Το πρόβλημα των οικονομικών του ανθρώπου δεν είναι τα έσοδά του, αλλά ο συνδυασμός εσόδων-εξόδων. Όσα κι αν σσου πληρώνουν ως μεροκάματο, κι όσες μέρες κι αν εργαστείς σε όσες εργασίες παράλληλα κι αν το κάνεις, κανείς δεν σου εγγυάται τίποτα. Κι αυτό γιατί η ουσία του χρήματος είναι η συναλλαγή.
Ο εσωτερικός ανταγωνισμός των ανθρώπων στις κοινωνίες που ενσιχύθηκε από το συλλογικό ανταγωνισμό ενδοκοινωνικών στρωμάτων, έχει δημιουργήσει ένα πολύπλοκο σύστημα δοσοληψιών.Το σημερινό μεροκάματο είναι πολλαπλάσιο εκείνου του 1980. Κι όμως, η γενιά του 1980 δεν είχε σημαντικό οικονομικό πρόβλημα σε σχέση με τη σημερινή.
Η κοινωνία μας μοιάζει με έναν κύκλο από ανθρώπους που σφαλιαρίζει ο ένας τον άλλο, μέχρι να κλείσει. Αυξάνω την τιμή της τομάτας για να αυξήσω τα έσοδά μου. Εσύ αντίστοιχα, ανεβάζεις την τιμή του ενοικίου για να αγοράσεις την τομάτα μου. Ο άλλος ανεβάζει την τιμή της βενζίνης για να ενοικιάσει του σπίτι σου, που είναι καλύτερο από αυτό που ήδη ενοικιάζει κ.ο.κ. Κι επειδή αυτή η διαδικασία είναι πολυδιάστατη, θα μπουρούσαμε να την περιγράψουμε ως θίνη (τυφώνα), που όποιος βρίσκεται κοντά στην βάση καταπίνεται, καθώς αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις απανωτές σφαλιάρες. Όσο παίρνει ενέργεια αυτός ο τυφώνας της σφαλιάρας, τόσο επιμηκύνεται και μεγαλώνουν οι αποστάσεις κορυφής και βάσης. Και η ενέργεια μεταφέρεται συνεχώς προς τα άνω. Εκεί που ήταν κάποτε ο ζητιάνος καταλήγει ο μεροκαματιάρης, ο εργάτης. Εκεί που φτάνει ο εργάτης, καταντά ο μικροεπιχειρηματίας κ.ο.κ. Μεταφέρεται προς τα άνω η κατώτερη στάθμη επιβίωσης.
Στη δεκαετία του 80' έγινε η παραγωγή της ταινίας Χαιλάντερ. Κανείς δεν πίστευε ότι αυτή η ταινία έχει κοινωνικές προεκτάσεις. Ο ανταγωνισμός της μορφής: 'στο τέλος θα μείνει μόνο ένας'... Δηλαδή στην ουσία ο ανταγωνισμός καθαυτός (δεν νοείται ανταγωνισμός της μορφής: μπορούμε να μείνουμε δύο).
Λύση δεν αποτελεί η πολλαπλή εργασία, δηλαδή το να δουλεύει κανείς δύο και τρεις δουλειές. Αυτό απλά επιδεινώνει το πρόβλημα. Κι αν προσφέρει βραχυπρόθεσμη ανακούφιση, γεννά πολλαπλάσια προβλήματα για το αύριο. Καλύτερα να ζεις πιο φτωχικά, παρά να ζήσεις εξέγερση των ανθρώπων που δεν έχουν να φαν, αλλά κυρίως να θρέψουν τα παιδιά τους. Και από την άλλη, εξαναγκάζεσαι να μεγαλώσεις παιδιά που δεν γνώρισαν γονείς. Καλύτερα να μη γνωρίσουν το playstation 8 και τη σοκολάτα 'τάδε'.
Σχετικά με την κάθε εταιρεία που απειλεί με πτώχευση, απλά κάθε σύμβαση όπως έγραψε ο stamg είναι συνήθως παραπλανητική. Οι περισσότερες εταιρείες σήμερα δεν κινδυνεύουν από πτώχευση της παλαιότερης μορφής, καθώς εισάγονται στο χρηματιστήριο. Αυτό σημαίνει πως τα έσοδά της δεν εξαρτώνται κυρίως από την εργασία των εργαζομένων, αλλά από μετοχοποιήσεις και ρευστοποιήσεις. Αυτό απλά σημαίνει ότι τα όποια βασικά έσοδα της επιχείρησης παίζονται σε τζόγο (χρηματιστήριο). Απλά κι όμορφα.
"Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
Θα' μαι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας, είμαι από άριστο υλικό."
Για να θυμόμαστε τα τραγούδια 20ετίας...
