Κάποτε οι εκπομπές μου εδώ στο αγαπημένο MH Radio και η επικοινωνία μου από τη μία μεριά με τους καλλιτέχνες "Κυριακάτικους Επισκέπτες" (οι οποίοι μας παρουσίαζαν τη δουλειά και το ταλέντο τους και μοιράζονταν μαζί μας τις σκέψεις, τους πόθους και τις αγωνίες τους), αλλά και από την άλλη μεριά με εσάς τους ακροατές της εκπομπής (μια επικοινωνία ζεστή που δεν καταλάβαινε από αποστάσεις, Αθήνα, Σπάρτη, Πάτρα, Σύρος, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη, Λευκωσία, Παρίσι, όλος ο κόσμος μια παρέα), όλα αυτά ήταν φωτεινές διέξοδοι από τη γκρίζα πραγματικότητα και λόγοι να ζεσταίνεται η καρδιά.
Υπάρχει όμως στα προβλήματα της καθημερινότητας μια λεπτή γραμμή η οποία όταν ξεπεραστεί, δεν υπάρχουν πια αποθέματα ψυχολογίας να μπορείς να ανέβεις το βουνό που αποτελεί ο κόπος και ο χρόνος για την προετοιμασία, το στήσιμο, την παραγωγή, αλλά και το post-production μιας εκπομπής τέτοιας θεματολογίας. Ένα βουνό που όταν η ψυχολογία υπήρχε, έμοιαζε μικρός λόφος γεμάτος ανθισμένα δέντρα και κελαϊδίσματα πουλιών.
Δυστυχώς όμως, δεν έχω πια τη δύναμη, αλλά σύντομα ούτε τις πρακτικές προϋποθέσεις (εξοπλισμού, χώρου, κλπ.) ώστε να μπορώ να συνεχίσω τις εκπομπές με έναν άρτιο τρόπο, τέτοιο που να αξίζει στο ραδιόφωνο του Musicheaven που όλοι θέλουμε κι ονειρευόμαστε. Εδώ δεν γνωρίζω καν αν θα συνεχίσω να βρίσκομαι εδώ ως φυσική παρουσία, αν θα καταφέρω να αντιστέκομαι στις σειρήνες της λογικής που καλούν σε μετανάστευση, τώρα, χθες. Όχι ότι έξω υπάρχει τίποτα ρόδινο, ειδικά έτσι απαξιωτικά που (κάποιοι τους έμαθαν να) αντιμετωπίζουν όλους ανεξαιρέτως εμάς τους Έλληνες. Αλλά πως να παραμένει κανείς σ' έναν τόπο που αδιαφορεί για παράγοντες όπως γνώσεις, εμπειρία, μυαλό, ήθος, όταν χωρίς τη στρατηγική των γνωριμιών και των διασυνδέσεων είσαι καταδικασμένος να ζεις στο περιθώριο και την αναξιοπρέπεια; Πώς να ζεις σ' έναν τόπο που οι ιθαγενείς του, παρά τα λόγια, τις βρισιές και τις μούντζες, αναδεικνύουν ως επικεφαλής τους και συνεχίζουν να ανέχονται όλο αυτό το σάπιο κατεστημένο που μας έφερε σε αυτή την κατάσταση; Ίσως όταν όλα θα είναι πια αργά, πολύ αργά, θελήσουμε να δοκιμάσουμε και κάποιους που δεν χρωστάνε την ύπαρξή τους στους εκδότες, τους μεγαλοεργολάβους και τις τράπεζες. Αλλά και πάλι, επειδή θα πρόκειται για ανάθεση κι όχι συμμετοχή και κινηματική στήριξη, λίγοι μήνες θα αρκέσουν για να γκρεμιστούν όλα ξανά (γιατί χωρίς αλλαγή νοοτροπίας, συμπεριφορών και προτεραιοτήτων απ' τον καθένα μας, σωτήρες δεν υπάρχουν) και να γυρίσουμε σε ακόμη πιο μαύρες καταστάσεις, ειδικά όταν ήδη έχει νομιμοποιηθεί ως κοινοβουλευτική (!) δύναμη (και 3ο κόμμα στα γκάλοπ) ένα ανιστόρητο μόρφωμα αμορφωσιάς, ηλιθιότητας και παλιανθρωπιάς. Γιατί αμόρφωτους αλλά καλούς και έξυπνους ανθρώπους ξέρω πολλούς. Όπως και έξυπνους παλιανθρώπους, ή ακόμη και μορφωμένους ηλιθίους. Αλλά πρέπει να συνδυάζεις και τα τρία για να ανήκεις (ή να συμπαθείς/υποστηρίζεις) το ρατσισμό, τη βία απέναντι σε αδυνάτους, το ναζισμό. Κι από την άλλη, δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι "ιθύνοντες" έχουν βαλθεί να ισοπεδώσουν το ήδη χαμηλού επιπέδου και απαξιωμένο εκπαιδευτικό μας σύστημα, όταν χώρες όπως η Φιλανδία, που κάποτε ήταν οικονομικά σε παρόμοια χάλια με εμάς, σήμερα αναπνέει και προοδεύει επειδή ακριβώς έδωσε απόλυτο βάρος στην εκπαίδευση των κατοίκων της. Διαβάστε αυτόν εδώ το διάλογο μεταξύ ενός Έλληνα κι ενός Φιλανδού εκπαιδευτικού και θα καταλάβετε πολύ καλά τι εννοώ…
Όμως ξέφυγα πάλι. Τέλος πάντων, ο χρόνος θα δείξει τι θα κάνει ο καθένας μας ατομικά αλλά και που θα βαδίσουμε συλλογικά ως κοινωνία. Κλείνοντας αυτό το σημείωμα, σε όσους εκτίμησαν τις εκπομπές μου, ή έστω έτυχε να τους κρατήσει καλή συντροφιά η μέχρι τώρα on-air παρουσία μου, δεν λέω αντίο (γιατί θέλω κάποτε να επιστρέψω και να συναντηθούμε ξανά), απλά σας στέλνω την αγάπη μου και εύχομαι "στο επανιδείν".
...και εις το επανακουειν!
