Όταν κάποιος είναι παράφορα ερωτευμένος, μπορεί να φθάσει ακόμα και σε ακραίες ενέργειες ή εκδηλώσεις (θετικές ή αρνητικές), προκειμένου να εκφράσει τη χαρά, τη λαχτάρα, τον πόνο, την απογοήτευση ή άλλα συναφή συναισθήματά του. Ποιο είναι το πιο ακραίο που εσείς κάνατε και γιατί;
... είχα χάσει παντελώς τα ίχνη της, για έναν ολόκληρο μήνα ... τελείως απροειδοποίητα, τελείως απροσδόκητα ... κινητό απενεργοποιημένο, σπίτι κλειδααμπαρωμένο ... ήταν όμως, καλά στην υγεία της. Παλάβωσα ... , δεν ήξερα τί να υποθέσω ... λίγο πριν φύγει, είχε αφήσει δυο φορέματά της, για το καθαριστήριο ... το σύνδρομο στέρησής ... είχε χτυπήσει κόκκινα ... πήρα τα φορέματα απο το καθαριστήριο και ... κάθε βράδυ ... περίλυπος ... κοιμόμουνα ... με ένα φόρεμά της αγκαλιά ..., ήταν το μόνο που μετρίαζε τον πόνο μου ... ,το μόνο που με έκανε, να νοιώθω κοντά της ...
Ημουν θυμάμαι στρατιώτης έξω απο το Κιλκίς προς τα επάνω, ένα τοπίο μαυρισμένο καμένα τα δέντρα από τον παγετό ένα μέτρο χιόνι και -5 έως -10 βαθμούς . Είχα ένα δίμηνο που ήμουν ερωτευμένος και είχα μια σοβαρή σχέση και με έστειλαν εκεί. Ετσι , ένα βράδυ 1 η ώρα ξεκίνησα ....μεσ τα χιόνια ...και με τα πόδια για να πάω περπατώντας στην Αθήνα ....έγιναν πολλά στο δρόμο.....τελικά έφτασα ....όχι όμως παγωμένος γιατί με ζέστενε η αγάπη μου γι αυτή !!!!!!
Το μέλος SakisKouroupos στις 23-03-2011 στις 21:26 έγραψε...
Ημουν θυμάμαι στρατιώτης έξω απο το Κιλκίς προς τα επάνω, ένα τοπίο μαυρισμένο καμένα τα δέντρα από τον παγετό ένα μέτρο χιόνι και -5 έως -10 βαθμούς . Είχα ένα δίμηνο που ήμουν ερωτευμένος και είχα μια σοβαρή σχέση και με έστειλαν εκεί. Ετσι , ένα βράδυ 1 η ώρα ξεκίνησα ....μεσ τα χιόνια ...και με τα πόδια για να πάω περπατώντας στην Αθήνα ....έγιναν πολλά στο δρόμο.....τελικά έφτασα ....όχι όμως παγωμένος γιατί με ζέστενε η αγάπη μου γι αυτή !!!!!!
Δεν ξέρω γιατί, αλλά με συγκίνησε πολύ η απάντησή σου, Σάκη...
Ίσως, εξαιτίας της τελευταίας σου φράσης "....όχι όμως παγωμένος γιατί με ζέστενε η αγάπη μου γι αυτή !!!!!!"
Το μέλος SakisKouroupos στις 23-03-2011 στις 21:26 έγραψε...
Ημουν θυμάμαι στρατιώτης έξω απο το Κιλκίς προς τα επάνω, ένα τοπίο μαυρισμένο καμένα τα δέντρα από τον παγετό ένα μέτρο χιόνι και -5 έως -10 βαθμούς . Είχα ένα δίμηνο που ήμουν ερωτευμένος και είχα μια σοβαρή σχέση και με έστειλαν εκεί. Ετσι , ένα βράδυ 1 η ώρα ξεκίνησα ....μεσ τα χιόνια ...και με τα πόδια για να πάω περπατώντας στην Αθήνα ....έγιναν πολλά στο δρόμο.....τελικά έφτασα ....όχι όμως παγωμένος γιατί με ζέστενε η αγάπη μου γι αυτή !!!!!!
μηπως μπορεις να το εξηγησεις λιγο? τι εννοεις περπατωντας και πως βγηκες χωρις αδεια?
Αδεια είχα στα χέρια μου από βραδύς αλλά το περπατώντας...όντως έτσι και έγινε....το τι έγινε καθ οδόν ...θέλει 3 σελίδες να γράφω...πολύ περιπέτεια... Νόμιζα ότι έτσι θα έφτανα πιο γρήγορα ...Τελικά έφτασα 3 ώρες αργότερα απ΄ότι θα έφτανα με το τραίνο αν ξεκίναγα το πρωι με αυτό χωρις να ταλαιπορηθώ τόσο..... Αλλά δεν με ένοιαζε ....για την αγάπη τα κάνεις όλα ....όλα ή τίποτα.... Εγώ προτίμησα το ΟΛΑ ....ανεξαρτήτως αν αξίζει ...αν αισθάνονται το ίδιο με σένα ....αν στη συνέχεια διαπιστώσεις ότι κάποιες στιγμές φτίαχνεις την εικόνα του άλλου όπως θα ήθελες να την βλέπεις ...αλλά όταν την δείς πραγματικά ...ή την ζήσεις ξεγυμνόνεται μπροστά σου και βλέπεις τον καιρό και τα αισθήματα που άδικα έχασες !!!! Αλλά έτσι είναι η αγάπη....και χωρίς αυτά δεν θα είχε νόημα.... Η αγάπη και ο έρωτας κατά βάθος πονάει....μικρέ μου φίλε.... έλα όμως ...αναγκαίο κακό.....που τις περισσότερες φορές έρχεται αναπάντεχα .....!!!!!
Η μεγαλύτερή μου "τρέλα" ήταν να υπερασπιστώ τη σχέση μας και να τη θεωρήσω ως το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου, απέναντι σε κάποιους δήθεν φίλους, γνωστούς κλπ, που την κριτίκαραν με αρκετή κακία. Είχα την εντύπωση ότι τους ενοχλούσε το ότι τώρα ήμουν ευτυχισμένος, ενώ πριν, όταν ήμουν μόνος, τους άρεσε αυτό. Δε μετάνιωσα ποτέ για τη στάση μου αυτή, έχασα όλους αυτούς τους δήθεν φίλους, αλλά κέρδισα μια σχέση ζωής, μια υπέροχη γυναίκα, μακριά της δε θα μπορούσα πια να ζήσω.
... κινητό απενεργοποιημένο, σπίτι κλειδααμπαρωμένο ... ήταν όμως, καλά στην υγεία της. Παλάβωσα 
... , δεν ήξερα τί να υποθέσω 
... λίγο πριν φύγει, είχε αφήσει δυο φορέματά της, για το καθαριστήριο ... το σύνδρομο στέρησής ... είχε χτυπήσει κόκκινα
... πήρα τα φορέματα απο το καθαριστήριο και ... κάθε βράδυ ... περίλυπος 
... κοιμόμουνα ... με ένα φόρεμά της αγκαλιά ..., ήταν το μόνο που μετρίαζε τον πόνο μου ... ,το μόνο που με έκανε, να νοιώθω κοντά της ...
... τα ξαναπήγα καθαριστήριο 
