Λυπάμαι πολύ που θα το γράψω .... Η χειρότερη συναυλία που έχω δει στη ζωή μου ήταν αυτή του DIO το έτος 1993 στο ΡΟΔΟΝ !!! Είχε, πραγματικά, όλα τα .... "κακά" : 1/ Πολύ ακριβό εισιτήριο [κι εμένα, που τότε, ως φοιτητής, περνούσα "οικονομικές στενότητες" πολύ μού είχε κακοφανεί], 2/ Μικρή διάρκεια, ζήτημα να έπαιξε 45΄ λεπτά, 3/ Η μπάντα που συνόδευσε τον Dio αποτελείτο από μουσικούς κάτω του μετρίου, 4/ Ο ήχος ήταν κάκιστος. Με δυο λέξεις, επρόκειτο για "ΑΡΠΑΧΤΗ" με όλη τη σημασία της λέξεως ....
Παρόλα αυτά, ο Ronald James Pandavona [αυτό είναι το πραγματικό του όνομα] είναι, ακόμη και αυτή τη στιγμή, που 65άρησε, ένας από τους σπουδαιότερους και πιο ταλαντούχους τραγουδιστές που ανέδειξε η ροκ μουσική [πάντα κατά την ταπεινή / υποκειμενική μου άποψη]. Οπωσδήποτε, έναν καλλιτέχνη τον κρίνουμε ΣΥΝΟΛΙΚΑ, και όχι από κάποια άσχημη στιγμή του [ακόμη κι αν ήμασταν παρόντες σε αυτήν την άσχημη στιγμή .... ] ........
Τέλος, δεν αποκλείεται ένα λάιβ να είναι .... χάλια, αλλά, τελικά, να σού αφήσει πολύ όμορφα πράγματα !!! Παράδειγμα : Περί το έτος 1995 είχα δει λάιβ στο "ΜΠΑΡ ΤΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ" στην περιοχή του Θησείου τη ΣΑΝΝΥ ΜΠΑΛΤΖΗ με το συγκρότημά της SANTA FILA. Τα πάντα σε εκείνο το λάιβ .... πήγανε "στραβά" : ο ήχος ήταν κάκιστος, αντί να ακούγονται τα όργανα ακουγόταν μια ενοχλητική "βαβούρα" [κι ας πάσχιζαν οι ηχολήπτες να διορθώσουν ό,τι μπορούσαν ..... ] .... η μπάντα τελείως μα τελείως ασύνδετη [και ... μάλλον απροβάριστη ... ] .... Κι όμως ... μέσα σε όλα αυτά έμεινα έντυπωσιασμένος με τη σκηνική παρουσία της ΣΑΝΝΥ ΜΠΑΛΤΖΗ : Είχα την εντύπωση ότι πάνω στη σκηνή έβλεπα ένα ... "ροκ - αερικό", που ήρθε από άλλους κόσμους για να με μαγέψει .....
