ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ ΠΙΑΝΟ ?

ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΩ ΕΝΑ ΠΙΑΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΠΡΙΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΜΕΧΡΙ 1200 € ΟΜΩΣ. ΤΙ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ?

an skopeueis na pareis metaxirismeno na pareis ena xordisti mazi sou na soupei an aksizei ta xrimata, giati mia fili mou ti patise!episis mi skefteis na pareis ilektroniko!!ta rosika einai kala!
kala psonia

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΟΥ. ΓΙΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΝ. ΕΞΑΛΛΟΥ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΠΙΑΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ, ΟΠΩΣ ΑΡΜΟΝΙΟ. ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΛΩ ΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΟΥΡΔΙΣΤΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΝΕΝΑΝ!

Θα διαφωνήσω. Επειδή τα καλά πιάνα είναι πανάκριβα, πιστεύω πως αντί να πάρει κάποιος ένα φτηνό ή μεταχειρισμένο πιάνο αμφιβόλου ήχου και ποιότητος, είναι προτιμότερο να πάρει ένα καλό ηλεκτρικό. Πρόσεξε, εννοώ ηλεκτρικό πιάνο κι όχι αρμόνιο. Ένα καλό ηλεκτρικό πιάνο έχει ακριβώς το ίδιο πλήκτρο με το πιάνο, ίδιο βάρος, ίδια αίσθηση και ίδια ευαισθησία στην ένταση του χτυπήματος. Επίσης, έχει και πεντάλ. Ακόμη, ο ήχος του είναι πολύ καλύτερος από ένα πιάνο της σειράς. Ο ήχος των πλήκτρων είναι φυσικά ηλεκτρικός, προέρχεται από ηχείο. Σε πολλά ηλεκτρικά πιάνα όμως, οι ήχοι των πλήκτρων είναι ηχογραφημένοι ήχοι από τα αντίστοιχα πλήκτρα γνωστών επώνυμων πιάνων κι όχι απλά κυματομορφές που παράγει μια ηλεκτρονική πλακέτα. Όπως καταλαβαίνεις, η ποιότητα του ακούσματος είναι πολύ πάνω του μετρίου, ειδικά αν το συνδέσεις με εξωτερικά ηχεία. Επίσης, για κάποιον που ζει σε διαμέρισμα και έχει πρόβλημα με το θόρυβο, το ηλεκτρικό πιάνο έχει μερικά σημαντικά πλεονεκτήματα. Μπορεί να ρυθμίσεις την ένταση ή να παίζεις με ακουστικά, μελετώντας ακόμη και τις πλέον ακατάλληλες ώρες.

Ευχαριστώ για την γνώμη σου, αλλά είμαι ολίγον τι κατά της τεχνολογίας. Ισως επειδή δουλεύω όλη μέρα με έναν υπολογιστή και όλα τα συναφή χαζομηχανήματα, τον υπόλοιπο χρόνο δεν θέλω ούτε να τα ακούω. Γι αυτό νομίζω ότι το πιάνο πρέπει να είναι πιο κοντά στην φυσική του κατάσταση. Οταν χτυπάω ένα πληκτρο δεν θέλω μια απλή αναπαραγωγή - αντιγραφή ενός τέλειου ήχου που το άκουσμα του θα εξαρτάται από ένα ή περισσότερα ηχεία (τεχνολογία και πάλι!!), αλλά το αποτέλεσμα του δικού μου χτυπήματος σε μια χορδή που βρίσκεται στο δικό μου χώρο. Πιστεύω πως η παραγωγή μουσικής από ένα όργανο είναι μια ιεροτελεστία και η τεχνολογία (όσο εξελιγμένη και αν είναι) είναι πολύ φτωχή για να την καλύψει.
Αυτή είναι η άποψή μου και ο λόγος για τον οποίο επιμένω στο κλασσικό πιάνο.
Ελπίζω να μην είμαι η μόνη που το βλέπω έτσι.

Συμφωνώ με τον yiannisyannis.O ήχος των σύγχρονων ηλεκτρικών πιάνων είναι εξαιρετικός, η αίσθηση του κλαβιέ ίδια με των κλασικών και χωρίς τα προβλήματα μεταφοράς , κουρδίσματος αλλά και κόστους.Στη τιμή που ψάχνεις η ιδανική λύση θάταν το ηλεκτρικό πιάνο με βαρυκεντρισμένο κλαβιέ.Μη ξεχνάς ότι -πιθανώς - δεν βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο επίπεδο δεξιοτεχνίας που να μπορείς να εξαντλήσεις τις δυνατότητες του ηλεκτρικού πιάνου ώστενα μη σε καλύπτει ο ήχος του και η εκφραστικότητά του.Αν ήσουν ο Σγούρος -π.χ.- ούτε που θα συζητούσα την πιθανότητα αγοράς ηλεκτρικού Αντε να βρείς όμως καλό κλασικό στα 1200ευρώ...Σκέψου το και κυρίως πήγαινε να τα ακούσεις και να τα παίξεις η ίδια...

Το θέμα όμως είναι τι γίνεται με το κόστος Μαριάννα. Μπορείς να αγοράσεις ένα ακριβό κλασικό πιάνο; Ή θα αναγκαστείς να πάρεις κάποιο μέτριο. Αυτό λέει ο yiannisyiannis.

Το να πάρεις κάποιο μέτριο είναι καλύτερο από το να πάρεις ένα ηλεκτρικό;

Πάντως θα σε συμβούλευα να πας μια βόλτα από κάποιο κατάστημα με ποικιλία σε πιάνα και να παίξεις με την ησυχία σου. Μετά θα αποφασίσεις πιο εύκολα.

Καλή επιλογή

prosfata eixa sizitisi me to xordisti tou e8nikou odeiou o opoios eixe er8ei na mou xordisei to diko mou.autos eipe pos diaforetiko akousma exei to ilektriko apo to klassiko.pisteuo pos ta ilektrika einai pio akriva.episis to ilektriko 8a boresei na apodosei toys xromatismous?cressento as poume.k ena metaxeirismeno an exei diatiri8ei kala borei na einai eksisou kalo me ena allo!marianna simfono me tin apopsi sou.oti i mousiki einai ierotelestia.Marianna 8es na sinexiseis me ena ptixeio i mono gia tin euxaristisi sou?

Μιας και παίζω πιάνο από 4 χρονών κι έχοντας παίξει στα περισσότερα κλασσικά πιάνα και σε όλα -χωρίς καμία εξαίρεση- ηλεκτρικά, ας πω την γνώμη μου. Τονίζω πως ό,τι λέω, δεν το λέω φιλολογικά, αλλά μετά από πολυετή ιδίαν πείρα.

Σημ.: Παίρνω ως δεδομένο ότι η Μαριάννα θέλει να σπουδάσει κλασσικό πιάνο, μιας και αναφέρει ότι θέλει να συνεχίσει τις σπουδές της.

Αν κάποιος θέλει να σπουδάσει κλασσικό πιάνο, τότε δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο περίπτωση να τα καταφέρει με ηλεκτρικό. Ο ίδιος ο Σγούρος να παίξει στο ηλεκτρικό, αν τον βάλεις να παίξει ο,τιδήποτε, είτε μια σονάτα Beethoven, είτε ένα πρελούδιο Rachmaninov είτε ένα νυχτερινό Chopin, θα βγάλει ένα τραγικό αποτέλεσμα. Οι λόγοι είναι οι εξής:

1. Είναι καθαρά θέμα Φυσικής, και συγκεκριμένα Δυνάμεων (Δράση-Αντίδαση). Το λεγόμενο touch που έχει ένα ηλεκτρικό πιάνο δεν μπορεί να βοηθήσει έναν κλασσικό πιανίστα να αποδώσει ένα κομμάτι κλασσικής -με την ευρύτερη έννοια του όρου, όχι χρονολογικά- μουσικής. Τα ηλεκτρικά πιάνα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε εκείνα με μαλακό κλαβιέ και σε εκείνα με σκληρό. Προσοχή, όταν λέω μαλακό κλαβιέ, ΔΕΝ εννοώ το απείρως πιο μαλακό κλαβιέ ενός synthesizer/αρμονίου. Βαρυκεντρισμένα είναι και τα δύο, εννοείται. Τι γίνεται όμως...Σ' εκείνα με το μαλακό, το αποτέλεσμα θα είναι τα δάχτυλα να μην βρίσκουν την προβλεπόμενη αντίσταση και να παίζουν εντελώς λανθασμένες νότες. Γιατί; Μα είναι καθαρά θέμα στήριξης των δαχτύλων. Σε εκείνα πάλι που έχουν σκληρό κλαβιέ και έχουν κατασκευαστεί με πρότυπο το κλαβιέ ενός κλασσικού πιάνου, το αποτέλεσμα είναι η αντίσταση να είναι πολύ μεγαλύτερη του κανονικού. Και πάλι, δεν θα είναι σαν να παίζεις σε κλασσικό πιάνο, γιατί τα πλήκτρα αφού πατηθούν, αργούν χαρακτηριστικά να ανέβουν στην φυσική τους θέση (μιλάμε για κλασματα δευτερολέπτου τα οποία όμως μετράνε σαν να επρόκειτο για δευτερόλεπτα καθυστέρησης αν σκεφτεί κανείς την ταχύτητα με την οποία παίζονται τα περισσότερα κομμάτια κλασσικής μουσικής). Δυστυχώς, δεν έχει υπάρξει η χρυσή τομή ώστε η αντίσταση που βρίσκουν τα δάχτυλα να είναι αντίστοιχη (ούτε καν ίδια) με εκείνη ενός κλασσικού κλαβιέ.

2. Το 50% ενός πιανίστα είναι η εκφραστικότητα του. Ξεχάστε εντελώς τους χρωματισμούς και οποιαδήποτε απόπειρα εκφραστικότητας. Το κρεσέντο θα είναι "κάτι σαν κρεσέντο". Και στην κλασσική μουσική, υπάρχει ακρίβεια απόλυτη. Επίσης, δεν υπάρχει η δυνατότητα ρύθμισης της δυναμικής. Το μέγιστο φορτίσσιμο που θα μπορέσετε να κάνετε στο ηλεκτρικό πιάνο είναι προκαθορισμένο. Φτάνει μέχρι μία συγκεκριμένη ένταση. Είτε η δύναμη F είναι χ είτε 10χ είτε 100χ, δεν θα υπάρχει διαφορά αν το F ισούται μία συγκεκριμένη τιμή. Πιο δυνατά δεν πάει, το πολύ πολύ να σπάσετε το κλαβιέ. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για το πιανίσσιμο. Το μέγιστο πιανίσσιμο είναι κι εκεί προκαθορισμένο. Όσο απαλά κι αν πατήσετε μια νότα, αν ο αισθητήρας ενεργοποιηθεί, θα δώσει μια ένταση η οποία ΔΕΝ θα μπορεί να μειωθεί περισσότερο. Αντίθετα, στο κλασσικό πιάνο, η ένταση μιας νότας έχει απείρως μεγαλύτερη γκάμα, μιας και εκεί δεν έχουμε να κάνουμε με αισθητήρες, αλλά με ένα σφυράκι το οποίο χτυπά μια χορδή. Δεν υπάρχει maximum ένταση: όσο πιο δυνατά πατάς, τόσο πιο δυνατά ακούγεται. Αντίστοιχα, ένα πιανίσσιμο μπορεί να γίνει όσο απαλά επιθυμούμε, εμείς αποφασίζουμε πόσο απαλά θα ακουμπήσει το σφυράκι στη χορδή. Στο κλασσικό πιάνο υπάρχει απόλυτη φυσικότητα, ενώ στο ηλεκτρικό η αίσθηση είναι εντελώς fake.

3. Το άλλο 50% ενός πιανίστα είναι η τεχνική του. Στο ηλεκτρικό πιάνο δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να αποκτήσει ένας πιανίστας σωστή τεχνική. Τα δάχτυλά του θα αποδυναμωθούν, μιας και οποιαδήποτε σπουδή (etude) είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Ξεχάστε επίσης τις κλίμακες. Ακόμα και σωστά να πιάνετε τις νότες (πράγμα χλωμό), δεν θα κερδίζετε σε δύναμη. Πιανίστας χωρίς δυνατά δάχτυλα ισοδυναμεί με αρσιβαρίστα χωρίς μύες.

Βεβαίως και όσα γράφτηκαν για το ηχητικό αποτέλεσμα ενός κλασσικού πιάνου είναι ακριβή. Με 1200 ευρώ είναι αλήθεια ότι μιλάμε για ένα μέτριο πιάνο. Και φυσικά ο ήχος ορισμένων ηλεκτρικών είναι καταπληκτικός, ειδικά αν συνδυαστεί με κάποιο μόνιτορ, θυμίζει πολύ τον ήχο ενός ακριβού grand piano. Ασφαλώς και μετακινείται ευκολότερα, εννοείται ότι μπορείς να παίζεις όποια ώρα του 24ώρου επιθυμείς και φυσικά δεν χρειάζεται ποτέ κούρδισμα. Όμως τι να το κάνεις όταν δεν θα μπορείς να παίξεις το απλούστερο κλασσικό κομμάτι;

Μαριάννα, αν επιθυμείς να συνεχίσεις τις σπουδές κλασσικού πιάνου, τότε η επιλογή σου είναι ξεκάθαρα κλασσικό πιάνο. H γνώμη μου είναι να καταλήξεις σε γερμανικό πιάνο. Είναι μακράν τα καλύτερα. Είναι ακριβώς σαν τα γερμανικά αυτοκίνητα: δυνατά και αξιόπιστα. Επίσης, μακριά από Υamaha (έχει καταντήσει αηδία επειδή γνωστός μουσικός οίκος έχει το μονοπώλιο στην Ελλάδα, πόσο ψηλά έχει εκτοξεύσει τις τιμές τους σε δυσαναλογία με την ποιότητά τους). Χίλιες φορές Υοung Chang, κι ας είναι κορεάτικα, δεν είναι καθόλου κακή επιλογή. Ρώσικο δεν θα έπαιρνα. Με 1200 ευρώ, μάλλον θα κατέληγα σε μεταχειρισμένο, πάντα γερμανικό εννοείται.

Πιο συγκεκριμένα -με αυτά τα λεφτά πάντα, το τονίζω- θα αγόραζα ένα Zimmermann. Κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου στην Γερμανία, καλής ποιότητας, σωστά βαρυκεντρισμένο κλαβιέ, πολύ γλυκός ήχος στα πρίμα, καθαρά μεσαία και δυνατά μπάσα. Τα Zimmermann δεν ευελπιστούν ότι "όταν μεγαλώσουν, θα γίνουν" Steinway ούτε φυσικά Bosendorfer. Μάλιστα δεν θυμάμαι να έχω δει Zimmermann με ουρά. Σε όσα έχω παίξει ήταν όλα όρθια. Η Zimmermann στοχεύει στον μέσο καταναλωτή, εκείνον που θέλει την οικονομική λύση χωρίς όμως να αγοράσει ένα άχρηστο πιάνο. Δεν την ενδιαφέρει να δημιουργήσει το super πανάκριβο πιάνο, αλλά το καλό αξιόπιστο μέσο. Με 1200 ευρώ, ασφαλώς εκεί στοχεύεις.

Η συμβουλή μου είναι μέχρι να βρεις το πιάνο που θες -ειδικότερα αν πρόκειται για μεταχειρισμένο- να εξαντλήσεις εντελώς το ψάξιμο. Θα σε συμβούλευα να μην πας μόνη, αλλά με κάποιον που είσαι απόλυτα ΣΙΓΟΥΡΗ ότι θα ξέρει από πιάνα. Κι όταν θα το δοκιμάζεις, φρόντισε να το ανοίξεις, να δεις σε τι κατάσταση βρίσκεται όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά (σφυράκια, χορδές, μηχανισμός πεντάλ κτλ.). Κυρίως, φρόντισε να αγοράσεις το πιάνο που θα αρέσει σε εσένα και θα σου πηγαίνει καλύτερα. Αλλά για να το κάνεις αυτό, θα πρέπει να έχεις δοκιμάσει πολλές μάρκες και πολλούς τύπους, για να είσαι πεπεισμένη ότι δεν υπάρχει κάποιο άλλο που θα σου άρεσε καλύτερα, τόσο σε άγγιγμα όσο και σε άκουσμα.

Αυτά προς το παρόν. Οποιαδήποτε άλλη απορία έχεις, θα χαρούμε να στην λύσουμε. Καλό ψάξιμο!

Υ.Γ. : Αρκετά άτομα από το MusicHeaven μου έχουν ζητήσει εδώ και καιρό να γράψω έναν οδηγό με κριτικές για αγορά πιάνου, είτε κλασσικού είτε ηλεκτρικου. Δεν σας έχω "γράψει", απλά λόγω περιορισμένου ελεύθερου χρόνου, δεν είχα ως τώρα την δυνατότητα να γράψω μια ολοκληρωμένη κριτική. Τώρα που είναι καλοκαίρι και υπάρχει σαφώς περισσότερος ελεύθερος χρόνος, σύντομα θα έχετε τον Οδηγό αυτό μέσω του MusicHeaven.

Χαιρετώ και πάλι και σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές σας.
Απ’ ότι κατάλαβα αυτό το θέμα έχει προβληματίσει και άλλους και οι απόψεις καταλήγουν σε δύο εκδοχές. Η μια είναι να συμβιβαστείς με ένα ηλεκτρικό πιάνο, που απ’ ότι κατάλαβα είναι πολύ βολικό. Δεν θέλει κούρδισμα, οι νότες είναι ηχογραφημενες (απ’ ότι κατάλαβα!), μεταφέρεται εύκολα και σε μερικές περιπτώσεις είναι πιο οικονομικό. Η άλλη είναι να πάρεις ένα κλασσικό πιάνο με τις χορδούλες του, τα σφυράκια του, την ιδιαίτερη φροντίδα του, το άγχος αν θα είναι καλό, αλλά και την ομορφία και τη μοναδικότητά του.

Κάποιος ρώτησε αν θέλω να πάρω κάποιο πτυχίο ή αν απλώς θέλω να κάνω κάποια μαθήματα. Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα τα μαθήματα σε ηλικία 9 ετών. Σταμάτησα στα 11 γιατί δεν υπήρχε πιάνο για μελέτη και ξανάρχισα στα 14, αλλά και τότε υπήρχε το ίδιο πρόβλημα. Η μόνη λύση ήταν να συμβιβαστώ με ένα αρμόνιο, πράγμα το οποίο δεν ήθελα με τίποτα. Αποφάσισα και πάλι να σταματήσω με την υπόσχεση όταν θα έχω δικά μου χρήματα να πάρω πιάνο. Δυστυχώς λόγω σπουδών και διάφορων υποχρεώσεων αυτό αργεί να γίνει. Τώρα έχουν περάσει τουλάχιστον 11 χρόνια, η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις είναι διαφορετικά, αλλά δεν θέλω να παρατήσω κάτι που ονειρεύομαι από παιδί. Θα ηθελα να πάρω και κάποιο πτυχίο. Ανησυχώ βέβαια γιατί δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Αλλιώς μαθαίνεις όταν είσαι παιδί και αλλιώς στα 25 σου. Δε αγχώνομαι όμως, γιατί έχω δουλειά και εξάλλου το απωθημένο μου δεν είναι ένα πτυχίο στον τοίχο, αλλά να παίζω τις μελωδίες που μου αρέσουν και ποτέ δεν σταμάτησα να ακούω.

Βλέπω το ίδιο να συμβαίνει και σε άλλους, όχι μόνο με το πιάνο αλλά και με άλλα όργανα ή ασχολίες. Όταν είμασταν μικροί κάναμε σχέδια και ορκιζόμασταν ότι θα τα πραγματοποιήσουμε, όμως τις περισσότερες φορές αυτά εφύγαν μαζί με την παιδική ηλικία. Με αυτήν την κίνηση (να ξαναρχίσω το πιάνο δηλαδή) θέλω να παρακινήσω και τους φίλους μου που κάποτε έλεγαν ότι θέλουν να ασχοληθούν με τη ζωγραφική, το θέατρο, την αγιογραφία κ.τ.λ. και δεν το έκαναν τελικά ούτε σαν χόμπι. Το ίδιο και όσους διαβάζουν αυτή την ανταλλαγή απόψεων στο musicheaven. Σίγουρα, δυσκολότερα βρίσκει δουλειά ένας πιανίστας από έναν λογιστή, αλλά αν δεν κάνεις ούτε σαν χόμπι αυτό που αγαπάς πάντα κάτι θα λείπει. Γενικώς πιστεύω ότι θα πραγματικά «θέλω» μας με τον καιρό δεν ξεθωριάζουν αλλά ωριμάζουν και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή.

Θα ήθελα πολύ να δω αυτόν τον οδηγό αγοράς για πιάνο (ελπίζω σύντομα) και μέχρι τότε να έχω στη διάθεσή μου περισσότερα χρήματα. Η αρχική μου γνώμη για κλασσικό πιάνο δεν άλλαξε. Όταν σταμάτησα τα μαθήματα μπορούσα να αγοράσω αρμόνιο, αλλά δεν το έκανα γιατί ήθελα πιάνο με χορδούλες και σφυράκια. Δε μπορώ να φανταστώ ότι τόσα χρόνια περίμενα για να πάρω ένα ηλεκτρικό πιάνο. Όσο για το θέμα της δεξιοτεχνίας, όταν έκανα μαθήματα δεν ήμουν και το παιδί-θαύμα, ίσως μάλιστα το παίξιμό μου να μην εξελίσσοταν ή να μην εξελιχθεί σε κάτι σπουδαίο. Το θέμα είναι ότι με έκανε και με κάνει να αισθάνομαι όμορφα και αυτό μου φτάνει.

τα 1200 που δίνεις δεν φτάνουν ούτε για clavinova.Eκτός αν πέσεις ΣΤΗΝ περίπτωση και βρεις ένα καλό κλασικό σε καλή τιμή από κάποιον που βιάζεται για κάποιους λόγους να το πουλήσει.Μάζεψε μερικά χρήματα ακόμα και βάλε και δόσεις αν χρειαστεί να πάρεις κάτι καλό για να το έχουν και τα εγγόνια σου.Το κλασικό πιάνο δεν χάνει ποτέ την αξία του

Αντιγόνη

Αυτό ήταν και το δικό μου συμπέρασμα!
Απλά είμαι λίγο ανυπόμονη, δεν ήθελα να περιμένω άλλο, αλλά τελικά για κάτι που αξίζει να αποκτήσεις, αξίζει και να περιμένεις.

Συμφωνώ απόλυτα με τον Γιώργο, ο άνθρωπος έδωσε την πραγματική διάσταση στο ζήτημα!
Θα ήθελα όμως να ρωτήσω:
Η οικογένεια σου τι λέει επ'αυτού?
Πώς τα πας με τους γείτονες σου?
Οι ερωτήσεις δεν ειναι ρητορικές, μπορεί πολλοί απ'αυτούς να μην είναι φιλόμουσοι ή να μην ειναι τόσο ανεκτικοί όσο περιμένεις.
Και αυτο είναι πρόβλημα γιατί δεν θα μπορείς να παίξεις ούτε τις προβλεπόμενες ώρες!
Ακόμα, μήπως έχεις χώρο πολύ μεγάλο για να φιλοξενήσεις ένα κλασικό πιάνο ή θα τοποθετηθεί κάπου που ούτε θα φαίνεται, ούτε θ'ακουγεται? (γιατί όπως και να το κάνουμε το κλασικό είναι έργο τέχνης)
Ή μήπως σκέφτεσαι να το στριμώξεις σ'ένα χώρο με λίγα έπιπλα και πάνω σε ξύλινο πάτωμα, οπότε να σου βγεί τόσο "φωνακλάδικο" ώστε να σε αποτρέψει από την μελέτη και να βγάλει τους συγγενείς & τους γείτονες από τα ρούχα τους?
Πίστεψέ με, ο ήχος ενός μουσικού οργάνου και ιδιαίτερα ενός πιάνου δεν περιορίζεται στα στενά όρια του σαλονιού σου και δυστυχώς η επιλογή συμπεριλαμβάνει και πολλούς μη μουσικούς παράγοντες!
Μην ξεχνάς άλλωστε πως η ησυχία είναι κάτι πολύ σημαντικό
(Όσο σημαντική είναι η μουσική, άλλο τόσο είναι και η απουσία της!)
Ζητώ συγγνώμη αν παραφέρθηκα, ωστόσο είμαι ένας μουσικός που πέρασε πολλά και νομίζω πως πρέπει να δούμε και αυτή την γνώμη.
Τέλος, πιστεύω και εγώ πως το κλασικό είναι το καλύτερο και ασπάζομαι την άποψη σου για την τεχνολογία. Παρά το ότι ορισμένα έχουν απίθανες δυνατότητες (ρυθμούς, όργανα -σα να παίζει ορχήστρα, αποθήκευση σε δισκέτα) δεν έχει ακόμα βγει μοντέλο που να προσεγγίζει τον ήχο όπως το κλασικό (άσε που δεν "μασάνε" από black-out!)
Ψάξε λοιπόν όλη την πόλη (υπάρχουν καλά & αξιόλογα καταστήματα μακριά απο το κέντρο), μην σνομπάρεις τα ελαφρώς μεταχειρισμένα (τα καλά πιάνα δεν παθαίνουν τίποτα), κοίτα και τις αγγελίες (μην σου "κάτσει" κα'να κελεπούρι) και καλή τύχη!



[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Raf on 16-07-2004 19:25 ]

Κι εγώ ήμουν υπέρ του ηλεκτρικού για τους λόγους που αναφέρθηκαν.
Εκ πείρας λοιπόν σας μιλάω: Το ηλεκτρικό σε βγάζει με τα χίλια ζόρια μέχρι τη Μέση, μόλις πιάσεις Ανωτέρα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Προχθές αγόρασα ένα κλασσικό. Είναι και βαρύ το άτιμο, χρειάστηκε γερανός για το 2ο όροφο. Το ηλεκτρικό το έβγαλα στο σφυρί. Υπάρχει και η σχετική αγγελία στο musicheaven. Μόλις την έβαλα. Εϊναι αυτή με το Viscount SV 80. Τιμή: 800 €. (Στα Γιάννενα). Με 6 ηχεία 70 Watt, βαρυκεντρισμένα πλήκτρα, εφέ, Hammer Actιon και δε συμμαζεύεται. Σε τέλεια κατάσταση. Αλλά για όποιον θέλει να φτάσει ψηλά στις σπουδές το κλασικό είναι μονόδρομος.

Δίκιο έχεις σε όλα αυτά που λες, φίλε Raf περί ησυχίας. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν θα πάω το πιάνο στο σπίτι μου ή στο πατρικό μου.
Και στις δύο περιπτώσεις όμως είμαι τυχερή γιατί στο μεν σπίτι μου από κάτω κάθεται ένας μπάρμπας που κάθε απόγευμα γρατζουνάει την κιθάρα του, άρα φιλόμουσος και στο δε πατρικό μου από κάτω κάθονται 2 γιαγιάδες που δεν ακούν και τόσο καλά. Ετσι θα μου συγχωρούν τις όποιες παραφωνίες!
Όσο για τη γειτονιά, ας μαζέψουν πρώτα τα σκυλιά (όχι ότι τα δικά μου πάνε πίσω), τα παιδιά, τα μουσικά τους όργανα, τις τηλεοράσεις και τους καυγάδες τους και μετά ας μου πουν ότι θέλουν για το πιάνο. Εξάλλου δεν σκοπεύω να προκαλώ, παίζοντας σε ακατάλληλες ώρες.
lezi καλως ήρθες στην παρέα μας!

Τον μέν μπάρμπα μπορείς να τον καλέσης να παίξετε και μαζί,οπότε πού να τολμήση μετά να σού παραπονεθή!

Οσο γιά την γειτονιά,άν υπάρχουν όπως λές κάποιοι που έχουν και αυτοί μουσικά όργανα,μπορείτε να φτιάξετε και ορχήστρα

Πρός παρηγόρησίν σου:
1.Εγώ όταν ξεκίνησα να παίζω τύμπανα,μελετούσα με κανονικό σέτ,στο σαλόνι τού σπιτιού μου (εν απουσία τών γονέων μου βέβαια...),ενώ λίγο καιρό αργότερα,άρχισα να χρησιμοποιώ το ημιυπόγειο γραφείο τού πατέρα μου (όπου έκανα και τίς πρόβες με τα πρώτα συγκροτήματα που έπαιξα).Ουδείς μού έκανε παρατηρήσεις (εννοείται δέν έπαιζα τα μεσάνυχτα ή το μεσημέρι!)
2.Στον πρώτο όροφο τής πολυκατοικίας μας και δή στο πρώην διαμέρισμα τής γιαγιάς μου μένει μιά οικογένεια τής οποίας η κόρη παίζει πιάνο.Την ακούω μέν όποτε μελετάει (τώρα κάπως σπάνια,αλλά παλιότερα αρκετά συχνά) και μπορώ να πώ οτι δέν είναι ενοχλητικός ο ήχος,οπότε μήν έχεις τοσο μεγάλη ανησυχία γιά την ενόχληση τών γύρω σου.Εδώ δέν "μού την έχουν πεί" εμένα (ούτε τότε που έκανα πρόβες με τα τύμπανα,ούτε τώρα που έχω ολόκληρο Midi studio..).Συνεπώς τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Από τις 14 Αυγούστου η οικογένειά μου απέκτησε ένα νέο μέλος, αγαπητό σε όλους, ακόμη και τους γείτονες! Σωστά μαντέψατε! Ενα από τα μεγαλύτερα όνειρα της ζωής μου έγινε πραγματικότητα! Κάθε φορά που μπαίνω στο σπίτι, ρίχνω μια ματιά να δω αν είναι στη θέση του και χαίρομαι που η ύπαρξη του δεν αποτελεί πλέον μέρος ενός ονείρου. Όσο και αν τσιμπιέμαι αυτό μένει στη θέση του!

Το «παιδί» μου είναι μάρκας Zimmermann και κατασκευάστηκε το 1970. Όπως καταλάβατε δεν υπέκυψα σε μια εύχρηστη συσκευή απομίμησης μουσικών ήχων. Το «παιδί» μου έχει χορδούλες και σφυράκια! Είναι ζωντανό! Αντέδρασε όταν άλλαξε περιβάλλον, ξεκουρδίστηκε λίγο. Τώρα όμως έχει ηρεμήσει και ο ήχος του αν και ξεκούρδιστος είναι πιο γλυκός. Σκοπεύω να το κουρδίσω στο τέλος του μήνα όπως μου σύστησε ο χορδιστής και η δασκάλα μου, η οποία με βοήθησε στην επιλογή του.

Για να είμαι ειλικρινής, εγώ δεν ήξερα πως να κρίνω αν ένα πιάνο μου ταιριάζει ή όχι. Δε θυμόμουν καν να παίζω. Έτσι είχα ξεκινήσει την παραπάνω συζήτηση στο Musicheaven, την οποία διάβασε η συνονόματή μου, προηγούμενη «μαμά» του και αποφάσισε να επικοινωνήσει μαζί μου. Εκείνη, έχοντας στραφεί σε άλλου είδους μουσική (και ομολογώ πολύ ενδιαφέρουσα) το λυπόταν να το βλέπει βουβό σε μια γωνία.

Όταν πήγαμε με την δασκάλα μου να το δούμε, αυτό που μας έκαν την αρχική εντύπωση ήταν αυτή ακριβώς η κοπέλα. Τη συμπαθήσαμε από την πρώτη κιόλας στιγμή και βρήκαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Ακόμη και αν δεν έπαιρνα τελικά το πιάνο, θα είχα τουλάχιστον βρει μια πολύ καλή φίλη. Ένιωσα μεγάλη αμηχανία όταν ήρθε η ώρα να το δω. Πάτησα ένα πλήκτρο και ο ήχος μου άρεσε, παρόλο που ήταν λίγο ξεκούρδιστο. Τα υπόλοιπα τα άφησα στην δασκάλα μου, η οποία το άνοιξε και στην κυριολεξία μπήκε μέσα, προκειμένου να ελέγξει τον μηχανισμό. Το πόρισμα ήταν κάτι παραπάνω από καλό. Το πιάνο ήταν καλοδιατηρημένο, χωρίς καμία φθορά, σαν καινούργιο. Το μόνο που χρειάζοταν ήταν ένα καλό κούρδισμα. Η Μαριάννα παραδέχτηκε ότι όντως το πιάνο ήταν σαν καινούργιο γιατί δεν ήταν και η καλύτερη μαθήτρια. Έτυχε να έχει μια αυστηρή και μεγάλη σε ηλικία δασκάλα. Είναι αλήθεια ότι δεν αρκεί η θέληση ενός παιδιού να ασχοληθεί με ένα μουσικό όργανο. Ο δάσκαλος έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το τελικό αποτέλεσμα. Εφόσον εγώ δε θυμόμουν, ανέλαβε η δασκάλα μου να παίξει κάτι. Διάλεξε μια παρτιτούρα στην τύχη και ξεκίνησε να παίζει. Έμεινα άφωνη όταν κατάλαβα ότι η πρώτη μελωδία που άκουγα από αυτό το πιάνο ήταν η αγαπημένη μου Σονάτα υπό το Σεληνόφως του Μπετόβεν. Το μόνο που με απασχολούσε πλέον ήταν το πως θα το έπαιρνα το συντομότερο στο σπίτι μου. Αυτό έγινε μια εβδομάδα αργότερα.

Θα σας πω ένα περιστατικό που συνέβη εκείνη την ημέρα, ίσως επειδή έπερεπε να συμβεί. Λίγο μετά τη μεταφορά του πιάνου, για άσχετο λόγο με αυτό, έγινε μια παρεξήγηση με κάποιο μέλος της οικογένειάς μου. Προσπαθώντας να συζητήσω είδα ότι θα καταλήγαμε σε λογομαχία, κάτι που δεν ήθελα. Έτσι υποχώρησα και μη έχοντας που αλλού να ξεσπάσω, άνοιξα το πιάνο, έφερα μπροστά μου ένα από τα παλιά μου βιβλία, το άνοιξα σε μια τυχαία σελίδα και απλά άρχισα να παίζω! Κάποια στιγμή, κοιτάζοντας τις νότες του αριστερού χεριού, νόμισα ότι παίζω λάθος. Είχα ξεχάσει ότι στο κλειδί του φα οι νότες έχουν διαφορετική θέση στο πεντάγραμμο από το κλειδί του σολ. Άνοιξα τα παλιά μου τεφτέρια και είδα ότι όντως διάβαζα λάθος το αριστερό χέρι. Το περίεργο ήταν ότι παρόλο που διάβαζα λάθος τις νότες, τις έπαιζα σωστά! Πρώτα θυμήθηκαν τα χέρια και μετά το μυαλό. Οι γονείς μου έμειναν άφωνοι. Ενώ έλεγα ότι έχω ξεχάσει τα πάντα και ότι πρέπει να αρχίσω από την αρχή, μέσα σε λίγα λεπτά από την ώρα που κάθισα στο πιάνο άρχισα να παίζω συνδυάζοντας δεξί και αριστερό χέρι χωρίς να σταματάω συνέχεια. Δε νομίζω ότι έχω κανένα ταλέντο φοβερό και τρομερό, ούτε που με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Μου αρκεί που δεν παραπονούνται οι γείτονες και αισθάνομαι κι εγώ όμορφα! Δεν αγχώνομαι να πάρω τίτλους καιι πτυχία, αντιθέτως όποτε είμαι αγχωμένη είναι ο καλύτερος τρόπος για να το αντιμετωπίσω. Μου αρέσει να το περιποιούμαι, να το εξερευνώ, να κοιτάζω το μηχανισμό πατώντας πλήκτρα και να εντοπίζω τις χορδές που πάλονται. Εξάλλου είναι το «παιδί» μου. Και αυτό θα αισθάνεται όμορφα, μιας και η νέα «μαμά» του έχει το ίδιο όνομα με την παλιά.
Τώρα θα πείτε: Πάει, τα ‘χασε αυτή. Μπορεί να είναι κι έτσι, είναι όμως ωραίο να τα χάνεις απ’ τη χαρά σου!

Είχα πει ότι αυτά που αγαπάμε και θέλουμε με την ψυχή μας δεν πεθαίνουν, αλλά κοιμούνται ήσυχα μέχρι να βρεθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να ξυπνήσουν. Και είναι φοβερή εμπειρία να το ζεις αυτό το ξύπνημα. Σου δίνει δύναμη και αισιοδοξία.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πρώτα απ’ όλους το Musicheaven, απ’ όπου ξεκίνησε αυτή η συζήτηση που έγινε η αιτία να αποκτήσω αυτό το υπέροχο πιάνο και τα μέλη που συμμετείχαν σε αυτή την κουβέντα και με βοήθησαν με όποιο τρόπο μπορούσαν στην επιλογή μου. Δεν θα ξεχάσω τη δασκάλα μου, η οποία ήρθε μαζί μου από την μια άκρη της Αττικής στην άλλη για να δει το πιάνο και να εκτιμήσει την κατάστασή του. Μαράκι σε ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι κουράγιο μιας και θα με έχεις από εδώ και πέρα μαθήτριά σου. Τελευταία άφησα εκείνη την τόσο αξιόλογη κοπέλα, τη συνονόματη μου, που μου εμπιστεύτηκε το πιάνο της και εκτός αυτού έγινε και μια πολύ καλή φίλη! Μαριάννα εύχομαι ότι καλύτερο για σένα στη μουσική και την ζωή σου!

Μια συμβουλή θα σας δώσω.
«Μην αφήνετε τα όνειρά σας να κοιμούνται. Ποτέ δεν είναι αργά»