ελληνική μουσική
    630 online   ·  210.848 μέλη
    …Αλλιώς το είχα φανταστεί...
    Ούτε να σπάνε τα παιχνίδια μου, ούτε να φεύγουν οι φίλοι μου στα καταφύγια τής λησμοσύνης... ούτε να με αποκαλούν και καλά αντικοινωνικό, επειδή επιμένω να βρίσκω τα λημέρια μου σε σκιερές και παράξενες γωνίες...
    Γράφει το μέλος ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΥΛΑΚΟΣ (pavel)
    8 άρθρα στο MusicHeaven
    Πέμπτη 20 Ιούλ 2006
    Κάποτε, έπαιζα ενα εύκολο παιχνίδι... είχε τελίτσες, αριθμημέ-
    νες, και με ένα στυλό τις ένωνα...
    Εβγαιναν σκίτσα, έβγαιναν καρικατούρες αφύσικα οικείες..
    Αργότερα, μετέφερα το παιχνίδι αυτό στα αστέρια...
    Επαιρνα ένα νοητό μολύβι, και ένωνα τα αστέρια...

    Είδα να σχηματίζονται σε πολυπρισματικές εκδοχές, μορφές
    που άλλες αγάπησα, άλλες ζήλεψα, άλλες μίσησα επειδή ήταν πιό
    αποενοχοποιημένες απο εμένα...

    Σκιτσάρησα την Φλέρυ, να τραγουδάει «κάθε τρελλό παιδί»...
    Σκιτσάρησα τον παλιό μου αγαπημένο τραγουδοποιό, την ώρα
    που ετοιμαζόταν να καπηλευτεί τόν «Θάνατο τού Αλέξανδρου»...
    Δεν είχε κανέναν ενδοιασμό...
    ( Ο Ανέστος Τριανταφύλλου παράτησε την μουσική....)
    Σκιτσάρησα την παλιά φωτογραφία, που ένας φίλος ετοιμάζεται να χαμογελάσει, που εσύ ντύνεσαι νύφη, ο φίλος μετά γίνεται
    κασέτα που την μάσησε το μαγνητόφωνο, και εγώ γίνομαι αυτό που σε προδίδει...(Γιώργο, αυτό δεν είναι για σένα..πάει πολύ παλιότερα, και το ξέρεις)....
    Σκιτσάρισα δέκα χιλιάδες μικρές προδοσίες, και εκατομύρια
    υπεκφυγές... Το πρώτο ΛΑ Μινόρε, υπόκρουση στο τελευταίο
    ψέμα...
    Σκιτσάρησα ένα μικρό παιδί, τον μικρό πρίγκιπά σου, φθαρμένο,
    ετοιμοθάνατο,χωλαίνοντα, να εξαιμεί και να ψελλίζει «Δεν ήρθα,
    δέν ήρθα»....
    Τα παραμύθια και τούς δρόμους σκιτσάρισα, και πάντα μου έβγαινε λάθος ουρανός...
    Τους θυμάμαι καλά τους δρόμους αυτούς...
    «φεύγει και πάει, κι ακόμα πάει... strega..»

    Ε, ναι... Δεν ήρθα...
    Με σκιτσάρησες κι εσύ, και νόμιζες πως το έκανες τόσο καλά,
    που σχεδόν με ένοιωθες δίπλα σου... τόσο καλό ήταν το σκίτσο σου...
    Κι όμως, δεν ήρθα...

    Γιατί , Αγάπη μου, ΔΕΝ αρκεί το σκίτσο...να με ζωγραφίσεις ήθελα.. κουτσό, στραβό, με τρία πόδια, αλλά να ξέρω οτι ήθελες...

    Οσο για μένα, ε, ναι, αλλοιώς το είχα φανταστεί...

    Οχι οι φίλοι μου σκίτσα με διαφορετικά χρώματα..

    Οχι η ζωή μου σκίτσο απο μολύβι που ξεθωριάζει τόσο εύκολα...

    Εσύ κι εγώ, σκίτσα ,ναι , αλλά

    οχι σε διαφορετικά τετράδια....


    Υ.Γ.
    ΙΝ - Α- GADA – DA – VIDA-, STREGA….



    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #5173   /   20.07.2006, 02:02   /   Αναφορά
    Ειχα πάρει τη μυρωδία από κάποιους στίχους σου. Ειχα δει την έκφρασή σου στη σκηνή και αναριωτιόμουν αν έβγαζε χαρά, θλίψη, αίνιγμα, ελπίδα, χάος. Ειχα δει ένα και μόνο κείμενό σου εδω, δεν ειχα προσέξει τα άλλα... Φώναζες, δακρύζοντας και ελπίζοντας.



    Και στις μοναδικές πρόσφατες 2 συναντήσεις μας, - πόση ώρα να κράτησαν άραγε συνολικά ?, - βίωσα αυτή τη τρομερή ταχύτητα της προσέγγισης σου, της σκέψης, του λόγου σου και των αισθημάτων σου για τους ανθρώπους, τον κόσμο, τους μικρους και μεγάλους κώδικες, τα ασήμαντα που ειναι τόσο σημαντικά, τα τόσο σημαντικά που ειναι όμως ασήμαντα. Και δεν θυμάμαι τι άλλο....



    Απλά έβλεπα πως ... κατανοείς, διαισθάνεσαι, νοιώθεις, ερμηνεύεις ... Οχι με αυτή την τάση υποδούλωσης του άλλου ... Σε ερμηνευω σε κατανοώ .. αρα εισαι στη διάθεσή μου. Οχι με αυτήν.



    Και να σου η συνέχεια ... Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις και μιλας στους ανθρώπους βρε θοδωρή ... δεν ξέρω πως οι άνθρωποι μιλάνε σε σένα - ξέρω πως μιλάνε ΓΙΑ σένα - Ειπες και άγγιξες πολλά σήμερα Θοδωρή. Τουλάχιστον για μένα.



    Δεν νομίζω οι γραμμούλες σου νά ήταν ποτέ λάθος .. Ποτέ. Ισως όχι ακριβείς, ίσως όχι με τα τις αποχρώσεις της πιστής απεικόνισης .. αλλα ποτέ λάθος .. Γιατί με τα σκιτσάκια σου έπλαθες τις δικές σου ζωγραφίες. Δεν νομίζω πως ποτέ θα άρπαζες τα αγαπημένα σου, κοντινά και μακρυνά ... καρφιτσώνοντας τα με το ζόρι πάνω στο χαρτί σου.



    Τέλος γιατι θα το πάμε μεχρι το πρωί.



    Να είσαι καλα. Εγώ τουλάχιστον ευχαριστώ για το νυχτερινό σου δώρο -:)



    #5174   /   20.07.2006, 02:49   /   Αναφορά
    Μπράβο Θοδωρή,πολύ όμορφο...

    δίχνεις την αρχή και το τέλος μια ιστορίας,ενός παραμυθιού!!!

    τουλάχιστον εμένα μου μετέφερες ενα πολύ ωραίο μύνημα,ότι με κάτι απλό μπορείς να γτιάξεις ολόκληρο το σύμπαν,να φτιάξεις έναν δικό σου κόσμο!!!

    απο ότι φένεται και μέσα απο τις σκέψεις σου είσαι ένας διμηουργικός άνθρωπος και σου δίνω τα συνχαρητήρια μου!!!

    να είσαι πάντα καλά!!!

    #5179   /   20.07.2006, 14:28   /   Αναφορά
    Από την παιδική αγνότητα (ως και αφέλεια) μέχρι την ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα ενός κόσμου όπου ο καθένας κοιτάζει το συμφέρον του και τίποτε άλλο, η απόσταση είναι μικρή, φίλε μου Θοδωρή... Πιό μικρή απ'όσο φανταζόσουν τότε... Και μέσα σε αυτή την μικρή απόσταση, το περιεχόμενο των σκίτσων αλλάζει εξ'ίσου γρήγορα...



    Μην προβληματίζεσαι όμως... Δεν είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις αυτές τις αλλαγές... Ζήσε παράλληλα με αυτές, έχοντας στο μυαλό εκείνα τα πρώτα παιδικά, αγνά σκίτσα... Όσο για τον αν είσαι αντικοινωνικός, οι φίλοι σου... ξέρουμε καλύτερα!
    #5181   /   20.07.2006, 15:01   /   Αναφορά
    ξύσε το ... μολύβι και προχώρα....



    " κι ας τους αλλους να λεν ας τους άλλους "...για να μιλησουμε με στιχους...





    #5183   /   20.07.2006, 16:36   /   Αναφορά
    pavel me katagohteuses!!!!!!!



    anarwtiemai an einai eukolo na skiseis ena skitso apo to tetradio kai na to kollhseis sto diko soy. h na mpoun sto idio portfolio.



    wraia den tha htan etsi?



    filia

    #5184   /   20.07.2006, 18:18   /   Αναφορά






    "Πως να αντάλλάξω τη ζωή/με κάτι που της μοιάζει" λέει ένας υπέροχος σύγχρονος στίχος....Σκίσε τη σελίδα και δες αν έτσι είναι καλύτερα..
    #5185   /   20.07.2006, 20:35   /   Αναφορά
    Μερικά στιχάκια που θυμάμαι.



    "Ο Θάνατος του Αλέξανδρου"



    Tου Αλέξανδρου o θάνατος,

    όλους μας γέμισε με λύπη

    Ήτανε τόσο ξαφνικός

    Κι’ από κοντά μας τώρα λείπει.



    Δεν θα τον ξαναδεί κανείς

    Μεσ’ της παρέας μας το χάρτη

    Στο “Pop Eleven” και στα πάρτι

    Δεν θα τον ξαναδεί κανείς.



    Tου Αλέξανδρου o θάνατος,

    στην άνοιξη έφερε χειμώνα

    Θα λέμε "είν' αθάνατος"

    όταν ρωτάει η Γοργόνα.



    Δεν θα ακούσουμε ξανά

    Να παίζει Hendrix και Bob Dylan

    Χορδές και πέννες μόνες μείναν

    Δεν θα ακούσουμε ξανά.



    Θοδωρή δεν μου φτάνει ένα "σ' ευχαριστώ", μα δεν έχω ....λόγια!!!



    Να προσέχεις!!!



    :-)







    #5188   /   20.07.2006, 23:17
    IN A CADA DA VIDA FRIEND




    #5215   /   23.07.2006, 19:55   /   Αναφορά
    Οσο για μένα, ε, ναι, αλλοιώς το είχα φανταστεί...

    Οχι οι φίλοι μου σκίτσα με διαφορετικά χρώματα..

    Οχι η ζωή μου σκίτσο απο μολύβι που ξεθωριάζει τόσο εύκολα...

    Εσύ κι εγώ, σκίτσα ,ναι , αλλά οχι σε διαφορετικά τετράδια...



    ιστορία ζωής ... ονείρων ... πραγματικότητας ...



    πολύ τρυφερό Θοδωρή ... σ'ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας!





    #5245   /   27.07.2006, 18:29   /   Αναφορά
    Ειλικρινά ένα μεγάλο Μπράβο!!!, Όλα είναι πολύ εκφραστικά΄ η ιστορία, οι λέξεις, οι φράσεις, τα νοήματα, οι αναμνήσεις...

    #5249   /   27.07.2006, 22:56   /   Αναφορά
    Δεν κατάλαβα λέξη απ' όσα έγραψες..., αλλά... έχω την υποψία που σε ένιωσα.
    #5341   /   08.08.2006, 10:17   /   Αναφορά
    Γιατι τετοια απογοητευση?Ξερεις τι καταλαβα μια πικρια κυριως για τον ευατο σου...Συνεχησε να γραφεις ομορφα και εκραστικα οπως τωρα αλλα ασε τα παλια πισω...