των Barrere, Clayton & Gradney αποτέλεσε το δημοφιλέστερο –μέχρι το 1979- lineup της μπάντας, που έμελλε όμως να αλλάξει και τον ήχο τους.  



    Ανεπανάληπτα κομμάτια τα: "Dixie Chicken", "Roll Um Easy", "On Your Way Down", "Kiss It Off", "Juliette". Όλα από τον Lowell George. Αχ Lowell… δεν έπρεπε να σε γνωρίσω. Η απώλειά σου με πίκρανε πολύ.
     

     
    The Last Record Album (1975)

    Tracks: 1) Romance Dance, 2) All That You Dream, 3) Long Distance Love, 4) Day or Night, 5) One Love Stand, 6) Down Below the Borderline, 7) Somebody's Leavin', 8) Mercenary Territory.


     
    Είναι το album στο οποίο το φλερτ με τη Jazz είναι εμφανέστατο και κάνει τον Lowell να ανησυχεί. Ίσως να μη σκόπευε να κάνει άλλο album μαζί τους, ίσως γι αυτό το ονόμασε Last Record Album. Τα είχε πάρει στο κρανίο το παιδί. Ίσως γι αυτό είχε αρχίσει να δουλεύει με το υλικό που αργότερα ονομάστηκε -από τους υπόλοιπους- Down On The Farm, ίσως… ίσως… Εγώ πάντως κολλητέ μου, είμαι μαζί σου. Δεν φτάνει δηλαδή που φέραμε τον Barrere στη μπάντα, θα μας την πάρει να την πάει αλλού;

    Waiting for Columbus (Διπλό & Live, 1978)

    Tracks: 1) Join The Band, 2) Fat Man in the Bathtub, 3) All That You Dream, 4) Oh Atlanta, 5) Old Folks' Boogie, 6) Time Loves a Hero, 7) Day or Night, 8) Mercenary Territory, 9) Spanish Moon, 10) Dixie Chicken, 11) Tripe Face Boogie, 12) Rocket in My Pocket, 13) Willin', 14) Don't Bogart That Joint, 15) A Apolitical Blues, 16) Sailin' Shoes, 17) Feats Don't Fail Me Now.



    Το Waiting for Columbus που οι κριτικοί το υποδέχτηκαν με διθυράμβους και συγκαταλέγεται στη λίστα των albums με τις μεγαλύτερες πωλήσεις, ηχογραφήθηκε με υλικό και στόχο να κυκλοφορήσει σαν τριπλό. Για λόγους όμως marketing, κυκλοφόρησε διπλό και τρία κομμάτια από τα κομμένα, μπήκαν στο Hoy-Hoy! του 1981.  

    Down on the Farm (1979)

    Tracks: 1) Down on the Farm, 2) Six Feet of Snow, 3) Perfect Imperfection, 4) Kokomo, 5) Be One Now, 6) Straight from the Heart, 7) Front Page News, 8) Wake up Dreaming, 9) Feel the Groove.



    Το έβδομο studio album της μπάντας, που ολοκληρώθηκε και κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του Lowell. Με τα κομμάτια του Lowell να κάνουνε “μπαμ”, η διαφορά με τα υπόλοιπα -που δείχνουν το προς τα πού θα οδηγούσαν τη μπάντα οι Payne & Barrère- είναι πασιφανής. 

    Hoy-Hoy! (Διπλό & Συλλογή, 1981)


    Tracks: 1) Rocket in My Pocket (demo), 2) Rock 'n' Roll Doctor (alternate version), 3) Skin it Back (live), 4) Easy to Slip (original), 5) Red Streamliner (live), 6) * Lonesome Whistle, 7) Front Page News (original), 8) The Fan (live), 9) Forty-Four Blues (original), 10) Teenage Nervous Breakdown (demo), 11) Teenage Nervous Breakdown (live), 12) * Framed, 13) Strawberry Flats (original), 14) * Gringo, 15) * Over the Edge, 16) Two Trains (live), 17) * China White, 18) All That You Dream, 19) Feats Don't Fail Me Now (live).



    Δύο χρόνια μετά τη διάλυσή τους και τον θάνατο του Lowell, κυκλοφορούν τη συλλογή Hoy Hoy!, σαν φόρο τιμής στον ιδρυτή τους που χάθηκε πρόωρα. Περιέχει κομμάτια ηχογραφημένα σε διαφορετικές εκτελέσεις, live, demo, αλλά και πέντε που δεν είχαν κυκλοφορήσει ποτέ στο παρελθόν. Είναι αυτά με το αστεράκι.

    Βιβλιογραφία:

    1: Encyclopedia of Rock & Roll (Rolling Stone)
    2: Illustrated Encyclopedia of Rock (Salamander)
    3: Classic Rock And Pop Album Rev and Updat (G. Starostin)
    4: Encyclopedia of Pop, Rock and Soul (Irwin Stambler)

    Ακουστικά Βοηθήματα:

    1971: Little Feat
    1972: Sailin' Shoes
    1973: Dixie Chicken
    1974: Feats Don't Fail Me Now
    1975: The Last Record Album
    1977: Time Loves A Hero
    1979: Down on the Farm

    Ευχαριστώ για την ανάγνωση…

     

     


    Tags
    Μουσικά Είδη:BluesClassic RockDanceFunkJazzPopRockSoulΜουσικά Όργανα:κιθάραΜουσική Γενικά:συνέντευξηΚαλλιτέχνες:Frank ZappaKiss



    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #29054   /   17.02.2015, 12:06   /   Αναφορά

    Οπως πάντα,πολύ διδακτικό άρθρο γιά ένα γκρούπ που,ενώ έχω ακούσει τα κομμάτια που παραθέτεις,δέν ήξερα ότι ήταν δικά τους (γενικώς έχω μιά τεμπελίτιδα στο να ψάχνω ποιός έγραψε ένα συγκεκριμένο κομμάτι-μού αρκεί απλώς το ότι μού άρεσε).


    Ωστόσο,ώς ο σχολαστικός τού forum,θα την κάνω την παρατήρησή μου.Δέν πρόκειται περί κοντοπόδαρων αλλά περί μικροπόδαρων-διότι αλλιώς ο αγγλικός όρος θα ήταν Short Feet.


    Ελπίζω πάντως ότι ο Lowell δέν ένιωσε προσβεβλημένος που τον "περιποιήθηκε" έτσι ο Black.Αν ήμουν εγώ στην θέση τού Lowell θα είχα σπάσει όλες τίς μπαγκέτες μου στο κεφάλι του γιά να μάθη να είναι ευγενής με τους άλλους....

    #29055   /   17.02.2015, 12:32   /   Αναφορά

    Τα πόδια του Lowell, σε σχέση με τον όγκο του σώματός του (ύψος βάρος κλπ), ήταν δυσανάλογα. Ήταν κοντά. Άρα πρόκειται περί Κοντοπόδαρων κύριε σχολαστικέ!  

    #29056   /   17.02.2015, 13:26

    Αυτό όμως δέν αναιρεί την ορθότητα τού συλλογισμού μου,διότι εφ'όσον ο Black αποκαλούσε τον Lowell "Little Feet",εννοούσε ότι είχε μικρά πόδια (που προφανώς ήταν και κοντά,διότι κοντός και ψηλός ταυτοχρόνως δέν μπορεί να είναι κάποιος).Συνεπώς η απόδοση τής έκφρασης "Little Feet" στα Ελληνικά είναι "μικρά πόδια",άρα ο έχων αυτά αποκαλείται "μικροπόδαρος".Αλλωστε,και ο ελέφας έχει πόδια κοντά (σε σχέση με το μέγεθος τού σώματός του) αλλά έχουν σημαντικό πάχος,δηλαδή δέν είναι μικρά σε μέγεθος.


    Προφανώς ο Lowell πρέπει να είχε εκ γενετής καρδιακή ανεπάρκεια,η οποία επιβαρύνθηκε από το γεγονός ότι είχε και μικρά πόδια οπότε κουραζόταν ευκολώτερα όταν περπατούσε ή στεκόταν όρθιος επί πολλές ώρες (π.χ.στα live).


    Αυτά διά την αποκατάστασιν τής επιστημονικής ακριβείας {#emotions_dlg.biggrin}{#emotions_dlg.beer}




    #29057   /   17.02.2015, 14:35   /   Αναφορά

    Δεν μπορεί...κάποιο ζόρι τραβάς εσύ νεαρέ μου...