Δεν είπε κανείς ότι αυτό που βλέπουμε ή ακούμε δεν είναι αληθινό. Εκείνο που αποτελεί κοινή πεποίθηση είναι ότι οι αισθήσεις μας περιγράφουν ΜΕΡΟΣ του αληθινου. Δηλαδή, όσα αισθανόμαστε δεν είναι όλα που υπάρχουν. Αυτό έχει και φυσική εξήγηση με την παρούσα φυσική επιστήμη.
Κάθε αίσθηση είναι υπεύθυνη για συγκεκριμένο τομέα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και έχει κάποιες ιδιότητες που περιορίζουν τα ερεθίσματα (αισθητικά φίλτρα). Έτσι, πχ η ακοή αναλαμβάνει τα συχνοτικά παλμικά ερεθίσματα 20-20000Hz, η όραση ένα μέρος των πιο "μικρών" ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, η αφή μέρος των βαρυτικών δυνάμεων και των διαφορών θερμοκρασίας (θερμοδυναμικές διακυμάνσεις), η οσμή και η γεύση μέρος των χημικών μεταβολών του περιβάλλοντος σε διαφορετικές ποσότητες κλπ.
Κάθε αίσθηση αντιδρά σε συγκεκριμένο φάσμα δεδομένων. Έτσι, αν πάρουμε πχ. την απλούστερη ακοή, αντιλαμβάνεται τους ήχους 20-20000Hz, με έμφαση στο μεσαίο τμήμα της εκθετικής (λογαριθμικής) συχνοτικής ανάλυσης του ήχου (200-4000Hz). Αυτό συμβαίνει γιατί το μεγαλύτερο μέρος των ερεθισμάτων που προκαλούν αλλοιώσεις στην καθημερινότητα του ανθρώπινου όντος, έχουν βιολογική-υλική δομή τέτοια ώστε να παράγουν ήχους με επίκεντρο αυτές τις συχνότητες. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος ούτε τρέφεται με νυχτερίδες, ούτε και κινδυνεύει άμεσα από αυτές ώστε να αναπτύξει ευαισθησία στους υπέρηχους. Αντίθετα, όλα τα αρπακτικά και τα θηράματά τους εκπέμπουν σε αυτές τις συχνότητες είτε με την κίνησή τους, είτε με τη φωνή τους, σε μία καθολική αναγκαιότητα ζωής.
Αυτά ισχύουν για όλες τις αισθήσεις, οι οποίες αναπτύσσονται με βάση την "εξελικτική αναγκαιότητα" στα είδη, όπως σωστά περιγράφεται μέχρι ένα βαθμό από τη θεωρία της εξέλιξης.
Βλέπουμε, σε γενικές γραμμές, ότι κάθε αίσθηση, όχι μόνο δεν λαμβάνει το σύνολο των πληροφοριών που την αφορούν, αλλά απεναντίας είναι επικεντρωμένη σε πολύ στενά όρια του φάσματος των εκάστοτε πληροφοριών. Εϊναι αυτό που οι φιλόσοφοι δέχονται ως "η ψευδαίσθηση των αισθήσεων" μιας και είναι σαν να ζούμε σε έναν κόσμο πολύβοο-εκκωφαντικό, αλλά εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνο μία φωνή. Σαν να παίζει συμφωνική ορχήστρα, αλλά εμείς ακούμε μόνο το ταμπούρο. Σαν να υπάρχουν εκατομμύρια χρώματα, αλλά εμείς βλέπουμε μόνο ασπρόμαυρα ή αντίστοιχα εκατομμύρια σχήματα από τα οποία εμείς βλέπουμε μόνο τα τετράγωνα. Και πάει λέγοντας...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 05-09-2008 00:59 ]
Το τραγουδι ειναι του Νικολα Ασημου,ο οποιος το πρωτοερμηνευσε κιολας!!Αλλα προτιμω να το ακουω απο τον ενα και μοναδικο ΒΑΣΙΛΗ μας!!!
Το βαζω ευθυς να παιξει(δεν το βρηκα δυστυχως στο youtube απο το Βασιλη)
