Τα μωβ τα δειλινά

Τα μωβ τα δειλινά

Τα μωβ τα δειλινά,
πόρνης θεάς φτιασίδια,
τσιγγάνας νύφης φορεσιά,
του μάγου γύφτου ντέφι,
τρελής ψυχής η μουσική,
γυμνού κορμιού αλμύρα.

Τα μωβ τα δειλινά,
λάγνων ονείρων κόρες,
δως μου το σώμα για φωνή,
το χάδι για δροσερό αγέρι,
φιλιά ενώνουν τις ψυχές,
ένα οι δυο να γίνουν.

Τα μωβ τα δειλινά,
όρκοι ζωής τραγούδια,
μαχαίρια κλώθουν τα μαλλιά
και τις ψυχές κουρσεύουν,
φύγε λυγμέ κατακτητή,
στο γέλιο κάνε πέρα.

Τα μωβ τα δειλινά,
παρθένας κόρης κλάμα,
κορμιά κυλιούνται ερωτικά,
στων κοχυλιών την ράχη,
πόθος δυνάστης με κρατεί,
τα σωθικά μου σαν δράκος καίει.

Τα μωβ τα δειλινά,
λευκής ζωής ταξίδι,
με τα φτερά του έρωτα,
πέτα γοργά κοντά μου,
το χθες και το ποτέ,
με τώρα και πάντα αλλάζει.