662 online · 210.833 μέλη
) Εν πάσει περιπτώσει, νομίζω καλό είναι να υπάρχει ένα topic αποκλειστικά γι' αυτόν το δίσκο, για να μπουν άρθρα και να γραφτούν εντυπώσεις... 
Αυτή η εκπομπή ενώ είναι πολύ καλή, αρχίζει στις 10.00 με αποτέλεσμα να πηγαίνει μέχρι τις 2 και για πολύ κόσμο είναι αδύνατον να την παρακολουθήσει από ένα σημείο και πέρα...
)
|
|
Γράφω τρεις εβδομάδες σχεδόν, μετά την κυκλοφορία του δίσκου , γιατί ήθελα να τον ακούσω καλά, πολύ καλά και πάλι ίσως είναι λίγο νωρίς....
Μια αίσθηση μου δημιουργείται λοιπόν, ακούγοντας και ξανακούγοντας αυτό το δίσκο…
ΑΜΗΧΑΝΙΑ….
Σίγουρα δεν είναι άσχημος ο δίσκος του Μάνου Ελευθερίου…Αυτό όμως είναι το ζητούμενο; Ένας όχι άσχημος δίσκος ή ένας «μεγάλος» δίσκος σε ποίηση ενός μεγάλου ποιητή;
Θα σταθώ περισσότερο στο θέμα της μελοποίησης των στίχων και όχι στους ίδιους τους στίχους….Αυτοί από μόνοι τους είναι εξαιρετικοί…Στίχοι όπως «Κι έγινε η αγάπη, προσφυγιά ταπεινωμένη» ή «Με την Ελλάδα στο κεφάλι σαν αιμάτωμα» δεν γράφονται κάθε μέρα…Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λέει ο Γιώργος Καζαντζής σε συνέντευξή του στο Music Heaven, ερωτώμενος για το τραγούδι «Η πανοπλία που φοράς» :
«Είναι ένα ωραίο τραγούδι με πολύ ωραίο στίχο του Μάνου Ελευθερίου, πολύ ωραία στιγμή και το’γραψα αμέσως, μ’ «έπιασε» ο στίχος αμέσως…Πως είναι ρε παιδί μου ένα στιχάκι που σε «πιάνει» αμέσως…Γιατί ξέρεις άρχισα να πιστεύω τελευταία μήπως είναι δικό μου το πρόβλημα και δεν με «πιάνουν» οι στίχοι…Μου φέρνουν , μου φέρνουν στίχους…Ε μόλις μού’ρχεται ο «Χειμωνανθός» της Ελένης Φωτάκη, που ήταν και άγνωστη κοπέλα…κατευθείαν…βλέπω το «Μαχαιρωμένο τραγούδι», κατευθείαν, την «Πανοπλία» κατευθείαν…"
Θα ήθελα να είχα την ευκαιρία και να ρωτήσω κάποιον από τους δυο παραγωγούς Γ.Νταλάρα και Μ.Κουμπιό (και με την πρώτη ευκαιρία θα το κάνω) πώς και με ποιο κριτήριο αποφασίζεται η μουσική «κατεύθυνση» του κάθε νέου δίσκου… Γράφει ο εκάστοτε συνθέτης ένα τραγούδι κι από κει και πέρα είναι δουλειά του παραγωγού και του ενορχηστρωτή το πώς θα ηχογραφηθεί; Μου έκανε εντύπωση, διαβάζοντας τους ενορχηστρωτές των τραγουδιών, ότι σε ελάχιστα τραγούδια την ενορχήστρωση έχουν αναλάβει οι συνθέτες…
Γιατί αλήθεια τόσος «ηλεκτρισμός»; Που απευθύνεται αυτό το υλικό; Στη νεολαία; Μόνο στη νεολαία; Ο πατέρας μου πχ , ο οποίος και από μουσική ξέρει και τα παλαιότερα τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου έχει «σπουδάσει» , μου είπε : «Αδιάφορος μου φαίνεται…» .Και είμαι σίγουρος , επίσης , πως δεν είναι ο μόνος που ένιωσε έτσι...
Άρα στεκόμαστε πλέον , κυρίως στην ενορχήστρωση…Γιατί οι μελωδίες δεν είναι άσχημες…Κάποιες ίσως είναι κάπως «μπερδεμένες» ή όχι εύκολες με το πρώτο άκουσμα, πάντως άσχημες δεν είναι… Ποιος αποφασίζει λοιπόν για το πώς θα ηχογραφηθεί ένα τραγούδι; Ο συνθέτης; Ο στιχουργός; Ο τραγουδιστής; Μήπως κανένας απ’ αυτούς; Δεν ξέρω….Αυτό είναι το κυριότερο ερώτημα που έχω να θέσω…
Είναι μεγάλο θέμα για το τι είναι «λαικό τραγούδι» σήμερα και πως εκφράζεται…Και σίγουρα λέγοντας «λαικό τραγούδι» δεν εννοώ αυτό που παίζεται μόνο με μπουζούκι…Αλλά όχι κι αυτό που ακούμε στο συγκεκριμένο δίσκο…Θα έλεγα πως είναι το τραγούδι που "τραγουδιέται",που μπορεί να τραγουδηθεί από τον κόσμο, χωρίς να είναι "εύπεπτο" βέβαια...Και υπάρχουν εξαιρετικοί δημιουργοί για να γράψουν όμορφα λαικά τραγούδια…Κάποιοι απ’αυτούς έχουν γράψει και στα cd’s αυτής της σειράς…
Και με το θέμα της προώθησης των νέων δίσκων τι γίνεται τελικά; Γιατί δεν παρουσιάζονται ευρύτερα με κάποιο τρόπο , όπως έγινε με τον πρώτο δίσκο του Λευτέρη Παπαδόπουλου; Aρκεί μόνο ένα τυπικό δελτίο τύπου ή μια ραδιοφωνική συνέντευξη ή ακόμα και μια εκπομπή ποιοτική μεν , αμφιβόλου ακροαματικότητας δε , όπως το «Στην υγειά μας» , τo πρώτο μέρος της οποίας πέφτει την ίδια ώρα με την εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου;… Αν δεν αναφερθούν όλα τα κανάλια στα δελτία τους , στις «ώρες αιχμής» , πως θα γίνει ευρέως γνωστός ο δίσκος; Με «κλειστές» προακροάσεις, όπως έγινε και με το δίσκο του Αλκαίου;
Θα σημειώσω μόνο, αυτό που είπε ο Μίκης Θεοδωράκης στην πρόσφατη συνέντευξή του στον «Πολίτη Κ» της Καλαμαριάς, πως μόλις το κανάλι Alter έδειξε μερικά σποτάκια της «Οδύσσειας» το cd έγινε χρυσό…
Και δεν είναι άλλοθι το ότι στην προηγούμενη παρουσίαση του Λ.Παπαδόπουλου, τα κανάλια ρωτούσαν για την Άντζελα Δημητρίου και όχι για το δίσκο…Ας γίνει η προσπάθεια κι από κει και πέρα την ευθύνη την έχουν τα τηλεοπτικά μέσα…Τουλάχιστον δεν θα μπορούν να πουν «Μα κανείς δεν μας ενημέρωσε…».Χρειάζεται «επίθεση» λοιπόν σε όλα τα μέτωπα…
Ακούγοντας λοιπόν τα τραγούδια του δίσκου , θα ξεχωρίσω φυσικά τα τραγούδια τα οποία ερμηνεύει ο Γιώργος Νταλάρας, πιστεύοντας πως είναι καλά τραγούδια τα οποία σαφώς «κερδίζουν» από τον ερμηνευτή τους….Και θα ήθελα να ακούσω και τη σύνθεση του Γ.Νταλάρα ερμηνευμένη από τον ίδιο και όχι από το Χρήστο Θηβαίο…Εν πάσει περιπτώσει εκείνος ξέρει σίγουρα καλύτερα…
Είχα ακούσει πως «Η πανοπλία που φοράς» του Γιώργου Καζαντζή ήταν ζειμπέκικο….Τελικά στο «μέτρημά» του, έχω την εντύπωση πως πάλι ζειμπέκικο είναι…Απλά με τη συγκεκριμένη ενορχήστρωση και με τη συγκεκριμένη ερμηνεία (η οποία δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση) ακούγεται σαν ένα τραγούδι των Sex Pistols ή των Clash ή κάτι τέτοιο….Έχει ωραία μελωδία πάντως και μ’αυτό τον τρόπο που γράφτηκε τελικά σε ξεσηκώνει…
Όσον αφορά τα υπόλοιπα τραγούδια, όμορφα είναι αυτά που ερμηνεύουν τόσο ο Μίλτος Πασχαλίδης (του Νικόλα Κουμπιού), όσο και ο Μπάμπης Στόκας (του Στέργιου Γαργάλα). Όπως επίσης και τα λαικότερα του δίσκου , τα κομμάτια δηλαδή του Σωκράτη Μάλαμα και του Κώστα Λειβαδά που ερμηνεύει ο Κώστας Μακεδόνας. Τα υπόλοιπα χρειάζονται πολύ άκουσμα ακόμα….
Δεν είναι άσχημα λοιπόν τα τραγούδια…Όλα τα τραγούδια είναι καλά…Είναι λίγο δύσκολο αυτοί οι δημιουργοί να γράψουν ένα τραγούδι που θα το πεις σκάρτο…Υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις σχετικά με την ενορχήστρωση…Κι επίσης, έχω την αίσθηση πως λείπει, αυτό που λέμε, «μεγάλο» τραγούδι….Αυτό που θα σε χτυπήσει στην ψυχή με το πρώτο άκουσμα και θα πεις «Μπράβο , αυτό είναι τραγούδι…» Κάτι που , μέχρι στιγμής, από τα τραγούδια της συγκεκριμένης σειράς, μου συνέβη μόνο με το «Όλα γραφτήκανε για σένα», με το «Ένα φιλί για κείνον» και με «Το πέλαγο κορμί σου» από το δίσκο του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Αυτό τουλάχιστον ισχύει για τα δικά μου αυτιά και για τη δική μου ψυχή…
Στα θετικά αυτού του δίσκου είναι βεβαίως όλα τα πολύ όμορφα σημειώματα. Ειδικά το σημείο στο οποίο ο Γιώργος Νταλάρας συνδέει τη σχέση του με το Μάνο Ελευθερίου , αναφέροντας τις μεγάλες τους επιτυχίες, είναι πολύ «ιδιαίτερο»…Ολόκληρο το βιβλίο που συνοδεύει το cd είναι έργο τέχνης…
Τελικά όμως «Πάντα κάτι μένει»;
-----------------
"Kαλαμαριά...Αν ήταν έτσι όλη η Ελλάδα δε θα είχαμε να φοβηθούμε τίποτα" (Γ.Νταλάρας- "Πολίτης Κ"- Σεπτέμβρης '07)
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Thanasis-Gioglou στις 07-05-2008 14:44 ]
Το κομματι που ερμηνευει ο Πσχαλιδης και το παιζουν και στα ραδιοφωνα τελευταια ειναι τραγουδαρα!!
"Σε άδειο θέατρο"
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Ερμηνεία: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Σε άδειο θέατρο χωρίς τους θεατές
μέσα στη νύχτα σαν καράβι ταξιδεύεις
ψάχνεις λιμάνια που βουλιάξανε στο χθες
και να βρεθείς ξανά στο χάος κινδυνεύεις
Παλιές αγάπες αγιασμένες και μικρές
κι άλλες που μείνανε στον κόσμο κολασμένες
σαν καραμέλες μες στο στόμα μας πικρές
μας ταξιδεύουν κάθε βράδυ στοιχειωμένς
Κάτι αγάπες αγιασμένες και μικρές
Παλιές αγάπες
Είχα μι' αγάπη τ' όνειρό μου ν' ακουμπώ
κι έγινε θέατρο κι αυτό πυρπολημένο
δεν έχει πόρτα μήτε είσοδο να μπω
μονάχα ένα θεατή και μεθυσμένο
Σπουδαίο τραγούδι ...
Έχει ένα άρωμα από την πρώτη αίσθηση που μου είχε αφήσει ο κύριος Ελευθερίου.
Ωραία μελαγχολιά , αληθινή , εσωτερική και αυθόρμητη .
Τελικά , ο τίτλος του δίσκου "Πάντα κάτι μένει" είναι πολύ πετυχημένος : όντως , κάτι μένει ακόμα και όταν η πορεία δείχνει να παρεκλίνει από την αρχική της αισθητική και σκέψη .
Αξιόλογη δουλειά .
Μπράβο σε όλους τους !
