Διαβάζοντας όλη τη συζήτηση αποφάσισα να μοιραστώ κι εγώ την ιστορία μου ως δασκάλα μουσικής. Διδάσκω σε ένα ωδείο σχεδόν 9 χρόνια. Τα πρώτα χρόνια το είχα πάρει πολύ σοβαρά και τα έδινα όλα και για το ωδείο και στη διδασκαλία. Βέβαι πάντα δούλευα και πρωϊνή δουλειά με στόχο όμως κάποτε να την παρατήσω και να μείνω μόνο στη διδασκαλία της μουσικής γιατί πραγματικά μου άρεσε πάρα πολύ. 
Πέρασαν έτσι μερικά χρόνια και ¨ευτυχώς" το κατάλαβα νωρίς ότι για να ζήσω από αυτή τη δουλειά και μόνο ήταν πάρα πολύ δύσκολο, οπ[ότε πήρα την απόφαση να αφοσιωθώ στην εύρεση μιας καλή πρωϊνής εργασίας με σταθερές (τουλάχιστον) αποδοχές και το ωδείο να το κρατήσω σαν δεύτερη δουλειά για ένα επιπλέον εισόδημα και ταυτόχρονα να κάνω και αυτό που μου αρέσει και στην τελική να μην πάνε και χαμένα όλα αυτα τα χρόνια σπουδών και τα χρήματα που είχα επενδύσει σε αυτό.
Από την αρχή που ξεκίνησα να διδάσκω μου εβάζαν κανονικά ένσημα, παρ' όλο που είχα πλήρη ασφάλιση από την πρωϊνή δουλειά, πέρισυ έμαθα ότι τα δεύτερα ένσημα του ωδείου δεν υπολογίζονται από το ΙΚΑ ως συντάξιμα αλλά μόνο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αν και το ποσοστό των κρατήσεων ήταν το ίδιο και στις 2 δουλειές
. Όσο για το μισθό πέρισυ για μια μαθήτρια στην μέση σχολή που πληρώνει δίδακτρα γύρω στα €110 εγώ έπαιρνα €26
το μήνα με 1ώρα μάθημα την εβδομάδα. Μια άλλη συνάδελφος στο ωδείο με περίπου 16-18 μαθητές σε διάφορες τάξεις παίρνει γύρω στα €350 το μήνα.
Η άποψη μου είναι ότι όλο το σύστημα της εκπαίδευσης στην Ελλαδάρα είναι ένα χάλι μαύρο οπότε σιγά μην κάτσει κανείς να ασχοληθεί με την μουσική εκπαίδευση στη χώρα του πολιτισμού και της τέχνης
. Επίσης όταν ο βασικός μισθός στη χώρα μας είναι €700 δεν δέχομαι να με αποκαλούν διπλιθεσίτη επειδή παλεύω να βγάλω μερικά ευρώπουλα ακόμα ώστε να μπορώ να ζώ αξιοπρεπώς και στην τελική να προσφέρω την και την γνώση μου και την αγάπη μου για τη μουσική στα παιδιά.