Πανε μέρες και μήνες και χρόνια, που αυτη η σκέψη είχε καρφωθεί στο μυαλό μου, και να αυτο που ποτέ δεν περίμενα και ποτέ δεν ήθελα να γίνει, έρχεται γι ακομα μια φορα, όπως όλες τις αλλές που είχε έρθει, να αποδείξει πως αληθινή φιλία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Με πληγωνει τόσο πολύ αυτό που συμβαινει, είμαι άνθρωπος ησυχος και συναισθηματικος, δεν είμαι άνθρωπος που θα φωναξει ή θα κατηγορήσει τον αλλο, πόσο μαλλον να τον κρίνει. Δεν αντιλαμβάνομαι τι κακό μπορεί να κάνω, αλλά πολλές φορές έχω χάσει φίλες και φίλους χωρίς να το προκαλώ εγώ.
Μερικά κλασσικά παραδείγματα που μου συμβαίνουν και μπορεί να συνέβησαν και σε εσάς
α) να σας στισουν οι φιλοι σας
β) να σας κατηγορούν πίσω απο την πλάτη σας γιατί δεν πήγατε μαζί τους κάπου
γ) να μην σας συμβουλεύουν
δ) να σας παρατάνε την δυσκολη στιγμή και να σκεφτονται το εγώ τους
αυτά τα πραγματα, για ποικίλους λογους συμβαίνουν, συμβαίνουν και μας πληγώνουν...
Οι μέρες αλλάζουν, τα χρόνια περνούν μα οι φίλοι τους φίλους ποτέ δεν ξεχνούν ακόμα το θυμαμαι αυτο... αλλά έχει αρχίσει να ξεθωριάζει και να χάνεται...
Θελω να μάθω λοιπον παρόμοια συμβαντα, αν υπαρχει αυτο που λέμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΦΙΛΙΑ, αν όντως μπορείς να στηριχτείς σε αυτον που αποκαλείς κολλητό!, και αν πραγματικά αξίζει να θυσιάζεσαι γι αυτους που είναι φίλοι σου.
Εχετε παρατηρησει κι εσεις το ιδιο?Κοιταξτε τις μανουλες σας και δειτε τις φιλες της,πραγματικες φιλες!!! Δε ξερω ,τι να πω,ισως οταν φτασω κι εγω σ αυτην την ηλικια να πω οτι πραγματικα υπαρχει φιλια!
