Προσοχή ψυχοαποικία εν μέσω της νυκτός

Pearl Jam - Jeremy

JAMIROQUAI Intel Secret Gig - Scala London - 7/3/07 - Radio

Sokratis Malamas Live Metro

Charlie Parker & Dizzy Gillespie- (Hot House)

"(Don't Fear) The Reaper"

All our times have come
Here but now they're gone
Seasons don't fear the reaper
Nor do the wind, the sun or the rain
We can be like they are

Come on baby... Don't fear the Reaper
Baby take my hand... Don't fear the Reaper
We'll be able to fly... Don't fear the Reaper
Baby I'm your man...

Valentine is done
Here but now they're gone
Romeo and Juliet
Are together in eternity...
Romeo and Juliet

40,000 men and women everyday... Like Romeo and
Juliet
40,000 men and women everyday... Redefine
happiness
Another 40,000 coming everyday...We can be like
they are

Come on baby... Don't fear the Reaper
Baby take my hand... Don't fear the Reaper
We'll be able to fly... Don't fear the Reaper
Baby I'm your man...

Love of two is one
Here but now they're gone
Came the last night of sadness
And it was clear we couldn't go on
The door was open and the wind appeared
The candles blew and then disappeared
The curtains flew then he appeared
Saying don't be afraid

Come on baby... And we had no fear
And we ran to him... Then we started to fly
We looked backward and said goodbye
We had become like they are
We had taken his hand
We had become like they are

Come on baby...don't fear the reaper

Για όσους ΔΕΝ πρόλαβαν την εκπομπή του alter, Deos την Παρασκευή που μας πέρασε... ένα από τα τραγούδια που μας άφησαν ... χμ -πώς να το πώ...

Ακούστε το και θα καταλάβετε....

Get this widget | Share | Track details

Spyros Delta - Arvanitaki - Edo Na Meineis - Vox

Richard Bona & Pat Metheny _Bright Size Life


Pat Metheny Live In Switzerland

Βράδυ Σαββάτου, τους συναντάω στο φανάρι όσο να ανάψει το κόκκινο.

Είναι η εικόνα της σιωπής με όλα της τα λούσα, τη βροντώδη παρουσία της, το σκληρό περίγραμμα της, αυτό το πυκνό κενό που αστράφτει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους.

Ας μιλήσουμε για τα λυπημένα ζευγάρια που δε λένε τίποτα πια μεταξύ τους, σαν να τα έχουν πει όλα, που περιβάλλονται από μια τάφρο σιωπής, τα τοίχοι που τους προστάτευαν καρτέρευσαν χωρίς να το πάρουν είδηση.

Ποιοι ήταν άραγε οι βάρβαροι που το κονιορτοποίησαν; Και τώρα κοιτούν με μισόκλειστα μάτια τους άλλους ήσυχα, ξέπνοα, απόντες από το παρόν τους για λίγο, όσο να ανάψει το φανάρι.
Δεν μπορεί θα έχετε συναντήσει τέτοια ζευγάρια.
Εκείνος στο τιμόνι τραβηγμένος στην άκρη κοιτάζει έξω από το παράθυρο όχι το δρόμο αλλά τη ζωή του, κι εκείνη σφιγμένη στη άλλη άκρη γράφει και σβήνει τη δική της ζωή στο τζάμι που αντανακλά τη φρόνιμη φιγούρα της.
Χαζεύουν τους περαστικούς αλλά δεν τους βλέπουν. Κοιτάζουν ώρα τώρα η μήπως από χρόνια μέσα τους; Ούτε ένα βλέμμα δε χαρίζουν ο ένας στον άλλο σαν να μη τους περισσεύει, σαν να τα ξοδέψανε όλα, κοιτάγματα, λόγια, αγγίγματα, σα να βολεύονται με τη σιωπή. Μέσα υπάρχει το όχι έξω κοχλάζει το ναι.
Μονομάχοι της συμβίωσης.
Τα όπλα τους τα έχουν διαλέξει από καιρό και τα ακονίζουν ο καθένας μόνος του. Βουβά παράπονα, ακυρωμένα θέλω, ξεθυμασμένες επιθυμίες, κάτι ρετάλια όνειρα, ανώδυνα μυστικά, μικρές προδοσίες, ανεμικές υποσχέσεις πως όλα αύριο θα' ναι αλλιώς, δείχνουν τόσο λυπημένοι και θυμωμένοι αλλά δεν ξέρω γιατί.
Άλλαξε η μεταξύ τους γεωγραφία, μεγάλωσαν οι αποστάσεις και η σχέση τους μοιάζει με ήπειρο που κουραστήκαν η βάριουνται πια να εξερευνήσουν. Δε μπορεί θα έχετε συναντήσει τέτοια ζευγάρια.
Το ραδιόφωνο όσο να ανάψει το φανάρι παίζει τα δικά του αλλά εκείνοι ακούνε το κονσέρτο για έναν άνθρωπο, μια λύπη, ένα παράπονο, σιγοψιθυρίζουν την ωδή που έχει γραφτεί για τη πλήξη και τη μοναξιά. Πόσο λυπημένα δείχνουν τα ζευγάρια έτσι όπως περιμένουν να ανάψει το φανάρι και να ξαναμπεί σε κίνηση η ζωή τους. Περιμένουν πως και πώς να δραπετεύσουν από τη μέσα τους ξενιτιά.

Τους βλέπω να ξεκινούν αλλά είναι ακόμα λυπημένα τα ζευγάρια...

(Στα φαναρια των δρομων-Ηχογραφημενη απαγγελια απο Τανια Τσανακλιδου 2 χρονια Μετρο)


QueLastima? Δεν μπορειιιιιιιιιιιιιιιιιι...θυμησουυυυυυυυυυυ θα εχεις δει τετοια ζευγαρια!

Μηπως σου βρισκεται καμμια φωτο να την δεσουμε με το κειμενακι?

Αι λοβ γιου ,γιου αρ μπιουτιφουλ




Να βαλω λεζαντα στη φωτο? Ελαααααααααααα.......


Μπαρμπας:Τι κοιταμε ρε γυναικα?

Θειτσα:Βασικα Μητσο μου ,εγω περιμενω να φυγει ο φωτογραφος να σκυψω να μαζεψω το βρακι της κορης μας που ειναι στα ποδια μου χωρις να μας παρει χαμπαρι.Το ξεχασε μαλλον ψεςςςςςςςςς...

Dress Me When I Bleed- De Vision


I really try my best
To give you
Whatever you demand
I`m your friend
I`ll pass the test
I really try my best
To treat you
Not like anyone
But much better
Than the rest
You give me what I need
You dress me when I bleed
You cheer me when I`m blue
I feel your love is true
I`ll never give away
Your sweet heart
That`s beating in your chest
You do me good
Whatever you say
I`ll never turn away
From you
The yearning inside gets worse
And it grows
Day by daaaaaaaaaaaaayyyyyyy
You give me what I need
You dress me when I bleed
You cheer me when I`m blue
I feel your love is true

:smile::

CIAO........

Αλλά τα βράδια

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δως μου το χέρι σου..
Δως μου το χέρι σου..



Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Ερμηνεια:B.Παπακωνσταντινου



Οτι εμεινε δηλαδη απο τη γη....

....Oblivion........

Silentium!

Verschweige, dδmpfe und verhόll'
All deine Trδume, dein Gefόhl, –
Wenn sich die Seelentiefe regt
Und wortlos auf- und untergeht,
So wie ein Stern, den Nacht uns zeigt, –
Erfreue dich daran – und schweig.

Kann sich das Herz im Wort ergehn?
Wie soll ein andrer dich verstehn?
Begreift er deines Daseins Flug?
Gedanke, den man spricht, wird Trug.
Du trόbst die Quellen, quatschst du rum,
Nδhr dich an ihnen – und bleib stumm.

Lern ganz nur in dir selbst zu sein –
Gedanken – zauberisch-geheim –
Sind eine ganze Welt in dir,
Die δuίres Lδrmen nur verdirbt;
Das Taglicht sie vertreiben will, –
Lausch ihrem Singen – und sei still!..

Silentium!

Σώπα, κρύψε και φύλαξε τους κοχλασμούς
Συναισθημάτων, τους καημούς.
Ας ανατέλλουν, λάμπουν, δύουν συνεχείς
Εκεί στο βάθος της ψυχής,
Σαν μέσα στο σκοτάδι τ’ άστρα σιγηλά·
Θαύμασε τα σιωπηλά.

Πώς θα μπορέσει η καρδιά να εκφραστεί;
Ο άλλος πώς μπορεί ν’ αντιληφθεί;
Τι ειν’ αυτά με τα οποία ζεις;
Η σκέψη εκφρασμένη γίνεται ψευδής.
Βγάζοντας λόγο θα θολώσεις τα πηγάδια τα δροσερά.
Να πίνεις απ’ αυτά σιωπηρά.

Να ζεις ζωή αστείρευτη και εσωτερική,
Μες στην ψυχή σου υπάρχει οικουμένη μαγική.
Από γλυκούς, ευφρόσυνους, μυστηριώδες στοχασμούς.
Η εξωτερική βοή θα ξεκουφαίνει αυτούς,
Της μέρας οι αχτίδες θα τους διώξουν φθονερά.
Ν’ ακούς τη μελωδία τους σιωπηρά.

Get this widget | Share | Track details

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : asxetos στις 10-09-2007 19:28 ]

Τι κι αν είμαι μακρυά, είμαι συνεχώς δίπλα σου....!

Οταν το ιντερνετ γινεται απειλη.
τοτε νιωθεις φοβο, και οργη συγχρονως
ανασφαλεια και θυμο
και δεν ξεχνας.
Ενα ειναι σιγουρο
η ελευθερια της σκεψης
και της εκφρασης
δεν χειραγωγειται
και αυτο
δεν θα αλλαξει
ποτε.

Get this widget | Share | Track details

Γιατί τα βράδια είναι ώρες νοσταλγίες ή προσμονής..... καλό σου βράδυ!
Κι ας είσαι μακρυά μου φτάνει που σε νιώθω ΤΟΣΟ κοντά και δίπλα μου.

ΟΧΙ ΠΙΑ ΕΡΩΤΕΣ

Όχι πια έρωτες
Δε σ’ αγαπάω πια
και δεν ξυπνάω μέσα στον ύπνο μου για σένα
Όχι πια έρωτες
Δεν ανυπομονώ πια να σε δω
και δίπλα σου να κοιμηθώ

Όχι πια δάκρυα
Δε ζηλεύω πια
και δε θολώνω τα γυαλιά μου πια για σένα
Όχι πια θάνατοι,
όχι πια διάβασμα με ηρεμιστικά,
όχι πια ύπνοι με τηλέφωνα ανοιχτά

Όχι πια πρόστυχα μηνύματα
Όχι πια γέλια και παιχνίδια όταν είμαστε μαζί
Όχι πια μέλισσες το βράδυ,
όχι γατάκια το πρωί

Όχι πια έρωτες
Δεν ξαναλέω πια πως συνέχεια σε σκέφτομαι,
δεν ξαναλέω πια πως σ’ αγαπώ
Όχι πια έρωτες,
γιατί εσύ το ζήτησες
και δεν μπορώ παρά να το δεχτώ

Όχι πια όνειρα
Όχι πια όνειρα πως κάποτε θα ζήσουμε μαζί
Εσύ δεν είσαι πια εδώ
κι εγώ ποτέ δε θά ’μαι εκεί

___ -=======-._¨¨¨¨¨¨_.-=======-
__ _ '-=====•:•:\ _____ /:•:•=====-'
______ '-====•:•:\(¨¨)/:•:•====-'
__________ '-==•:•':\/:'•:•==-'
_____ ____ '-==:•:••:•:==-'
____________ '-=`::::;=-'
_______________//_*_\\
_______________vV__Vv

Είμαι γεράκι στο χώμα, που έχει πέσει από ψηλά.
Έχω αίμα στο στόμα και δυο σπασμένα φτερά.
Μου έχουν στήσει παγίδα, γιατί δεν έχω πατρίδα.
Είμαι χάμω και τα μάτια μου γεμίσαν με άμμο.
Γεράκι στο χώμα μα πολεμάω ακόμα.
Θα λιώσω όποιον τολμήσει να κάνει ένα βήμα μπρος.
Πριν πεθάνω, θα βάψω το χώμα με κόκκινο χρώμα.
Μείνε μακριά μου απόψε όλα είναι εχθρός.
Πέρικυκλωμένος από ύαινες και όρνια.
Με κάποιους από αυτούς πετούσαμε μαζί πριν χρόνια.
Όσοι δίνανε τα πάντα κάποτε να μου μιλήσουν.
Στέκονται τριγύρω μου, τώρα να με διαλύσουν.
Μα είμαι γεράκι στο χώμα, αρνούμαι να πεθάνω ακόμα.
Τα νύχια μου μπηγμένα θα μείνουν σε κάθε πτώμα.
Με θέλουν πληγωμένο! Πεσμένο! Στο χώμα!
Μείνε μακριά μου! Είμαι γεράκι! Ακόμα!!

Γεράκι μες στο χώμα!
Φτερά σπασμένα και το χώμα!?..
Βαμμένο μ΄αίμα!!

Για όσους πετούν ακόμα!
Εκεί ψηλά ελεύθεροι στον ουρανών το δώμα!

Για όσο αντέχω ακόμα!
Θα είμαι θάνατος από ψηλά για κάθε πτώμα!

Γεράκι μες στο χώμα!
Φτερά σπασμένα και το χώμα!?..
Βαμμένο μ΄αίμα!!

Είμαι γεράκι στο χώμα, κάποιοι με ψάχναν καιρό.
Ψάχνω να βρω μέσα στην βουή της μάχης νερό.
Μα μόνο αίμα και φόβος στων εχθρών μου το βλέμμα.
Θέλω τον πρώτο που θα έρθει για να νιώσει την τρέλα.
Ψάξε, την τρέλα, στα μάτια μου μέσα.
Βλέπω θολά γιατί όλα γύρω μου έχουν πέσει χαμηλά.
Δεν έχω κάτι να χάσω αφού δεν έχω παρόν.
Με περικύκλωσαν αγέλες και οικογένειες δειλών.
Πατάω, σε πτώματα πούχω ''τελειώσει''.
Μείνέ μακριά αδερφέ, η μνήμη μου μ΄έχει προδώσει.
Θέλω να πετάξω όπως πετούσα παλιά.
Τόσο ψηλά που εδώ κάτω όλα μου μοιάζανε μικρά.
Όλα μικρά τριγύρω τα ματωμένα μου φτερά νεκρά.
Τα όμορφα λερά όνειρά μου γίνανε φρικτά.
Πόσό εύκολα πεθαίνω, μάλλον ήτανε ψέμα.
Όποιος με θέλει νεκρό?.. θα χύσει αίμα!.. Τέρμα!!

Γεράκι μες στο χώμα!
Φτερά σπασμένα και το χώμα!?..
Βαμμένο μ΄αίμα!!

Για όσους πετούν ακόμα!
Εκεί ψηλά ελεύθεροι στον ουρανών το δώμα!

Για όσο αντέχω ακόμα!
Θα είμαι θάνατος από ψηλά για κάθε πτώμα!

Γεράκι μες στο χώμα!
Φτερά σπασμένα και το χώμα!?..
Βαμμένο μ΄αίμα!!

Γεράκι μες στο χώμα!
Φτερά σπασμένα και το χώμα!?..
Βαμμένο μ΄αίμα!!

Για όσους πετούν ακόμα!
Εκεί ψηλά ελεύθεροι στον ουρανών το δώμα!

Για όσο αντέχω ακόμα!
ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΤΩΜΑ!

Γεράκι μες στο χώμα!
Φτερά σπασμένα και το χώμα!?..
Βαμμένο μ΄αίμα!!


Στιχοιμα/Γερακι στο χωμα

Για να μην ξεχνιομαστε...