Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Κιθάρα διδάχθηκε στο Ελληνικό ωδείο, στη τάξη του Χαράλαμπου Εκμετζόγλου, απο τον Παναγιώτη Ιωάννου.

Το 1986 Πηγαίνει να σπουδάσει μαθηματικός στο Ηράκλειο Κρήτης. Παίρνει το πτυχίο από τύχη και πείσμα το 1992. Ύστερα το κάνει κορνίζα στο σαλόνι. Το 1993 αποφασίζει να παρακολουθήσει μεταπτυχιακό κύκλο μαθημάτων φιλοσοφίας στο Πανεπηστήμιο του Ρεθύμνου. Ο κύκλος κλείνει το 1995.

Πρώτη του δισκογραφική παρουσία οι "Χαΐνηδες". Δισκογραφούν μαζί τον πρώτο ομώνυμο δίσκο (1991) στον οποίο έχει τον ρόλο του βασικού τραγουδιστή. Το 1993 συμμετέχει στη δημιουργία του παραδοσιακού μουσικού εργαστηρίου "Νεάρχου Πάραπλους" καθώς και στον ομώνυμο δίσκο.

Το 1995 ηχογραφεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο, το "παραμύθι με λυπημένο τέλος" σε παραγωγή Μάνου Ξυδούς. Στίχοι και μουσική υπογράφονται απο τον ίδιο και τρία τραγούδια απο τον Θοδωρή Παυλάκο. Συμμετέχουν σε δύο τραγούδια οι Πυξ - Λαξ.

Aκολουθεί ένα διάστημα συνεργασιών. Συμμετέχει σε συναυλίες του Γιάννη Μαρκόπουλου, τραγουδάει στο "Χάραμα" με την Δήμητρα Γαλάνη, συνεργάζεται δισκογραφικά με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Βαγγέλη Γερμανό, την Καλλιόπη Βέττα, τον Θανάση Γκαϊφύλλια, την Ελένη Τσαλιγοπούλου κ.α.

Παράλληλα συνεχίζει να φτιάχνει καινούργια τραγούδια και το 1998, σε παραγωγή Ηλία Μπενέτου, ηχογραφεί το δεύτερο προσωπικό του δίσκο, τις "κακές συνήθειες". Ένα τραγούδι ερμηνεύει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Το χειμώνα του 1999 τραγουδάει στο "Αλσος" με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Το επόμενο καλοκαίρι οργώνει τα γήπεδα της επικράτειας παρέα με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Τον Απρίλιο του 2001 κυκλοφορεί ο τρίτος προσωπικός του δίσκος, με τίτλο "βυθισμένες άγκυρες", σε παραγωγή Ηλία Μπενέτου και ενορχήστρωση Νίκου Γραψά. Ο επόμενος χειμώνας τον βρίσκει στην Σφεντόνα με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και έπειτα ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Τον Οκτώβριο του 2003 και με τίτλο "η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος" κυκλοφορεί και ο τέταρτος δίσκος του, με μια συμμετοχή του Σωκράτη Μάλαμα. Ο δίσκος είναι και αυτός με παραγωγό τον Ηλία Μπενέτο και ενορχηστρωτή τον Γιώργο Μπουσούνη.

(Πηγή: www.geocities.com/miltos_pasxalidis/bio.htm)

Ακόμα σε συνέντευξη μηνιαίας εφημερίδας (Πυξίδα):

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μου είναι ... ότι θυμάμαι τα πάντα. Η μνήμη μου είναι τόσο διαυγής που καταντάει αφόρητη μερικές φορές.

Το μεγαλύτερο μειονέκτημά μου είναι ... η έλλειψη υπομονής.

Η αγαπημένη μου απασχόληση ... να μαγειρεύω για φίλους.

Η αρετή που θαυμάζω περισσότερο σε έναν άνθρωπο ... είναι η ευγένεια και η διακριτικότητα

Θεωρώ σημαντικό στους φίλους μου ... το ότι ακόμα με ανέχονται.

Θεωρώ έσχατο βαθμό δυστυχίας ... να γερνάει κανείς μονάχος.

Θα ήθελα να γίνω ... δελφίνι ή πουλί.
Θα ήθελα να ζήσω ... εδώ που ζω. Όπως λεει ο φίλος μου Οδυσσέας Ιωάννου: «Αυτή για μας είναι η ζωή, η άλλη είναι των άλλων».

Το χρώμα μου είναι ... το μπορντώ.

Συχνά αναρωτιέμαι ... πόσο μαλάκας μπορεί να είναι ο άνθρωπος και συνεχίζει να κάνει πολέμους;

Θεωρώ ενδιαφέρον ... να μαθαίνω από τους νεότερους.

Αγαπώ ... τα κουτάβια όλων των ζώων.

Διάβασα ... τις «Μικρές Ατιμίες» του Πάνου Καρνέζη. Την «Αϋπνία» του Στήβεν Κινγκ. Το «Πώς να είσαι καλός» του Νικ Χορνμπυ, τη βιογραφία του Σεφέρη «Περιμένοντας τον άγγελο».

Οι αγαπημένοι μου λογοτέχνες... Είπα μερικούς παραπάνω. Προσθέστε τον Ντοστογιέφσκι, τον Παπαδιαμάντη, τη Λιλή Ζωγράφου, τον Μπορις Βιαν, τον Μπουκόφσκι κι όποιον ξεχνώ ας με συχωρέσει.

Ταξιδεύω ... με όλα τα μέσα, απολαμβάνω πιο πολύ το ταξίδι με το καράβι.

Μου αρέσει ... να σέβονται τον χώρο και τον χρόνο μου.

Δεν μου αρέσει ... η αλαζονεία.

Οι άνθρωποι γύρω μου ... δεν είναι σαν τα μοντέλα στις διαφημίσεις και στα πρωινάδικα. Έχουν αδυναμίες και γι αυτό είναι αξιαγάπητοι.

Θα ήθελα να συναντήσω ... τον Μαραντόνα και τον Φιντέλ Κάστρο. Μαζί ή κατά μόνας...

Φαντάζομαι ... να είμαι το σέντερ φορ της ΑΕΚ και να παίζουμε τελικό Πρωταθλητριών με την Μπαρτσελόνα.

Ανησυχώ ... για τους νέους συναδέλφους που θα πρέπει να γράφουν σκυλάδικα καψουροτράγουδα για να επιβιώσουν στον άγριο κόσμο της δισκογραφίας.

Θέλω ... να πάω σπίτι μου. Όπου κι αν είναι αυτό.

Ο αγαπημένος μου φανταστικός ήρωας... παλιά ήταν ο Ζορό. Τώρα μάλλον ο Κακοφωνίξ, τουλάχιστον μέχρι να του επιτρέψουν να τραγουδήσει...

Από την Ιστορία με συγκινεί ... ο Κύκλωπας. Τόσο τυφλός και τόσο μόνος, αιώνες τώρα...

Τα αγαπημένα μου ιστορικά πρόσωπα. Ο Πλάτων. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Τα ιστορικά πρόσωπα που απεχθάνομαι... όλοι οι δικτάτορες.

Θαυμάζω γενικότερα ... όλες τις μητέρες του κόσμου.

Μισώ... Μάλλον δεν μισώ. Με ενοχλούν πολλά, απεχθάνομαι αρκετά, αλλά δεν μισώ, το μίσος δεν κατοικεί στο σύμπαν μου, και εύχομαι να μην με επισκεφτεί ποτέ.

Θα άλλαζα στην πόλη μου... πολλά, αλλά θέλετε να πολιτικολογήσω;

Θα άλλαζα στον κόσμο... Θα καταργούσα τον πόλεμο. Και θα τάιζα τους πεινασμένους.

Εύχομαι ... όλα τα παιδιά του κόσμου να είναι χαρούμενα.

Ονειρεύομαι ... και στον ύπνο και στον ξύπνο.

Πολιτική... Εξαιρετική ως φιλοσοφία, δύσκολη έως πληκτική ως πράξη.

Πολιτικοί... Οι σύγχρονοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, μου φαίνονται μέτριοι και ελάχιστα ενδιαφέροντες.

Δημοσιογραφία... Διαβάζω μια εφημερίδα συστηματικά και κάποιες περιστασιακά. Με τα χρόνια έχω μάθει να αναγνωρίζω ποιοι πουλιούνται και ποιοι αγοράζονται. Σέβομαι και εκτιμώ δυο- τρεις, οι άλλοι μου είναι αδιάφοροι.

Σκίτσο και κόμικς... Στάθης for ever!! Enki Bilal. Αρκάς στον Ισοβίτη. Βαβέλ και Παρά Πέντε. Το Ινδιάνικο καλοκαίρι του Manara.

Η αγαπημένη μου ταινία... μη μου βάζετε δύσκολα, θα αδικήσω άλλες είκοσι...

Οι αγαπημένοι μου συνθέτες... Τώρα μάλιστα! Που ν’ αρχίσω και πώς να τελειώσω; O Bach. O Βαμβακάρης. Ο Μάνος Χατζιδάκις. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Το τραγούδι μου λεει μια ιστορία. Και ψάχνει εκείνον που την έζησε...

Μου ταιριάζει η φράση ... ζωή είναι αυτό που περνάει ενώ εσύ κάνεις σχέδια για το μέλλον

Θα ήθελα να ρωτήσω ... υπάρχει ακόμα κόσμος που διαβάζει συνεντεύξεις;;


Πηγή: www.pyxida.gr