Τελικά με καταφέρατε να ασχοληθώ με κάτι που απόφευγα να συστηματικά και να σκεφτώ ακόμη. το να κάνης μια έκτρωση, είναι μια απόφαση ζωής στην κυριολεξία, απόφαση για σένα ,αλλά απόφαση και για το μελλούμενο μωρό,
Από ορισμένους παίρνετε ελαφρά την καρδία ,και από άλλους βαριά την καρδιά διότι συντρέχουν λόγοι που πρέπει ,για να αναγκαστεί να γίνει ,λόγοι υγείας ,της μέλλουσας μητέρας η του μωρού που θα έρθει στον κόσμο. εδώ θα μου πείτε ποιον κόσμο.. αυτόν που καίνε τα δάση του ?,αυτόν που καταστρέφουν με παντοίους τρόπους συστηματικά ? μετά τα βάλατε με την otherside .η οποία δεν έκανε και κάτι κακό στην ουσία ,μίλησε όπως ομιλούν 10 εκ έλληνες καθημερινά στους δρόμους ,ορισμένοι και στο σπίτι τους ..άλλοι και στην δουλειά τους .2 εκ Αλβανοί 500 χιλ πακιστανοί κλπ.. αλίμονο αν εξαντλείτε την ευγένεια σας εδώ μόνο, διότι διαπίστωσα ορισμένοι – ες ,εξαντλούν μεγάλα αποθέματα ευγενείας, αν και κάπου κάπου ψιλόρετάρουν.. και όταν είναι έξω λένε άλλα. αυτό λέγετε υποκρισία να ξέρετε. βέβαια στην Ελλάδα στη πατρίδα της υποκρισίας γράφτηκαν οι μεγαλύτερες τραγωδίες – κωμωδίες από επικούς ποιητές φιλόσοφους ιστορικούς ..αλλά και μεγάλους υποκριτές.. με πιο μεγάλους τα κεφάλια της χριστιανοσύνης .. για ποια θρησκεία ομιλούν εδώ κάποιοι ? αυτή με τον αρχαίο χίπη ?που μοίραζε κοστούμια Αρμάνι στην εποχή του ?αυτή που όπου έβρισκε αρχαίο ναό .τον κομμάτιαζε για να χτιστή επάνω του εκκλησία ? και μην μου πει κάποιος από τους εδώ θρησκευόμενους τίποτα ..γιατί θα τον βουτήξω από τα αυτιά και θα τον πάω να δη την εκκλησία στο μοναστηράκι, στο θησείο, να δη στους τοίχου της αρχαία μάρμαρα ,,και με αρχαίες επιγραφές επάνω, και σε 5-6 παλιές εκκλησίες ακόμη στο κέντρο της Αθηνάς, που οι μισές είναι χτισμένες με αρχαία μάρμαρα, και να δη και τους τουρίστες να τις φωτογραφίζουν και να γελούν με τα χάλια μας, όπως μου είπε μια σουηδέζα με μια καναδή παρέα ..(είχα πιάσει μπλα μπλα για άλλους λόγους ) εσείς οι έλληνες είστε τόσο τυχεροί .τα έχετε τόσα πολλά τα αρχαία ,που τα χτίζετε και σε μοντέρνους ναούς.
και μετά τα βάλατε με τους mod κατά που δεν βολεύει τον καθένα ,,
συμπέρασμα ???
ε δεν έχετε τον θεό σας ..
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.Σ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.ΦΟΝΟΣ.
i zoi einai irea,,,,,alla distixos poli mikri
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : vouliakis στις 31-08-2007 11:54 ]
Πείτε ό,τι θέλετε για την έκτρωση, όπως "ΦΟΝΟΣ!", πείτε ό,τι θέλετε για τους ανθρώπους που εξαναγκάζονται σε έκτρωση (γιατί πάντα λύση ανάγκης είναι...) "ΤΕΡΑΤΑ! ΦΟΝΙΑΔΕΣ! ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ!"..... και όλα αυτά εν ονόματι της ανθρωπιάς και, ακόμα καλύτερα, εν ομόματι της θρησκείας, και, ακόμα καλυτερότερα (sorry...) εν ονόματι της θρησκείας της αγάπης, της εγκαρτέρησης και της κατανόησης για το συνάνθρωπο (ο χριστιανισμός είναι αυτός, σε περίπτωση που το ξεχνάτε, σταυροφόροι μου)....Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσετε να μπείτε στοιχειωδώς στη θέση του "φονιά", γιατί άλλωστε; Δεν έτυχε σε εσάς, δε θα σας τύχει (είστε υπευθυνότεροι και αλάνθαστότεροι όλων) και σε κανέναν δικό σας άνθρωπο δεν έτυχε(τουλάχιστον απ' όσο ξέρετε). Και αν σας τύχαινε, πανεύκολα θα γινόσασταν "ήρωες" και δεν θα κάνατε έκτρωση..... Επειδή όμως σε δικό μου άνθρωπο έτυχε το "απονενοημένο" της έκτρωσης, και έγινε κρυφά, με πόνο, ύστερα από πάρα πολλή σκέψη, και ακόμα επειδή αυτός ο δικός μου άνθρωπος δεν είναι το "ανθρωπόμορφο γουρούνι" της έκτρωσης που θέλετε να λέτε, ούτε κανένα ανεύθυνο παιδαρέλι (αλλιώς ίσως να μη γινόταν και η έκτρωση, αλλά να είχαμε γεννητούρια ελαφρά τη καρδία), σας παρακαλώ να μη μου τον προσβάλλετε με τις φανατισμένες λασπολογίες σας. Ούτε αυτόν, ούτε όσες υποψήφιες μητέρες (ή πατέρες) τελικά κατέφυγαν στην οδυνηρή λύση της έκτρωσης. Αυτά.
Κατά τα άλλα, Astron με έχεις καλύψει.
Υ.Γ. ....Καταγγέλω ότι: Από όσο ξέρω κανένας δε με ρώτησε αν ήθελα να γεννηθώ, σε ποια εποχή και χώρα, από ποιους γονείς. Υπήρξα ανυπεράσπιστη στη γέννησή μου, χωρίς δικαίωμα επιλογής. Ακόμα υπήρξα ανυπεράσπιστη απέναντι στο θηλασμό, τα μωρουδιακά μου ρούχα, τη βάπτισή μου,τα παιδικά τραγουδάκια της μάνας μου. Οι γονείς μου δε μου άφησαν κανένα δικαίωμα επιλογής όταν ήμουν μωρό. ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ!! Φασιστικά γουρούνια.....Με ποιο δικαίωμα η θρησκεία, το κράτος, το δικαστήριο της Χάγης με άφησαν χωρίς επιλογές ?? Ντροπή!! (Δυστυχώς ή ευτυχώς, γεννιόμαστε (ή δε γεννιόμαστε) χωρίς τη συναίνεσή μας. Σα να μην έφτανε αυτό, η βρεφική μας ηλικία εξ ολοκλήρου, αλλά και μια σειρά εκφάνσεων της μετέπειτα ζωής μας δεν εξαρτώνται από μας. Το θέμα της ελεύθερης επιλογής είναι τεράστιο, πολύπλοκο και δεν μπορεί να εξαντλείται σε κορώνες τύπου "δεν δίνουμε την επιλογή στα αγέννητα παιδιά....", τουλάχιστον κατά την υποκειμενική μου γνώμη.)
ΕΚΤΡΩΣΗ: ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Frederica Matthews Green
Αν πραγματικά θέλουμε να υποστηρίξουμε τα δικαιώματα των γυναικών, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε την αλήθεια για την έκτρωση και να δουλέψουμε με στόχο να σταματήσει να εφαρμόζεται. Πριν από πολλά χρόνια είχα άλλη άποψη. Στο κολέγιο συνηγορούσα για την κατάργηση των νόμων περιορισμών των εκτρώσεων και υποστήριζα τις φίλες μου που πήγαιναν σε άλλη Πολιτεία να κάνουν έκτρωση. Όταν πρωτοεμφανίστηκε το κίνημα του φεμινισμού οι γυναίκες αντιμετώπιζαν φοβερά εμπόδια. Μια τυπική γυναίκα την θεωρούσαν τότε απλώς ως μια ελκυστική ύπαρξη, χωρίς όμως μυαλό. Οπωσδήποτε ανίκανη να διευθύνει μια επιχείρηση, κάποια που ίσως δεν θα έπρεπε να έχει ούτε δικαίωμα ψήφου.
Αλλά τα εμπόδια δεν ήταν μόνο πολιτικά. Νιώθαμε από τη φύση μας ευάλωτες, καθώς οι στατιστικές βιασμών έδειχναν άνοδο και το γυναικείο σώμα γινόταν αντικείμενο διαφημίσεων ή διασκεδάσεων. Η υποτίμηση που έδειχνε ο κόσμος προς τις ικανότητές μας συνδυαζόταν με βάρβαρες διαθέσεις προς τα σώματα μας, τα οποία κινδύνευαν εξωτερικά με βίαιη μεταχείριση, εσωτερικά δε τα απειλούσε η ξένη εισβολή. Γιατί μια εγκυμοσύνη που δεν την είχαμε προγραμματίσει τη θεωρούσαμε σαν εισβολέα, σαν ένα εχθρό αποφασισμένο να ιδρύσει αποικία μέσα στο σώμα κάποιου άλλου και να καταστρέψει τα σχέδιά του. Θεωρούσαμε ως πρώτιστο δικαίωμα τού καθενός να κρατά το σώμα του ασφαλές, αποκλειστικά δικό του και υγιές. Χωρίς αυτό, όλα τα άλλα δικαιώματα ήταν χωρίς σημασία.
Πιστεύω ακόμα ακράδαντα ότι οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να προστατεύουν το σώμα τους. Γι αυτό τώρα αντιτίθεμαι στην έκτρωση. Το δικαίωμα μιας γυναίκας αρχίζει από τη στιγμή που το σώμα της αρχίζει να υπάρχει. Είναι δικό της και πρέπει να προστατεύεται, χωρίς να έχει σημασία που ζει, ακόμα και στη μήτρα τής μητέρας της. Το ίδιο ισχύει και για τον αδελφό της που είναι αγόρι.
Για χρόνια υιοθέτησα την άποψη ότι το αγέννητο παιδί ήταν μόνο μια μάζα από ιστούς. Όταν συμπτωματικά έμαθα τα σχετικά με μια έκτρωση σε περίπτωση προχωρημένης εγκυμοσύνης, τρόμαξα από την περιγραφή τής σύριγγας που το στόμιό της χοροπηδούσε μέσα στην κοιλιά τής μητέρας, καθώς το παιδί της περνούσε τις οδύνες τού θανάτου. Έμαθα ακόμα ότι οι εκτρώσεις σε πρώιμα σταδία εγκυμοσύνης δεν είναι πιο ευγενικές. Το παιδί τεμαχίζεται κομμάτι κομμάτι και απορροφάται μέσω ενός αυλού σε μια σακούλα γεμάτη αίμα. Το χειρότερο απ όλα, έμαθα ότι το 1981 ο γιατρός William Cates των Centers for Disease Control έκανε την εκτίμηση ότι 400 -500 φορές το χρόνο βγαίνουν ζωντανά παιδιά μετά από εκτρώσεις σε προχωρημένα σταδία εγκυμοσύνης, τα οποία θανατώνονται με στραγγαλισμό, πνιγμό, ή απλώς αφήνονται μέσα σ ένα δοχείο σε ένα σκοτεινό θάλαμο μέχρι να σταματήσει οριστικά το κλαψούρισμά τους.
Δεν μπόρεσα να αρνηθώ ότι είχα μπροστά μου μια αποτρόπαιη πράξη βίας. Ακόμα κι αν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία ότι το αγέννητο ήταν ένα πρόσωπο, αν είχα δει κάποιον να κάνει το ίδιο πράγμα σ ένα γατάκι, θα είχα νιώσει φρίκη. Ο φεμινισμός που οραματιζόταν μια νέα δίκαιη κοινωνία είχε υιοθετήσει μια πράξη τόσο κατάφορα άδικη!
Στους Αδελφούς Καραμαζώφ, κάποιος ρωτήθηκε αν θα ήταν διατεθειμένος να γίνει ο αρχιτέκτονας ενός καινούργιου κόσμου, στον οποίον όλοι οι άνθρωποι θα ήταν ευτυχισμένοι και ειρηνικοί, με την αναγκαία και αναπόφευκτη προϋπόθεση να βασανιστεί μέχρι θανάτου ένα και μόνο μικροσκοπικό πλάσμα - ένα μωρό... επί παραδείγματι -, και να θεμελιωθεί το οικοδόμημα εκείνο επάνω στα δάκρυά του, που δεν θα απολάμβαναν την απόδοση δικαιοσύνης. Όμως δεν κρύβεται μόνο ένας θάνατος κάτω από αυτό το οικοδόμημα τού σύγχρονου κόσμου, αλλά δεκάδες εκατομμυρίων, και προστίθενται χιλιάδες ακόμα κάθε μέρα. Η δικαιοσύνη δεν είναι δυνατόν να οικοδομηθεί πάνω σ ένα τέτοιο αιματοβαμμένο θεμέλιο.
Έχουν οι γυναίκες ωφεληθεί από τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων; Κάποιος έχει ωφεληθεί, όχι όμως η γυναίκα, που καταφεύγει στην έκτρωση. Η βιομηχανία εκτρώσεων έχει κέρδη περίπου 500 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, και η πώληση των μελών των αγέννητων παιδιών μπορεί να ανεβάσει το ποσό αυτό σε δισεκατομμύρια. Η μέση γυναίκα
όμως δεν κερδίζει, αλλά χάνει όταν κάνει έκτρωση. Χάνει πρώτα τις εκατοντάδες δολάρια που πρέπει να πληρώσει για την επέμβαση. Δεύτερον, πρέπει να περάσει μέσα από μια εξευτελιστική διαδικασία, να υποστεί μια εισβολή στο εσωτερικό της χειρότερη από βιασμό, καθώς η μήτρα της εκκενώνεται από κάθε απομεινάρι ζωής με αναρροφητική αντλία, κατά τρόπο βίαιο και αφύσικο. Μερικές γυναίκες θα τις κυνηγάει ο ήχος αυτής τής αντλίας για όλη τους τη ζωή.
Τρίτον, μπορεί να χάσει την υγεία της. Στο σώμα τής γυναίκας υπάρχει μια οικολογία με λεπτές ισορροπίες, που δεν ανέχεται να διαταράσσονται οι φυσικές διεργασίες της υγείας της με μηχανικές επεμβάσεις. Εκτός από τις περιπτώσεις γυναικών που παθαίνουν διάτρηση μήτρας ή πεθαίνουν πάνω στο χειρουργικό τραπέζι των εκτρώσεων, υπάρχουν κι άλλες πιο κρυφές βλάβες. Η είσοδος τής μήτρας, ο αυχένας της, είναι κατασκευασμένος ώστε να διαστέλλεται σταδιακά κατά τη διάρκεια μερικών ημερών προς το τέλος τής εγκυμοσύνης. Στην έκτρωση όμως ο αυχένας τραβιέται βίαια για να ανοίξει σε μερικά λεπτά. Οι ευαίσθητες μυϊκές ίνες μπορεί να βλαφτούν έτσι ώστε να προκαλούνται αποβολές, βλάβη που μπορεί να γίνει αντιληπτή πολύ αργά, όταν μια εγκυμοσύνη αργότερα θα είναι επιθυμητή.
Αλλά ενώ ο αυχένας μπορεί να ανοιχθεί, η μήτρα δεν έχει κατασκευαστεί για να εκκενώνεται με αντλία κενού.
Μικροτραυματισμοί και αμυχές αφήνουν ουλές οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε ενδομητρίτιδα. Όταν οι ουλές αυτές είναι κοντά στις εξόδους των σαλπίγγων (ωαγωγών), τα ανοίγματα μπορεί να παραμορφωθούν. Έτσι, ενώ τα μικρά σπερματοζωάρια μπορούν να εισχωρήσουν μέσα στις σάλπιγγες από πολύ μικρά ανοίγματα και το ωάριο να γονιμοποιηθεί, το γονιμοποιημένο ωάριο, μερικές εκατοντάδες φορές μεγαλύτερο από το σπερματοζωάριο, δεν μπορεί να περάσει στη μήτρα από τα ίδια μικρά ανοίγματα. Προσφύεται λοιπόν στη σάλπιγγα και αρχίζει να αναπτύσσεται εκεί μέσα έως ότου το μέγεθος τού παιδιού φτάσει στο όριο αντοχής της. Αν η κατάσταση αυτή (εξωμήτρια κύηση) δεν διαγνωσθεί εγκαίρως, η σάλπιγγα ρήγνυται, το παιδί πεθαίνει και η μητέρα διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο. Όταν διαβάζει κανείς ότι ο ρυθμός εμφανίσεως εξωμήτριων κυήσεων στην Αμερική αυξήθηκε κατά 500% μεταξύ των ετών 1970 και 1987, πρέπει προφανώς να αναζητήσει την αιτία στη σημαντικότερη διαταραχή στην υγιεινή της αναπαραγωγικής λειτουργίας των γυναικών κατά την περίοδο αυτή (δηλαδή στις εκτρώσεις). Και όμως ο πολλαπλασιασμός των βλαβών που σχετίζονται με εξωμήτριες κυήσεις προβάλλεται σαν απόδειξη του ότι η εγκυμοσύνη είναι πιο επικίνδυνη από την έκτρωση!
Σε άλλες περιπτώσεις, οι ουλές στις εξόδους των σαλπίγγων μπορεί να προκαλέσουν ολοκληρωτική βλάβη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το σπερματοζωάριο δεν μπορεί να συναντήσει το ωάριο και η γυναίκα παθαίνει οριστική στείρωση. Ήθελε ίσως να κάνει έκτρωση σε μία της μόνο εγκυμοσύνη, αλλά η έκτρωση αυτή κάλυψε μια και καλή όλες τις πιθανές εγκυμοσύνες σ' όλη την υπόλοιπη ζωή της.
Και ερχόμαστε στην πιο συντριπτική απώλεια για τη γυναίκα, την απώλεια του ίδιου του παιδιού της. Η ρητορεία γύρω από την έκτρωση περιγράφει το αγέννητο παιδί σαν παράσιτο, σαν έναν όγκο, σαν μια μάζα από ιστούς. Στην πραγματικότητα είναι το παιδί της. Τόσο όμοιο μ' αυτήν, όσο και οποιοδήποτε άλλο παιδί που θα ήθελε να αποκτήσει στο μέλλον. Θα έχει κάτι από την εμφανισή της, τα ταλέντα της, θα είναι ένας κλάδος τού οικογενειακού της δέντρου.
Με την έκτρωση, προσφέρει το παιδί της θυσία στο δικαίωμά της να συνεχίσει το είδος τής ζωής που κάνει, μια θυσία που θα καταστήσει όλη την υπόλοιπη ζωή της στοιχειωμένη.
Και αυτό γιατί η τελευταία (απώλεια) είναι αυτή η απώλεια τής ειρήνης τού λογικού της. Πολλές γυναίκες θλίβονται βαθιά και σιωπηλά μετά την έκτρωση. Η θλίψη τους αγνοείται από την κοινωνία που νομίζει ότι νιώθουν ευγνωμοσύνη για την ελευθερία που έχουν να κάνουν έκτρωση. Μερικές υποφέρουν από κατάθλιψη, από εφιάλτες, από σκέψεις αυτοκτονίας. Άλλες ξυπνούν τη νύχτα νομίζοντας ότι ακούν ένα μωρό να κλαίει. Ένας άνδρας που είδε τη σύζυγό του να αποδιοργανώνεται πλήρως μετά από μια έκτρωση απόρησε: Τι είδους συναλλαγή είναι αυτή; Κερδίζεις τον έλεγχο του σώματος σου, χάνεις τον έλεγχο του μυαλού σου! Πάντως, το παιδί που χάθηκε στην έκτρωση δεν πρόκειται να ξυπνάει τη μάνα του τη νύχτα. Αυτό η γυναίκα το κέρδισε, τουλάχιστον προς το παρόν...
Για όλες αυτές τις απώλειες οι γυναίκες δεν κερδίζουν τίποτε άλλο εκτός από το δικαίωμά τους να κινούνται χωρίς δεσμεύσεις στο χώρο τους. Η έκτρωση δε θεραπεύει καμιά αρρώστια, σε καμιά γυναίκα δεν προσφέρει πρόοδο. Το μόνο που κάνει είναι να προσαρμόσει τη γυναίκα δια τού χειρουργείου σ ένα πολιτισμό που θεωρεί την εγκυμοσύνη και την ανατροφή παιδιών ως φορτίο δυσβάστακτο. Εάν υποθέσουμε ότι οι γυναίκες αποτελούν μια καταπιεσμένη κοινωνική ομάδα, θα είναι η μόνη τέτοια ομάδα που καταφεύγει στο χειρουργείο για να επιτύχει την ισότητα. Στην ελληνική μυθολογία, ο Προκρούστης ήταν ένας οικοδεσπότης που προσέφερε φιλοξενία. Αν δεν είχες το κατάλληλο μέγεθος για το κρεβάτι του, ή θα σε τραβούσε ή θα σ έκοβε για να σε προσαρμόσει σ αυτό. Η χειρουργική τράπεζα της έκτρωσης είναι η προκρούστεια κλίνη του σύγχρονου φεμινισμού, την οποία, με ακατανόητη διαστροφή, τα θύματα της την διεκδικούν διαδηλώνοντας στους δρόμους.
Οι αρχικές τάσεις τού φεμινισμού είδαν αυτή την υπόθεση πιο καθαρά. Η Susan B. Anthony ονόμασε αυτή την πράξη φόνο παιδιού κι έκανε έκκληση για πρόληψη, όχι απλώς τιμωρία... αυτής της φοβερής πράξης. Οι φεμινίστριες του19ου αιώνος ομόφωνα καταδίκαζαν την έκτρωση. Η Elisabeth Cady Stanton την κατέτασσε στην παιδοκτονία, και διακήρυττε ότι και αν ακόμη καταντούσαμε να θεωρούμε τις γυναίκες σαν περιουσιακά στοιχεία, αυτό δεν θα ήταν χειρότερο για τις γυναίκες από το να φέρονται προς τα παιδιά τους σαν να ήταν ιδιοκτησία τους. Η συνάδελφός τους Matie Brinklerhoff παρομοίαζε την έκτρωση σαν κάποιον που καταφεύγει στη ληστεία μόλις νιώσει πείνα..
Το ερώτημα παραμένει: θέλουν οι γυναίκες την έκτρωση; Όχι βέβαια όπως θα ήθελαν μια Porsche ή ένα παγωτό χωνάκι. Όπως ένα ζώο που έχει πιαστεί σε παγίδα προσπαθεί να ελευθερωθεί κόβοντας το πόδι του με τα δόντια, έτσι και η γυναίκα που αναζητά την έκτρωση προσπαθεί να διαφύγει από μια δύσκολη κατάσταση σε μια πράξη βίας και αυτοκαταστροφής. Η έκτρωση δεν είναι σημάδι ελευθερίας των γυναικών, είναι σημάδι απελπισίας.
Πώς προέκυψε αυτή η απελπισία; Δύο τάσεις τού μοντέρνου φεμινισμού, υιοθετημένες από μια παλαιότερα καθιερωμένη δομή γνωρισμάτων ανδρικής ισχύος, συνδυάστηκαν έτσι ώστε να καταστεί η έκτρωση αναγκαία. Ο φεμινισμός, όπως επεκράτησε τελευταία, επεδίωξε κυρίως να ανοίξει για τις γυναίκες τις πόρτες τής επαγγελματικής και δημόσιας ζωής και επιπλέον, υποστήριξε με πάθος τη σεξουαλική τους ελευθερία. Εν τούτοις, αν και η δημόσια ζωή δυσχεραίνεται από την ευθύνη για τα παιδιά, ενώ εξ άλλου η ανεύθυνη σεξουαλική δραστηριότητα είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να προκύψουν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Αυτό το δίλημμα (η ταυτόχρονη υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής που παράγει παιδιά και ενός άλλου για τον οποίο τα παιδιά είναι εμπόδια) βρίσκει τη λύση του στο τραπέζι των εκτρώσεων.
Εάν θέλουμε πράγματι μια κοινωνία που να υποστηρίζει και να σέβεται τις γυναίκες, πρέπει να ξεκινήσουμε από τον περιορισμό των μη προγραμματισμένων εγκυμοσυνών. Τα αντισυλληπτικά αποτυγχάνουν. Οι μισές απ όσες γυναίκες έκαναν έκτρωση παραδέχθηκαν ότι χρησιμοποιούσαν αντισυλληπτικά. Έτσι, για να περιοριστούν οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες πρέπει να επιστρέψουμε στη σεξουαλική υπευθυνότητα. Αυτό σημαίνει είτε να αποφεύγει κανείς τη σεξουαλική δραστηριότητα, όταν η γέννηση ενός παιδιού δεν είναι επιθυμητή, είτε να είναι έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του για τις ζωές που θα συλληφθούν έστω και παρά τη θέλησή του. Να αποφασίσει π.χ. να διαθέσει το παιδί προς υιοθεσία, να προχωρήσει προς το γάμο, ή να εξασφαλίσει την πιστή και συνεπή οικονομική στήριξη τού παιδιού και από τον άλλο συνυπεύθυνο. Η χρήση αντισυλληπτικών δεν μπορεί να αντικαταστήσει την υπευθυνότητα, όπως η χρήση ζωνών ασφαλείας στα αυτοκίνητα δεν δίνει το δικαίωμα σε κανένα να τρέχει ανεξέλεγκτα με όση ταχύτητα θέλει. Δεν ευθύνεται το παιδί για τη σύλληψή του. Είναι απάνθρωπη αδικία να διεκδικούμε το δικαίωμα να το κομματιάζουμε προκειμένου να συνεχίσουμε τη σεξουαλική μας δραστηριότητα χωρίς κανένα φραγμό.
Δεύτερον, πρέπει να πάψουμε να θεωρούμε τη συνέχιση μιας εγκυμοσύνης και το μεγάλωμα παιδιών ως βάρος επαχθές. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι οι γυναίκες πρέπει να παίξουν ένα ρόλο στη δημόσια ζωή τής κοινωνίας μας. Τα ταλέντα τους και οι ικανότητές τους είναι εξ ίσου πολύτιμες με αυτές των ανδρών και δεν υπάρχει λόγος να τους απαγορεύσουμε να μπουν στον επαγγελματικό στίβο. Αλλά όσα χρόνια το παιδί είναι μικρό, μητέρα και παιδί προτιμούν να είναι μαζί. Εάν οι γυναίκες έχουν τη δυνατότητα να διακόψουν προσωρινά στο μέσον την καριέρα τους, πρέπει να έχουν, όπως είπαμε και παραπάνω, πιστούς και υπεύθυνους άντρες να τις στηρίζουν. Και στους δύο γονείς μπορεί να παραχωρηθεί το δικαίωμα ενός ελαστικού ωραρίου στους τόπους εργασίας. Γονείς που έχουν παιδιά στο σχολείο πρέπει να μπορούν να προσαρμόζουν το ωράριό τους λαμβάνοντας υπ' όψιν το σχολικό ωράριο. Μπορούν ακόμα να εξοικονομηθούν τα έξοδα γραφείου για τις επιχειρήσεις, μετακινήσεων στους τόπους εργασίας και αμοιβής του προσωπικού που θα φυλάει τα παιδιά, αν δοθεί η ευκαιρία στους γονείς να παρέχουν την εργασία τους από το σπίτι, όπου αυτό είναι δυνατόν. Πρέπει επίσης οι γυναίκες να γίνονται δεκτές πίσω στη δουλειά, όταν αποφασίσουν να επιστρέψουν, τα δε χρόνια που έμειναν στο σπίτι τους να υπολογίζονται ως χρόνος χρήσιμης μαθητείας στο μάνατζμεντ, στην εκπαίδευση και στην ικανότητα διαπραγματεύσεων.
Τα δικαιώματα των γυναικών δεν έρχονται σε σύγκρουση με αυτά των παιδιών τους. Η εμφάνιση μιας τέτοιας σύγκρουσης είναι δείγμα ότι κάτι πάει στραβά στην κοινωνία. Όταν οι γυναίκες επιτύχουν το σεβασμό της σεξουαλικής λειτουργίας και την επαγγελματική ευελιξία που χρειάζονται δεν θα καταφεύγουν πια, σαν σ' ένα υποκατάστατο, στην αιματηρή αδικία της έκτρωσης.
Έχεις δίκιο noizreduction. Τώρα είδα ότι το έχεις παραθέσει σε προηγούμενο ποστ.
Επίσης έχεις δίκιο σε κάτι ακόμα σε αυτά που διάβασα. Μάθαμε να κοιτάζουμε τον συνάνθρωπό μας όπως και τα πάντα γύρω μας με αριθμούς. Η επιστήμη δεν υπάρχει για να αναλύσει τον κόσμο, αλλά για να τον συνθέσει στα δικά μας αισθητήρια και την ανθρώπινη λογική. Μάθαμε να μεταφράζουμε τον κόσμο σε χρόνο και σε χρήμα. Έτσι η ζωή αποκτά τραπεζική συναλλαγματική αξία και νόημα μόνο σε καθορισμένο πλαίσιο χρόνου και χώρου. Η σύγχρονη γλώσσα επικοινωνίας ονομάζεται ταμιευτήριο. Σε αυτή τη γλώσσα δεν χρειάζονται αισθήματα, γνώσεις, αναζήτηση. Η ζωή είναι δυαδική ως προς τη μορφή και διάδικη ως προς τη διαδικασία . Απαντάται με ένα ναι και όχι (ζεις ή δεν ζεις), και η ποσότητά της καθορίζεται από νομικά πλαίσια, επιστημονικά τεκμήρια και αποδεικτικά στοιχεία.
Και μόνο που σκέφτομαι ότι ο Χώκινγκ ζει από θαύμα, καθώς έτυχε προφανώς να μεγαλώσει σε εποχή και περιβάλλον που δεν ευνοούσε την έκτρωση αρχικά και την ευθανασία στη συνέχεια, προβληματίζομαι. Αυτή τη στιγμή οι επιστήμες της φυσικής και των μαθηματικών χρωστούν την προαγωγή τους στην επόμενη "τάξη" σε ένα παιδί που, από όσα διαβάζω, θα είχαν πολλοί με μεγάλη ευκολία απορρίψει πριν καν αντικρίσει το φως, το οποίο καμπύλωσε με σχετική άνεση. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο κύριος αυτός αποτελεί εξαίρεση. Η άποψή μου είναι ότι όλοι αποτελούμε εξαίρεση και με τη σωστή παιδεία και καθοδήγηση γίνονται θαύματα. Τα θαύματα όμως προϋποθέτουν να ξεπεράσουμε πρώτα από όλα τον ισοπεδωμένο εαυτό μας και να κοιτάξουμε τη ζωή κατάματα και όχι πλαγιομετωπικά.
Επίσης, πολύ ωραίο το παραμύθι που κυκλοφορεί τις τελευταίες δεκαετίες και αφορά τα ατομικά δικαιώματα. Ατομικό δικαίωμα είναι έκφραση πλεονασμού σε μία κοινωνία με κοινωνική συνείδηση. Είχα ξαναγράψει παλαιότερα ότι όπου ακούω δικαίωμα ψάχνω να βρω τις αντίστοιχες υποχρεώσεις που συνοδεύουν. Η ανθρωπότητα είναι μία και όσο υπάρχει έστω και ένας δυστυχισμένος ή αδικημένος, η αδικία μεταφέρεται στο σύνολο. Όσο υπάρχουν αδικαιολόγητες αφαιρέσεις ζωής, τόσο η αξία της ζωής μειώνεται ηθικά και αυξάνεται χρηματιστηριακά, όπως περιγράφει και το παραπάνω άρθρο. Είναι αστείο να θεωρώ ότι οι πυρκαγιές στην Πελοπόννησο δεν με επηρεάζουν αφού βρίσκομαι 800 χλμ μακριά. Όσο ακριβώς και δεν με επηρέασαν οι πόλεμοι στο Ιρακ και το Αφγανιστάν και οι πεινασμένοι στην Αφρική. Ντόμινο οι εξελίξεις κι όποιος θέλει ας κάνει στην άκρη...
"Ονειρεύομαι τη ζωή σαν ένα γαλάζιο ουρανό, αεράκι αγνό και καθάριο η ζωή μου να πνέει, πουλί λευκό η ελπίδα μου θε πάντα να πετά ψηλά..."
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 02-09-2007 02:53 ]
Άστρον η προσωπική μου άποψη είναι ότι στη φιλοσοφία μόνο το αν, το ίσως, το εικάζω και το παρατηρώ έχουν νόημα. Σε αντίθετη περίπτωση πες μου μία θέση για την οποία είναι σίγουροι οι φιλόσοφοι. Ο καθένας έχει τις προσωπικές του πεποιθήσεις και θεωρήσεις με βάση αυτά που έχουν συμβεί, αυτά που συμβαίνουν και αυτά που πιθανόν να συμβούν. Ακόμα, σου θυμίζω ότι πχ. οι επιστήμονες της γεωλογίας πιθανολογούν την εμφάνιση ενός τσουνάμι με βάση την παρατήρηση ότι δεν έχει συμβεί στο επιστημονικά προβλεπόμενο χρονικό διάστημα. Οι εικασίες των επιστημόνων ότι υπάρχει ζωή και αλλού στο σύμπαν έχει ανάλογη βάση: εφ' όσον "έτυχε" να εμφανιστεί σε μία κουμπότρυπα του σύμπαντος, λόγω συνθηκών, είναι στατιστικά δεδομένο ότι έχει συμβεί ή και θα συμβεί και κάπου αλλού. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει "αν", υπάρχει "πότε". Από τη στιγμή που θανατώνουμε αγέννητα παιδιά για οποιοδήποτε λόγο, είναι στατιστικά σίγουρο ότι κάπου ανάμεσά τους υπάρχει ο αντίστοιχος αυριανός Χώκινγκ ή και οποιοδήποτε άλλο άτομο που μπορεί να συμβάλλει με την έστω και "ανορθόδοξη" παρουσία του στην προαγωγή και εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Ακόμα, θα ήθελα να προσθέσω ότι η έκτρωση για ιατρικούς σκοπούς αποτελεί σύγχρονη μεταφορά του Καιάδα. Τότε, υπήρχε το ελαφρυντικό του μάχιμου στελέχους της κοινωνίας. Δηλαδή η επιβίωση της κοινωνίας βασίζονταν στην μάχιμη φέρουσα ικανότητα του κάθε πολίτη απέναντι στους εχθρούς της πόλης. Σήμερα που μιλούμε για παναθρώπινες κοινωνίες, ατομικά δικαιώματα, παγκοσμιοποιήσεις και τεχνολογικές εκρήξεις, υπάρχει άραγε αντίστοιχο ελαφρυντικό απορρίψεως "ανορθόδοξων" παιδιών;
Τέλος, στο θέμα της εμφανίσεως νέου Χίτλερ, είναι μέσα στην στατιστική παρατήρηση ότι πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει επειδή εμείς τους δημιουργούμε, όπως ακριβώς εμείς επιλέγουμε ποιον θα θανατώσουμε...
Θα ήθελα να τονίσω ότι το γεγονός πως εκφράζεις μετριοπαθή στάση για τα πράγματα, δεν περνά απαρατήρητο από εμένα τουλάχιστον, και με αναγκάζει να σε σεβαστώ απόλυτα ως συνομιλητή.
"Ονειρεύομαι τη ζωή σαν ένα γαλάζιο ουρανό, αεράκι αγνό και καθάριο η ζωή μου να πνέει, πουλί λευκό η ελπίδα μου θε πάντα να πετά ψηλά..."
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 02-09-2007 17:19 ]
