Παλιά Επίκαιρα

Θλιβερή διαχρονικότητα !!!

Κυκλοφόρησε το 1976... τραγουδά η νεότατη τότε Αλκηστις Πρωτοψάλτη και ο συνθέτης Δήμος Μούτσης, σε στίχους του συγγραφέα Γιώργου Σκούρτη

 

Στίχοι: Ελευθερίου Μάνος
Μουσική: Μικρούτσικος Θάνος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μεράντζας


Στις ανθισμένες νερατζιές
θα βρεις την κιβωτό σου.
Τέσσερις τοίχοι στις φωτιές
θα ταξιδέψουν τις νυχτιές
και το παράπονό σου.

Πάρε μια λέξη για να ζεις
και στρώσε τη ζωή σου.
Και φώναζε ολονυχτίς
που βρίσκει ο βασανιστής
νερό του παραδείσου.

Και πάρε χάντρες του Μαγιού,
πηλό της Ρωμιοσύνης
τάμα δεκαπενταύγουστου,
την όψη την κρυφή σπαθιού
και της δικαιοσύνης.

Και πάρε δεντρολιβανιά,
μυρτιά και πικροδάφνη.
Του Μακρυγιάννη τον καημό
και δεκαπεντασύλλαβο
να βρεις αρχή και άκρη.

Και πες τα λόγια τα παλιά
κι απ' όλους τους αγώνες.
Και πες αυτά που είναι θηλιά
κι ήταν μαράζι και σκαλιά
στους δίκοπους αιώνες.

 

 

Απαγγέλει ο Χρήστος Τσάγκας Μουσική Φίλιππος Περιστέρης

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ. (Κων/νου Π. Καβάφη)

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μένει η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτηση να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίση στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια?
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

 

 

 

"Η κρίσις" - Κ. Ρούκουνας (1934)

Οι φόροι και τα κόμματα, φέραν αυτή την κρίση

Που κάνανε τον άνθρωπο, να μην μπορεί να ζήσει

 

Κι όλο τη φτώχεια πολεμά, για να την αδικήσει

Να βγάλει το ψωμάκι του, το σπίτι του να ζήσει

 

Αλλά κι αυτό αδύνατο για να το κονομήσει

Και κάθε μέρα βλαστημά την έρημη την κρίση

 

Όλος ο κόσμος τα'χασε κι όλοι παραμιλούνε

Και κάθε μέρα βλαστημούν την κρίση που περνούνε

 

Άιντε να ζήσεις φτώχεια και να πεθάνεις παλιοκρίση

-----------------
Η ψυχή μου είναι μια μυστική ορχήστρα. Αγνοώ ποια όργανα κρούω και ποια τρίζουν εντός μου. Γνωρίζω τον εαυτό μου μόνο ως συμφωνία. (Fernando Pessoa)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 28-09-2011 20:40 ]

Ένα παλιό.. και δυστυχώς επίκαιρο τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη για τα δύσκολα χρόνια...

Ένα σχετικά παλιό (2004) τραγούδι από τα  πρώτα ελληνικά Χιπ χοπ σχήματα έχοντας ιδρυθεί το 1987 τους FF.C, ή αλλιώς Fortified Concept (Οχυρωμένη Αντίληψη)

 

 

Γύριζε (Κωστής Παλαμάς 1908)

Γύριζε μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη

ο ψεύτης είδωλο ειν΄εδώ, τον προσκυνά η πλεμπάγια

η Αλήθεια τόπο να σταθεί μιά πιθαμή δεν θα ΄βρει.

Αλάργα. Μόρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

 

Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους

κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.

Χαρά στους χασομέρηδες!  Χαρά στους αρλεκίνους !

Σκλάβος ξανάσκυψε ο Ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η ΄Οσσα,

ραγιάδες έχεις, Μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,

κούφιοι κι οκνοί καταφρονούν την θεία τραχιά σου γλώσσα

των Ευρωπαίων περίγελα, και των αρχαίων παλιάτσοι.

 

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι

και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι.

Λύκοι, ω κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι

κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη !!

(Το είχα ποστάρει σε άλλο τόπικ, αλλά ταιριάζει κι εδώ... έτσι για να εμπεδώσουμε ότι περισσότερο από ένα αιώνα είμαστε καρμπόν)

 

 

 

 

 

 

Πως σπαταλείται και υπεξαιρείται το δημόσιο χρήμα
κι εγώ δεν έχω νοίκι να δώσω κι ετούτο το μήνα,
κι ετούτο το μήνα, άιντε...

 

Δυστυχώς δεν το βρήκα στο youtub για να μπορέσετε και να το ακούσετε

 

Κόσμε λάθος δρόμο πήρες

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης

Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Κοντογιάννης

 

Άλλοι στην ευδαιμονία

κι άλλοι σα δαιμονισμένοι.

Στη δική σου αγωνία

κι η καρδιά μου βαφτισμένη.

 

Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,

πήρες ξοπίσω την καταστροφή.

Κι αν μπορείς, κάνε μια στάση

για να κατέβουμε σε μια στροφή.

Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,

πήρες ξοπίσω την καταστροφή.

Άσε που δεν θα γλιτώσουν

ούτε οι αθώοι μα ούτε κι οι σοφοί.

 

Πες μου τι ’ναι ευτυχία

να σου πω κι εγώ ποιος είσαι.

Μες στη δόξα και το χρήμα

κι η ζωή φαλίρισε.

 

Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,

πήρες ξοπίσω την καταστροφή.

Κι αν μπορείς, κάνε μια στάση

για να κατέβουμε σε μια στροφή.

Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,

πήρες ξοπίσω την καταστροφή.

Άσε που δεν θα γλιτώσουν

ούτε οι αθώοι μα ούτε κι οι σοφοί.