Ο Στάθης Δρογώσης στο MusicHeaven

Οι «Δον Κιχώτες», η στρέβλωση και η… ήττα

Σε δύσκολες οικονομικά εποχές, πως κρίνεις τη συμπεριφορά της αγοράς της μουσικής ως προς το προϊόν που προσφέρει στο κοινό;
«Σε περιόδους οικονομικής κρίσης είναι πολύ αστείο να θέτουμε ως πρόβλημα αυτό του τραγουδιού... Θα μας δείρουνε! Υπάρχουν άνθρωποι που χρωστάνε και δεν έχουν να ζήσουν και σου λένε «κάτσε ρε φίλε, αυτό είναι το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας; Το ότι δεν γράφονται καλά τραγούδια;» Ένα είναι αυτό...
Πρέπει να είμαστε λίγο ρεαλιστές και να αποδεχτούμε τα πράγματα στη βάση τους.
Η αισθητική είναι επίσης ένα μέτρο καταπίεσης. Γιατί αν είναι όλα χάλια, ο δρόμος, η συμπεριφορά των ανθρώπων, η τέχνη, η μουσική, είναι κι αυτό ένας φασισμός και καταπίεση στη ζωή μας. Η έλλειψη ομορφιάς είναι φασισμός.
Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως το μέγιστο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι το τραγούδι.
Σε ό,τι αφορά την αγορά της μουσικής, αυτή στην Ελλάδα συρρικνώνεται και σε πωλήσεις, σε νέες ιδέες και σε στελέχη, γιατί σιγά-σιγά δεν είναι ικανή η δισκογραφία να τους χρηματοδοτεί και έχουν πάει σε άλλες δουλειές. Έτσι, έχουνε μείνει κάποιοι άνθρωποι «Δον Κιχώτες», που προσπαθούνε με νύχια και με δόντια να κάνουνε κάτι...»


Πρόσφατα μου έγινε γνωστή η ιστορία στελέχους δισκογραφικής που παραιτήθηκε γιατί δεν είχε περιθώρια να αντιμετωπίζει τη μουσική όπως ήθελε. Συμβαίνει αυτό σε εσένα, έστω και εν μέρει;
«Προσωπικά, δεν έχω πάψει να βγάζω δίσκους. Θα ήταν λίγο μίζερο να διαμαρτυρηθώ για κάτι τέτοιο. Αυτό που νιώθω, πάντως, είναι ότι αυτό το μοντέλο διανομής δίσκων που υπάρχει είναι σε κίνδυνο και μου φαίνεται πως θα πάψει να υφίσταται σε λίγα χρόνια, στο εξωτερικό τουλάχιστον, στην Ελλάδα ίσως λίγο αργότερα.
Παλιότερα υπήρχαν συγκροτήματα όπως της Columbia, όπου πήγαινες εκεί και έκανες τα πάντα. Ήταν εργοστάσια δίσκων, έκαναν μίξη... Τα πάντα. Τελείωσε αυτό. Είχαμε τις αποθήκες, έφυγαν κι αυτές. Τώρα σιγά-σιγά οι καλλιτέχνες παίρνουν και τις δημόσιες σχέσεις από τις εταιρίες που κατά τη γνώμη μου, θα γίνουν ένας οργανισμός που θα δίνουν κάποια κεφάλαια και θα σου βγάζει το υλικό, το cd.
Πάντως, σε ό,τι αφορά το παρόν, υπάρχει και μια διαστρέβλωση στην αγορά λόγω των τραγουδιστών. Είμαστε, πιστεύω, η μόνη χώρα παγκοσμίως, που οι τραγουδιστές είναι οι σταρ, όχι οι δημιουργοί. Παλιά αγνοούσαν και τους στιχουργούς! Δεν σημαίνει ότι έχω κάτι με τους τραγουδιστές, γιατί υπάρχουν μερικοί από αυτούς που είναι πιο προοδευτικοί από τους δημιουργούς. Όπως, για παράδειγμα, η Δήμητρα Γαλάνη, σε όλη της την καριέρα έχει τολμήσει πάρα πολλά καινούργια πράγματα, όπως η δουλειά με τον Κωνσταντίνο Βήτα.
Ωστόσο, στους περισσότεροι τραγουδιστές δεν ισχύει αυτό. Στρέφεται όλη η προβολή πάνω τους, κυριαρχεί ένα προσωποκεντρικό μοντέλο. Ο χαρούμενος τραγουδιστής στο εξώφυλλο ενός δίσκου, γι’ αυτό είναι διαστρεβλωμένη η αγορά στη Ελλάδα και νομίζω πως και με αυτό έχει να κάνει η πτώση των πωλήσεων.
Δηλαδή... τόπος στους δημιουργούς! Όχι να μην φαίνονται οι τραγουδιστές, αλλά να μην εκθειάζονται εντελώς... Προτιμώ να λένε «το τραγούδι του Φοίβου» και όχι του τραγουδιστή που το δίνει κάθε φορά.
Επίσης, μια άλλη κρίση σημαντική είναι ότι ο τρόπος διανομής, πια, έχει αλλάξει. Δεν υπάρχουν δισκοπωλεία, αυτά στις γειτονιές, όπου πήγαινες και ρωτούσες τον «γκουρού» που σου πρότεινε δίσκους. Έχουν κυριαρχήσει τα κεντρικά δισκοπωλεία, που προσφέρουν καλύτερες τιμές, αλλά όταν έχουν κλείσει κι άλλα τόσα δισκοπωλεία υπάρχει το πρόβλημα της πρόσβασης. Και η πειρατεία, φυσικά, συμβάλλει στην κρίση και η τηλεόραση.
Το περίεργο είναι ότι στο εξωτερικό η δισκογραφία δεν συρρικνώνεται. Έχει παρατηρηθεί αύξηση πωλήσεων, τελευταία, άρα κάτι κάνουν εκεί καλύτερα από εδώ.
Έτσι, βλέπω την μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα… Στρεβλωμένη, μίζερη και με ανθρώπους ικανούς που έχουν φύγει πια, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων...»

Στις διασκευές που κάνεις, όπως το «Creep» των Radiohead, υπάρχει έντονο το προσωπικό στοιχείο; (ερώτηση που είχε ζητήσει το μέλος Katd)
«Ασφαλώς και υπάρχει μια έντονη θέληση να παίξουμε και κάτι καινούργιο στον κόσμο, ο οποίος μπορεί να έχει έρθει για να ακούσει από εμένα το «Βιαστικό Πουλί του Νότου», αλλά προσπαθώ να του παρουσιάσω και κάποια άλλα πράγματα. Από την άλλη, είναι και για εμάς καλό αυτό, γιατί δεν μπορεί να παίζουμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Βαριέμαι εύκολα... Ευτυχώς, με τον Ζακ ταιριάξαμε σε αυτό»


Αν μας επιτρέπεις, να ολοκληρώσουμε με δυο-τρεις ερωτήσεις εκτός μουσικής... Πως αντιμετώπισες το κλίμα των δημοτικών εκλογών;
«Για εμένα, οι δημοτικές εκλογές είναι πολύ πιο σημαντικές από τις βουλευτικές, γιατί τα όσα αποφασίζει ένας δήμαρχος, μπορούν να επηρεάσουν άμεσα την καθημερινή ζωή μας. Ενώ, οι βουλευτικές εκλογές είναι πιο αόριστες... κάτι τύποι που δεν σου «λένε» τίποτα και αφού ψηφίσεις, μετά... σου λένε. Στις δημοτικές εκλογές, πιστεύω, πως πρέπει να έχουμε θέση, γιατί οι τύποι κάνουνε δημοτικές επιχειρήσεις και μας γαμάνε τη ζωή...
Παλιότερα πήγαινα στο δημοτικό ωδείο του Ζωγράφου και έκανα κρουστά. Ήταν επιδοτούμενο από το Δήμο και πήγαιναν πάρα πολλά παιδιά. Όταν άλλαξε το καθεστώς και ήρθε ένας χουντικός στο Δήμο, αυτό σιγά-σιγά συρρικνώθηκε. Που δεν έχει σημασία, ποιος είναι.... Μακάρι αυτός ο ίδιος να έκανε κάτι καλό.
Η θέση μου είναι ότι θα ήθελα σε αυτή τη θέση να είναι κάποιος άνθρωπος που να λέει «όχι, στις κάμερες στους δρόμους, όχι μπάτσοι παντού, όχι αστυνόμευση στα σχολεία, περισσότερο πράσινο, όχι ο Δήμος να είναι υποτελής στους μπράβους και στους μαγαζάτορες, που εκμεταλλεύονται οποιονδήποτε ελεύθερο χώρο».
Πηγαίνεις στο εξωτερικό, στη Βαρκελώνη, στο Βερολίνο και έχει γρασίδι και παγκάκια, να αράξεις με την κοπέλα σου, να φλερτάρεις, να πιεις... Εδώ μόνο για καφέ μπορείς να πας. Είναι τελείως τραγικό, το ότι φωνάζουν για δημοτικά τέλη οι τύποι και δεν έχουν αφήσει κανένα ελεύθερο χώρο...
Πιστεύω, ότι οι δημοτικές εκλογές είναι πολύ σημαντικές, γιατί αφορούν τον τρόπο ζωής μας»

Τι σου έχει μείνει από το πέρασμά σου στο μαθηματικό; (ερώτηση που είχε ζητήσει το μέλος Vaszzz)

«Τίποτα...(γέλια) Όχι, όχι... Πολιτικοποιήθηκα εκεί. Με κάποιους άλλους φίλους, εκεί μπήκα σε ένα σχήμα αριστερών πεποιθήσεων και ενεργοποιήθηκα... Αλλά, μου έχει «μείνει» το ότι δεν τελείωσα. Μπορεί να συνεχίσω κάποτε... Γενικότερα, ό,τι έχω κάνει, το έχω καταφέρει... Στο μαθηματικό, δυστυχώς, ηττήθηκα... Δεν μπόρεσα –λόγω της ενασχόλησης με τη μουσική- να πάρω το πτυχίο μου»

Αν σου έλεγε κάποιος να ζωγραφίσεις την πορεία σου, τι σχήμα θα έφτιαχνες; (ερώτηση που είχε ζητήσει το μέλος EffieKakaflika)
«Καταρχάς, δεν ξέρω να ζωγραφίζω καθόλου. Αν μπορούσα, όμως θα έφτιαχνα στροβίλους, δηλαδή κύκλους με κοινό κέντρο, που πέφτουν και ανεβαίνουν, συνεχώς...»


Υ.Γ. Ο Στάθης Δρογώσης θα εμφανίζεται μαζί με τον Ζακ Στεφάνου, κάθε Κυριακή και Δευτέρα στο «Σταυρό του Νότου», μέχρι τα Χριστούγεννα. Οι παραστάσεις τους ξεκινούν στις 11.30 μ.μ. και έχουν τον γενικό τίτλο «Άλμα επί Κοντών»