Μου έχει συμβεί,παρότι μη μπουζουκόβιος,ένα καλοκαίρι,φοιτητής όν,να πηγαίνω αρκετά συχνά σε ένα θερινό μπουζουκάδικο διότι με μάγευε ο μπασίστας.Πήγαινα σχεδόν στην έναρξη του προγράμματος τότε που δεν είχε ακόμα κόσμο το μαγαζί και οι μουσικοί ήταν πιο ελεύθεροι και πιο χαλαροί στο τί θα παίξουν.Καθόμουνα λοιπόν μέχρι που μισογέμιζε το μαγαζί και άρχιζε σιγά-σιγά να βαραίνει το πρόγραμμα.Και όλο αυτό όχι για τα μάτια μιας τραγουδιάρας αλλά για τον ήχο ενός μπασίστα.
Λίγες είναι οι φορές γενικά που με έχει συνεπάρει ο ήχος ενός ντράμμερ ή ενός μπασίστα.Και αυτό απο ότι κατάλαβα και ως ντράμμερ,συμβαίνει γιατί είναι όργανα που για να αποδώσουν χρειάζεται ο μουσικός να είναι πραγματικά πάρα μα πάρα πολύ καλός ενώ με την κιθάρα και τα πλήκτρα είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα στο να παράξεις αξιόλογο ήχο λόγω των δυνατοτήτων των οργάνων και των συχνοτήτων που παράγουν ως μελωδικά όργανα.Ακούς έναν κιθαρίστα που πρωτοξεκίνησε και έχει μάθει ένα-δύο σολάκια και πέντε ακόρντα και μαγεύεσαι,ακούς ένα ντράμμερ πρωτοξεκινημένο και κλείνεις τα αυτιά σου!Εύκολα λοιπόν θα συγκλείνεις προς τα όργανα που σου δίνουν απο την αρχή την ικανοποίηση και την αίσθηση οτι κάνεις μουσική.
Αυτό είναι το ένα και το άλλο είναι η δυσκολία του οργάνου ως όγκος μάζας και ήχου.Τα ντράμς είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο όργανο στη διαχείρισή του.Χρειάζεται να διαθέτεις στούντιο για τα ακουστικά ντράμς και να είναι εγκατεστημένα σε μόνιμη βάση και αν το στούντιο είναι μακριά απο το σπίτι να διαθέτεις δεύτερο σετ ηλεκτρονικό στο σπίτι και εκεί πάλι να παίζεις υπο καθεστώς περιορισμών με ακουστικά και όχι σε ώρες κοινής ησυχίας γιατί πάλι ακούγεσαι.Ενώ η κιθαρούλα και το αρμονιάκι δεν έχουν σχεδόν κανένα περιορισμό.Παίζεις όποτε θέλεις,όπου θέλεις και όσο θέλεις.Άντε το αρμόνιο να έχει τον περιορισμό της παροχής ηλεεκτρικού ρεύματος.
Άρα ανακεφαλαιώνουμε.Στα ντράμς βγάζεις πολύ πιο αργά και δύσκολα ήχο απο ότι στην κιθάρα και αυτό σε αποθαρρήνει.Στα ντράμς για να βγάλεις ήχο πρέπει να επενδύσεις πολύ περισσότερα χρήματα απο ότι στην κιθάρα.Τα ντράμς είναι σαν το ακριβό αυτοκίνητο.Πρέπει να έχεις πάρκινκ να την παρκάρεις και φυσικά να το μοσχοπληρώνεις!Η κιθάρα ανντιθέτως είναι ευκολόχρησρη όσο το παπάκι,την παρκάρεις όπου λάχει και χωράει παντού!
Αυτοί είναι οι λόγοι κύριοι που σε λίγο τριάντα κιθαρίστες και σαράντα πληκτράδες θα κονταροχτυπιούνται για <<τα τσιμπητά>> ενός μπασίατα και για τις μπαγκέτες ενός ντράμμερ!!
