Σας έχουν κλέψει ποτέ μουσική ?

Υπάρχει κάποιος στο φορουμ που να έπεσε θύμα κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας? Αν ναι τί έκανε? πήγε στο δικαστήριο? βρήκε το δίκιο του?

Παρακαλώ όχι ιστορίες του τύπου "ξερω κάποιον που εχει ενα ξαδεφρο..." κλπ. Επίσης όχι ονόματα ...(δεν με ενδιαφέρουν), απλώς τα γεγονότα... αν καποιος εχει τετοια εμπειρία

Αν και δεν ξέρω πρέπει να παραδεχθούμε πως αρχίζει ένα ωραιότατο θέμα πρός συζήτηση. Περιμένω με ενδιαφέρον να διαβάσω τη συνέχειά του .

Παράθεση: Το μέλος panos68 στις 06-01-2010 στις 18:01 έγραψε... Υπάρχει κάποιος στο φορουμ που να έπεσε θύμα κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας? Αν ναι τί έκανε? πήγε στο δικαστήριο? βρήκε το δίκιο του? Παρακαλώ όχι ιστορίες του τύπου "ξερω κάποιον που εχει ενα ξαδεφρο..." κλπ. Επίσης όχι ονόματα ...(δεν με ενδιαφέρουν), απλώς τα γεγονότα... αν καποιος εχει τετοια εμπειρία

Ο τρόπος που ρωτάς απαιτεί εχεμύθεια γι' αυτό σου στέλνω ΠΜ, διότι έχω προσωπική εμπειρία που (αν δεν μου "έκλεψαν") τουλάχιστον επηρεάστικαν κάποιοι σε βαθμό ΥΠΟΠΤΗΣ "σύμπτωσης" -όπως θα ισχυριζόντουσαν- από κάποια κομμάτια (και από μουσική και από στίχους) του συγκροτήματος που έπαιζα. 

Η εχεμύθεια είναι απαραίτητη, μήπως και, αντί να βρει κάποιος το δίκιο του, βρεθεί και κατηγορούμενος, αν ο αντιγραφέας είναι άνθρωπος υποστηριζόμενος από μεγάλα καφάλαια.- Εδώ παραθέτω την πικρή εμπειρία που έφερε τον Λογαρίδη αντιμέτωπο με τον Παπαθανασίου: Δίκιο βρήκε αυτός που μίσθωσε τουε πιο επιφανείς δικηγόρους.

Βέβαια, ο Keith Richards σε μία συνέντευξη κάποτε είχε πει (σε ερώτηση αν έχει επηρεαστεί από μουσική άλλων) ότι ο καλός μουσικός ξέρει να "κλέψει". Όταν διάβασα αυτή την συνέντευξη, συμφώνησα, μόνο που ένα "ευχαριστώ" (ή ακόμη πιο γενναία, ένα "συγγνώμη")  - ανάλογα με τον βαθμό της αντιγραφής - θα έκανε πάντα καλό.

Παράθεση: Το μέλος mitaras στις 07-01-2010 στις 14:17 έγραψε... Ο τρόπος που ρωτάς απαιτεί εχεμύθεια γι' αυτό σου στέλνω ΠΜ, διότι έχω προσωπική εμπειρία που (αν δεν μου "έκλεψαν") τουλάχιστον επηρεάστικαν κάποιοι σε βαθμό ΥΠΟΠΤΗΣ "σύμπτωσης" -όπως θα ισχυριζόντουσαν- από κάποια κομμάτια (και από μουσική και από στίχους) του συγκροτήματος που έπαιζα.

Από αυτό που γράφεις καταλαβαίνω ότι δεν έκανες καμιά κινηση να μηνύσεις ή να έρθεις σε επαφή με τους "άλλους". Γιατί?

Παράθεση: Η εχεμύθεια είναι απαραίτητη, μήπως και, αντί να βρει κάποιος το δίκιο του, βρεθεί και κατηγορούμενος, αν ο αντιγραφέας είναι άνθρωπος υποστηριζόμενος από μεγάλα καφάλαια.- Εδώ παραθέτω την πικρή εμπειρία που έφερε τον Λογαρίδη αντιμέτωπο με τον Παπαθανασίου: Δίκιο βρήκε αυτός που μίσθωσε τουε πιο επιφανείς δικηγόρους.

Δεν το ξέρω αυτό με τον Λογαρίδη. Υπάρχει κανένα link στο διαδυκτιο να το διαβάσω? έχει κάποιος περισσοτερες πληροφορίες? Δυσκολέυομαι να φανταστώ ότι ο Λογαρίδης βγάζει ένα δίσκο το π.χ. 80 με ένα κομμάτι το οποίο το βγαζει ξανα ο Παππαθανασσίου το 83 και ο Λογαρίδης δεν μπορεί να βρεί το δίκιο του. Ίσως βέβαι και να είμαι αφελής αλλα...

Να 'σαι καλά για την απάντησή σου και το ΠΜ.

Ο λόγος είναι ότι το (πρώτο) γεγονός συνέβη λίγο μετά την υπόθεση Λογαρίδη (μουσικό θέμα του serial "Μενεξεδένια Πολιτεία"-1975) και Παπαθανασίου (soundtrack "Chariots Of Fire"-1981). Ανατριχίλα προκάλεσε αυτή η υπόθεση, δείνοντας μου κάποιο μαθημα. Ταυτόχρονα, όταν ανέφερα την κλεψίτυπη εισαγωγή του τραγουδιού μου σε meeting, ο εταιρειάρχης με κοίταξε ειρωνικά και αποκαρδιωτικά λέγοντάς μου "συμπτωση"(!!!). Την 2η φορά που το ίδιο αγγλικό συγκρότημα πάλι έβαλε "συμπτωματικά" το χεράκι του ήταν σε δίσκο τους πριν 4 χρόνια, σε τραγούδι του συγκροτήματός μου σε δίσκο του 1989. Εδώ η αντιγραφή ήταν πιο "συγκαλυμμένη" και ο λόγος που δεν μήνυσα ήταν ο ίδιος όπως την πρώτη φορά: Δύσκολο να βρω το δίκιο μου. Πάντως υπήρξε μία αλυσίδα "συμπτώσεων", γιαυτό και έγραψα παραπάνω ότι ένα "ευχαριστώ" θα μου ήταν και αρκετό και τιμητικό.

Η περίπτωση του κλεμμένου στρίχου, μπορεί να αφορά σε τραγούδι του συγκροτήματός μου, αλλά ο στιχουργός δεν ήμουν εγώ, συνεπώς δεν είχα δικαιοδοσία. Πάντως η στιχουργός που αντέγραψε επακριβώς το πιο ευρηματικό μέρος του στίχου, έδωσε το τραγ σε μία λαϊκοαντιπαθητική τραγουδιάρα (που είναι και φιρμάρα) και κέρδισαν το βραβείο ("Αγρίων" νομίζω) καλλίτερου τραγουδιού το 1996!!!

(και εδώ  - νομίζω - ότι ένα "ευχαριστώ" ή και ένα "συγγνώμη" θα μου έδινε περισσότερη ησυχία στον ύπνο μου).

Όσον αφορά τώρα τις μηνύσεις, το βρίσκω εξίσου ντροπιαστικό το θέμα με την πρόθεση του αντιγραφέα να "κλέψει". Εμένα μου αρέσουν ιστορίες ανωτερότητας, σαν και την ακόλουθη:

Πριν από καμιά 15ριά χρόνια, ο M-C Hammer έδωσε κάποια εκατομμύρια δολλάρια αποζημείωση στον Jame Brown, ΧΩΡΙΣ να έχει μηνυθεί, και ΧΩΡΙΣ να του έχει αντιγράψει ούτε μία νότα, ούτε μία λέξη!!! Απλά το έκανε γιατί είχε "αντιγράψει" το performance του Brown επί σκηνής!!! Σίγουρα, αυτή την κίνηση την έκανε γιατί η συνείδησή του του το επέβαλε και (το κυριώτερο) δεν τον κατανάγκασε κανείς!!! Τα δικαστήρια καμμιά φορά επιβάλλεται να μην μπορούν να αποδώσουν το ήθος που επιδεικνύουν οι άνθρωποι (ανεξάρτητα του αν δημιουργούν ποιοτική μουσική ή όχι.)

Σε ευχαριστώ φίλε Mitara για την ολοκληρωμένη και κατατοπιστικότατη απάντηση. Από τη μία καταλαβαινω γιατι έδρασες όπως έδρασες, από την άλλη μέχρι σήμερα πίστευα ότι οι "συμπτωσεις" τέτοιου τύπου έχουν πια εκλείψει ... μάλλον λάθος κάνω...