Σπουδές σύνθεσης σε πανεπιστήμιο. Μόνο μοντέρνα ατονική μουσική διδάσκεται?

Χαιρετούρες!

Στοχεύω τμήμα μουσικών σπουδών ΠΑΜΑΚ ή ΑΠΘ.   Μου είπαν οτι εφόσον ενδιαφέρομαι για να σπουδάσω σύνθεση το ΑΠΘ είναι μονόδρομος.

Ξέρω οτι καλύτερα θα ήταν να πάω εξωτερικό και οτι στην ελλάδα τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάζομαι απο μουσικής πλευράς. Λευτά δεν έχουμε όμως οπότε καθόμαστε εδώ.

Επίσης ισχύει το οτι δεν θα σε κάνουν στο οποιοδήποτε ΑΠΘ συνθέτη αλλα απο μόνος σου πρέπει να κατέχεις το γονίδιο. Πιστεύω οτι έχω μουσική να γράψω στο χαρτί αλλα όταν το όνειρο μου είναι να γράψω ΤΟΝΙΚΗ κατα βάση μουσική για 200μελή ορχήστρα τότε υποθέτω οτι πρέπει να διδαχθώ κάποια πραγματάκια..

Και η ερώτηση μου: Παλεύεται η φιλοσοφία της ατονικότητας στο ΑΠΘ? Θα απογοητευθώ απο την μοντέρνα κλασσική μουσική και τους τρόπους της? (1950 και μετά) Πώς θα με αντιμετωπίσουν αν τους πω : 'Καλέ δεν είναι πολύ ωραία αυτή η diminuita?' Θα με κοιτάνε σαν να είμαι απο άλλο πλανήτη ή θα μου πούνε ''πολύ όμορφη αλλα είσαι κάτι χρόνια πίσω.. Εδώ ασχολούμαστε με την μουσική εξέλιξη και οχι με το παρελθοντικό μουσικό μεγαλείο'' (πως τα λέω..!)

Τέσπα αν πιστεύετε οτι λέω μπαρούφες είστε ελευθεροι να μου το πείτε αλλα παρακαλώ μετά το κράξιμο ρίξτε και καμια συμβουλή. Που ξες.. Μπορεί στην τελική να μην ειναι και τοσο άσχημη και άπιαστη αυτή η ατονική μουσική!!!

Ευχαριστώ εκ των προτίστων!!!

Δεν ξέρω το πρόγραμμα σπουδών το λογικό όμως είναι να διδάσκονται τα πάντα.

Όπως και να έχει η δικιά μου συμβουλή είναι να είσαι ανοιχτός. Ποτέ δε ξέρεις τι θα σου κάνει "κλίκ". Και όπως και να'χει για να απορρίψεις κάτι πρέπει πρώτα να το έχεις γνωρίσει. Και αν τελικά υπάρχει ταλέντο θα δημιουργήσεις τη δικιά σου ταυτότητα.

Οπότε μάθε όσα μπορείς, μείνε σε αυτά που σε εκφράζουν.

Δεν ξέρω πως είναι στο ΑΠΘ (εγώ σπούδασα στο τμήμα μουσικών σπουδών στο πανεπιστήμιο Αθηνών), αλλά για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τη σύνθεση πιστεύω το καλύτερο είναι να κάνει τις 4ετείς σπουδές σύνθεσης στο ωδείο που καταλήγουν στο πτυχίο σύνθεσης (αφού βέβαια έχει περάσει απο τα πτυχία αρμονίας, αντίστιξης, φούγκας). Στα πανεπιστήμια είναι πιο θεωρητικά τα πράγματα..

Τώρα και γω στην αρχή όταν πήγα δεν ήξερα τίποτα από ατονική μουσική (το μόνο κοντά σε ατονικό που είχα ακούσει - που δεν είναι και ατονικό - ήταν η ιεροτελεστία της άνοιξης του Στραβίνσκυ στη Φαντασία του Ντίσνευ.

Αλλά σιγά-σιγά και ίσως περισσότερο και αφού τέλειωσα και το πανεπιστήμιο άρχισα να εκτιμώ την ατονική μουσική και να την καταλαβαίνω καλύτερα. Βέβαια ακόμα υπάρχουν κομμάτια που στα αυτιά μου ακούγονται ως θόρυβος και όχι μουσική αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.