Ο διευθυντής του φημισμένου ρωσικού μουσείου Ερμιτάζ, Μιχαήλ Πιοτρόφσκι, χαρακτήρισε "εντελώς απαράδεκτη" τη διοργάνωση θεαμάτων στα ιστορικά κέντρα των πόλεων, αποδοκιμάζοντας έτσι τη συναυλία που δόθηκε από το πρώην Σκαθάρι, τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ, την Κυριακή, 20 Ιουνίου, στην Πετρούπολη.
"Η συναυλία του Πολ ΜακΚάρτνεϊ συνιστά παράδειγμα αυτού που δεν έπρεπε να συμβεί σε καμιά περίπτωση", γράφει ο Πιοτρόφσκι σε άρθρο του που δημοσιεύει η εφημερίδα Ιζβέστια. Η συναυλία αυτή συγκέντρωσε στην πλατεία των Χειμερινών Ανακτόρων όπου δόθηκε, κοντά στο Ερμιτάζ, 60.000 θαυμαστές του βρετανού τραγουδιστή και συνθέτη.
"Προετοιμαστήκαμε για τη συναυλία αυτή σαν να επρόκειτο για πλημμύρα. Όλες οι υπηρεσίες του μουσείου σε συναγερμό", συμπληρώνει ο επικεφαλής του ξακουστού μουσείου για τους θησαυρούς των συλλογών του και τ' αριστουργήματα που το κοσμούν, προειδοποιώντας ότι "ένα τέτοιο επίπεδο θορύβου είναι βλαπτικό για τους πίνακες του μουσείου."
"Εμείς δεν μεταφέρουμε καν τους πίνακές μας αεροπορικώς προκειμένου ν' αποφύγουμε τους κραδασμούς και ο ήχος του ΜακΚάρτνεϊ είναι ασυγκρίτως πιο ισχυρός από το θόρυβο οποιουδήποτε αεροσκάφους. Πρέπει κάτι να γίνει ώστε οι εκδηλώσεις αυτές να μην επαναληφθούν ξανά", καταλήγει ο ρώσος αξιωματούχος. Πέρυσι, ο ΜακΚάρτνεϊ είχε δώσει συναυλία στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας όπου τον υποδέχτηκε προσωπικά ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν παρουσία σχεδόν 20.000 θαυμαστών.
Οι συναυλίες και γενικά οι εκδηλώσεις σε ιστορικούς χώρους είναι ένα σύνηθες φαινόμενο στη χώρα μας. Πολλές από αυτές έχουν μεγάλη επιτυχία , άλλες θάβονται στο παρασκήνιο. Είναι ένα θέμα πάντως που έχει συζητηθεί αρκετά. Για το εάν πρέπει ο x καλλιτέχνης να τραγουδήσει στο Ηρώδειο, εάν η ψ παρουσιάστρια να χρησιμοποιήσει το ίδιο Θέατρο/Ωδείο για μια εκπομπή. Άλλοι μιλάνε ακόμα και για απαγόρευση σε ορισμένους χώρους κάθε είδους εκδηλώσεων, αίτηση που βρίσκει ακόμα περισσότερους επικριτές.
Εσείς τι πιστεύετε για το θέμα της διοργάνωσης εκδηλώσεων σε ιστορικούς χώρους?
Πιστεύω πως εξαρτάται από τον χώρο στον οποίο βρισκόμαστε και από το καλλιτεχνικό γεγονός που θα διεξαχθεί σε αυτόν.
Π.χ. σε ένα αρχαίο ναό όπου κάποτε, κάποιοι άνθρωποι λάτρευαν τον Θεό τους δε μπορεί να πάει η Μενεγάκη με τον Πρωινό Καφέ.
Ακόμη και συναυλία να γίνει, θα πρέπει να είναι πολύ προσεγμένη, έτσι ώστε να μη προσβάλει τον χώρο αυτό ακόμη και σήμερα.
Πολύ ωραίο θέμα,
εγώ που λέτε είμαι υπερ του να γίνοντε εκδηλώσεις σε ιστορικούς χώρους φτάνει όμως και τί εκδηλώσεις γίνοντε... και μάλιστα πολύ πιο σημαντικό φτάνει να μήν καταστρέφετε και ο χώρος με διαφορες παρεμβάσεις για να γίνει πιο λειτουργικός κτλ κτλ Με τις εκδηλώσεις αξιοπιοίτε και ο ίδιος ο χώρος και γίνετε μάλιστα και πιο ενδιαφέρον το όλο θέμα που θα παρουσιαστεί...
Συμφωνώ ότι σε ένα ιστορικό χώρο με καμία περίπτωση δε μπορεί να πάει η Μενεγάκη με τον Πρωινό Καφέ ή κάποια άλλη παρόμοια εκπομπή... Μπορούν όμως τέτοιου ίδους εκπομπές να κάνουν ένα μικρό αφιέρωμα στον χώρο... ετσι για να ανέβουν και λίγο στα μάτια του κόσμου που δέν τις πολυσυμπαθεί...
Μια φορά όταν είμουν στην Πράγα πήγαμε σε ένα εκκλησάκι όπου είχε μία εκδήλωση και τρείς άνθρωποι έπεζαν βιολί... Πραγματικά μαγεύτικα... Ητάν υπέροχα!
Κατ'αρχήν πρέπει να προσδιορίσουμε τί είδους ιστορικό χώρο εννοούμε και τί είδους εκδήλωση.
Το Ωδείο Ηρώδου τού Αττικού είναι ιστορικός χώρος,όπως και το αρχαίο θέατρο τής Επιδαύρου,εν τούτοις γίνονται σ'αυτούς εκδηλώσεις.
Και ναί μέν στην Επίδαυρο παίζονται έργα αρχαίων Ελλήνων δημιουργών,πράγμα που γινόταν και στην αρχαιότητα,οπότε δέν μάς ξενίζει το θέμα,ακόμα κι'όταν οι αποδόσεις τών έργων αυτών είναι πρωτοποριακές.
Στό Ηρώδειο όμως έχουν εμφανιστεί και διάφοροι γνωστοί jazz καλλιτέχνες,όπως και κάποιες φορές η Νάνα Μούσχουρη και άλλοι,που δέν είναι καί τόσο "ασσορτί" με τον χώρο.Επειδή όμως το επίπεδο ποιότητας και αισθητικής τής τέχνης τους είναι υψηλό,δεχόμαστε την παρουσία τους εκεί χωρίς να μάς ενοχλή.
Από την άλλη πλευρά όμως,ιστορικός χώρος είναι και ο Παρθενώνας,η χρήση του όμως στην αρχαία εποχή ήταν τελείως διαφορετική από αυτήν ενός θεάτρου.Και παρ'όλο που το θέατρο στην αρχαία εποχή εθεωρείτο ένα είδος ιεροτελεστίας,κανένας στην αρχαιότητα δέν διανοήθηκε ποτέ να παρουσιάση π.χ.την Ιφιγένεια εν Ταύροις στον Παρθενώνα,που ήταν τόπος λατρείας τών θεών..
Τώρα όσον αφορά το μουσείο Ερμιτάζ,ναί μέν είναι ένας χώρος όπου φυλάσσονται έργα τέχνης,αλλά σε καμμιά περίπτωση δέν μπορεί να χαρακτηριστή "ιστορικός χώρος".
Βέβαια μιά απορία μου είναι κατά πόσον ο διευθυντής τού εν λόγω μουσείου θα διαφωνούσε άν αντί τού Πώλ ΜάκΚάρτνεϋ έδινε συναυλία στο ίδιο μέρος η Συμφωνική Ορχήστρα τής Βιέννης (π.χ.).....
γενικά είμαι υπερ στο να γίνονται εκδηλώσεις σε χώρους ιστορικούς όπως το Ηρώδειο, αν αυτές το αξίζουν. η ατμόσφαιρα προσθέτει στην τέχνη και είναι μια εμπειρία που είναι κρίμα να μην έχει ο θεατής. ο κΠιοτρόφσκι όμως έθεσε κι ένα άλλο ζήτημα. δεν γίνεται οι διαχειριστές του μουσείου να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να αποφύγουν τους κραδασμούς που καταστρέφουν τα έργα τέχνης και να έρχονται δίπλα να βάζουν ηχητικά συστήματα των τόσων decibel που προκαλούν περισσότερους κραδασμούς απο τον ήχο της απογείωσης ενός αεροπλάνου.
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: revekka on 13-07-2004 00:20 ]
Δέν ξέρω κατά πόσον οι κραδασμοί καταστρέφουν τους ζωγραφικούς πίνακες.Ο Orpheus,ώς ειδικός στο θέμα θα μπορούσε να μάς κατατοπίση.
Επίσης θα παρατηρήσω οτι οι κραδασμοί που προκαλούνται από την οδική μεταφορά (δηλαδή με τίς νταλίκες) είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που προκαλούνται κατά την πτήση ενός αεροπλάνου....
Και στο κάτω-κάτω,υπάρχουν και αντικραδασμικά κιβώτια μεταφοράς.
Ο κ.Πιοτρόφσκι όμως επικαλέστηκε κυρίως την δικαιολογία οτι το μουσείο του είναι "ιστορικός χώρος" (πράγμα που δέν ισχύει).
Quote:
|
Το μέλος Hastaroth στις 15-07-2004 στις 00:41 έγραψε:
Δέν ξέρω κατά πόσον οι κραδασμοί καταστρέφουν τους ζωγραφικούς πίνακες.Ο Orpheus,ώς ειδικός στο θέμα θα μπορούσε να μάς κατατοπίση.
|
|
Και γιατί Αλβέρτο εγώ είμαι ειδικός για μια τέτοια απάντηση? Γνωρίζεις κάτι που εγώ αγνοώ? Πάντως πιστεύω οτι όντως οι κραδασμοί επηρεάζουν όλα τα έργα τέχνης. Και εκτός απο τους κραδασμούς υπάρχουν και διάφοροι άλλοι παράγοντες που κάνουν το ίδιο. Γι'αυτό και υπάρχουν τα μουσεία. Για να διατηρούνται τα έργα όσο το δυνατόν περισσότερο.
Quote:
|
Το μέλος Hastaroth στις 15-07-2004 στις 00:41 έγραψε:
Ο κ.Πιοτρόφσκι όμως επικαλέστηκε κυρίως την δικαιολογία οτι το μουσείο του είναι "ιστορικός χώρος" (πράγμα που δέν ισχύει).
|
|
Εδώ νομίζω κάνεις λάθος. Το Hermitage αν δεν κάνω λάθος ανεγέρθηκε το 18ο αιώνα. Αυτό απο μόνο του είναι στοιχείο χαρακτηρισμού ενός κτιρίου ως ιστορικού. Εκτός του ότι έχει και μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική η οποία το χαρακτηρίζει και ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Πάντως το θέμα των εκδηλώσεων σε ιστορικούς χώρους είναι ένα θέμα το οποίο αφορά το αρμόδιο Υπουργείο (ελπίζω δηλαδή). Τα άτομα που αποφασίζουν έχουν όλες τις απαραίτητες γνώσεις ωστε να αποφασίζουν για τον κάθε χώρο ξεχωριστά (νομίζω δηλαδή). Τώρα , εάν παίζονται διάφορα συμφέροντα δεν τα γνωρίζω , αλλά μπορώ να υποθέσω οτι σίγουρα κάτι τέτοιο ισχύει. Ευτυχώς όμως τα πράγματα δεν έχουν εκτραπεί στο βαθμό που ίσως θα μπορούσε να έχει γίνει. Μέχρι στιγμής οι χώροι, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, έχουν διασφαλίσει την αξία τους. ίσως περισσότερο απο όσο θα έπρεπε. Η χρήση κάποιων ιστορικών χώρων , σε μερικές περιπτώσεις είναι αναγκαία (φαντάζεστε το Ηρώδειο ως αρχαιολογικό χώρο μόνο για επισκέψεις?). Με τα κατάλληλα μέτρα πάντοτε και με την σωστή επιλογή των εκδηλώσεων. Διότι ένας ιστορικός χώρος λέγεται κυρίως ιστορικός επειδή κουβαλάει μια ιστορία. Και αυτήν την ιστορία αν μη τι άλλο πρέπει να τη σεβόμαστε. Αλλά το να τη σεβόμαστε δε σημαίνει και να την αποστειρώνουμε.
Quote:
|
Το μέλος orpheus στις 15-07-2004 στις 13:16 έγραψε:
Και γιατί Αλβέρτο εγώ είμαι ειδικός για μια τέτοια απάντηση?
|
|
Μά,υπό την ιδιότητά σου ώς συντηρητού έργων τέχνης
Quote:
|
Εδώ νομίζω κάνεις λάθος. Το Hermitage αν δεν κάνω λάθος ανεγέρθηκε το 18ο αιώνα. Αυτό απο μόνο του είναι στοιχείο χαρακτηρισμού ενός κτιρίου ως ιστορικού. Εκτός του ότι έχει και μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική η οποία το χαρακτηρίζει και ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
|
|
Αυτό δέν το ήξερα,οπότε όντως το κτίριο είναι ιστορικός χώρος.
Quote:
|
Πάντως το θέμα των εκδηλώσεων σε ιστορικούς χώρους είναι ένα θέμα το οποίο αφορά το αρμόδιο Υπουργείο (ελπίζω δηλαδή). Τα άτομα που αποφασίζουν έχουν όλες τις απαραίτητες γνώσεις ωστε να αποφασίζουν για τον κάθε χώρο ξεχωριστά (νομίζω δηλαδή). Τώρα , εάν παίζονται διάφορα συμφέροντα δεν τα γνωρίζω , αλλά μπορώ να υποθέσω οτι σίγουρα κάτι τέτοιο ισχύει. Ευτυχώς όμως τα πράγματα δεν έχουν εκτραπεί στο βαθμό που ίσως θα μπορούσε να έχει γίνει. Μέχρι στιγμής οι χώροι, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, έχουν διασφαλίσει την αξία τους. ίσως περισσότερο απο όσο θα έπρεπε. Η χρήση κάποιων ιστορικών χώρων , σε μερικές περιπτώσεις είναι αναγκαία (φαντάζεστε το Ηρώδειο ως αρχαιολογικό χώρο μόνο για επισκέψεις?). Με τα κατάλληλα μέτρα πάντοτε και με την σωστή επιλογή των εκδηλώσεων. Διότι ένας ιστορικός χώρος λέγεται κυρίως ιστορικός επειδή κουβαλάει μια ιστορία. Και αυτήν την ιστορία αν μη τι άλλο πρέπει να τη σεβόμαστε. Αλλά το να τη σεβόμαστε δε σημαίνει και να την αποστειρώνουμε.
|
|
Πολύ σωστά όλα αυτά.Ομως,όπως αναφέρεις και εσύ,σίγουρα παίζονται και κάποια συμφέροντα στο θέμα τής διοργάνωσης συναυλιών σε ιστορικούς χώρους.Γι'αυτό και έθεσα το ερώτημα άν ο κ.Πιοτρόφσκι θα διαφωνούσε στην διοργάνωση,στόν ίδιο χώρο, μιάς συναυλίας π.χ. με συμφωνική μουσική....
gate
16.07.2004, 03:25
Το θέμα είναι πράγματι πολύ ενδιαφέρον Γιώργο και για μένα αυτές τις μέρες είναι και επίκαιρο, καθώς έλαβα μέρος σε μια τέτοια συναυλία σε ιστορικό χώρο: στο προαύλιο της θεολογικής σχολής της Χάλκης, στην Τουρκία και πρόκειται σε λίγες μέρες να παρουσιαστώ και σε άλλον έναν ιστορικό χώρο, το αρχαίο θέατρο των Φιλίππων.
Είναι πραγματικά μαγικό να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο χωρό, γεμάτο από την ενέργεια του παρελθόντος, όπου κάθε πετραδάκι του έχει να σου πει και μια ιστορία. Και η μαγεία αυτή και το ρίγος που αισθάνεσαι γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν νιώθεις ότι η φωνή σου ακούγεται μέσα του και γίνεται κι αυτή, κατά κάποιο τρόπο, κομμάτι από την ιστορία του....Νομίζω, όποιον καλλιτέχνη κι αν ρωτούσαν για το θέμα αυτό και απαντούσε από καρδιάς, θα έλεγε σίγουρα ότι δε θα ήθελε να του απαγορεύσουν για το α' ή β' σοβαρό ή μη λόγο αυτήν την ευκαιρία.
Πάντως, για να είμαστε και σωστοί και να μην κοιτάμε μόνο το εαυτό μας, στο βαθμό που πραγματικά βλάπτονται οι χώροι αυτοί από τον ήχο ή ό,τι άλλο (π.χ. εγκαταστάσεις ηχητικές, κραδασμούς κ.ο.κ.), σίγουρα δε θα πρέπει να επιτρέπεται η παρουσίαση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων σε αυτούς.
Αν όμως δε βλάπτονται θα πρέπει να σίγουρα να δίνεται στον κόσμο - και στους καλλιτέχνες και στους θεατές - αυτή η ευκαιρία. Η ιστορική ενέργεια που κουβαλά ο τόπος σε συνδυασμό με την εκδήλωση της τέχνης της εκάστοτε εποχής δημιουργεί ένα κλίμα μαγικό που και ως θεατή αλλά και ως δρώντα στη σκηνή σε κάνει να αισθάνεσαι πως αιωρείσαι μεταξύ πολλών εποχών ή μάλλον πως ζεις στιγμές που βρίσκονται υπεράνω του χρόνου...
Όλα αυτά όμως μπορείς να τα αισθανθείς όχι ασφαλώς με οποιαδήποτε παράσταση καλλιτεχνική ή δήθεν καλλιτεχνική.... Χρειάζεται να εναρμονιζόμαστε με το χώρο που βρισκόμαστε, όχι απαραίτητα ως προς την καταγωγή, την εθνικότητα και την ιστορικότητα της μουσικής ή του έργου που παρουσιάζουμε αλλά κυρίως ως προς την ποιότητα που ο ίδιος ο χώρος υποδεικνύει.....
Η αρμονία εξάλλου είναι και η ουσία της ομορφιάς.
Για παράδειγμα, τον ήχο της heavy metal μουσικής, όσο κι αν συγκινεί πολύ κόσμο και έχει μια παραδεδεγμένη αξία στην εποχή μας, δε θα μπορούσε εύκολα κανείς να τον φανταστεί να ακούγεται σε ένα αρχαίο ελληνικό θέατρο π.χ. χωρίς να τον αισθανθεί παράτερο και ξένο (sic) σε σχέση με το χώρο...Όχι γιατί είναι είδος παρακατιανό ή ό,τι άλλο, αλλά γιατί ο χώρος απαιτεί, πιστεύω, μιας άλλης ποιότητας ήχο, πιο συγγενή με τις αρχαίες έννοιες της κάθαρσης και την μέθεξης, για τις οποίες σε προδιαθέτει.
Αντίθετα το παραδοσιακό λιβανέζικο τραγούδι θα δημιουργούσε αναμφισβήτητα στιγμές μέθεξης στο Ηρώδειο, οι αρχαιοπρεπείς μελωδίες του Πέτρου Ταμπούρη θα ταίριαζαν απόλυτα στο φόντο του θεάτρου της Επιδαύρου, οι παραδοσιακοί και οι βυζαντινοί ήχοι θα έκαναν αίσθηση στον ιστορικό χώρο της Βεργίνας και η μουσική των κλασικών συνθετών θα απογειωνόταν υπό το φως της Ακρόπολης.
Το κλειδί της αρμονίας βέβαια δεν το έχει κάποιος άνθρωπος στα χέρια του...Όλοι μας όμως έχουμε κάποιο κοινό κριτήριο αισθητικής, που η φύση μας υποδεικνύει και με βάση αυτό ίσως θα πρέπει να κάνουμε τις επιλογές μας
Θα αναφέρω κάτι που σκέφτηκα στην αρχή, όταν διάβασα το θέμα. Δεν έχει να κάνει με εκδηλώσεις σε χώρους ιστορικούς αλλά με αυτήν την έννοια της αρμονίας που μας υποδεικνύει η φύση και που πιστεύω ότι είναι το ο φακός για να εξετάσουμε και το θέμα αυτό...
Κάτω στη Λακωνία, την περιοχή απ' όπου κατάγομαι, χτίζεται ένα μοναστήρι. Στο μέρος εκείνο, ο τόπος είναι ιδιαίτερα απόκρημνος (είναι πάνω στον κάβο-Μαλιά) και ίσως γι' αυτό μαγευτικός. Έχει μια ομόρφιά πλήρη, που αγγίζει την τελειότητα κι ίσως ό,τι κι αν έχτιζαν εκεί να φαινόταν ξένο και παράτερο και να κατέστρεφε το ωραίο τοπίο. Ο αρχιτέκτονας όμως που το ανέλαβε (ο οποίος είναι και ο πρόεδρος γλυπτών Ελλάδος, και τυχαίνει να είναι και θείος μου...-για την ιστορία) έκανε κάτι πρωτοποριακό, που έδωσε λύση στο πρόβλημα. Ακολούθησε τις προσταγές του τοπίου. Όσα απόκρυμνα βράχια υπάρχουν στο χώρο που χτίζεται το μοναστήρι, δεν τα ισοπέδωσε, όπως εύκολα θα έπρατταν άλλοι, προκειμένου να τελειώνουν γρήγορα τη δουλειά τους, αλλά τα χρησιμοποίησε, προσαρμόζοντάς τα στα τοιχώματα του κτιρίου. Σήμερα, είναι ολοκληρωμένη η μία πτέρυγα με κελιά των μοναχών και το σχέδιο είναι παρμένο από τα μοναστήρια της Πόλης. Θα δει λοιπόν κανείς σε αυτήν την πτέρυγα ότι δεν υπάρχουν γωνίες. Η γωνίες θα χαλούσαν το περιβάλλον, θα ήταν ξένες και χτυπούσαν έντονα στο μάτι. Αντίθετα έχει καμπύλες. Η στέγη έχει κυματοειδή μορφή, για να εναρμονίζεται με τα κύματα της θάλασσας που βλέπει αντίκρυ το μοναστήρι. Ακόμα και τα παράθυρα έχουν μορφή καμπυλωτή. Φαίνεται σα να το γέννησε η ίδια η γη του καβου.
Κάπως έτσι πιστεύω πως θα πρέπει να ισχύει και με την παρουσίαση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων σε χώρους ιστορικούς. Απόλυτη αρμονία όχι μόνο όσον αφορά στο ρεπερτόριο αλλά και όσον αφορά στην παρουσία του καλλιτέχνη. Ούτε υπερβολές, ούτε προσπάθεια επίδειξης. Σ' αυτούς τους χώρους το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να επιδιώκεις να γευτείς τη μαγεία τους κι αυτό χρειάζεται απλότητα και κυρίως σεβασμό και σεμνότητα.
"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: gate on 16-07-2004 04:04 ]
