Παράθεση:
Το μέλος PsycheLovesDragonflies στις 27-09-2010 στις 01:16 έγραψε...
Είναι αυτό που περίτεχνα έθεσε ο Γιάννης Ρίτσος σε συνέντευξη που πήρε το μάτι μου σε κάποια άλλη ανάρτηση, «να ορίζεις τα πράματα με το όνομά τους».
|
σε αυτό αναφέρεσαι:
O λόγος που ο Ρίτσος έκανε αυτή τη δήλωση είναι η άθλια κριτική αντιμετώπιση που είχε
η το εννιάτομο πεζογραφικό έργο του ''εικονοστάσιο ανωνύμων αγίων'', ένα τολμηρό στη γραφή του έργο. Παραθέτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
(2ος τόμος, ''Τι παράξενα πράγματα'')
''Προσοχή, λοιπον, καθόλου πεταλούδες. Καλύτερα να σου ξεφύγει μια πορδή σ ενα σαλόνι, παρά μια πεταλούδα στην κουβέντα σου.''
''Ει, ει, ατιμη, μαγκουφα, σκροφα ζωη, τι όμορφα που μοσκοβολάει /αρμυρα,
δάφνη, σπέρμα και μουνί το μπορντέλο του κόσμου''
(5ος τόμος, ''Ο γέροντας με τους χαρταετούς'')
''Που ναι το στιλέτο και το πέος σου; Δεν πάλεψες. Μάχη είναι η ζωή. Δε βλέπεις πως
παλεύει ο κόσμος; Μάχη με το θανατο και μ όλους τους καθημερινούς θανάτους. Και
τα ποιήματα μάχη ατελείωτη με το θάνατο.''
(7ος τόμος, ''Σφραγισμένα μ' ενα χαμόγελο'')
''Όπως το είπε και στον Αριοστο τον Προσεχτικό ο προιστάμενος του: Όσοι φοβούνται να πάνε στα μπορντέλα συχνάζουν στα Μουσεία!''
(9ος τόμος, ''Ο Αρίοστος αρνείτε να γίνει Άγιος'')
Είναι λοιπόν, κατορθωτή η ευτυχία. Όταν δύο άνθρωποι, δυο αδέλφια, εστω και για
μια μ΄νο στιγμουλα συναντιουνται, πέρα απ τις αμοιβαίες παρεξηγησεις, υποψίες,
επιφυλάξεις, θωρακίσεις, πέρα απ το ορατό και το ακουστό.
Μα πως ν΄αντέξεις τέτοιες ώρες το ανείπωτο;
-----------------
Πρέπει να νικήσουμε τις μικρές αρετές, την ευγένεια, τη λύπη, τη σκοπιμότητα. Τις μικρές αρετές φοβάμαι πιο πολύ από τις μεγάλες κακίες, γιατί έχουν ωραίο πρόσωπο και εύκολα ξεγελούν. Νίκος Καζαντζάκης http://www.youtube.com/user/japan88gr
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Japan88gr στις 27-09-2010 01:50 ]